Να γίνη σεβαστή η αυτοδιαχείρισις της περιουσίας ενοριών, Μονών και Μητροπόλεων
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 2.2.2019
Θέμα: 1. Ἀναθεώρησις τοῦ Συντάγματος
2. Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία
3. Κοινοτικὸν σύστημα αὐτοδιοικήσεως
1. Τῇ Σεπτῇ Ἱεραρχίᾳ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
2. Τῇ Ἱ. Ἐπαρχιακῇ Συνόδῳ Ἐκκλησίας Κρήτης
Σεπτοὶ Ἅγιοι Πατέρες,
1. Εἶναι ὀδυνηρόν, ὁσάκις ὁ Πρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας, μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὁ τεταγμένος φρουρὸς τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος, ὁ φρουρὸς τῆς Ἀληθείας, τῶν δογμάτων καὶ τῶν ἱερῶν κανόνων, ὁ φύλαξ τῆς ποίμνης ἀπὸ τοὺς λύκους, ἀντὶ νὰ συνεργάζεται, συνοδικῶς, μὲ τοὺς ἀδελφούς του Ἀρχιερεῖς, νὰ ἐνεργῆ μονομερῶς καὶ ἐγωιστικῶς, συνεργαζόμενος μὲ τοὺς δεδηλωμένους ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, προκειμένου νὰ ἐπιβάλλη τὰ προσωπικά του καὶ πεπλανημένα φρονήματα, εἰς τὸν τρόπον διοικήσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων.
Ὡσαύτως εἶναι τραγικόν, ὁσάκις οἱ Ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες ἐπηρεάζονται ἢ ἄγονται ἀπὸ δυνάμεις τοῦ σκότους καὶ τὰ ἀντιχριστιανικὰ διεθνῆ κέντρα ἐξουσίας, διὰ νὰ καταστρέψουν μίαν σχέσιν αἰώνων καὶ χιλιετιῶν, τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον εἶναι αὐτὸ τῆς συναλληλίας.
Τὸ σύστημα τοῦτο εἰς τὴν διαχρονικὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καὶ κυρίως εἰς τὴν αὐτοκρατορίαν τῆς Ν. Ρώμης – Κων/λεως, συνετέλεσε νὰ διατηρηθῆ ὁ Ἑλληνισμὸς εἰς τὴν ἱστορίαν, νὰ ἀναδειχθοῦν μυριάδες, μυριάδων ἁγίων μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν, πολῖται τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς καὶ νὰ μεταδώση τὰ φῶτα τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς πρώην βάρβαρα ἔθνη καὶ λαούς, ὡς εἶναι ἡ ἀνατολικὴ Εὐρώπη, καὶ ἡ Ἀφρική.
Οὐδείς λαὸς τοῦ πλανήτου ἔμεινε ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν, διαδοθέντα προχριστιανικῶς ἀπὸ τὸν Μακεδόνα Μ. Ἀλέξανδρον, καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ μεταλλαγμένου διὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἑλληνισμοῦ, διὰ τοῦ Βυζαντίου.
Αὐτὴ εἶναι ἡ δόξα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, καὶ τῶν Μακεδόνων, ὡς καὶ τοῦ χριστιανικοῦ Βυζαντίου. Οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι καὶ κλέπται καὶ λησταὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.
Μνημεῖα τοῦ διαχρονικοῦ πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων εἶναι ὁ Παρθενὼν καὶ ἡ Ἁγία Σοφία Κων/λεως.
Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ Πολιτισμοῦ αὐτοῦ – ἡ ἀντίληψις περὶ κόσμου, περὶ Θεοῦ, περὶ ἀνθρώπων, περὶ κακοῦ καὶ καλοῦ, περὶ θανάτου καὶ ζωῆς – εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀποτελεῖ τὴν εἰδοποιὸν διαφορὰν τοῦ Πολιτισμοῦ αὐτοῦ, ἀπὸ τὸν Πολιτισμὸν ἄλλων ἐθνῶν.
Πολιτιστικὰ μνημεῖα, δείγματα τῆς ἐπιρροῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, εἶναι διάσπαρτα ἀνὰ τὴν Εὐρώπην, τὴν Ἀνατολικὴν Μεσόγειον, τὴν Ρωσσίαν, ἀκόμη καὶ εἰς τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας καὶ τὴν Αὐστραλίαν.
Ὁ σύγχρονος Ἑλληνισμὸς στερεῖται ἀξιῶν καὶ μεγάλων ἡγετῶν, τῆς προσωπικότητος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τῶν Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων καὶ τῶν ἡρῴων τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, τοῦ Καποδίστρια, τοῦ Τρικούπη, τοῦ Ἐλ. Βενιζέλου.
Ὁμοίως στερεῖται ἐκκλησιαστικῶν προσωπικοτήτων, τύπου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Βασιλείου, Γρηγορίου, Μ. Φωτίου, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, ἀναφέροντες αὐτοὺς ἐνδεικτικῶς μεταξὺ πλήθους ἄλλων.
Ἡ παροῦσα κρίσις, πνευματικὴ καὶ οἰκονομική, εἶναι ἀποτέλεσμα ἀποστασίας ἡγετῶν καὶ λαοῦ, ἀπὸ τὰς διαχρονικὰς ἀξίας τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ὀρθοδόξου βιοτῆς.
Ἡ σύγχρονος Ἑλλὰς ἀλληθωρίζει πρὸς τὴν παρηκμασμένην Δύσιν.
Ἡ Πολιτικὴ μας ἡγεσία, ὡς καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ τοιαύτη, δὲν ὑπηρετεῖ τὰς ἀξίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας• ἔχει πρὸ πολλοῦ ἀρνηθῆ τὸ παρελθὸν καὶ τὴν ἱστορίαν, καὶ διεκπεραιώνει εἰς τὴν Ἑλλάδα τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ πνεύματος τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων, τὰ γεωστρατηγικὰ συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς, τὴν ἀνάμιξιν λαῶν καὶ Πολιτισμῶν, τὴν πανθρησκείαν καὶ τὴν καθιέρωσιν τοῦ κτηνώδους βίου.
Συνεργάζεται διὰ τὴν βιαίαν ἐπιβολὴν τῆς Παγκοσμιοποιήσεως τῆς οἰκονομίας, τὴν κατάργησιν τῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν πολτοποίησιν λαῶν καὶ πολιτισμῶν.
Ὁ χειρισμὸς τῆς ὑπ’ αὐτῶν προκληθείσης οἰκονομικῆς κρίσεως τεχνητῶς, ἡ μετάλλαξις ἐν Ἑλλάδι τῆς χριστιανικῆς νομοθεσίας καὶ ἡ προδοσία τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἱστορίας, μὲ τὴν ἀντισυνταγματικὴν συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν, ὑπὸ τοῦ κ. Τσίπρα καὶ τῆς προδοτικῆς συμμορίας του, μὲ τὴν ἔνοχον σιωπὴν τοῦ ἀναξίου τῶν καιρῶν καὶ τῶν περιστάσεων Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου – δυστυχῶς συνευθύνονται καὶ οἱ λοιποὶ κορυφαῖοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέται τῶν Ἑλληνοφώνων Πατριαρχείων – ἀποτελεῖ ἀπόδειξιν τῆς πρωτοφανοῦς πνευματικῆς παρακμῆς τῶν Ἑλλήνων, πρωτίστως τῶν ἡγετῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ὀρθῶς διαμαρτύρεται διὰ τῶν συλλαλητηρίων, ἀλλὰ δὲν διορθώνει τὰ λάθη του, τὰ προσωπικὰ καὶ τὰ πολιτικά, διὰ νὰ ἀνατείλη τὸ ἔαρ τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς αἰσιοδοξίας.
2. Ἡ ρύθμισις τῆς ἐκκρεμότητος τοῦ προβλήματος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ὑπὸ τὰς παρούσας πολιτικάς συνθήκας μιᾶς κατ’ ἐξοχὴν ἐχθρικῆς πρὸς τὸν Χριστιανισμὸν καὶ ἀθέου Κυβερνήσεως, ὑπῆρξεν ἄκαιρος καὶ ἐσφαλμένη.
Δικαίως καὶ καλῶς ἀντέδρασε, σχεδὸν ὁμοφώνως, ἡ Σεπτὴ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καθὼς καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ἀρκεῖ νὰ συνεχισθῆ ἡ ἐπαγρύπνησις καὶ νὰ διαφυλαχθῆ ἡ ἑνότης.
Δόξα καὶ τιμὴ περιποιεῖ ἡ ἀντίδρασις τῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἐκτός τῆς αἰθούσης τῶν Συνεδρίων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας. Φρονῶ ὅτι πάντες ἀντέδρασαν σθεναρῶς, διότι διεῖδον τοὺς ὑψίστους κινδύνους, καὶ ἀνιδιοτελῶς.
Ὀλίγοι ἐστήριξαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Ἅγιος Ναυπάκτου, ὁ ὁποῖος καίτοι θέλει νὰ παρουσιάζεται, ὡς θεολογῶν ἱεράρχης καὶ μάλιστα μονοπωλῶν τοῦτο, ἀπορῶ, πῶς δὲν διακρίνει τὴν σύμπλευσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μὲ τοὺς Πολιτικούς, διὰ τὴν περιθωριοποίησιν τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὸν δημόσιον βίον τῶν Ἑλλήνων. Ἴσως τὸν ἐνδιαφέρουν περισσότερον αἱ δημόσιοι διπλωματικαὶ σχέσεις μετὰ πάντων, ὀρθοτομούντων καὶ μὴ ὀρθοτομούντων τὴν Ἀλήθειαν. Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰω. ὁ Χρυσόστομος θὰ τὸν κατακρίνουν.
Ἡ ὁμιλία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς τὴν Συνεδρίαν τῆς ΔΙΣ τῆς 11ης Δεκεμβρίου 2018, δὲν παρέσχε δείγματα εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ συνειδητοποιήσεως τῶν λαθῶν καὶ τῶν εὐθυνῶν του.
Προσεπάθησε νὰ παρουσιάση τὸν κ. Τσίπραν, ὡς παρασυρθέντα ἀπὸ τὰς ἀπόψεις Ἀλιβιζάτου καὶ τῆς ὁμάδος του.
Ἡ σύνθεσις τῆς Ἐπιτροπῆς ἀπὸ πρόσωπα τῆς ἐμπιστοσύνης του, ὑπὸ τὸν Ἅγιον Ναυπάκτου, δὲν ἔδειξε ὅτι ἔλαβε σαφῶς τὸ μήνυμα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱεραρχίας.
Ὑποστηρίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅτι τὴν συμφωνίαν μὲ τὸν Τσίπραν διενήργησε, διότι θεωρεῖ βέβαιον τὸ «οὐδετερόθρησκον κράτος», μὲ τὴν ἀναθεώρησιν τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖον μάλιστα ἀπεδέχθη, χωρὶς κἄν νὰ ἐρωτήση τὴν Ἱεραρχίαν, χωρὶς νὰ ἀξιώση δημοψήφισμα (πρβλ. ὁμιλίαν του εἰς Ναύπακτον τὴν 4ης Ὀκτωβρίου 2015, Περιοδ. Παρέμαβασις), χωρὶς σθεναράν ἀπόρριψίν του, διότι καὶ ὁ ἴδιος τὰ αὐτὰ «πιστεύω», ἔχει μὲ τὸν κ. Τσίπραν, Πολιτικὰ καὶ Ἐκκλησιαστικά.
Προσέτι τὸ «οὐδετερόθρησκον κράτος» δὲν ἀπορρίπτει οὔτε ὁ Ἅγιος Ναυπάκτου ἀρκεῖ νὰ τεθῆ εἰς τὸ ἄρθρον 13 τοῦ Συντάγματος! (ὅρα Περιοδ. Παρέμβασις τ. 268, Νοέμβριος 2018, σελ. 9).
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, καίτοι παραχωρεῖ αὐτοβούλως τὸ ἥμισυ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας εἰς τὸ κράτος, διὰ τὸ ἕτερον ἥμισυ ἀποδέχεται τὴν ἀξιοποίησιν, μὲ τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ Κράτους, καὶ αὐτὸ ὀνομάζει «ἐλευθερίαν» τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰς κρατικάς παρεμβάσεις.
«Μωραίνει Κύριος, ὅν βούλεται ἀπολέσαι». Εὖγε εἰς τὴν Σεπτὴν Ἱεραρχίαν τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, διότι ἀπέρριψε τὸ «οὐδετερόθρησκον κράτος, τὴν συμφωνίαν, καὶ τὴν διατάραξιν τοῦ μισθολογικοῦ τῶν ἱερέων».
3. Ὁ Ἑλληνισμὸς εἰς τὸν διαχρονικὸν Πολιτισμόν του, ἔσχε ὡς σύστημα τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, τὸ κοινοτικὸν σύστημα- ἐνορίαν.
Τὸ σύστημα τοῦτο εἶχε πλήρη διοικητικὴν καὶ οἰκονομικὴν αὐτοτέλειαν, ἀπὸ οἱανδήποτε ἀρχήν. Εἰς τὸ σύστημα τοῦτο ἡ Κοινότης διὰ τῶν ἐκπροσώπων της καὶ ἡ Ἐκκλησία, διὰ τοῦ ἱερέως, τοῦ κανονικοῦ ἱερέως, μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου, ἐδημιούργησε τὸ Κοινοτικὸν κατάστημα, τὸν Ἱερὸν Ναόν, τὸ σχολεῖον καὶ ἀπέκτησε οἰκονομικὴν αὐτοδυναμίαν, μὲ τὴν βοήθειαν τῶν μελῶν τῆς κοινότητος καὶ τῆς ἐνορίας, ἐλεγχόμενον διὰ τῶν αὐτοδιοικητικῶν ὀργάνων του.
Τὸ κοινοτικὸν σύστημα ἔσωσε τὸν Ἑλληνισμὸν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, εἴτε ἐντός, εἴτε ἐκτὸς τῶν συνόρων, κατὰ τὴν προσφυὰ διατύπωσιν, ἐν προκειμένῳ, τοῦ φιλοσόφου, Χρήστου Γιανναρᾶ.
Τὰ Μοναστήρια εἶχον τὴν ἰδικὴν των οἰκονομικὴν αὐτοτέλειαν, διαχειριζόμενα τιμίως καὶ δι’ ἀσφαλιστικῶν δικλείδων, τὰ οἰκονομικὰ καὶ τὴν περιουσίαν των.
Κλασσικὸν δεῖγμα τῆς διοικητικῆς αὐτοτελείας των, ἀπὸ Πατριάρχην καὶ Ἀρχιερέα, ὡς καὶ ἀπὸ τὸ Κράτος, ἀποτελεῖ ἡ Αὐτοδιοίκησις τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Αὔτη διὰ τοὺς λόγους αὐτούς, διετηρήθη ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη, μὲ τὴν πνευματικὴν σχέσιν Αὐτῆς μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ τὴν ἐπίβλεψιν τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἄθω.
Τὴν ἐπίβλεψιν εἰς τὰς ἐνορίας καὶ τὰς ἐν τῷ κόσμῳ δρῶσας Μητροπολιτικάς Ἱ. Μονάς, φυσικῷ καὶ λογικῷ τῷ τρόπῳ, ἔχει ὁ Μητροπολίτης.
Ὅπου ὁ Μητροπολίτης δὲν φέρεται τυραννικῶς, ἀλλὰ φέρεται ὡς Πατήρ, αἱ Ἱεραὶ Μοναὶ καὶ αἱ ἐνορίαι μεγαλουργοῦν. Ὅπου ὁ Μητροπολίτης ἐνδιαφέρεται πρωτίστως, διὰ τὴν πνευματικὴν πρόοδον τῆς ἀδελφότητος, σέβεται τὸ αὐτοδιοίκητον τῶν ἐνοριῶν καὶ τῶν Ἱ. Μονῶν.
Ὁ λαός, οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Μοναχοί, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὠκοδόμησαν τοὺς Ἱ. Ναούς, καὶ τὰ Μοναστήρια, μὲ προσωπικὴν ἐργασίαν καὶ μὲ δωρεάς φιλοτίμων χριστιανῶν.
Ὡσαύτως, μὲ τὴν εὐλογίαν πάλαι, τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας καὶ σοφῶν καὶ ἁγίων Ἱεραρχῶν, ἐνδιαφερομένων πρωτίστως διὰ τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν καὶ οὐχὶ διὰ τὰ ἀργύρια, ὠκοδομήθησαν τὰ ἱερὰ Ἡσυχαστήρια, γυναικεῖα καὶ ἀνδρικά, μὲ κόπους καὶ θυσίας πολλῶν. Οἱ τότε Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς διέβλεπον τὴν πνευματικὴν ἄνθησιν τῶν ἀδελφοτήτων καὶ τὴν ἐντεῦθεν προξενησομένην πνευματικὴν ὠφέλειαν εἰς τὸν σύγχρονον ἄνθρωπον. Δὲν ἔβλεπον τὸ μοναστήρι ἢ τὸ ἡσυχαστήριον, ὡς ἀντίζηλον τῆς ἐνορίας ἢ ὡς τρόπον συλλογῆς χρημάτων.
Τὸ αὐτοδιοίκητον τῶν ἱερῶν ἡσυχαστηρίων κατήργησε ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα, τῇ συναινέσει τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, τὴν νύκτα τῆς πυρκαγιᾶς εἰς τὸ «Μάτι» Ἀττικῆς. Οἱ Ἕλληνες ἔκλαιον τὰ θύματα τῆς πυρκαγιᾶς καὶ ὁ Τσίπρας μὲ τὸν Ἱερώνυμον ἐλογίζοντο τὰ ἀργύρια τῶν ἡσυχαστηρίων.
Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ ἡ αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐσεβάσθησαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, τὴν οἰκονομικὴν αὐτοτέλειαν τῶν Ἱ. Μητροπόλεων, καὶ τῶν ὑπ’ αὐτῶν Ἱ. Μονῶν, Ἡσυχαστηρίων καὶ ἐνοριῶν ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ Μητροπολίτου.
Ἡ πιθανὴ ἀφαίρεσις τῆς ἰδιοκτησίας καὶ τῆς αὐτοδιαχειρίσεως τῆς περιουσίας τῶν Ἱ. Μητροπόλεων, τῶν Ἱ. Μονῶν, τῶν ἡσυχαστηρίων καὶ τῶν κοινοτήτων- ἐνοριῶν, θὰ ἀποτελέση ἔγκλημα εἰδεχθές, ἀντεθνικὸν καὶ ἀνεπανόρθωτον διὰ τὴν ἐπιβίωσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, τὴν ἐπιβίωσιν τῶν Ἱ. Μητροπόλεων, Ἱ. Μονῶν καὶ ἐνοριῶν ὡς καὶ τῶν Ἡσυχαστηρίων (τὴν αὐτοτέλειαν τῶν ὁποίων πρέπει νὰ ἐπαναφέρη ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία, μόλις ὁ Θεὸς ἀπαλλάξη τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου καὶ τοῦ Τσίπρα). Τὸ ἔθνος κινδυνεύει μὲ τὸν συγκεντρωτισμὸν τῆς Διοικήσεως.
Ἡ δημιουργία ἑνὸς ὑπερταμείου ἀξιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἢ ὀργάνου διοικήσεως, ἐπιβλεπομένου, εἴτε ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἴτε ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θὰ ἀποτελέση τραγικὸν λάθος καὶ θὰ μιμηθῆ τὸ ὑπερταμεῖον τῆς δῆθεν ἀξιοποιήσεως –εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως τῆς πωλήσεως ὁλοκλήρου τῆς περιουσίας τοῦ Δημοσίου.
Μιὰ τοιαύτη οἰκονομικὴ διαχείρισις, προσιδιάζει εἰς τὸ σύστημα τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων, τὰ ὁποῖα ἀπέτυχον, (τὴν ἀποτυχίαν των δὲν βλέπει ὁ τυφλὸς Τσίπρας καὶ ἡ συμμορία του), τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ τῆς ἀρρωστημένης Παγκοσμιοποιήσεως, τοῦ ἐλέγχου τῶν λαῶν καὶ τῶν κρατῶν, ὑπὸ ὀλίγων δισεκατομμυριούχων. Τὸ σύστημα αὐτὸ εἶναι τὸ σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου, ποὺ φορολογεῖ ἓν ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος, πατεῖ ἐπὶ πτωμάτων καὶ τὸ ἴδιον τὸ σύστημα μένει ἀφορολόγητον.
Ἡ Ἱ. Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος Κρήτης, ἐξ ἀφορμῆς ἑνὸς ἀσυνειδήτου κληρικοῦ, φιλαργύρου καὶ κλέπτου, ἀντὶ νὰ τιμωρήση καὶ συνετίση τὸν παρεκτραπέντα, ἐτιμώρησε ὅλους τούς κληρικούς, τοὺς ἀθῴους ἀπὸ τοιαῦτα ἁμαρτήματα, μὲ τὴν ἀπαγόρευσιν νὰ ἔχουν εἰς τὸ ταμεῖον τῆς ἐνορίας πλείονα τῶν «τριάκοντα εὐρώ». Ἀντὶ νὰ θεραπεύσουν τὸν ἁμαρτήσαντα, ἄφησαν τὸ συμβολικὸν ποσὸν τῶν τριάκοντα εὐρώ, διαχειρίσεως, ἀγνοήσαντες ὅτι οἱ προδόται καὶ οἱ κλέπται μὲ τριάκοντα ἀργύρια ἐπώλησαν, διὰ τοῦ Ἰούδα, τὸν ἀτίμητον Θεάνθρωπον. Ἐξετέθησαν ὡς ἀδιάκριτοι, μὴ ἐνδιαφερόμενοι χριστιανικῶς, ἀλλὰ προτιμήσαντες νομοθετικῶς, νὰ ἀναβαθμίσουν τὸ ἦθος τοῦ προσώπου.
Ἐὰν ἔχουν ταπεινοφροσύνην Χριστοῦ, ἂς διορθώσουν τὸ λάθος των, ποὺ μαραζώνει τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐνορίας. Ἄλλαι εἶναι αἱ προτεραιότητες τῆς Ἐκκλησίας: τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη». Τὰ οἰκονομικὰ καὶ τὰ ὑλικὰ εἶναι δευτερεύοντα διὰ τὸν Χριστὸν καὶ «προστίθενται» εἰς τοὺς ἐκζητοῦντας πρωτίστως τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Τὸ κοινοτικὸν σύστημα διοικήσεως καὶ ἐνορίας, ἐφαρμόζεται καὶ σήμερον ὑπὸ τῆς διασπορᾶς τῶν Ἑλλήνων εἰς τὰ ἔθνη, μὲ τὴν εὐλογίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῶν ἑκασταχοῦ Ἀρχιεπισκοπῶν καὶ Μητροπόλεων.
Τὸ κοινοτικὸν σύστημα διοικήσεως εἰς τὴν Τοπικὴν αὐτοδιοίκησιν, ἐσεβάσθη ὁ Καποδίστριας, ὁ Τρικούπης, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, μέχρι τῆς ἐποχῆς Σημίτη, καθ’ ἥν ἤρξαντο τὰ σημερινὰ δεινά τοῦ Ἑλληνισμοῦ, διὰ νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ κατ’ ἐξοχὴν προδότου τῶν ἀξιῶν τοῦ Πολιτισμοῦ μας καὶ τῆς Πατρίδος, τοῦ κ. Τσίπρα καὶ τῶν συνοδοιπόρων του.
Ἅγιοι Πατέρες,
Μὴ μιμηθῆτε, οὔτε τὸν κ. Τσίπραν, οὔτε τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον, θὰ παρέλθουν, ὡς παρέρχεται καὶ τὸ σκότος τῆς νυκτός, θὰ μείνουν μὲ τὸ στίγμα τῆς ἀνικανότητος καὶ τῆς προδοσίας. Ναί, τῆς προδοσίας, διότι ἡ σιωπὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου εἰς τὴν προδοσίαν τῆς Μακεδονίας, εἶναι συνενοχή, διότι δὲν κατήγγειλε τὸ ἔγκλημα. Ἐπροτίμησε τὴν φιλίαν του μὲ τὸν κ. Τσίπραν ἀπὸ τὴν ἀγάπην του εἰς τὸ ἔθνος καὶ τὸν Ἑλληνικὸν λαόν. Ἡ γενομένη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἐνδεχομένως νὰ προξενήση πολλὰ δεινὰ εἰς τὸ μέλλον καὶ νὰ ἀπειλήση τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἑλλάδος.
Ὁμοφώνως ἂς ἀπορρίψωμεν τὰ ἐπερχόμενα:
1. Τὴν διατάραξιν τῆς συναλληλίας εἰς τὰς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας καὶ τὸ «οὐδετερόθρησκον κράτος»,
2. Τὴν κατάργησιν τῆς ἰδιοκτησίας τῆς τοπικῆς ἐνορίας, τῶν Ἱ. Μονῶν, καὶ Ἱ. Μητροπόλεων μὲ τὴν δημιουργίαν τοῦ Ὑπερταμείου καὶ
3. Τὴν διατάραξιν τῆς μισθοδοσίας τῶν ἱερέων ἀπὸ τὴν ἑνιαίαν ἀρχὴν πληρωμῶν.
Ὑπάρχει Ἐλπίς, διότι ὑπάρχει Θεός. Καὶ ὁ Θεὸς ἀξιοῖ τὸν σεβασμὸν πρωτίστως εἰς τὸ πρόσωπόν Του καὶ τὸν θεῖον νόμον ὑπὸ πάντων καὶ κατ’ ἐξοχὴν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων. Αἱ ὑποχρεώσεις τῶν ἐκλεχθέντων εἰς τοὺς ἐκλέκτορας τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἕπονται, ἢ καταργοῦνται, ὁσάκις οἱ πρῶτοι τῶν συνόδων, ἢ οἱ ἐκλέκτορες Ἀρχιερεῖς παρανομοῦν.