Ἡ κ. Μ. Ζιώζιου ἐθίγη ἀπὸ τὸ δημοσίευμα τοῦ «Ο.Τ.» (ἀρ. 2276/04.10.2019), διότι ἀντὶ διὰ τὴν ἀντικειμενικότητα μεταφέρει ἀπόψεις Φαναριωτῶν. Ἐδημοσίευσε δίκην ἀπαντήσεως τὰ ἑξῆς εἰς τὴν ἱστοσελίδα ethnos.gr τῆς 7ης Ὀκτωβρίου 2019:
«…Νὰ ξεκαθαρίσουμε ὅτι δὲν διεκδικοῦμε περγαμηνὲς «δασκάλου τῶν ἁγιορειτικῶν καθεστώτων» γιὰ τὴν Ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ διαβάζουμε τί ἀναφέρει σήμερα τὸ Σύνταγμα στὸ ἄρθρο 105, τί γράφει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους σὲ πολλὲς διατάξεις του, τί ἀποφαίνεται τὸ ΣτΕ μὲ τὴν ἀπόφασή του 2101/1991 καὶ τί ἐφαρμόζεται στὴν πράξη.
Ἂν πάλι οἱ ἀμφισβητοῦντες μὲ ὅλα αὐτὰ θεωροῦν ὅτι ἐμεῖς δὲν τὰ γράφουμε σωστά, γιατί ὁ ἐπίσκοπος τοῦ 14ου αἰώνα ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Ἱερισσοῦ καὶ μέχρι τῆς ἐνσωματώσεως στὸ ἑλληνικὸ κράτος διοικητὴς ἦταν ὁ Τοῦρκος καϊμακάμης καὶ αὐτὰ ἰσχύουν καὶ σήμερα, «ἂς εἶναι εὐλογημένο», ὅπως λένε οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες…
…Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ ἐπισκέπτεται τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ πηγαίνει ὅπου ἐπιθυμεῖ καὶ νὰ ἐπιτρέπει σὲ ὅποιον ἐπίσκοπο ἐγκρίνει νὰ ἱερουργεῖ στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ δικαιοδοσία τοῦ ἐπισκόπου εἶναι μία καὶ μοναδική: πνευματικὴ καὶ διοικητική. Ἄλλωστε, ἂν εἶχε μόνον ἀνώτατη ἐποπτεία, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀπαγορεύει νὰ ἐγκαταβιώσουν στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀλλοδαποί, τοὺς ὁποίους γιὰ πνευματικοὺς λόγους δὲν ἐγκρίνει ἐκεῖνος…».
Ἐπειδὴ «τὰ πολλὰ λόγια εἶναι φτώχεια», κ. Ζιώζιου, ἀφοῦ μελετήσετε τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱ. Κοινότητος τοῦ 1992, ὅπου οἱ Ἁγιορεῖται ἀρνοῦνται ὅτι Ἐπίσκοπος τοῦ Ἁγ. Ὄρους εἶναι ὁ Πατριάρχης, ἂς ἀλλάξετε «ἐπαΐοντες» καὶ ἂς ζητήσετε «συγγνώμην» ἀπὸ τὸ ἀναγνωστικόν σας κοινὸν διὰ τὴν παραπλάνησιν καὶ ἀπὸ τὸν «Ο.Τ.» διὰ τὴν λοιδορίαν.