ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ἕνα εὔστοχο σχόλιο, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, γιὰ τὴν ἀληθινὴ νηστεία τοῦ Ἱεροῦ Σαρανταημέρου, ἡ ὁποία πρέπει νὰ συνδυάζεται μὲ τὴν νηστεία καὶ τῆς ἁμαρτίας. «Ἐπίσης ὀφείλουμε νὰ μὴ τηροῦμε μόνο τὴν τάξη τῆς νηστείας ποὺ ἀφορᾶ τὶς τροφές, ἀλλὰ νὰ ἀπέχουμε καὶ ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ἔτσι ὥστε, ὅπως νηστεύουμε ὡς πρὸς τὴν κοιλιά, νὰ νηστεύουμε καὶ ὡς πρὸς τὴ γλώσσα, ἀποφεύγοντας τὴν καταλαλιά, τὸ ψέμα, τὴν ἀργολογία, τὴ λοιδορία, τὴν ὀργὴ καὶ γενικὰ κάθε ἁμαρτία ποὺ διαπράττουμε μέσῳ τῆς γλώσσας. Ἐπίσης χρειάζεται νὰ νηστεύουμε ὡς πρὸς τὰ μάτια. Νὰ μὴ βλέπουμε μάταια πράγματα. Νὰ μὴ ἀποκτοῦμε παρρησία διὰ μέσου τῶν ματιῶν. Νὰ μὴ περιεργαζόμαστε κάποιον μὲ ἀναίδεια. Ἀκόμη θὰ πρέπει νὰ ἐμποδίζουμε τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια ἀπὸ κάθε πονηρὸ πρᾶγμα.
Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, νηστεύοντας μιὰ νηστεία εὐπρόσδεκτη στὸν Θεὸ καὶ ἀποφεύγοντας κάθε εἴδους κακία ποὺ ἐνεργεῖται διὰ μέσου τῆς καθεμιᾶς ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις μας, θὰ πλησιάζουμε, ὅπως εἴπαμε, τὴν ἁγία ἡμέρα τῆς Χριστουγέννων ἀναγεννημένοι, καθαροὶ καὶ ἄξιοι τῆς μεταλήψεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων». Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα, ἡ ἀληθινὴ νηστεία δὲν ἀρκεῖται μόνο στὴν ἀποχὴ ἀρτύσιμων τροφῶν, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀποχή μας σὲ ἁμαρτωλὰ πάθη.