Ο δικηγόρος κ. Ηλίας Ναούμ, εκ των παλαιοτέρων αναγνωστών του Ο.Τ., μας απέστειλε την παρούσαν σπουδαίαν πρότασίν του, την οποίαν προ ετών είχεν υποβάλει προς την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος, ώστε δια της μεταβολής των τίτλων των Εξάρχων να συμβάλη αποφασιστικώς εις το «Μακεδονικόν». Η πρότασις αυτή με ελαχίστους τροποποιήσεις, αναγκαίας δια την επικαιροποίησιν αυτής, δημοσιεύεται δια πρώτην φοράν εν όψει συγκλήσεως της Ιεραρχίας, καθώς το εθνικόν ζήτημα παραμένει εισέτι άλυτον, ενώ το εκκλησιαστικόν, δηλ. περί των Μητροπόλεων της Βορείου Ελλάδος, είναι πάντοτε επίκαιρον, με τας Μητροπόλεις αυτάς να παραμένουν όμηροι τη ανεξερευνήτω ανοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος.
«Θα ήθελον να αναφερθώ εις τους εν Μακεδονία Μητροπολίτας του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως. Εκ των 36 τοιούτων εν απάσαις ταις Νέαις Χώραις, οι 22 εξ αυτών έχουσιν έδραν εις την Μακεδονίαν εις τους 14 εκ των 22 εις την φήμην «υπέρτιμος και Έξαρχος» περιλαμβάνεται η λέξις «Μακεδονία» οι λοιποί έχουσι άλλους τίτλους επαρχιών, ως οι Θεσσαλονίκης «πάσης θετταλίας» και Βερροίας «Θετταλίας», οίτινες είναι και οι μόνοι αρχαίοι, διότι το «υπ. και Εξ.» δεν ίσχυε παλαιότερον δι’ όλους τους Επισκόπους, αι πλείσται των νυν Μητροπόλεων ήσαν απλαί επισκοπαί η αρχιεπισκοπαί και δεν εκαλούντο ούτοι «υπ. και εξ.».
Έχομεν 4 αναφερομένους απλώς ως υπ. και Εξ. «Μακεδονίας», ήτοι Δράμας, Σιδηροκάστρου, Πολυανής και Σισανίου, 3 «Κεντρικής Μακεδονίας» ήτοι Λαγκαδά, Νεαπόλεως και Εδέσσης, 2 «Δυτικής Μακεδονίας» οι Γουμενίσσης και Σερβίων, 2 «Άνω Μακεδονίας» οι Φλωρίνης και Καστορίας, 1 «Ανατολικής Μακεδονίας» ο Φιλίππων, 1 «Νοτίου Μακεδονίας» ο Γρεβενών και τέλος «πάσης Μακεδονίας» ο Σερρών.
Εν εξελίξει όντος εισέτι του εθνικού θέματος της Μακεδονίας μας και αδήλου ούσης της καταλήξεως του ονόματός της, νομίζω ότι εις την φήμην των Μητροπολιτών της, αντί της λέξεως αυτής, ουσία άνευ αντικρύσματος αλλά τύποις, καλόν θα ήτο να δοθώσι τα αρχαία ελληνικά – μακεδονικά και μασαιωνικά – βυζαντινά τοιαύτα.
Κατ’ αρχάς εις τους τίτλους του μεν Θεσσαλονίκης να προστεθή «πάσης Θετταλίας και πάσης Μυγδονίας» (Εγκ. Ελευθερουδάκη, Τ. Θ . σ. 42. και 597) εις δε του Βερροίας «Θετταλίας και πάσης Ημαθίας», ως λέγεται και επισήμως ο νομός του.
Βασικώς τα πλείστα των στοιχείων ελήφθησαν εκ της ανωτέρω παλαιάς, αλλά και σπουδαίας εγκυκλοπαιδείας, ήστινος θέλω αναφέρει τόμον και σελ. δια πάντα έχοντα αμφιβολίας τινας.
1) Ο Δράμας να λάβη τον τίτλον «πάσης Οδομαντικής» (ΕΛΕΥΘ. τ.θ . σελ. 956) περιοχή μεταξύ Στρυμόνος – Νέστου επί Ορβήλου όρους. 2) Ο Σιδηροκάστρου «πάσης Σιντικής» ως λέγεται και επισήμως η επαρχία του. 3) Ο Φλωρίνης «πάσης Λυγκιστίδος» (ΕΛΕΥΘΕΡ. τ. Η . σελ. 851). 4) Ο Λαγκαδά «πάσης Κρηστωνίας» (ΕΛΕΥΘ. τ. Η . σ. 180, τ.θ. σ. 42) περιοχή μεταξύ Εχεδώρου (Γαλλικού) ποταμού και Στρυμώνος. 5) Ο Πολυανής και Κιλκισίου «πάσης Παιονίας» (ΕΛΕΥΘ. τ.θ. σ.42, τ. Ι . σ. 345). 6) Ο Σισανίου και Σιατίστης «παντός Βοΐου» ως λέγεται και επισήμως η επαρχία αυτού. 7) Ο Φιλίππων «πάσης Ανατολικής Μακεδονίας» προστιθεμένου του «πάσης» του μόνου διατηρούντος το όνομα «Μακεδονία» εις την φήμην του, καθ’ όσον τυγχάνει ου μόνον «Αποστολική» Μητρόπολις, αλλά και η πρώτη εν Ευρώπη χριστιανική Εκκλησία ιδρυθείσα υπό του Απ. Παύλου. Ο δε τίτλος αυτού να αλλάξη αφαιρουμένης της επίσης ιστορικής λέξεως «Νεάπολις», ως ελέγετο τους χρόνους του Απ. Παύλου, να λάβη το βυζαντινόν «Χριστούπολις» ήτοι «Μ. Φιλίππων, Χριστουπόλεως και Θάσου», δι’ ους λόγους αναφέρω ανωτέρω και υπό τους εορτασμούς της δευτέρας χιλιετίας από της εμφανίσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού! 8) Ο Νεαπόλεως «Δυτικής Μυγδονίας» (ΕΛΕΥΘΕΡ. Τ.θ . σ. 42 και 597). 9) Ο Γρεβενών «νοτίου Ελιμειώτιδος» (ΕΛΕΥΘ. τ. Ε . σ. 237) περιοχή Άνω Αλιάκμονος περιλαμβάνουσα και τον νότιον νομόν Κοζάνης. 10) Ο Σερρών «πάσης Βισαλτίας και Ηδωνίδος. Βισαλτία η επαρχία Νιγρίτης και Ηδωνίς (ΕΛΕΥΘ. τ. ΣΤ . σ. 287) περιοχή κάτω Στρυμώνος και βορείου Αγγίστου. Ηδωνός υπήρξεν υιός του Άρεως εκ της Καλλιρόης, θυγατρός του Νέστου. Ηδωνοί ήσαν οι πρώτοι κάτοικοι της Αμφιπόλεως (ΕΛΕΥΘ. τ.Α . σ. 947). 11) Ο Εδέσσης «πάσης Βοττιαίας» (ΕΛΕΥΘ. τ. Γ σ. 436, τ.Θ . σ. 42). 12) Ο Γουμενίσσης «πάσης Αμφαξίτιδος» (ΕΛΕΥΘ. τ. Α σ. 936) προέρχεται από το «αμφί» και τον «Αξιόν» ποταμόν, δηλαδή η περιοχή πέριξ των δύο οχθών αυτού. 13) Ο Καστορίας «πάσης Ορεστίδος» (ΕΛΕΥΘ. τ. θ σ. 42, τ.Ι . σ. 135, 136). 14) Ο Σερβίων και Κοζάνης «Άνω Ελιμειώτιδος» προστιθεμένου αργότερον, εάν του δοθή η Πτολεμαΐς μετά των χωρίων της και «πάσης Εορδαίας», ως ονομάζεται επισήμως η επαρχία αύτη.
Ωσαύτως ο Ζιχνών και Νευροκοπίου αναφερόμενος ως «υπ. και Εξ. Παγγαίου» δέον να ονομασθή» υπ. και Εξ. Φυλλίδος «ως είναι το επίσημον όνομα της επαρχίας του ίσως και «Άνω Οδομαντικής» (λόγω Νευροκοπίου), διατηρών μόνον ο Ελευθερουπόλεως το «Παγγαίου» συμπίποντος με τα όρια της Μητροπόλεώς του (περίπου).
Δια των ονομάτων τούτων αποδεικνύεται έτι δυναμικώτερον, η ελληνικότης των επί μέρους επαρχιών της Μακεδονίας μας, διότι ουδέν εξ αυτών έχει σλαβικήν, ιλλυρικήν η άλλην τινα ξενόφερτον ρίζαν αλλ’ αμιγώς μακεδονικήν – αρχαιοελληνικήν.
Επεκτείνων το κείμενόν μου θα ήθελον ν’ αναφερθώ και εις την ανάγκην αλλαγής των ονομάτων των Νομαρχιών της Μακεδονίας των εχόντων τα ονόματα των πρωτευουσών αυτών. Ειδικώτερον άνευ μεταβολής παραμένουσιν οι νομοί Ημαθίας, Πέλλης, Πιερίας και Χαλκιδικής, ενώ δέον να αλλάξωσι τα τοιαύτα των λοιπών 9 ήτοι:
α) Φλωρίνης να ονομασθή Λυγκιστίδος. β) Καστορίας να ονομασθή Ορεστίδος. γ) Γρεβενών να ονομασθή Ελιμειώτιδος. δ) Κοζάνης να ονομασθή Εορδαίας. ε) Κιλκίς να ονομασθή Παιονίας. στ) Θεσσαλονίκης να ονομασθή Μυγδονίας, κακώς εδόθη εις νέον Δήμον! ζ) Σερρών να ονομασθή Ηδωνίδος. η) Δράμας να ονομασθή Οδομαντικής και θ) Καβάλας να ονομασθή Φιλίππων, προς τιμήν του μεγάλου τούτου Βασιλέως και πατρός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λόγω της σβέσεως της αποστολικής ταύτης πόλεως και της ελληνικοτάτης Φιλιππουπόλεως της Β. Θράκης, αλυτρώτου τελούσης υπό το κακόηχον όνομα Πλόβντιβ.
Επίσης και η Καβάλα να λάβη ομού μετά της Μητροπόλεώς της ως αναφέρω, δια το εκκλησιαστικόν της όνομα και πολιτικόν, το βυζαντινόν ΧΡΙΣΤΟΥΠΟΛΙΣ, να ενθυμούνται και οι «άσπονδοι» δήθεν «φίλοι και σύμμαχοι» Ευρωπαίοι την πρώτην χριστιανικήν πόλιν της Ευρώπης. Εξ άλλου Νεάπολιν έχομεν ενταύθα, εν νομώ Κοζάνης, επίσης Λακωνίας και Λασηθίου, έτι δε εν Ιεροσολύμοις η σήμερον Ναμπλούς και εν Ιταλία.
Υπ’ όψιν δε έτι ότι η μετονομασία το 1999 του τέως Υπουργείου Βορείου Ελλάδος εις «Μακεδονίας – Θράκης» οφείλεται προ 15ετιας περίπου (της μετονομασίας) εις πρότασιν του μεγάλου ίσως και μεγίστου των σημερινών θεολόγων και σπουδαίου ιστορικού, αοιδίμου καθηγητού Παναγιώτου Κ. Χρήστου, προς τον τότε Υπουργόν Β. Ελλάδος μεγάλον Έλληνα – Μακεδόνα Στυλιανόν Παπαθεμελήν.
Προς τούτοις ο αείμνηστος καθηγητής από των στηλών της ΕΣΤΙΑΣ (14.5.1992) έκανε γνωστόν προς το ευρύτερον κοινόν ότι ο Πάπας Νικόλαος Α διὰ επιστολής του, τον Σεπτέμβριον του 860 προς τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ ἐζήτει οπίσω το Ανατολικόν Ιλλυρικόν, το οποίον, λίαν σοφώς ομού μετά της Μεγάλης Ελλάδος, αφήρεσε από την δικαιοδοσίαν του το 732 ο Λέων Γ Ἴσαυρος, αναφέρων ονομαστί όλας τας Μητροπόλεις, κεχωρισμένως αναφέρει την «Μητρόπολιν Σκοπίων της επαρχίας Δαρδανίας» τουτέστι τα Σκόπια ουδέποτε ήσαν Μακεδονία! Μόνον το νότιον μέρος του κρατιδίου τούτου η Άνω η Βόρειος Μακεδονία δηλαδή το 1/3 περιλαμβάνον το ελληνικότατον Μοναστήριον (Ηράκλεια) της επαρχίας Πελαγονίας, η Στρώμνιτσα (Τιβεριούπολις), η Αχρίς η Οχρίς, το Κρούσοβον είναι Μακεδονία η λοιπή περιοχή είναι Δαρδανία, αλλά και η λέξις «Σκόπια» είναι ελληνικοτάτη προερχομένη από παραφθοράν της λέξεως «επισκοπή» η «σκοπός» η «σκοπιά» δηλαδή φρούριον επί Βυζαντίου.
Δυστυχώς παρ’ όλους τους αγώνας, ιδίως της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης προεξάρχοντος του Παναγ. Ποιμενάρχου αυτής κ.κ. Παντελεήμονος Β . αλλά και των λοιπών Ιεραρχών αυτής, συν τω χρόνω όλοι λησμονούν το όνομα κατά τον «γραικύλον» ως απεκάλουν τότε Κων. Μητσοτάκην και τον μετ’ αυτού εχόντων παρομοίας αντεθνικάς απόψεις Λ. Κύρκου, Γ. Παπανδρέου, Μιχ. Παπακωνσταντίνου, Ανδρ. Αδριανοπούλου, Νικ. Κωνσταντοπούλου κ.α. εκ των πολιτικών και εκ των δημοσιογράφων Ριχ. Σωμερίτου, Ι. Πρετεντέρη, Δήμου, Μίχα και πολλών άλλων, «ευρωλιγούρηδων» και «ανθελλήνων», ως απεκάλουν τότε, δι’ ους τα οστά των «Μακεδονομάχων» μας θα τρίζουν…
Ευτυχώς ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Χριστόδουλος ύψωσε την σημαίαν του υγιούς πατριωτισμού – εθνικισμού όχι σωβινισμού, ως κατηγόρουν τούτον οι διάφοροι φελλοί και ξενοκίνητοι εθνικοί μειοδόται τύπου Στεργιάδου (ο γνωστός σκοτεινός ύπατος Αρμοστής εν Σμύρνη, λάθρα φυγών εκ των πρώτων εν αντιθέσει προς τον μάρτυρα Χρυσόστομον Σμύρνης) έτοιμοι ένεκεν θέσεων, απολαύσεων και χρημάτων, να εκποιήσουν τα πάντα και δη άνευ ουδενός ανταλλάγματος πλην των προσωπικών τοιούτων. Λέγεται ότι ο αείμνηστος Σοφοκλής Βενιζέλος, μέγας όντως πατριώτης, όστις είχε θέσει εις τον Νικήτα Χρούτσεφ το «βορειοηπειρωτικόν» ήδη από το 1959-60, πλέον δε τούτου αντετάχθη εις την συμφωνίαν του Αβέρωφ, την ιδίαν εποχήν, με τον Τίτο δια την διακίνησιν ένθεν και ένθεν των ελληνοσκοπιανών συνόρων 10-15 χιλιόμετρα, διαβλέπων κίνδυνον δια την Μακεδονίαν μας είπε, δια τον Κ. Μητσοτάκην «είναι ικανός να εκποιήση την Ακρόπολιν και δη εις κακήν τιμήν».
Η επαίσχυντος «ενδιάμεσος συμφωνία» του Σεπτεμβρίου του 1995, ην ο ετοιμοθάνατος Ανδρέας Παπανδρέου υπό την πίεσιν του Αμερικανοεβραίου Χόλμπρουκ, υπέγραφεν εκών – άκων εξοφλών τα γραμμάτιά του προς τας ΗΠΑ, δέον να παύση ισχύουσα, διότι εις ημάς ουδέν απέδωκε, πλην της απαλείψεως του αστέρος της Βεργίνας, ενώ εις τους Σκοπιανούς τα πάντα. Η ξενοδουλεία και αι επικύψεις των πολιτικών μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων προς τους μισούντας ημάς, κατά κανόνα, ξένους έχουσιν υπερβή τα ανεκτά υπό του Λαού και του Έθνους όρια, καιρός να κοπούν οι πόδες των εθνοπροδοτών άπαξ δια παντός!
Ήγγικεν η ώρα της Επαναστάσεως του Έθνους με αρχηγόν την Εκκλησίαν και τον Μακαριώτατον, δια της ψήφου και της γλώσσης γραπτής τε και προφορικής.
Ελπίζων να εβοήθησα εις το μέγα εθνικόν θέμα της Μακεδονίας με τας πενιχράς μου δυνάμεις, τίθεμαι εις την διάθεσιν παντός ομοϊδεάτου προς εμέ άνευ τινος ανταλλάγματος».