Γράφει ο κ. Γεώργιος Παππάς
Ο Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων και Κανονικός Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών εξεδήμησε προς Κύριον κατά την ευλογημένην ώραν, που η Εκκλησία μας κατά τον εσπερινόν του Σαββάτου της Γ Κυριακῆς των Νηστειών έψαλε μεταξύ άλλων και το απόστιχον που είναι διατεταγμένον και δια την ακολουθίαν της Αναστάσεως «Την ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς». Είχε προηγηθή κατά την Πέμπτην εγκεφαλικόν επεισόδιον, το οποίον ωδήγησεν αυτόν εις το Νοσοκομείον Τρικάλων. Η Εκκλησία της Ελλάδος εξέδωσε μίαν σύντομον και λιτήν ανακοίνωσιν, εις την οποίαν αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σεραφείμ, κατά κόσμο Βύρων Στεφάνου, εγεννήθη το 1932 εις Φανάριον Καρδίτσης. Εσπούδασεν εις την Θεολογικήν σχολήν Αθηνών, λαβών το πτυχίον του το 1955. Εχειροτονήθη διάκονος το 1965 και πρεσβύτερος το 1966. Υπηρέτησεν ως ιεροκήρυξ της Ι.Μ. Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων και ως υποδιευθυντής και καθηγητής του Ανωτέρου Ιερατικού Φροντιστηρίου Τήνου. Την 31/5/1970 εχειροτονήθη Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών και την 10ην Σεπτεμβρίου του έτους 1991 με απόφασιν της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ετοποθετήθη Μητροπολίτης της νεοϊδρυθείσης Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων».
Από την ανακοίνωσιν, ως είναι εμφανές, απουσιάζει οιαδήποτε αναφορά εις την άδικον εκθρόνισίν του. Όμως αυτή ήτο και παραμένει ένα αγκάθι δια το σώμα της Εκκλησίας, καθώς απήλθον μεν προς Κύριον οι 12, όμως 9 μοιχεπιβάται ευρίσκονται εν ζωή. Εις την τελευταίαν του συνέντευξιν εις τον κ. Βασίλειον Αλεξίου ολίγον προ των Χριστουγέννων ο μακαριστός Ιεράρχης είχεν αναφερθή εκτενώς εις το ζήτημα. Συμφώνως προς την ιστοσελίδα trikalavoice.gr της 21ης Δεκεμβρίου 2017:
«Ξέρετε, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω το δρόμο της Ιερωσύνης δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνω Επίσκοπος. Μάλιστα όταν με εξέλεξε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1970 Μητροπολίτη Τρίκκης & Σταγών αντιδρούσα μη αποδεχόμενος τη μεγάλη αυτή τιμή, να γίνω «Ποιμένας» ενός λαού, μιας Μητροπόλεως. Ωστόσο μετά από μεγάλη επιμονή απεδέχθην την τιμή και την ευλογία αυτή. Αυτό είναι το πιο σημαντικό γεγονός, αυτό είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ γεγονός, ότι εξελέγην Αρχιερέας, παρά τα όσα πολλά μεγάλα και μικρά που με τη βοήθεια του Θεού πετύχαμε όλα αυτά τα χρόνια…
Είναι κοινή αλήθεια και στο βάθος όλοι γνωρίζουν ότι αδικήθηκα. Με εκδίωξαν από τη Μητρόπολη Τρίκκης & Σταγών που είχα εκλεγεί, χωρίς κατηγορητήριο, με μη νόμιμο τρόπο, χωρίς Εκκλησιαστική Δίκη, απλώς εφαρμόζοντας το «αποφασίζω και διατάζω», επειδή κάποιοι παλαιοί Αρχιερείς αντιδρούσαν στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Α .
Με λύπησε πολύ εκείνο το γεγονός, όχι γιατί έχασα τη Μητρόπολη, αλλά γιατί με πίκρανε η αδικία. Ωστόσο όπως καλά γνωρίζετε έφυγα ειρηνικά, σιωπηλός και προσευχόμενος υπέρ όσων με κατεδίωξαν και για την επιτυχία των διαδόχων μου. Εργάστηκα σιωπηλά επί 17 χρόνια, εκτός «διοικητικής Εκκλησίας» και μέχρι της δικαιώσεώς μου. Εξάλλου καμία Μητρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Η Εκκλησία μας δίνει, μας ορίζει ως «διαχειριστές» των Μητροπόλεων. Τα γεγονότα της εποχής και τα μετέπειτα θα μείνουν στην ιστορία.
Έτσι λοιπόν και για να καταλήξω, αισθάνθηκα την πίκρα και την αδικία, αλλά δεν κράτησα κακία και εμπάθεια, παρέμεινα πάντα προσευχόμενος υπέρ των διωκτών μου. Κι έτσι όταν το 1991 η Εκκλησία επέλεξε με «ευγενική συμπεριφορά» να μου δώσει ένα μικρό κομματάκι της Μητρόπολης Τρίκκης & Σταγών, την «Σταγών», αποδέχθηκα και εργάστηκα με ζήλο. Ίσως πολλοί να περίμεναν τότε ότι θα αποτύχουμε, αλλά όχι. Εργαστήκαμε προς Δόξαν Θεού, φτιάξαμε νέους Ενοριακούς Ναούς, επανδρώσαμε όλες τις Ενορίες και σήμερα δεν έχουμε κενά, εκτός από μία-δύο θέσεις, αναστηλώσαμε τα Μοναστήρια, και η Μητρόπολή μας με τη χάρη του Θεού ανυψώθηκε σε μόνιμη πια, σε μία γωνιά της Θεσσαλικής γης, στη σκια των Μετεώρων, πνευματικός φάρος και οδηγός, σημείο αναφοράς για όλους».
Μετά την παραίτησιν του Σεβ. Μητροπολίτου πρώην Τρίκκης και Σταγών κ. Αλεξίου, ο Ο.Τ. με εκτενές και εμπεριστατωμένον άρθρον είχε προτείνει εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος λύσεις δια την αποκατάστασιν του μακαριστού Σεραφείμ, ώστε να γραφή εις την Ιστορίαν ότι ευρέθη τελικώς μία Ιεραρχία, η οποία απεκατέστησεν έστω και εις το πρόσωπον ενός την αδικίαν. Ωστόσον η Ιεραρχία – πλην ελαχίστων Ιεραρχών, οι οποίοι εζήτησαν την υλοποίησιν της προτάσεως – εκώφευσε και δυστυχώς δεν είναι το μόνον ζήτημα δια το οποίον προτιμάται η σιωπή από την δικαιοσύνην! Ο ίδιος ο μακαριστός Μητροπολίτης δεν απήτησε τίποτε, παρά μόνον ευχαρίστησε τότε τον Ο.Τ. και τους Ιεράρχας δια την πρότασιν αυτήν. Ποίος άραγε από τους σημερινούς Ιεράρχας θα εδέχετο να αδικηθή τόσον; Ποίος παρά την αδικίαν θα ετελείωνε την ζωήν του οσιακώς και με τόσην ανεξικακίαν; Ποίος θα προσηύχετο δια τους διώκτας του; Τέτοιοι Ιεράρχαι είναι αληθή κοσμήματα δια την Εκκλησίαν! Μακαρία όντως η οδός αυτού!
Αποκαλύψεις δια την διαδοχήν
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κυρός Σεραφείμ, πριν από λίγο χρονικό διάστημα επιέζετο από πολλούς Εκκλησιαστικούς παράγοντας, για να παραιτηθή, ώστε να καταλάβη την θέσιν του κάποιος από τους ανεπιθυμήτους επιδόξους διαδόχους του, όμως πράττων ορθώς και συμφώνως προς τα κανονικώς προβλεπόμενα παρέμεινεν εις τον θρόνον του έως τέλους..
Εις δύο εμπιστευτικάς συζητήσεις (τηλεφωνικώς και δια ζώσης), που διεξήγαγεν ο Μητροπολίτης με συνεργάτην μας, ανέφερε κατά ακρίβειαν τα εξής:
- «Δεν έχω την πρόθεσι, πιεζόμενος, να παραιτηθώ, συν Θεώ, διότι η Ι. Μητρόπολις, μόλις τώρα μετετράπη από πρωσοποπαγής σε κανονική και πρέπει να γίνουν αρκετά πραγματα. Τη συνέχεια την γνωρίζει καλώς μόνον ο Κύριος. …».
- «Υπάρχει κάποιος επίδοξος διάδοχός μου, συνέχισε. Να φροντίσης προσωπικά, ώστε οι “φίλοι” μας, να αναζητήσουν και να αποκαλύψουν, για ποιό λόγο αυτός ο ρασοφόρος αναχώρησε εσπευσμένα από τον τόπο που εργαζόταν για αρκετά έτη. …».
- «Προ ολίγων ημερών, προσέθεσε, συνήντησα τον Αρχιεπίσκοπο, και του ανέφερα για την κυκλοφορούσα φήμη του επιδόξου διαδόχου μου. Με βαθειά λύπη, με αδελφική αυστηρότητα και κατηγορηματική σαφήνεια, του ετόνισα πως μία τέτοια επιλογή θα ήτο αρνητική για την Εκκλησία και για τον ίδιο τον Προκαθήμενό της…».
Εν τέλει, δια να ομιλήσωμεν γενικά δια τα εκκλησιαστικά μας ζητήματα, φρονούμεν ταπεινώς ότι, “δεν είναι ορθό και συνετό να βάζουμε το λύκο να φυλάγη τα πρόβατα”.
Δια να αναπαύσωμεν δε, την όποιαν ένστασιν των αγαπητών μας αδελφών και Πατέρων, υπογραμμίζομεν ότι, ο ίδιος ο Κύριος είπε: “Προσέχετε από των ψευδοπροφητών͵ οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασιν προβάτων͵ έσωθεν δε εισιν λύκοι άρπαγες” (Ματθ. ζ’ 15), ο Απόστολος των Εθνών, ο Θείος Παύλος αναφέρει: “εγώ οίδα ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου͵ και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών” (Πραξ. κ’ 29- 30), σχεδόν άπαντες οι Οικουμενικοί Άγιοι Πατέρες, αλλά και η σχετική Εκκλησιαστική Υμνολογία μας, ομιλούν δια την ύπαρξιν φοβερών «λύκων» μέσα εις τους κόλπους της Εκκλησίας.
Ας πράξουν οι Ιεράρχαι κατά συνείδησιν, όταν έλθη η ώρα της εκλογής, διότι και δι’ αυτούς ισχύει το Αγιογραφικόν «ο καιρός γαρ εγγύς εστιν.Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ’ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού» (Αποκ. 22, 10-12).