Τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ & Καθηγ. Δρ. Ἀλεξίου Π. Παναγοπούλου*
3ον.-Τελευταῖον
Παρακάτω στὸν τελευταῖο ὑπότιτλο τοῦ ἴδιου βιβλίου τοῦ γέροντα Ἀρσένιου, γίνεται ἐκτενὴς ἀναφορὰ στὴν σύγχρονη ἀποστασία, στὴν ἀμετανοησία τοῦ κόσμου καὶ στὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Τὸ δικέρατο θηρίο γιὰ τὸ ὁποῖο μιλάει ἡ ἀποκάλυψη [51], εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο θὰ πιέζει διπλωματικά τούς ἀνθρώπους νὰ πάρουν τὸ χάραγμα πάνω στὴν δεξιὰ χεῖρα ἢ στὸ μέτωπό τους. Ὡς πνευματικὸς πατέρας χαρακτηρίζει αὐτὸ τὸ προδρομικὸ θηρίο ὡς τὸν «μεγάλο πρόδρομο» [52] τοῦ ἀντι-χρίστου, τὸ ὁποῖο θηρίο, θὰ προετοιμάζει κατάλληλα τούς ἀνθρώπους καὶ τὴν κοινωνία, ἰδίως τὴν ξετρελλαμένη νεότητα, στὸν δρόμο τῆς σοδομοποίησης τοῦ κόσμου, στὴν ἀθεΐα, ἀπιστία καὶ πανσεξουαλικὴ παραφροσύνη.
Τὸ ὅτι θὰ ἔλθει πάλι ὁ καιρὸς ποὺ ὁ κόσμος θὰ σοδομοποιηθεῖ, τὸ προφήτεψε κι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Χριστός, ὅτι οἱ ἡμέρες ἐκεῖνες λίγο πρὶν τὴν Β΄ παρουσία θὰ ὁμοιάζουν στὴν ἀναισχυντία, ὅπως οἱ ἡμέρες τοῦ Νῶε [53]. Ποιὸ θὰ εἶναι τὸ κοινὸ γνώρισμα τῆς μιᾶς ἐποχῆς καὶ ποιὸ τῆς ἄλλης, ρωτᾶ ὁ γέροντας Ἀρσένιος καὶ ἀπαντᾶ: «ὅλοι ἀκόλαστοι, ἀνήθικοι, σαρκολάτραι, πόρνοι, μοιχοί, κίναιδοι (δηλ. ὁμοφυλόφιλοι), ἄθεοι καὶ ἄπιστοι», μάλιστα διευκρινίζει ὅτι ὁ Θεὸς ἐνῷ τιμώρησε καὶ τὴν φυσικὴ χρήση (μοιχεία, πορνεία), μὲ τὸν κατακλυσμό, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο καὶ τὴν παρὰ φύση τῆς ὁμοφυλοφιλίας μὲ «πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέστρεψε τὰς πέντε πόλεις τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας», ὁ Δημιουργὸς Θεὸς ἀπέσυρε τὴν χάρη Του, γιατί οἱ ἄνθρωποι εἶχαν γίνει μόνο σάρκα [54]. Ἡ τιμωρία δὲν θὰ εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἴδια ὅπως τότε, ἑρμηνεύει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἀλλὰ τώρα θὰ «κατακαῆ μὲ ὅλον τὸν πλανήτην ἀπὸ ἀφόρητον καὶ τρομακτικὴν φωτιὰ» [55]. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἀλαζόνα, ἀποστάτη, ἀμετανόητου κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων ποὺ νομίζουν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀνέχεται γιὰ πάντα, θὰ περιμένει, τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ καθενὸς ξεχωριστά, ἐπ’ ἄπειρον.
Αὐτὴ τὴν εἰκόνα παρατηρεῖ καὶ ὁ γέροντας Ἀρσένιος στὴν ἐποχή του, ὅπου ἔχει χαθεῖ, λέγει, ἡ ντροπὴ καὶ τὴ θέση της ἔχει πάρει ἡ ἀναισχυντία, τὸ θράσος καὶ ἡ ἀδιαφορία. Ὡς παράδειγμα φέρνει τὴν κατάσταση στὴν ἐποχή του, ὅταν πιθανῶς ἔγραφε τὸ βιβλίο του, ὅτι στὸ θέατρο, στὸν κινηματογράφο, στὴν τηλεόραση, στὰ λογῆς λογῆς περιοδικά, ἀκόμα καὶ στὶς παραλίες ἐμφανίζεται ἡ γυμνότητα [56] καὶ ἡ ἀκολασία, προωθεῖται νομικὰ ἡ αἱμομιξία, συνάμα ρωτᾶ ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἆραγε «ποῦ θὰ φθάση ἀκόμη τὸ κακόν;», «εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἡ ἐποχὴ μας ὁμοία τῆς ἐποχῆς τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ τῶν Σοδόμων;». Ἔτσι, δὲν βλέπει τὴν δῆθεν ἀναλαμπὴ καὶ τὴν δῆθεν «θαυματουργικὴν ἐπιστροφὴν» [57] τοῦ κόσμου, παρὰ μόνο τὴν δίκαιη τιμωρία τοῦ ἀποστάτη κόσμου. Φέρνει ὡς παράδειγμα ἀμετανοησίας τοῦ κόσμου, τόσο τὸν Α΄ ὅσο καὶ τὸν Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, μὲ τὰ τριακόσια ἑκατομμύρια νεκρῶν, ἀλλὰ ὁ κόσμος δὲν μετανόησε οὔτε τότε καὶ συνεχίζει νὰ ἐξοπλίζεται γιὰ ἕνα νέο παγκόσμιο μεγάλο πόλεμο. Μάλιστα συνδυάζει αὐτὴ τὴν ἄποψή του μὲ τὸ χωρίο τῆς Ἀποκάλυψης ποὺ ἀναφέρει ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐνῷ ἔπαθαν μεγάλα δεινά, ἀπὸ πλημμύρες, σεισμούς, πολέμους, ἀρρώστιες, πεῖνα, ἐντούτοις δὲν μετανόησαν, οὔτε γιὰ τὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα τους [58], ἐπιπλέον τὸ χειρότερο «ὁ περισσότερος κόσμος ἀποστάτησε, ἀπιστεῖ, ἀδιαφορεῖ, κοιμᾶται καὶ ρέγχει» [59].
Ἀλλὰ ὅσο καὶ νὰ ἀδιαφοροῦν καὶ νὰ ρέγχουν οἱ ἁρμόδιοι ἀξιωματοῦχοι μὲ τὸν λαό, τονίζει ὁ γέροντας Ἀρσένιος, ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη βρίσκεται σὲ ἠθικὴ «ἀποσύνθεση» καὶ οἱ ἡμέρες μας θὰ εἶναι «κοσμογονικές». Ὁ γέροντας Ἀρσένιος καλεῖ ὅλους σὲ ἀφύπνιση καὶ ἐγρήγορση, ὅλους τούς κληρικοὺς ὅλων τῶν βαθμῶν, μοναχούς, μοναχές, εὐσεβεῖς λαϊκούς, οἰκογένειες πιστῶν χριστιανῶν, σὲ προσευχὴ καὶ προσοχή, σὲ ἀφύπνιση γιὰ νὰ προφυλάξουμε τοὺς ἑαυτούς μας, ἀπὸ τὸν κόσμο «ποὺ ἀφηνίασε», γιὰ νὰ περισωθεῖ τὸ «ἅγιον λεῖμμα ἀπὸ τὰ κακὰ ποὺ γίνονται καὶ τὴν λαίλαπα ποὺ ἔρχεται, ὡς καὶ τὸν νέον διωγμὸν τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας» [60]. Ὁ δίκαιος Θεὸς περιμένει τὴν μετάνοιά μας «ἀλλ’ ἕως πότε», καθότι ἔρχονται ἡμέρες «μεγάλης ὀργῆς», «καίτοι εἶναι ἄγνωστος ὁ ἀκριβὴς χρόνος, μὴν καὶ ἡμέρα» τῆς Β’ παρουσίας, ἐντούτοις ὡς φαίνεται «μᾶλλον εἶναι κοντὰ» [61]. Ὁ γέροντας Ἀρσένιος καλεῖ τὸν ἀμετανόητο ἄνθρωπο σὲ ὅλον τὸν κόσμο, σὲ εἰλικρινῆ μετάνοια, ἀφύπνιση καὶ ἐπιστροφή, νὰ πάψει νὰ «γελᾶ» καὶ νὰ «κανχάζει» καὶ νὰ περιφρονεῖ τὸν Θεό, γιὰ νὰ τελειώσει αὐτὸ τὸν ὑπότιτλο μὲ τὴν προσευχὴ στὸν Χριστὸ «σῶσαι τὰ ἀθῷα παιδιὰ καὶ τὸ μικρὸ λεῖμμα ἀπὸ τὴν ἐπικειμένην ὀργήν», ποὺ θὰ ἔλθει.
Ὁ πνευματικὸς πατὴρ ζώντας ἔντονα στὶς προσευχὲς του τὴν ἀγωνία, γιὰ νὰ σωθεῖ ὅλος ὁ κόσμος εἶχε συγγράψει καὶ τὶς δικές του αὐτοσχέδιες προσευχὲς ποὺ τὶς διάβαζαν στὶς παρακλήσεις τοῦ ἱεροῦ ἡσυχαστηρίου, ποὺ ἵδρυσε, οἱ μοναχές, καθὼς καὶ στὶς προφορικές του συνομιλίες μὲ τὰ πνευματικά του τέκνα, πάντοτε μέσα ἀπὸ τὸ κομποσχοίνι του, ποὺ ποτὲ δὲν ἄφηνε, ἀπὸ τὸ χέρι του, θὰ μᾶς συνόδευε μὲ ἕνα καλὸ λόγο προσευχητικό.
Τὸ βιβλίο του αὐτὸ τὸ κλείνει ὁ γέροντας Ἀρσένιος μὲ ἕνα ἐπίλογο, ἐξηγώντας ὅτι εἶναι ἐσφαλμένη ἡ ἄποψη νὰ μὴ ἀσχολούμαστε μὲ τὴν ἡμέρα τῆς Β΄ παρουσίας, γιατί κάποιοι λέγουν ὅτι εἶναι ἄγνωστη καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν τὴν προσδιόρισε, ἐπιπλέον ἐπειδὴ ὁ φυσικὸς θάνατος ἀποτελεῖ τὴν Β’ παρουσία γιὰ τὸν καθένα. Ἐξηγεῖ, ἀπαντώντας σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀρνήθηκε νὰ ἀπαντήσει σὲ αὐτὰ τὰ ἐσχατολογικὰ ἐρωτήματα, ἀλλὰ ἀρνήθηκε νὰ προσδιορίσει τὴν ἡμέρα, τὸν μῆνα, τὴν ἑβδομάδα, δηλαδὴ τὴν ἀκριβῆ χρονολόγηση [62].
Ἐξάλλου ὑπῆρχε καὶ ἡ περιρρέουσα ἀντίληψη περὶ κοσμικῆς ἐγκαθίδρυσης τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, στὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ, γι’ αὐτὸ καὶ κάθε διευκρίνισή Του θὰ ἐνεῖχε κινδύνους παρερμηνείας. Πάραυτα ὁ Χριστὸς διεξοδικά τούς ἀνέλυσε τὰ σημεῖα τῆς Β’ παρουσίας Του, ὥστε οἱ γενιὲς ποὺ θὰ τὰ ζήσουν νὰ καταλάβουν ὅτι στὴν ἐποχὴ τους αὐτὰ θὰ συμβοῦν καὶ βρίσκονται σὲ ἐγρήγορση, συνεπῶς δὲν γράφτηκαν ὡς μῦθος «ἁπλῶς νὰ τὰ διαβάζουμε». Ὅσον ἀφορᾶ γιὰ τὸν φυσικὸ θάνατο ὅτι συνιστᾶ μέρος τῆς Β’ παρουσίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅτι γι’ αὐτὸ ἂς μὴ ἀσχολούμαστε μὲ τέτοια ἐρωτήματα, ὁ γέροντας Ἀρσένιος τοὺς ἐρωτᾶ: οἱ ἅγιοι ἀπὸ Χριστοῦ ἕως τὴν Β’ παρουσία ἀπέλαβαν τοὺς στεφάνους τῆς νίκης, ναὶ ἢ ὄχι; Καὶ ἀπαντᾶ «Ὄχι, καὶ αὐτοὶ ἀναμένουν μὲ ἀγωνίαν τὴν ἡμέραν τοῦ Κυρίου» [63].
Διευκρινίζει σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὶς ἐσχατολογικὲς μελέτες, ὅτι ἀκόμα καὶ αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ ἔπεσαν ἔξω στοὺς ἐσχατολογικοὺς ὑπολογισμούς τους καὶ στὶς ἐσχατολογικές τους ἑρμηνεῖες, αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι θὰ βρεθοῦν ἐκτὸς ἑρμηνείας, ὅσοι θὰ γράψουν ἑρμηνεῖες στὸν καιρὸ λίγο πρὶν τὴν Β΄ παρουσία, ὅπου τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν θὰ εἶναι ξεκάθαρα σὰν νὰ «διαβάζεις ἐφημερίδα», ὅπως προφορικά μᾶς ἔλεγε. Κλείνει τὸ βιβλίο του αὐτὸ σημειώνοντας ὅτι τόσο ὁ ἀτομικὸς φυσικὸς θάνατος σ’ αὐτὴ τὴ ζωή, ὅσο καὶ ὁ ὁμαδικὸς ποὺ θὰ συμβεῖ στὴν συντέλεια τοῦ κόσμου θὰ πρέπει ἐξίσου νὰ μᾶς προβληματίζει καὶ νὰ μᾶς συνετίζει.
Στὸ ὡς ἄνω του βιβλίο αὐτὸ ὁ γέροντας Ἀρσένιος ὡς πνευματικὸς πατέρας καὶ καθοδηγητὴς μᾶς ἐπισημαίνει καὶ μᾶς ἑρμηνεύει τὴν ἐσχατολογική του ἀγωνία, παρατηρώντας τὴν ἐποχὴ του μέσα ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς ἑρμηνείας τῶν προφητικῶν κειμένων, ποὺ ὅπως ὁ ἴδιος διαβλέπει ἔχουν ἄμεση ἐφαρμογὴ στὴν ἐποχή του, γι’ αὐτὸ ἐφιστᾶ τὴν προσοχή, ἀφύπνιση καὶ τὴν ἐγρήγορση τῶν πιστῶν ποὺ παρατηροῦν τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν καὶ γνωρίζουν ὅτι τὸ μικρὸ λεῖμμα θὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ μείνει πιστὸ στὶς ἠθικὲς ἀξίες καὶ στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τώρα θὰ ἔλθει ὡς κριτὴς στὴν Β’ παρουσία Του. Ἡ ἀγωνία του γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ τὶς εὐσεβεῖς οἰκογένειες, γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ τὰ μικρὰ παιδιά, ἦταν ἀγωνία ποὺ τὴν βίωνε στὶς προσευχές του, τόσο στὶς ἀτομικὲς ὅσο καὶ στὶς κοινὲς στὶς ἱερὲς θεῖες Λειτουργίες ποὺ ὁ ἴδιος τελοῦσε στὸ ἱερὸ ἡσυχαστήριό του, μὲ τέτοιο μυσταγωγικὸ καὶ χαρισματικὸ τρόπο ποὺ μᾶς ἔκανε κοινωνοὺς τῶν πνευματικῶν του βιωμάτων, δίνοντάς μας τὴν πνευματικὴ δύναμη νὰ συνεχίζουμε τὸν ἀγῶνα στὴν ζωὴ αὐτὴ προσδοκώντας τὴν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν καὶ τὴν ζωὴ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Σημειώσεις:
[35] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 22. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [36] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 22-23. [37] Λουκ. 18, 8. [38] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 23. [39] Δανιὴλ 12, 4. [40] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 24. [41] Ἒνθ’ ἀνωτ. [42] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 25. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸν γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [43] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 28. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸν γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [44] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 29. [45] Ἔνθ’ ἀνωτ. [46] Ἔνθ’ ἀνωτ. [47] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 30. [48] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 31-30. [49] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 32-33. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [50] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 33. [51] Ἀποκ. 13, 13-18. [52] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 34. [53] Ματθ. 24, 37-39 καὶ Λουκ. 17, 28-30. [54] Γένεση 6, 3-5, 7. [55] Β΄ Πέτρ. 3, 7-10. [56] Ὁ πνευματικὸς πατὴρ γέροντας Ἀρσένιος ὑπενθυμίζει τὴν προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὅτι, ὅταν θὰ βλέπουμε γυμνοὺς γυναῖκες καὶ ἄνδρες στὸ δρόμο δίχως νὰ ντρέπονται, αὐτὸ θὰ εἶναι σημάδι ὅτι φθάνει ὁ κόσμος στὸ τέλος του, πρβλ. Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 39. [57] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 38. Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία-Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010. [58] Ἀποκ. 9, 20-21. [59] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 38. [60] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 39. [61] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 40. Πρβλ. Ἀποκ. 22, 12 καὶ 20. [62] Ματθ. 24, 3-4 καὶ 25-33. Πρβλ. Πράξ. 1, 6. [63] Ἀρχιμ. Ἀρσενίου, Ὁ ἀντίχριστος, 44. Πρβλ. Ἑβρ. 11, 40. Ἀποκ. 6, 9-11 Πρβλ. Ἀλέξιου Παναγόπουλου, Ἠθικὴ-Ἐσχατολογία Προφητολογία κατὰ τὸ γέροντα Ἀρσένιο, Ἀθήνα 2010.
* (Phd Ν/Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, Phd Βιοηθικῆς, Phd Θεολογίας, Post-Doc Δικαίου & Βίο-ἠθικῆς, Habil.,-Διπλωματούχου Ὑφηγητῆ, Καθηγητῆ Νομικῆς Δ.Δικαίου Fpsp, & Ἀκαδημαϊκοῦ Τριῶν Ξένων Ἀκαδημιῶν EASA, MCA, CAB).