Ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης
Τοῦ Δρ. Φιλολάου Δημητρίου, Διδάκτορος Νομικῆς,
Δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ / Ι.Β.Α. – Α.Α.Α. – LCIARB
– ΙΒ΄ –
4ον. Η ITΑΛIΑ
α.-Ἀπὸ τὸν Βον Παγκόσμιον Πόλεμον ἡ φασιστικὴ τότε Ἰταλία ἐξῆλθε διπλὰ ἡττημένη καὶ ταπεινωμένη. Ἀφοῦ μετὰ τὴν “ταπείνωσιν” ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἔλαβε πεῖραν τί σημαίνει “συμμαχία” εἰς τὶς τάξεις τοῦ Ἀ-θέου φασισμοῦ… Ὅταν δηλαδὴ ἐδέχθη τὴν “ἀνέλπιστον ἐπίθεσιν τῆς συμμάχου” της φασιστικῆς Γερμανίας!
Ἀκόμη ἐξῆλθε καὶ κατεστραμμένη πνευματικῶς καὶ ὑλικῶς.
Κυρίως ἀπομονωμένη καὶ αὐτή…ἀπὸ ὅλους!
Εἶχεν ὅμως καὶ ἡ Ἰταλία τὴν καλὴν τύχην-ὅπως ἡ Γερμανία- εἰς τὴν τόσον κρίσιμον ἐκείνην ἐποχὴν νὰ ἔχη εἰς τὴν πολιτικήν της σκηνὴν ἄνδρα ὄχι ἀναιδῆ καὶ φανφαρόνον, ἀλλὰ εὐσεβῆ καὶ χαρισματικόν. Ὁ ὁποῖος μὲ τὴν σύνεσιν, τὴν σεμνότητα καὶ τὴν πολιτικήν του ἱκανότητα, ἀποπτύσας τὸν ρύπον τοῦ φασισμοῦ καὶ τῆς ἀλαζονείας, συνεργάσθηκε μὲ τοὺς ἀξίους ἐκπροσώπους τῶν νικητριῶν Δυνάμεων μὲ πνεῦμα “Λήθης καὶ Φιλίας”! Εἶχε τὸν Ἀλσὶντ Ντὲ Γκάσπαρι, ποὺ ἐμνημονεύσαμε ἀνωτέρω. Μὲ τὸν ἕτερον Ἰταλὸν συντελεστὴν τῆς προσεγγίσεως καὶ φιλίας μὲ τοὺς ἄλλους Εὐρωπαίους, τὸν Ἀλτιέρο Σπινέλλι, δὲν ἦσαν πολιτικῶς ὁμοϊδεάτες.
Ἀλλ’ ὅμως εἶχαν κοινὰ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ ὁράματα, ἔτσι ἠμπόρεσαν νὰ συνεργασθοῦν ἐπιτυχῶς διὰ τὸν καλὸν τῆς πατρίδος των καὶ τῆς Εὐρώπης.
Ἡ Ἰταλία εἶναι, ὅπως εἴδαμε, μία ἀπὸ τὶς ἕξ (6) ἱδρύτριες χῶρες τῆς ΕΟΚ.
Ὅπως ὁμολογοῦν σύγχρονοι συγγραφεῖς καὶ ἱστορικοὶ (Ἰταλοὶ καὶ ἄλλοι) ὁ Ντεγκάσπαρι, μὲ τὴν συνεργασία του μὲ τοὺς ἄλλους ὁμολόγους του εἰς τὸ σπουδαῖο ἐγχείρημα ἀποκαταστάσεως τῆς εἰρήνης, σταθερότητος καὶ ἀλληλεγγύης, ἄναψε ζωντανὲς ἐλπίδες εἰς τὸν ἀπογοητευμένον καὶ ταπεινωμένον λαόν του.
Ὅμως δὲν συνέβη τὸ ἴδιον μὲ τοὺς διαδόχους του, τουλάχιστον τοὺς περισσοτέρους. Δὲν εἶχαν τὰ ὁράματα καὶ τὶς εὐγενικὲς φιλοδοξίες του.
Ὅπως ἔχει ἀποδειχθῆ μετὰ τὸ 1960 τὴν πολιτικὴν σκηνὴν τῆς Ἰταλίας ἤλεγχαν ἐκ τῶν παρασκηνίων οἱ Illuminati, μὲ τοὺς ἀνθρώπους των – πράκτορες στὶς Λέσχες τῆς Μασονίας καὶ τῆς Μπίλντερμπεργκ.
Σχεδὸν ὅλοι οἱ πρωθυπουργοὶ τῆς Ἰταλίας ἀπὸ τὸν Φανφάνι ποὺ διεδέχθη τὸν Ντεγκάσπαρι, μέχρι σήμερα – ἐκτὸς εὐαρίθμων ἐξαιρέσεων – ἦσαν μασόνοι ἢ μέλη τῆς Bilderberg ἢ τῆς Trilateral, καθὼς καὶ πολλοὶ ὑπουργοὶ καὶ ἐκπρόσωποι τοῦ ἐπιχειρηματικοῦ καὶ τραπεζικοῦ κατεστημένου.
Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς κατηγορήθηκαν ὅτι προχώρησαν σὲ ἀντεθνικὲς κατὰ τῆς πατρίδος των ἐνέργειες (πιεζόμενοι ἢ ἀπειλούμενοι ἀκόμη), ὑπὸ ἐκείνων ποὺ ἤθελον τὴν Ἰταλίαν “πειθήνιον ὄργανον” εἰς τὴν προοπτικήν των τὴν γεωστρατηγικήν! Οἱ Illuminati ἐκτὸς τῶν τριῶν ὡς ἄνω Λεσχῶν (Μασονίας, Μπίλντερμπεργκ, Τριλάτεραλ) εἶχαν προνοήσει ἀπὸ ἐνωρὶς νὰ συστήσουν καὶ πρόσθετα “πρακτορεῖα”, ὥστε νὰ ἔχουν πλήρη τὸν ἔλεγχον τῆς πολιτικῆς, οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς ἐλὶτ τῆς χώρας.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἦτο ἡ περίφημη ‘Προπαγάνδα δύο (Ρ 2)’ μὲ τὴν λειτουργίαν καὶ τὸ τέλος τῆς ὁποίας ἀπεκαλύφθη καὶ ἡ ἀνάμειξις τοῦ Βατικανοῦ εἰς τὰ ὕποπτα τεκταινόμενα εἰς τὴν πολιτικὴν καὶ οἰκονομικὴν ζωὴν τῆς χώρας.
Σοβαροὶ Ἰταλοὶ καθηγητὲς καὶ συγγραφεῖς τονίζουν τὴν μεγάλην εὐθύνην ὅλων ἐκείνων τῶν πολιτικῶν καὶ ἄλλων θεσμικῶν παραγόντων ποὺ ἦσαν πρόθυμοι “Yes Men” (χάριν τῆς ‘καρέκλας’), στὶς διαταγὲς ἐκείνων, ποὺ ἀπὸ τὰ παρασκήνια ἐκυβερνοῦσαν εἰς τὴν πραγματικότητα. Ἐννοοῦν τὴν εὐθύνη των, διὰ τὸ ἐπικινδύνως μεγάλον δημόσιον χρέος τῆς Ἰταλίας σήμερον, ποὺ εἶναι τὸ ὑψηλότερον εἰς τὴν Εὐρώπην, μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τῆς Ἑλλάδος.
Σήμερα ἡ Ἰταλία, μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες Οἰκονομίες τῆς Εὐρώπης καὶ συνιδρύτρια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνοποιήσεως ἀντιμετωπίζει γενικώτερα προβλήματα, καθόλου εὔκολα καὶ πλέον δυσεπίλυτα μὲ τοὺς ἡγέτες της τῶν τελευταίων 30 ἐτῶν καὶ ἐκείνους τῆς Ε.Ε. Νὰ σημειωθῆ ὅτι ἀξιόλογοι Ἰταλοὶ συγγραφεῖς, ἐπισημαίνοντες τὴν δύσκολον κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει περιέλθει ὄχι μόνον ἡ οἰκονομία ἀλλὰ καὶ ὁ Ἰταλικὸς λαός, εἰς τὴν πλειονοψηφίαν του, φθάνουν εἰς τὸ σημεῖον νὰ διερωτῶνται σοβαρῶς διὰ τὸ εὐρωπαϊκὸν μέλλον τῆς χώρας των! Ὁ Ἰταλὸς συγγραφέας Beppe Severgnini ἔγραψεν ἄρθρον εἰς τοὺς Ν.Y.Times, (02/04/2018) μὲ τίτλον: “Will Italy Leave the Ε.U?”..= Θὰ ἀφήσει ἡ Ἰταλία τὴν Ε.Ε.;” Εἰς τὸ ἄρθρον του τοῦτο ὑπογραμμίζει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:
“Στίς 4 Μαρτίου (2018) ἡμέρα ἐκλογῶν τὸ κόμμα ‘5 ἀστέρια” ἔλαβε τὸ 32% τῶν ψήφων. Ἡ ‘Λίγκα τοῦ Βορρᾶ’ ἐπῆρε 17% καὶ ἕνα πλέον Εὐρωσκεπτιστικὸ κόμμα ‘Ἀδελφοί τῆς Ἰταλίας’ ἔλαβε τὸ 4%. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισοὺς Ἰταλοὶ ψηφοφόροι ἐστράφηκαν ἐναντίον τῆς Εὐρώπης…(Νὰ σημειωθῆ ὅτι τῆς Ἰταλίας Πρωθυπουργός, ὡς ἀρχηγὸς τοῦ πλειοψηφοῦντος κόμματος εἰς τὴν Βουλήν “Ἀδελφοὶ τῆς Ἰταλίας” εἶναι σήμερα ἡ Μελόνη).Καὶ συνεχίζει ὁ συγγραφέας:
“Ἡ Ἰταλία, ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της, ὑπῆρξε πιστὸ μέλος τῆς Ε.Ε. καὶ εἶχεν ἀποδειχθῆ ἀπὸ τὶς δημοσκοπήσεις ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ Ἰταλικοῦ λαοῦ καὶ ἡ καλὴ θέλησις πρὸς αὐτήν. Ὅμως,τί ἔχει ἀλλάξει τὰ τελευταῖα χρόνια; Τρία πράγματα κυρίως: Τὸ ἕνα ἀφορᾶ τὶς εὐρωπαϊκὲς πολιτικές. Τὸ δεύτερο τοὺς Ἰταλοὺς πολιτικούς. Καὶ τὸ τρίτον εἶναι ἡ συνέπεια τῶν δύο πρώτων, ποὺ μοιάζει νὰ εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη λύση: Ἀφορᾶ τοὺς Ἰταλοὺς ψηφοφόρους”.
Ὥστε, τὸ 2018 “οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισοὺς ἐστράφηκαν ἐναντίον τῆς Εὐρώπης!”, λέγει ὁ Β. Severgnini…
β.-Πόσο ἔχουν ἀλλάξει τοὺς Ἰταλοὺς ἡ Ε.Ε. καὶ οἱ πάσης φύσεως ἡγέτες των! Καὶ τοὺς ἔχουν ἀλλάξει ὄχι μόνον εἰς τὴν κοινωνικὴν καὶ πολιτικήν τους ζωήν. Αὐτὲς οἱ ‘ἀλλαγές’, μαζὶ μὲ ἄλλες συμπαρομαρτοῦσες αἰτίες καὶ δυνάμεις ἔχουν ἐξωθήσει ἢ παρασύρει τοὺς Ἰταλοὺς εἰς τὸν ἀποχριστιανισμόν, ὅπως θὰ ἰδοῦμεν παρακατιόντες, ἀπὸ πρόσφατα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα.
αα.- Τὸ ἄδειασμα τῶν Ἐκκλησιῶν τὰ τελευταῖα χρόνια.
Πρὸς ἐνίσχυσιν τῆς μνήμης σας ἐπαναλαμβάνω ὅσα εἰς τὸ ἄρθρον -Γ- τῆς σειρᾶς αὐτῆς ἔχουν γραφῆ, ἀπὸ τὸν Κοινωνιολόγον καὶ συγγραφέα J. Puder:
“Ὅπως πορεύονται οἱ ἐκκλησίες, ἔτσι πορεύεται καὶ ἡ Εὐρώπη”
Σὲ ἕνα ταξίδι πρὶν λίγα χρόνια εἰς τὴν Ἰταλία ἐντυπωσιάσθηκα πολὺ ἀπὸ τὴν μεγαλοπρέπειαν τῶν ἐκκλησιῶν, τῶν καθεδρικῶν καὶ τῶν βασιλικῶν ναῶν! Ὅμως,‘ἔμεινα συγχρόνως λυπητερὰ ἔκπληκτος ἀπὸ τὸ ‘ἄδειασμα’ αὐτῶν τῶν ἀπίστευτων οἰκοδομημάτων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ! Τὸ πλεῖστον τῶν ἐκκλησιαζομένων εἰς τοὺς ναοὺς αὐτοὺς ἦσαν γρηὲς γυναῖκες, σπανίως ἔβλεπες ἕνα νέον ἄνθρωπον εἰς αὐτούς”! (Ἐκκλησίες ἀνοικτές, χωρὶς ἐκκλησιαζομένους…Ἐκκλησίες Χριστιανικὲς ποὺ ἐγκαταλείπονται, ἐρημώνονται, πωλοῦνται καὶ μεταβάλλονται σὲ σουπερμάρκετ ἢ κέντρα… διασκεδάσεως σὲ ὅλες τὶς ‘πολιτισμένες’ δυτικὲς χῶρες, μαρτυροῦν πορείαν πρός…διάλυσιν!!, ἡ ὁποία διάλυσις μαρτυρεῖται δυστυχῶς καὶ μὲ τὰ ἀκόλουθα πραγματικὰ γεγονότα):
βα.-Τὴν ἀποφυγὴν τοῦ ἐκκλησιασμοῦ ἀκολουθεῖ ἡ…ἐγκατάλειψις τῶν ναῶν!
Ὁ Ἰταλὸς ἐρευνητὴς καὶ συγγραφέaς Ρόμαν Πόμπρουκ, γράφει τὰ ἑξῆς σχετικῶς:
(ἴδε,“https//petapixel.com/28/03/2022-Photografer Captures the Decline of the Church Italy”)
“…Ἡ ἄνοδος τῆς ἀνεξιθρησκίας, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως, συνδέεται συχνὰ μὲ τὴ μείωση τῆς προσέλευσης στὴν ἐκκλησία σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἰταλία. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἰλλουμινισμοῦ, ἡ προοδευτικὴ σκέψη καὶ οἱ πιὸ ἀνοικτὲς ἀπόψεις γιὰ τὴ θρησκεία ἔγιναν ἀνεκτὲς ὡς δημόσιες ἀπόψεις. Ξαφνικά, δὲν ἦταν πλέον ἐπικίνδυνο νὰ ἐκφράσεις ἀμφιβολίες, ἀκόμη καὶ νὰ ἀμφισβητήσεις τὶς ἀξίες τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς θρησκείας ἢ θεσμοῦ…
Ἔτσι, γιὰ νὰ θέσουμε τὸ ζήτημα σὲ μία προοπτική, ἡ Μπολόνια, ἡ ὁποία θεωρεῖται μία μεσαίου μεγέθους πόλη στὸ κέντρο τῆς Ἰταλίας, φιλοξενεῖ 700 ἐκκλησίες. Ἡ Νάπολη φιλοξενεῖ περισσότερες ἀπὸ 1.000 ἐκκλησίες, ἐνῷ ἡ Ρώμη, ἡ ἰταλικὴ πρωτεύουσα, ἔχει 900 ἐκκλησίες. Μιλᾶμε γιὰ περισσότερες ἀπὸ 2600 ἐκκλησίες, καὶ αὐτὸ εἶναι μόνο σὲ 3 πόλεις σὲ ὅλη τὴν Ἰταλία. Ἀπὸ μικροσκοπικὰ ἱστορικὰ παρεκκλήσια μέχρι μνημειώδη κτίρια. Ὑπολογίζεται ὅτι ὑπάρχουν πάνω ἀπὸ 20.000 ἐκκλησίες σὲ ὅλη τὴν Ἰταλία, ἂν καὶ ὁ πραγματικὸς ἀριθμὸς μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ κοντὰ στὶς 65.000. Ὑπάρχουν τουλάχιστον 1.000 (!) ἐπιβεβαιωμένες ἐγκαταλελειμμένες ἐκκλησίες σὲ ὅλη τὴν Ἰταλία, ἂν καὶ ὑπάρχουν πιθανῶς ἀμέτρητες περισσότερες, χωρὶς κἄν ἕνα ὄνομα, λόγῳ τῶν ἀρχείων ποὺ ἔχουν χαθεῖ ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό…).
ββ.-Τὴν “ἐγκατάλειψιν τῶν ναῶν” ἀκολουθεῖ ἡ ἀποστέρησις τῶν Μυστηρίων, μὲ πρῶτον ἐκεῖνο τοῦ Βαπτίσματος.
Διαβάζουμε εἰς τὸ ἱστολόγιον<https. Italicsmag.mag.com/ κείμενον τῆς Ἰταλίδος ἐκπαιδευτικοῦ καὶ συγγραφέως Φράνσις Φάχυ):
“Ὅσον ἀφορᾶ τὴ θρησκεία, ὁ κόσμος ἀλλάζει. Σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη τὰ τελευταῖα χρόνια, καὶ ἴσως γιὰ πρώτη φορὰ ποτέ, ἡ πλειοψηφία τῶν νεαρῶν ἐνηλίκων δὲν ἀσκεῖ πλέον θρησκευτικὰ καθήκοντα. Καὶ σὲ παραδοσιακὰ καθολικὲς χῶρες ὅπως ἡ Ἰταλία, πολλοὶ ἀπομακρύνονται σιγὰ σιγὰ ἀπὸ τὶς θρησκευτικὲς πρακτικές.
Γιὰ παράδειγμα, οἱ βαπτίσεις ἔχουν πέσει πρόσφατα στὸ 70% τῶν νεογέννητων Ἰταλῶν παιδιῶν. Ἐν τῷ μεταξύ, μόνο 1 στοὺς 4 Ἰταλοὺς πηγαίνει τώρα τακτικὰ στὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὸ ἕνα τρίτο τὸ 2001. Ταυτόχρονα, ἡ μέση ἡλικία τῶν ἱερέων αὐξάνεται, καθὼς οἱ νεότεροι φαίνεται νὰ χάνουν τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὴ θρησκευτικὴ πρακτική. Ἀλλὰ ἂν οἱ παραδοσιακὲς πρακτικὲς γύρω ἀπὸ τὴ γέννηση, τὸ γάμο καὶ τὸν θάνατο βρίσκονται σὲ παρακμή, τί καλύπτει τὸ κενό; Καί, ὅταν οἱ θρησκευτικὲς πρακτικὲς “κάποτε ἐνίσχυσαν τοὺς δεσμοὺς τῶν κοινοτικῶν δικτύων καὶ συνέβαλαν στὴ σωματική, ψυχικὴ καὶ κοινωνική μας εὐημερία, ποιὸς εἶναι ὁ ἀντίκτυπος αὐτῆς τῆς παρακμῆς στὶς κοινότητες συνολικά;”
Συνεχίζουμε μὲ τὸ ἴδιον Ἱστολόγιον, γιὰ τὸ “Μυστήριον Γάμου”, εἰς τὸ ἑπόμενον.