Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος -Κιλκίς
“ἦλθε γὰρ πρὸς ὑμᾶς Ἰωάννης ἐν ὁδῷ δικαιοσύνης, καὶ οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ· ὑμεῖς δὲ ἰδόντες οὐ μετεμελήθητε ὕστερον τοῦ πιστεῦσαι αὐτῷ” (Ματθ. 21,32)
Σχόλιο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο: “αἱ πόρναι ἐπίστευσαν αὐτῷ”:
“Ου γαρ μένουσαι πόρναι εισήλθον, αλλ’ υπακούσασαι και πιστεύσασαι και καθαρισθείσαι και μεταβαλλόμεναι, ούτως εισήλθον. Ουκ άρα χάριτος μόνης το εισελθείν, αλλά και δικαιοσύνης”.
Δηλαδή:
Οι πόρνες δεν μπήκαν στον Παράδεισο παραμένοντας πόρνες, αλλά αφού πίστεψαν και καθαρίστηκαν και άλλαξαν ζωή, έτσι μπήκαν. Συνεπώς, η είσοδός τους δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της Αγιοπνευματικής χάριτος αλλά και της δικαιοσύνης του Θεού”.
Γι’ αυτούς που λένε ότι και εκτός Εκκλησίας, χωρίς το άγιο Βάπτισμα, το Χρίσμα και τα λοιπά Μυστήρια υπάρχει σωτηρία, αλλά και για το “ελάτε όπως είστε”, το οποίο έγινε της μόδας και από πολλούς ορθοδόξους πνευματικούς, βλέπουμε πώς σχολιάζει ο Άγιος τον λόγο του Χριστού προς τους Φαρισαίους για τις πόρνες, οι οποίες πίστεψαν στον Ιωάννη και εισήλθαν στον δρόμο της σωτηρίας. Χρησιμοποιεί πέντε αιτιολογικές μετοχές, για να δείξει τον μετ’ ακριβείας προσωπικό αγώνα που έδωσαν οι πόρνες, ώστε να καταστούν άξιες του Παραδείσου. “ΟΥ ΜΕΝΟΥΣΑΙ, ΥΠΑΚΟΥΣΑΣΑΙ, ΠΙΣΤΕΥΣΑΣΑΙ, ΚΑΘΑΡΙΣΘΕΙΣΑΙ, ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΑΙ”! Η χάρις του Θεού ενεργεί, όταν υπάρχει προαίρεση για αγώνα και επιστροφή. Όμως δεν αρκεί μόνη η διάθεση, διότι στο τέλος η δικαιοσύνη του Θεού είναι αυτή που θα δώσει το στεφάνι της νίκης, αφού η μετάνοια θα είναι το αποτέλεσμα της φιλότιμης υπακοής, επιμονής και υπομονής του αγωνιζομένου.