Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι δηλώνουν χριστιανοί. Εἶναι προφανῶς βαπτισμένοι, χωρὶς ὡστόσο νὰ ἔχουν πλήρη γνώση τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεως. Μοιάζουν μὲ ἀκαλλιέργητο ἀγρό, ποὺ μόνο ἀγκάθια καὶ ἀγριόχορτα ἔχει. Ἡ κατάσταση εἶναι ἀπογοητευτικὴ καὶ δύσκολα μπορεῖ νὰ ἀλλάξει, γιὰ νὰ ἔχουμε συνειδητοὺς χριστιανούς. Μόνο τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἀνατρέψει ἐκεῖνα ποὺ θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι ἀδύνατα. Βέβαια, δὲν κάνουμε διακρίσεις καὶ δὲν χωρίζουμε τοὺς χριστιανοὺς σὲ καλλιεργημένους πνευματικὰ καὶ ἀκαλλιέργητους. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πάντα ἀνοιχτὴ καὶ δέχεται ὅσους θέλουν νὰ εἰσέλθουν. Καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει τὴ δυνατότητα μετάνοιας. Ὡστόσο, πάντα ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ὁ ἄνθρωπος θὰ τηρεῖ τὶς θεῖες ἐντολές, χωρὶς προσθαφαιρέσεις καὶ διαστρεβλώσεις. Μόνο τότε μπορεῖ νὰ προχωρήσει στὴν πνευματικὴ ζωή. Χωρὶς αὐτὴ εἶναι μάταιη κάθε ἄλλη προσπάθεια, ποὺ μοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ ἀνέβει στὴ στέγη ἑνὸς ψηλοῦ σπιτιοῦ χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἀνάλογη σκάλα.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν ποὺ ἔχουν κάποια θρησκευτικὰ ἐνδιαφέροντα, χωρὶς ὅμως νὰ προχωροῦν στὴν πνευματικὴ ζωή καὶ αὐτὸ γιατί ἀμφισβητοῦν τὶς ἐντολές. Περιορίζονται σὲ κάποια γνώση περὶ Θεοῦ, χωρὶς ὑποχρεώσεις καὶ καθήκοντα. Δὲν καταβάλλουν κανένα κόπο, ἐνῷ γιὰ τὶς ἐπαγγελματικές τους ἀπασχολήσεις χάνουν καὶ τὸν ὕπνο τους! Δὲν ἔχουν σταθερὴ ἀπόφαση νὰ τηρήσουν τὶς ἐντολὲς καὶ νὰ ἀποκτήσουν βιώματα, τὰ ὁποῖα θὰ τοὺς διευκολύνουν νὰ προχωρήσουν ἀπὸ τὴν ἐλλιπῆ γνώση τοῦ Θεοῦ στὴν ἀληθινὴ γνωριμία τοῦ Θεοῦ. Ἀνάμεσα στὴ γνώση καὶ τὴ γνωριμία ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση. Ἡ πρώτη ὀφείλεται στὴν κατὰ κόσμον σοφία, ἐνῷ ἡ δεύτερη στὴν κατὰ Θεὸν σοφία.
Ὁ ὅσιος Σιλουανὸς ὁ ἁγιορείτης, ἀναφερόμενος στὸ θέμα αὐτό, διευκρίνιζε: «Ὅσα καὶ νὰ μάθουμε, θὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ γνωρίσουμε τὸν Κύριο, ἐὰν δὲν ζήσουμε κατὰ τὶς ἐντολές του, διότι ὁ Κύριος γνωρίζεται ὄχι διὰ τῆς ἐπιστήμης, ἀλλὰ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πολλοὶ φιλόσοφοι καὶ ἐπιστήμονες ἔφθασαν μέχρι τῆς πίστεως εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν τὸν γνώρισαν. Ἄλλο εἶναι νὰ πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Θεὸς καὶ ἄλλο νὰ γνωρίζεις τὸν Θεό».
Ἔλεγε ἐπίσης ὅτι «οἱ ἄνθρωποι δὲν πιστεύουν ὄχι γιατί λείπουν οἱ ἀληθινὲς μαρτυρίες, ἀλλὰ γιατί ἡ πίστη ὑποχρεώνει σὲ αὐταπάρνηση καὶ ἀγῶνα».
Ἡ γνωριμία τοῦ Θεοῦ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Αὐτὸ τὸ ἀρνοῦνται οἱ περισσότεροι χριστιανοί, ἐνῷ δέχονται μερικὲς ἐντολὲς ποὺ δὲν ἔχουν κόπο. Διατηροῦν τὸ ἴδιο θέλημα, ἀλλὰ καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα.
Ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας πρέπει νὰ εἶναι πρώτη προτεραιότητα τοῦ χριστιανοῦ, ἐνῷ τὰ βιοτικὰ καὶ ἐπαγγελματικὰ σὲ δεύτερη μοῖρα, χωρὶς νὰ γίνονται ἐμπόδια στὴν πορεία του πρὸς τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.