ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
11 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018
Απόστολος: Εβρ. δ΄ 14-ε΄ 6
Ευαγγέλιον: Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1
Ήχος: βαρύς.- Εωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
«Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον
εάν κερδήση τον κόσμον όλον,
και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;» (Μάρκ. Η΄ 36)
Ο αιώνιος άνθρωπος
Εις την ερώτησιν, ποίος είναι ο άνθρωπος; θα απαντούσαμε – πρωτίστως με βάση τον λόγον του Κυρίου μας, τον οποίον και έχομεν ως θέμα του παρόντος, – ότι ο άνθρωπος είναι εκείνος που φαίνεται… ελάχιστα! Σπεύδομεν δε να διευκρινίσωμεν, ότι ο άνθρωπος φαίνεται από τον λόγον του, από τας σκέψεις του, από τα αισθήματά του και κυρίως από τις προσδοκίες και επιθυμίες του. Ο άνθρωπος είναι εκείνος, που συνδυάζει όλα τα προαναφερθέντα και σε συνεργασία με το σώμα του, πορεύεται προς την αιωνιότητα! Δεν είναι το κορμί, ο άνθρωπος, διότι το κορμί είναι ύλη που κάποια στιγμή θα φθαρή! Είναι εκείνος που ομιλεί, που πονεί, που θλίβεται, που χαίρεται, που αναζητεί, που ακούει, που εκδηλώνει τα αισθήματά του. Όταν αυτός φύγη, τότε το κορμί πέφτει νεκρό και θάπτεται και «αναλύεται εις τα εξ ων συνετέθη».
Ο άνθρωπος είναι αιώνιος! Έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος! Η αρχή του είναι η στιγμή που συλλαμβάνεται εις την μήτραν της μητρός του και παίρνει από τον Δημιουργόν ψυχήν αθάνατον. Έκτοτε, ζη αιώνια εις την παρούσαν και την μέλλουσαν ζωήν. Εις τον κόσμον τούτον, εντός του φθαρτού σώματος το οποίον φέρει˙ και μετά τον σωματικόν θάνατον, εις την αιώνιον ζωήν, μετά του αφθάρτου και πνευματικού σώματος, όπως μας βεβαιοί ο θεοκήρυξ Απόστολος των εθνών. «Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία• σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη• σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει• σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. Έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν» (Α Κορινθ. ΙΕ 42-44).
Η ψυχή μας
Όπως προανεφέραμεν, η ψυχή είναι ο αθάνατος άνθρωπος. Είναι αυτός ο άνθρωπος που ζη και κινείται και πράττει το Θειον θέλημα, αλλά και αμαρτάνει. Συνεπώς, καταλαβαίνουμε εύκολα, το πόσον μεγάλην και ανεκτίμητον αξίαν έχει αυτή η ψυχή. Ο άνθρωπος, με την μικρότητά του και με την αδυναμίαν του εις το να μπορή να εκτιμά σωστά και αντικειμενικά, θεωρεί και μετρά κάποιες υλικές αξίες, … υπερεκτιμώντάς τες! Υπερεκτιμούμε την υγεία˙ υπερεκτιμούμε κάποια υλικά αγαθά˙ υπερεκτιμούμε κάποιες υλικές απολαύσεις˙ υπερεκτιμούμε την οικογένειά μας, τα παιδιά μας τα εγγόνια μας, τα χρήματά μας και ένα σωρό άλλα παρεμφερή και ασήμαντα πράγματα! Πράγματα με μία παροδική η και ανύπαρκτη αξία που τα «ειδωλοποιήσαμε»…
Όμως Εκείνος που ξέρει καλύτερα από τον καθένα να εκτιμά και να αξιολογή, μας δείχνει εν προκειμένω, το πλέον ανεκτίμητον και μοναδικόν αγαθόν που έχει και πρέπει να διαφυλάξη ο άνθρωπος. Ένα αγαθόν, μπροστά εις το οποίον εκμηδενίζεται όποιοδήποτε άλλο από τα αγαθά που προαναφέραμε. Ένα αγαθόν, που μόνον το Πανάγιον Σώμα και το Πανακήρατον Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η τα τεράστια σωτήρια μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας, θα μπορούσαν να αναμετρηθούν μαζί του. Το αγαθό δε τούτο, κατά την αλάνθαστον κρίσιν του ιδίου του Θεού μας, είναι η ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΨΥΧΗ ΜΑΣ! Όσα και αν σου δώσουν, λέγει ο Κύριος, είναι ασήμαντα και μηδαμινά, αν συγκριθούν μαζί της. Όλος ο χρυσός και ο άργυρος και οι πολύτιμοι λίθοι – που οι ματαιόδοξοι άνθρωποι σκορπούν αμύθητες περιουσίες, για να τα αποκτήσουν – είναι σκουπίδια μπροστά της. Όλη η κτίσις, όλος ο κόσμος, ο ορατός και ο αόρατος, ωχριούν σε αξία προ της αθανάτου ψυχής μας!
Ναι! Ας μη ακούεται τούτο ως υπερβολή, διότι ακόμη και αν ο άνθρωπος γίνη κατακτητής όλων αυτών και καταφέρη να τα οικειοποιηθή, το κέρδος θα είναι μικρόν και ασήμαντον! Πολύ χειρότερα δε, αν τα οικειοποιηθή με αντάλλαγμα την αιώνια ψυχή του. Τότε … κέρδος δεν υπάρχει! Ας θυμηθούμε εν προκειμένω την αντίδρασιν του Κυρίου μας εις μίαν παρομοίαν πρότασιν που του έγινε από τον διάβολον. «Παλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας του κόσμου και την δόξαν αυτών και λέγει αυτώ• ταύτα πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσκυνήσης μοι. Τοτε λέγει αυτώ ο Ιησούς• ύπαγε οπίσω μου, σατανά• γέγραπται γαρ, Κυριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις» (Ματθ. Δ 8-10). Με τα λόγια αυτά, δείχνει ο Κύριος την ματαιότητα όλων των εγκοσμίων πραγμάτων και ακόμη περισσότερον την ελαχίστην και ασήμαντον αξίαν που έχουν προ της αθανάτου ψυχής μας.
Η ανόητος συναλλαγή και ανταλλαγή
Δυστυχώς όμως, ημείς οι άνθρωποι, δεν ακούομεν και δεν υπακούομεν εις τας Θείας αυτάς συμβουλάς. Με ελαχίστας μόνον εξαιρέσεις, προστρέχομεν με ενθουσιασμόν εις την απόκτησιν αλλά και απόλαυσιν των υλικών και προσκαίρων αγαθών και τα ανταλλάσσουμε δυστυχώς με τα ανεκτίμητα και τα αιώνια. Κωφεύουμε, δυστυχώς, όχι μόνον εις την παρούσαν προτροπήν του Κυρίου μας, αλλά και εις πληθώραν ακόμη λόγων της Αγίας Γραφής και προτιμούμε τα «σκύβαλα», αντί των αφθάρτων και αιωνίων αγαθών. Κρύπτομεν τους οφθαλμούς μας, δια να μη ίδωμεν τα υποδείγματα των Αγίων μας, οι οποίοι, περιεφρόνησαν κάθε υλικόν αγαθόν και προετίμησαν κάθε είδους κακοπάθειαν δια την δόξαν τη Ουρανίου Βασιλείας. Παρακάμπτομεν δυστυχώς τα παραδείγματα κυρίως, των αγίων μαρτύρων, οι οποίοι, προς χάριν της μετά του Θεού αιωνίας συμβιώσεως, εθυσίασαν ακόμη και αυτά τα ίδια τα σώματά των, υπομένοντες πάσαν θλίψιν και πάντα πόνον!
Ακόμη δε λυπηρότερον είναι το γεγονός, ότι, και όταν διαπιστώνωμεν, ότι όλα τα μικρά και ασήμαντα της παρούσης ζωής, απεδείχθησαν οι παραπλανηταί μας, δεν διαθέτομεν την απαιτουμένην γενναιότητα, ώστε να προσέλθωμεν εν μετανοία εις τον φιλάνθρωπον Θεόν και Δεσπότην, ως ο άσωτος της παραβολής και, έστω με μικράν καθυστέρησιν, επιλέξωμεν, των αιωνίων αγαθών την απόλαυσιν. Είθε να εννοήσωμεν και αποδεχθώμεν τα αθάνατα λόγια του γλυκυτάτου Κυρίου μας!
Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Πατρών