(Ἀπάντησις εἰς τὸν Πατριάρχην π. Βαρθολομαῖον)
Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως- Ἐκδότου
Ἐπειδὴ ἔχω δημοσιεύσει σειρὰν ἐκτενεστάτων ἄρθρων διὰ τὸ πολύκροτον Οὐκρανικὸν ζήτημα, θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀναγκαῖον νὰ κάμω παρέμβασιν εἰς τὸ περιεχόμενον πικροχόλου ἐπιστολῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων π. Θεόφιλον.
Ἡ γενικὴ παρατήρησίς μου εἶναι ὅτι ὁ ἐπιστολογράφος Πατριάρχης, ἀπολέσας τὴν ψυχραιμίαν του, ἐνεργεῖ σπασμωδικῶς καὶ καταβάλλει πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν νὰ ἐπισημάνῃ ἀνύπαρκτα τρωτὰ εἰς τὴν ἐνέργειαν τοῦ Ἱεροσολύμων νὰ καλέσῃ τοὺς Προκαθημένους τῶν ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν πρὸς συζήτησιν διὰ τὴν χορηγηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ψευδοαυτοκεφαλίαν εἰς τὴν δημιουργηθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ προσωπικήν του ψευδοεκκλησίαν ἐν Οὐκρανίᾳ ἀπὸ καθῃρημένους, ἀναθεματισμένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματικούς, μὲ καταφώρως ἀντικανονικὴν εἰσπήδησίν του εἰς τὸ ξένον κανονικὸν ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Προβαίνω ἐν συνεχείᾳ εἰς ἔλεγχον καὶ ἀνατροπὴν τῶν ἀκολούθων σημείων τῆς Πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς:
α) Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων δικαιοῦται νὰ συναντηθῇ μὲ τοὺς ἄλλους Προκαθημένους τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Τοιοῦτον δικαίωμα ἔχει μόνον αὐτός, ὡς νομίζει. Εἶναι δικτατορικὴ αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως. Ἐκλαμβάνει τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ὡς διοικητικὸν ὑφιστάμενόν του μὲ τὸ ἐπιτιμητικὸν ὕφος καὶ τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸν ἦθος τῆς ἐπιστολῆς του. Δὲν πρέπει νὰ ἀγνοῇ ὁ π. Βαρθολομαῖος ὅτι κατὰ τὸ ἔτος 1443 συνεκλήθη Σύνοδος ἐν Ἱερουσαλήμ τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἀπεκήρυξε τὴν ψευδοένωσιν τῆς Φλωρεντίας. Ἐπίσης, καὶ πάλιν δὲν πρέπει νὰ ἀγνοῇ ὁ Οἰκουμενικὸς καὶ τὴν ἄλλην Σύνοδον ἐν Ἱερουσαλὴμ κατὰ τὸ ἔτος 1672, ἡ ὁποία ἠσχολήθη καὶ περὶ τοῦ Λουκάρεως.
Ὅμως, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων δὲν συγκαλεῖ Πανορθόδοξον Σύνοδον, ἀλλὰ παρακαλεῖ τοὺς Προκαθημένους τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν νὰ συναντηθοῦν διὰ τὸν προαναφερθέντα σκοπόν, ὅπως συνέβη καὶ εἰς τὴν Κύπρον διὰ τὸν αὐτὸν σκοπὸν μὲ τὴν συνάντησιν τῶν τριῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου. Ἐκεῖ ἦτο δυνατὸν νὰ συγκεντρωθοῦν καὶ ἄλλοι Ἀρχηγοὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, χωρὶς νὰ προκύψῃ ἐκκλησιολογικὸν πρόβλημα. Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἐζήλωσε τὸ ἐξουσιαστικὸν πρωτεῖον τοῦ Πάπα. Οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν δὲν τελοῦν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν ἐπιτροπείαν τοῦ π. Βαρθολομαίου. Ἔχουν τὴν πλήρη ἐλευθερίαν νὰ συναντῶνται μεταξύ των ὁπουδήποτε καὶ ὁποτεδήποτε.
β) Ἰδιάζουσαν ἔμφασιν δίδει ὁ π. Βαρθολομαῖος εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ προσκλητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Ἱεροσολύμων ἐνεγράφη εἰς τὴν ἀγγλικὴν γλῶσσαν. Τοῦτο ὁ Δεσπότης τοῦ Βοσπόρου τὸ ἀντιμετωπίζει σχεδὸν ὡς ἱεροσυλίαν. Αἱ περισσότεραι Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι δὲν εἶναι ἑλληνόγλωσσοι καὶ τὸ ἑλληνόγλωσσον κείμενον τῆς ἐπιστολῆς θὰ ἦτο περισσότερον δύσκολον ἀπὸ τὸ ἀγγλικὸν εἰς τοὺς μὴ ἑλληνοφώνους Προκαθημένους. Εἰς δὲ τοὺς ἑλληνοφώνους τὸ τοιοῦτον ἀγγλικὸν κείμενον ἐπίσης δὲν παρέχει δυσκολίας, διότι ἡ ἀγγλικὴ γλῶσσα εἶναι διεθνής.
γ) Ὁ π. Βαρθολομαῖος ἰσχυρίζεται ὅτι μὲ αὐτὴν «τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὰ Ἀγγλικά» δημιουργεῖται κίνδυνος «νὰ διεισδύσουν στοὺς Ἁγίους Τόπους ξένοι πρὸς τὸ ″ἡμέτερον Γένος”». Κύριε, ἐλέησον!!! Παντάπασιν ἀστήρικτος ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός. Τί συμβαίνει; Ἐδραπέτευσεν ἡ σοβαρότης, ὅπως γράφω συνήθως εἰς τοιαύτας περιπτώσεις;
δ) Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἀποφαίνεται ὅτι ἡ πρωτοβουλία τοῦ Ἱεροσολύμων μετατρέπει τὴν «Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν εἰς συνομοσπονδίας Ἐκκλησιῶν προτεσταντικοῦ τύπου», ἄνευ οὐδεμιᾶς αἰτιολογίας. Ἐξωφρενισμός!!!!! Τυγχάνει ἐντελῶς ἀδιανόητον πῶς σκέπτεται ὁ Πατριάρχης αὐτός. Σκέπτεται;;; Ὡς φαίνεται, ἄλλοι γράφουν καὶ αὐτὸς ὑπογράφει, χωρὶς νὰ σκέπτεται τί ὑπογράφει.
ε) Γράφει ὁ π. Βαρθολομαῖος ὅτι ἡ ἐπιδιωκομένη συνάντησις τῶν Προκαθημένων γίνεται «ἄνευ προετοιμασίας τινός». Παιδαριῶδες ἐπιχείρημα. Ἐπὶ ἕν ἔτος καὶ πλέον ἔχουν δημοσιευθῆ καὶ συνεχῶς δημοσιεύονται ἑκατοντάδες ἄρθρων περὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος εἰς τὸν χῶρον τῆς ἐντύπου καὶ ἠλεκτρονικῆς Δημοσιογραφίας καὶ συνεπῶς ὑπάρχει πλήρης σχετικὴ ἐνημέρωσις εἰς παγκόσμιον κλίμακα. Ἀλλὰ καὶ ὁ χρόνος ἀπὸ τὴν πρόσκλησιν μέχρι τὸν χρόνον τῆς συναντήσεως εἶναι ἐπαρκὴς διὰ τὴν τελικὴν προετοιμασίαν. Ἐξ ἄλλου, τὸ ὅτι ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ κανονικὴ Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν Ὀνούφριον ἀνήκει εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας, τὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης διέπραξε τὸ βαρύτατον κανονικὸν παράπτωμα νὰ εἰσπηδήσῃ εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης οὔτε τὴν ἁρμοδιότητα εἶχε, ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ἄρῃ τὰς ἐπιβληθείσας ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἐκκλησιαστικὰς ποινάς, τὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶχεν ἀναγνωρίσει γραπτῶς τὰς ποινὰς αὐτάς, τὸ ὅτι ἡ αὐτοκεφαλία ἐδόθη εἰς τοὺς καθῃρημένους, ἀναθεματισμένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματικοὺς καὶ ὄχι εἰς τὴν κανονικὴν Ἐκκλησίαν ὑπὸ τὸν Ὀνούφριον καὶ τὸ ὅτι ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος μὲ τὰς ἀντικανονικὰς καὶ αὐθαιρέτους ἐνεργείας του συνταράσσει, ὄχι μόνον τὴν ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ ἀναταράσσει καὶ ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀποδεδειγμένα καὶ ἀδιάσειστα δεδομένα. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀνάγκη οἱασδήποτε προετοιμασίας.
στ) Ὁ π. Βαρθολομαῖος, παραδόξως, παραλόγως καὶ ἐξωπραγματικῶς, ἰσχυρίζεται εἰς τὴν ἐπιστολήν του ὅτι ἡ ἐν λόγῳ σύναξις τῶν Προκαθημένων «θὰ πλήξῃ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι τραγελαφικὴ ἡ σκέψις αὐτὴ καὶ ἐξοργιστική. Ἀκριβῶς διὰ τὴν διατεταραγμένην, μὲ σχίσματα καὶ μὲ πολλαπλᾶς ὀξυτάτας ἐκκλησιαστικὰς ἀντιπαραθέσεις, ἑνότητα ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπαιτιότητι τοῦ π. Βαρθολομαίου, συνέρχονται οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν, διὰ νὰ ἀναχαιτίσουν τὴν περαιτέρῳ ἐπιδείνωσιν τῆς ὅλης δραματικῆς καταστάσεως καὶ νὰ συμβάλουν, καθ’ ὅσον δυνηθοῦν, εἰς τὴν ἐπούλωσιν τῶν μέχρι τοῦδε ὀδυνηρῶν πληγῶν εἰς τὸ ταλανιζόμενον Σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔχει καταρρακωθῆ ὁ θεσμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ἐν γένει ἔχει πολὺ ἐκτεθῆ παγκοσμίως τὸ κῦρος ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας.
ζ) Τέλος, ἡ ἐπίμονος ἄρνησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου νὰ συγκαλέσῃ Πανορθόδοξον Σύνοδον ἢ Σύναξιν τῶν Προκαθημένων ἠνάγκασε τὸν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων π. Θεόφιλον νὰ ἀναλάβῃ τὴν παροῦσαν πρωτοβουλίαν.
Ὑπάρχει ἀδήριτος ἀνάγκη νὰ συνέλθουν ἐπὶ τὸ αὐτὸ οἱ Ἀρχηγοὶ ὅλων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν (κανονικῶς θά ἔπρεπε νά συνέλθουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι), πρωτίστως δὲ ὁ δημιουργὸς καὶ ὑπεύθυνος τῆς πανορθοδόξου ἀναταραχῆς π. Βαρθολομαῖος πρέπει νὰ παρευρεθῇ, ὡς καὶ οἱ συμπράξαντες μὲ αὐτὸν Ἀθηνῶν π. Ἱερώνυμος καὶ Ἀλεξανδρείας π. Θεόδωρος, διὰ νὰ ἐκθέσουν τὰς θέσεις των.
Τὴν ἐν λόγῳ πρωτοβουλίαν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων στηρίζει καὶ ὁ ἑλληνομαθέστατος (διδάσκει Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν Βελιγραδίου) Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπάτσκας (Σερβία) π. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς. Μὲ σχετικὴν συνέντευξίν του εἰς σερβικὴν ἐφημερίδα ἀσκεῖ αὐστηρὰν κριτικὴν εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην π. Βαρθολομαῖον διὰ τὴν κακὴν συμπεριφοράν του πρὸς τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων π. Θεόφιλον, τὴν ἐνέργειαν τοῦ ὁποίου νὰ καλέσῃ εἰς συνάντησιν τοὺς Προκαθημένους τῶν Ἐκκλησιῶν θεωρεῖ ὅτι εἶναι «κατὰ θείαν ἔμπνευσιν» καὶ ἐξηγεῖ ὅτι: «Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀρνεῖται νὰ συγκαλέσῃ τοιαύτην σύσκεψιν, γνωρίζων ὅτι θὰ μειοψηφήσῃ».
Τὸ παρὸν κείμενον δημοσιεύεται εἰς ἐφημερίδας καὶ τὸ Διαδίκτυον καὶ κοινοποιεῖται εἰς ὅλα τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα καὶ εἰς ὅλας τὰς ἄλλας Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας.