Τοῦ Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Παπισμὸς ἐπιζητεῖ λύση μὲ πρότυπο τὴ Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας; Παρακολουθώντας κανεὶς κείμενα καὶ ἄρθρα Παπικῶν, διαπιστώνει ὅτι πρότυπο κατ’ οὐσίαν στὸν Παπισμό, εἶναι ἡ Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας. Παραμένουν ἀμετακίνητοι ἀπὸ ὅλες τὶς κακοδοξίες καὶ στρεβλώσεις τους.
Σὲ τεῦχος τοῦ Ἰησουίτικου Περιοδικοῦ «La Civiltà Cattolica» τοῦ ἔτους 2015 ἀνεφέρετο ὅτι «ὁ Πάπας Φραγκίσκος ἔχει λάβει μία ἀρχαία φόρμουλα τῆς Ἕνωσης, ἡ ὁποία εἶχε ὑποστεῖ “κυρώσεις” τὸ ἔτος 1439, ἡ Σύνοδος τῆς Φλωρεντίας».
Σὲ κείμενο ἐπίσης τοῦ Andrea Tornielli στὴ La Stampa (Vatican insider), ἡμερομηνίας 5 Φεβρουαρίου 2015, τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖτο «Ἡ Σύνοδος τῆς Φλωρεντίας, τὸ μοντέλο γιὰ ἑνότητα μεταξὺ Καθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων» (Il concilio di Firenze, modello per l’ unità tra cattolici e ortodossi), σχολιάζετο εὐμενῶς ἡ “ἀνακάλυψη” τῆς φόρμουλας γιὰ “ἕνωση”, ἀπὸ τὸ Ἰησουίτικο Περιοδικὸ «La Civiltà Cattolica».
Στὸ τελευταῖο τεῦχος τοῦ ἔτους 2015 «La Civiltà Cattolica» ἀνεφέροντο μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Τὰ λόγια τοῦ Πάπα Φραγκίσκου τὸν περασμένο Νοέμβριο στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, ἀναβίωσαν τὴν προσέγγιση ποὺ ἔγινε στὴ Συνοδο (Συμβούλιο τὴν ἀναφέρει) τῆς Φλωρεντίας, “ἕνα νέο καὶ πρωτότυπο τρόπο γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν πλήρη ἑνότητα μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν”».
Σὲ ἄρθρο στὸ τεῦχος αὐτό, «La Civiltà Cattolica» τοῦ ἔτους 2015, ὁ Ἰησουίτης “πατέρας” Giancarlo Pani, τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖτο, «Γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴν πλήρη ἑνότητα», ὑποδείκνυε τὴν ἀρχαία, ὅπως τὴν ἀποκάλεσε, φόρμουλα τῆς Φλωρεντίας γιὰ ἕνωση.
Σὲ ἄρθρο τοῦ ὁ Andrea Tornielli στὴ La Stampa (Vatican insider), ἀνέφερε ὅτι «τὸ Περιοδικὸ «La Civiltà Cattolica», εἶναι τῆς “ἐπιρροῆς” τῶν Ἰησουιτῶν, τῶν ὁποίων οἱ σχεδιασμοὶ ἐξετάζονται ἀπὸ τὴ Γραμματεία τοῦ Βατικανοῦ», μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται.
Προχώρησαν μάλιστα καὶ στὸ “μεγάλο ἀντάλλαγμα”, ὅτι θὰ δικαιοῦται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ἔχει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, χωρὶς τὴν προσθήκη τοῦ Filioque. Ὅμως, πρέπει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τονίζετο, νὰ ἀποδεχθεῖ τὴ “Λατινικὴ ὀρθοδοξία”, ὅπως εἶχε καλέσει τὴν αἱρετικὴ προσθήκη τοῦ Filioque.
Ἀνεφέρετο ἐπίσης στὸ Περιοδικὸ «La Civiltà Cattolica», ὅτι «ἡ διαμάχη στὴ Φλωρεντία, ἦταν ἀρκετὰ ἔντονη καὶ εἶχε τελειώσει μὲ μία συμβιβαστικὴ λύση», καὶ «ὅτι πρέπει νὰ γίνει σεβαστὴ ἡ ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ δεχθοῦν τὸ Filioque στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀναγνωρίσουν τὴ “Λατινικὴ ὀρθοδοξία” τῆς προσθήκης».
Γινόταν ἀναφορὰ στὴ Παπικὴ “μεγαλοκαρδία”, ὅτι «ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία “δὲν προτίθεται νὰ ἐπιβάλει καμιὰ ὑποχρέωση” γιὰ τὴν πλήρη κοινωνία μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνη τῆς κοινῆς Πίστεως». Γιὰ ποιὰ κοινὴ Πίστη ὁμιλοῦν, ἀφοῦ οἱ Παπικοὶ ἐπιμένουν στὴν αἵρεση τοῦ Filioque καὶ στὶς ἄλλες κακοδοξίες τους;
Ἐπισημαίνετο ἐπίσης καὶ πάλι ἡ ὡραιοποίηση τοῦ παπικοῦ ἐξουσιαστικοῦ πρωτείου, ὡς δῆθεν “πρωτείου στὴν ἀγάπη”. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ εἶχε κληθεῖ καὶ “πρωτεῖο φιλανθρωπίας”. Ὑποβαθμίζεται λεκτικὰ τὸ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο, γιὰ νὰ γίνει ἀποδεκτό.
Ὅσο ἀφορᾶ τὸ Παπικὸ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο, ἀνέφερε τὸ Περιοδικὸ «La Civiltà Cattolica»: «Τὸ πιὸ ἀμφιλεγόμενο σημεῖο παρέμεινε ἡ διδασκαλία σχετικὰ μὲ τὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα. Οἱ Ἕλληνες εἶναι πρόθυμοι νὰ ἀναγνωρίσουν τὴ Ρωμαϊκὴ “ἐκκλησία” ὡς τὴν πρώτη τῆς πενταρχίας, δηλαδὴ τῶν πέντε ἀρχαίων (πρεσβυγενῶν) Πατριαρχείων, ἀλλὰ ζήτησαν “περιορισμὸ” τῶν ἐξουσιῶν τοῦ Παπισμοῦ μέσῳ τῆς ἀναγνώρισης τῶν δικαιωμάτων τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν: “Ὁρίζουμε ὅτι ἡ Ἁγία Ἀποστολικὴ Ἕδρα καὶ ὁ Ρωμαῖος Ποντίφικας ἔχει ὑπεροχὴ σὲ ὅλο τὸ σύμπαν, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Ρωμαῖος Ποντίφικας εἶναι ὁ διάδοχος τοῦ Ἁγίου Πέτρου”.
Ἐπισημαίνετο ἀκόμα στὸ Ἰησουίτικο Περιοδικὸ «La Civiltà Cattolica», ὅτι ὁ ἑκάστοτε Πάπας εἶναι «ὁ πατέρας καὶ διδάσκαλος ὅλων τῶν Χριστιανῶν» καθὼς καὶ ἄλλες παρόμοιες ἐξουσιαστικὲς ὑπερβολές. Οἱ Παπικοὶ ἐπιζητοῦν μὲ τὴν ἐμμονὴ στὴ Σύνοδο τῆς Φερράρας – Φλωρεντίας, ἡ Ἱστορία νὰ ἐπαναληφθεῖ.