Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Πρόσφατα δημοσιεύματα ἀναφέρουν ὅτι, κάποιοι Κληρικοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας λειτούργησαν μὲ τὴ συμμετοχὴ μελῶν τῆς μὴ ἀναγνωρισμένης “OCU” (“Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας”) ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Αὐτὰ ἔδωσαν ἐλπίδες στὴ μονομέρεια, ὅτι ἴσως τέτοιες ἐνέργειες σιγὰ – σιγὰ “ὁδηγήσουν’’ καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας, νὰ συγκαταριθμηθεῖ στὴ μειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ἐπιμένουν στὸν παραγκωνισμὸ τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας.
Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅμως ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας δὲν ἀποδέχθηκε τὴν ἐξουδετέρωση τῆς συναίνεσης γιὰ τὸ Αὐτοκέφαλο. Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας ὁμόφωνα ἀποφάσισε τὴν τήρηση τῆς Κανονικότητας γιὰ τὴν ἐκχώρηση Αὐτοκεφάλου;
Γιατί οἱ ἐπιμένοντες στὴ μονομέρεια χαίρονται γιὰ μία τέτοια αὐθαίρετη πράξη κάποιων Κληρικῶν τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας; Τόσο ὁ μ. Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος, ὅσο καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, δὲν ἔχει συναινέσει στὴν Αὐτοκεφαλία, ἡ ὁποία δόθηκε κατ’ οὐσία στὰ δύο σχισματικὰ μορφώματα τῆς Οὐκρανίας.
Συνεπακόλουθα μὲ βάση καὶ μὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα γράφονται καθημερινά, γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καραδοκοῦν γιὰ ἀλλαγὴ στάσης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας.
Ἡ προσπάθεια νὰ συμμετάσχει στὴν κηδεία τοῦ μ. Πατριάρχη Βουλγαρίας Νεοφύτου, ὁ μὴ ἀναγνωρισμένος Προκαθήμενος τῆς “OCU” ἀπὸ τῶν πλειόνων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δὲν καρποφόρησε.
Φυσικὰ ὁ τονισμὸς “τῶν πλειόνων’’, ἀφήνει πολλοὺς ἀδιάφορους, ἀλλὰ σίγουρα θὰ ἦταν πρώτιστο ἢ ἀκόμα καὶ καθοριστικὸ ἐπιχείρημα, ἂν ἡ πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἦταν μὲ τὸ “μέρος’’ τους.
Κάποιοι ἴσως ἐπιθυμοῦν ἀνάλογη πορεία, μὲ ἐκείνη τῆς στάσης τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἀκολούθησε τὴν ἀντισυνοδικὴ καὶ αὐθαίρετη πρώτη “μνημόνευση’’ ἀπὸ τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄.
Ἴσως ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀποφάσισε μετέπειτα κατὰ πλειοψηφία, “νὰ μὴ ἐναντιωθεῖ’’ στὴν ἀπόφαση τοῦ μ. Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄ γιὰ μνημόνευση, νὰ ἱκανοποιεῖ ἀκόμα ἀρκετοὺς καὶ νὰ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας.
Ἡ ἀπογοήτευση ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ στὸν λαό, λόγω τῆς διχόνοιας ἡ ὁποία ἀκολούθησε τὴν κληθεῖσα “Ἑνωτικὴ Σύνοδο’’ στὴν Οὐκρανία, εἶναι ἀπαράδεκτη καὶ ξένη πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ ἀπογοήτευση δὲν ἔχει θέση στὴν ἐν Χριστῷ ζωή, γιατί ὁ Χριστὸς κυβερνᾶ τὴν Ἐκκλησία.
Ἡ Κανονικότητα τῆς ἐκχώρησης Αὐτοκέφαλου μὲ Πανορθόδοξη ὁμόφωνη ἀπόφαση, γεγονὸς τὸ ὁποῖο θὰ διασφάλιζε τὸ κριτήριο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας, ἦταν αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἐπέμενε ὁ μ. Πατριάρχης Βουλγαρίας. Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὴ παρακαταθήκη καὶ γιὰ τὸν διάδοχό του.