Μετά λύπης ανεγνώσαμεν κείμενον του αιδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τον οποίον σεβόμεθα και του οποίου τους αγώνας αναγνωρίζομεν, με το οποίον «αντιπαρατίθεται» (ρήμα που χρησιμοποιεί ο ίδιος) προς τον «Ο.Τ.», του οποίου υπήρξε συνεργάτης. Μας προεξένησεν αλγεινήν εντύπωσιν όχι μόνον το γεγονός ότι εδημοσίευσε το κείμενόν του πριν το αποστείλη εις τον «Ο.Τ.» παρά την δεοντολογίαν, αλλά κυρίως ότι όσα γράφει δια τον «Ο.Τ.» δεν είναι αληθή.
Εις το κείμενόν του καταγγέλλει τον «Ο.Τ.» δια «παραπληροφόρηση και παραπλάνηση», δια «αναληθές και ανακριβές δημοσίευμα», δια «εφησυχασμό και στρουθοκαμηλισμό», ότι «τόση διαστρέβλωση είναι αδικαιολόγητη (!!!)» και άλλα, τα οποία δεν επιθυμούμε να αναφέρωμεν, διότι δεν περιποιούν τιμήν δια το πρόσωπόν του.
Αλλά «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια», κατά τους αρχαίους σοφούς, κατά δε την θεόπνευστον αγιογραφικήν διδασκαλίαν πρέπει να γνωρίζωμεν την αλήθειαν, επειδή η αλήθεια ελευθερώνει, και πρέπει η αγάπη να είναι συνδεδεμένη με την αλήθειαν, να «αγαπώμεν εν αληθεία», «αληθεύοντες εν αγάπη», διότι χωρίς την αλήθειαν η αγάπη είναι ψευδοαγάπη και απάτη.
Απόρριψις και καταδίκη
Ας αποκαταστήσωμεν λοιπόν την αλήθειαν. Ο «Ο.Τ.» έγραψεν εις τον επίλογον του κεντρικού άρθρου της 15ης Δεκεμβρίου 2017:
«Τελικώς ηθελημένως η ασυνειδήτως η Ρωσία διέσωσε το κύρος της Ορθοδοξίας θέτουσα την τελεσίδικον σφραγίδα εις το Κολυμβάριον, το οποίον επισήμως απερρίφθη όχι μόνον από το πλήρωμα της Εκκλησίας, όχι μόνον από τας Εκκλησίας Ρωσίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, αλλά και από τους παρισταμένους Προκαθημένους όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Μεγάλην νίκην κατήγαγον όλοι όσοι ηγωνίσθησαν από κάθε μετερίζι, δια να καταδικασθή η υποτιθεμένη “Σύνοδος”, που διήρεσε τους Ορθοδόξους. Ο νέος ορίζων που διανοίγεται ενώπιόν μας, είναι η ενημέρωσις των πιστών δια την οικουμενιστικήν θεολογίαν, η οποία έχει αλλοιώσει το φρόνημα των Ορθοδόξων. Εις αυτό οφείλομεν από κοινού να συγκροτήσωμεν ενιαίον αδιάσπαστον μέτωπον».
Ο π. Θεόδωρος ερμήνευσε τον επίλογον του άρθρου μας γράφων τα εξής:
«Μακάρι να ήσαν έτσι τα πράγματα. Θα επανηγύριζαν ο ουρανός και η γη γι’ αυτήν την πανορθόδοξη καταδίκη της ψευδοσυνόδου».
Ο «Ο.Τ.» όμως δεν έγραψε ότι η Εκκλησία της Ρωσίας «κατεδίκασε» το Κολυμβάριον, αλλά ότι απέρριψε τας αποφάσεις του. Είναι δύο διαφορετικά ζητήματα αυτά. Δια τούτο και εις τον κεντρικόν τίτλον του πρωτοσελίδου ετέθη το ρήμα «απορρίπτω» και όχι «καταδικάζω». Αν η Εκκλησία της Ρωσίας είχε καταδικάσει τας αποφάσεις δεν θα εθέταμεν εις το πρωτοσέλιδον το ρήμα «κατεδίκασαν» και όχι απλώς «απέρριψαν»;
Προφανώς ακουσίως δεν κατενοήθη υπ’ αυτού η ορθώς διατυπωμένη φράσις «Μεγάλην νίκην κατήγαγον όλοι όσοι ηγωνίσθησαν από κάθε μετερίζι, δια να καταδικασθή η υποτιθεμένη “Συνοδος”». Η φράσις δεν ομιλεί περί «τελικής νίκης». Τότε μόνον θα ηδύνατο κάποιος να ταυτίση την «τελικήν νίκην» με τον τελικόν σκοπόν των αποτειχισμένων, που είναι η συνοδική καταδίκη. Όμως, ως αναφέρομεν, «όλοι όσοι ηγωνίσθησαν, δια να καταδικασθή» το Κολυμβάριον κατήγαγον όντως μεγάλην νίκην, με την απόφασιν που έλαβεν η Εκκλησία της Ρωσίας. Ποίος διαφωνεί με αυτό; Που ευρίσκεται το «αναληθές», δια το οποίον κατηγορείται με βαρυτάτους χαρακτηρισμούς ο «Ο.Τ.»;
Η παρουσία των Προκαθημένων
Ας αποκαταστήσωμεν την αλήθειαν και εις το θέμα των Προκαθημένων. Ιδού τι γράφουν τα επίσημα ανακοινωθέντα της Εκκλησίας της Ρωσίας. Το πρώτον ανακοινωθέν με τίτλον «Υιοθέτηση των τελικών κειμένων από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας» της 2ας Δεκεμβρίου και ώραν 16:50 μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Τη 2α Δεκεμβρίου 2017, κατά την καταληκτήρια ημέρα των εργασιών της η Ιερά Σύνοδος υιοθέτησε τις Αποφάσεις και το Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας… Αυθημερόν θα πραγματοποιηθεί η επίσημη καταληκτήρια συνεδρία της Συνόδου, στην οποία θα συμμετάσχουν Προκαθήμενοι και αντιπροσωπίες των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών».
Το επόμενον ανακοινωθέν με τίτλον «Καταληκτήρια συνεδρία της Ιεράς Συνόδου Ιεραρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας με συμμετοχή των Προκαθημένων και των προσκεκλημένων από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες» της ιδίας ημέρας και ώραν 23:58 γράφει:
«Στις 2 Δεκεμβρίου 2017 στην Αίθουσα Συνελεύσεων του Ιερού Καθεδρικού Ναού Σωτήρος Χριστού συνήλθε η καταληκτήρια συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Στη συνεδρία, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών κ.κ. Κυρίλλου, παρέστησαν Προκαθήμενοι και εκπρόσωποι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι αφίχθησαν στη Μόσχα, προκειμένου να συμμετάσχουν στους εορτασμούς της εκατονταετηρίδος από της επανασυστάσεως του Πατριαρχείου της Ρωσικής Εκκλησίας. Το Προεδρείο συναποτελούσαν: (ακολουθούν τα ονόματα όλων των παρόντων Προκαθημένων η εκπροσώπων τους)… Εκτός των μετεχόντων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας και αντιπροσωπιών των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών στην αίθουσα παρέστησαν κληρικοί της επαρχίας Μόσχας. Προσφωνώντας τους παρισταμένους ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε ότι η τελευταία συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραχίας προσέλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα και είναι αφιερωμένη στο ιστορικό γεγονός της εκατονταετηρίδος ανασυστάσεως του Πατριαρχείου στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας».
Τα ανακοινωθέντα περιγράφουν με τα ρήματα «συμμετέχω», «παρίσταμαι», «συναποτελώ» και «μετέχω» τον ρόλον των Προκαθημένων κατά την «καταληκτήρια συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας» της Εκκλησίας της Ρωσίας, κατά την οποίαν παρίστατο άπασα η Ιεραρχία, που μόλις προ ολίγων ωρών είχε λάβει αποφάσεις. Επομένως η ιδία η Εκκλησία της Ρωσίας επιθυμεί να παρουσιάση αυτούς ως μέρος των διεργασιών της. Μάλιστα πριν αρχίση η πανηγυρική συνεδρίασις, κατά την 5ην απογευματινήν, ήδη είχαν αναρτηθή εις την ελληνικήν(!) αι αποφάσεις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας. Οι Προκαθήμενοι, ως είναι γνωστόν και από άλλας περιπτώσεις, δεν εφρόντισαν να πληροφορηθούν τι αναφέρεται εις τα κείμενα των αποφάσεων, των οποίων την συνεδρίασιν κατά την οποίαν αυτά υιοθετήθησαν, θα «επεσφράγιζαν» οι ίδιοι δια πανηγυρικής συνεδριάσεως. Βεβαίως δεν εψηφίσθησαν τα κείμενα ενώπιόν των, κανείς όμως εκ των Προκαθημένων δεν έφερεν ουδεμίαν αντίρρησιν ούτε απεχώρησεν ούτε διεμαρτυρήθη ούτε εξέφρασεν απορίαν δια τας αποφάσεις, που προ ολίγου είχον ψηφισθή. Αν υιοθετείτο κάτι αιρετικόν η αντορθόδοξον, οιοσδήποτε νουνεχής δεν θα απεχώρη; Αν ο Πατριάρχης Μόσχας είχε προβή ολίγον πριν εις δημοσίαν δήλωσιν κατά του Πατριαρχείου Κων/λεως, θα παρέμενον οι Προκαθήμενοι; Η θα έλεγαν «εγώ κλήθηκα για την πανηγυρική τελική συνεδρίαση και δεν με νοιάζει τι συνέβη πριν λίγη ώρα, ο,τι και αν ήτο αυτό»;! Η στάσις τους επεκύρωσεν ως καλώς γενόμενα όσα έπραξεν η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ρωσίας. Μαριονέτται ήσαν κατά το Κολυμβάριον, μαριονέτται ήσαν και τώρα. Κακώς μεν, αλλά αυτό συνέβη. Που είναι το «αναληθές»;
Είναι αναληθές ότι εις τας αποφάσεις της η Εκκλησία της Ρωσίας χρησιμοποιεί τον όρον «χριστιανικάς ομολογίας» και όχι «Εκκλησίας»; Είναι αναληθές ότι εκτός από την απόρριψιν του Κολυμβαρίου εις επτά επιπλέον αποφάσεις της διαφοροποιείται εν γνώσει της από το Κολυμβάριον; Κανείς δεν ψυχανεμίσθη τίποτε;
Ο π. Θεόδωρος αναγνωρίζει εις τους Προκαθημένους ελαφρυντικόν. Γράφει ότι τας «αποφάσεις αγνοούσαν ασφαλώς οι προσκληθέντες Προκαθήμενοι». Ωστόσον, δεν συγχωρείται άγνοια εις Προκαθήμενον δια τόσον σοβαρά ζητήματα. Οφείλει να ενημερώνεται και να σταθμίζη την στάσιν του ακόμη και την τελευταίαν στιγμήν. Αν δεχθώμεν την άγνοιαν, τότε οι περισσότεροι εκ των 157 του Κολυμβαρίου θα παραδεχθούν ότι δεν γνωρίζουν τι γράφουν τα επίσημα κείμενα της «ΑκΜΣ», διότι ουδέποτε τα ανέγνωσαν ούτε καν τώρα μετά από όσα έχουν μεσολαβήσει. Ε, τότε είναι αθώοι;
Ας δεχθώμεν όμως ότι έχει δίκαιον ο π. Θεόδωρος. Διατί ακόμη και σήμερα κανείς εκ των Προκαθημένων δεν εξέδωσεν ανακοίνωσιν, εις την οποίαν να δηλώνη ότι -έστω- δεν συμμερίζεται τα όσα απεφάσισε δια το Κολυμβάριον η Εκκλησία της Ρωσίας; Δια τον λόγον που δεν ωμίλησαν κατά την «καταληκτήρια συνεδρίασι», δια τον ίδιον λόγον δεν ομιλούν και τώρα.
Η σπουδαιότης της Ρωσίας
Ο π. Θεόδωρος γράφει δια τους συντάκτας του «Ο.Τ.» ότι «έχουν ελλιπή πληροφόρηση η εσκεμμένως διαστρέφουν και ωραιοποιούν τα πράγματα, γιατί δεν θέλουν η δεν μπορούν για ποικίλους λόγους να αγωνισθούν εναντίον της «Συνόδου». Να υπενθυμίσωμεν εις τον π. Θεόδωρον ότι ήδη το 2015(!), όταν ο ίδιος απεκάλει «Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον» το προετοιμαζόμενον Κολυμπάριον ο «Ο.Τ.» διαβλέπων την ροήν της υποθέσεως, την ωνόμαζεν «Ιεροσύναξι» (φ. 2063/ 27.03.2015). Και τώρα όμως (δια να μη αναφέρωμεν τα δεκάδες άρθρα κατά του Κολυμβαρίου, πολλά εκ των οποίων συνέβαλαν εις το να μη μετέχουν αι 4 Εκκλησίαι), ενώ ανεδείξαμεν πόσον σπουδαία ήτο η στάσις της Εκκλησίας της Ρωσίας, αντί αυτό να αξιοποιηθή καταλλήλως χρησιμοποιείται, δια να μειωθή ο «Ο.Τ.»! Εμείς επεχειρήσαμεν να καταδείξωμεν ότι ο αγών του π. Θεοδώρου, αλλά και όλων, έχει αντίκρυσμα, αλλά ο ίδιος το απετίναξεν από τους ώμους του, επειδή το γράφει ο «Ο.Τ.». Απόδειξις όσα ο ίδιος γράφει: «Ενθουσιασμένοι μας τηλεφωνούσαν πολλοί Ορθόδοξοι αδελφοί, για να μας ανακοινώσουν το ευχάριστο νέο της πανορθόδοξης καταδίκης του Κολυμπαρίου και να συγχαρούν γιατί δικαιώθηκαν οι αγώνες μας…». Εσάς έπαιρναν τηλέφωνον όχι τον «Ο.Τ.», τι άλλο θέλετε;
Ο π. Θεόδωρος συνεχίζει:
«Η ίδια η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας, η οποία δήθεν έθεσε ταφόπλακα και έθαψε την «Σύνοδο» της Κρήτης, μετά την αρνητική της αναφορά εις αυτήν γράφει: «Ταυτόχρονα πρέπει να δεχθούμε ότι η Σύνοδος στην Κρήτη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Ο Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος εσχολίασεν ευστόχως δι’ αυτό εις κείμενόν του με τίτλον «Νέο καίριο πλήγμα της ψευτοσυνόδου της Κρήτης από την Ρωσική Ιεραρχία!», το οποίον εδόθη εις δημοσιότητα την 8ην Ιανουαρίου 2018 και λέγει τα εξής:
«Η φράση τους ότι «η Σύνοδος στην Κρήτη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας» αποτελεί μάλλον λεκτική και μόνο φιλοφρόνηση, για να μη δημιουργηθεί ευθεία ρήξη με τις Εκκλησίες, που έλαβαν μέρος στη ψευδοσύνοδο και να μη υπάρξει το ενδεχόμενο ακοινωνησίας μ’ αυτές. Διότι πως είναι δυνατόν «η Σύνοδος στην Κρήτη να αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας», καθ’ ον χρόνον αμφισβητείται (ενν. από την Εκκλησία της Ρωσίας) ο πανορθόδοξος χαρακτήρας της, οι δε αποφάσεις της μη εφαρμοστέες;».
Αυτή η συγκεκριμένη άποψις αν τεθή ως βάσις συμφωνίας συμβάλλει εις την ενότητα του αγώνος, εκτός και αν δεν θέλωμεν να υπάρχη ενότης.
Περαιτέρω, ο π. Θεόδωρος υποστηρίζει ότι αι αποφάσεις της Εκκλησίας της Ρωσίας:
«θα έπρεπε να είναι πιο σαφείς και καταδικαστικές της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, της συμμετοχής μας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, δηλαδή αιρέσεων, και της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και όχι αμφίσημες και επαμφοτερίζουσες, δηλαδή διπλωματικές».
Όταν η απόφασις λέγει ρητώς ότι «Η εν λόγω Συνοδος δεν δύναται να θεωρείται Πανορθόδοξη ούτε και οι αποφάσεις της ως δεσμευτικές», τι άλλο θα πρέπη να γράψη;
Διατί όμως επιμένομεν ότι πρέπει να δοθή βαρύτης εις την απόφασιν της Εκκλησίας της Ρωσίας; Ο Καθ. κ. Βλάσιος Φειδάς εις την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν Γ (σ. 92) αναφέρει ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Καλλίνικος Β (1668-1702) απέστειλε το 1693 συνοδικόν γράμμα προς τους Αρχιεπισκόπους Αχρίδος και Πεκίου, οι οποίοι επεθύμουν «πατριαρχικά δίκαια». Εις το συνοδικόν γράμμα αναφέρεται:
«Ως άνωθεν μεν τέσσαρες πατριάρχαι και ήσαν και ελέγοντο, ο της Κων/πόλεως δηλαδή και ο της Αλεξανδρείας και ο της Αντιοχείας και ο της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ, των αγιωτάτων πατριαρχικών αποστολικών φημί θρόνων. Προς τούτοις δ’ εν υστέροις και πέμπτος πατριάρχης κατέστη, συνοδική διαγνώσει κανονικώς, ο της Μοσχοβίας, οίτινες μέχρι του νυν, Θεού κρατύνοντος, και διατελούσι πατριάρχαι γνήσιοι και ονομάζονται και γινώσκονται και κατά πάσαν την Οικουμένην διαφημίζονται και εν τοις ιεροίς διπτύχοις παρρησία μόνοι αυτοί μνημονεύεσθαι. Τούτων δ’ εκτός των πέντε πατριαρχών ούτε υπάρχει, ούτε λέγεται άλλος πατριάρχης».
Από το συνοδικόν αυτό γράμμα διαπιστώνει κανείς ότι όχι μόνον οι ίδιοι εις το Φανάρι μαζί με τους άλλους Πατριάρχας ανεβίβασαν εις το ίδιον ύψος με αυτούς το Πατριαρχείον της Ρωσίας, αλλά ότι παρεδέχοντο ειλικρινώς ότι είχεν εκπέσει εντελώς το Πατριαρχείον της Ρώμης! Το γεγονός επομένως ότι η Εκκλησία της Ρωσίας ακολουθεί γενικώς τον οικουμενισμόν δεν μειώνει το γεγονός ότι κατέχει μίαν βαρύνουσαν θέσιν. Αν το ρεύμα του οικουμενισμού ακύρωνε την θέσιν της, τότε ακυρώνει όλας τας Εκκλησίας, καθώς παντού υπάρχει οικουμενιστικόν ρευμα.
Όσοι επιθυμούν μίαν συνοδικήν καταδίκην του Κολυμβαρίου και μάλιστα προεξαρχούσης της «οικουμενιστικής», κατά τα ίδια τα λόγια τους, Ρωσίας, θα πρέπη να κατανοήσουν ότι πρώτα πρέπει να καταστή αντιληπτόν πως εισεχώρησεν η οικουμενιστική θεολογία παντού. Δεν αρχίζομεν από τα κεραμίδια, αλλά από την βάσιν. Δια τούτο εις τον επίλογον του άρθρου με σύνεσιν εγράψαμεν:
«Ο νέος ορίζων που διανοίγεται ενώπιόν μας, είναι η ενημέρωσις των πιστών δια την οικουμενιστικήν θεολογίαν, η οποία έχει αλλοιώσει το φρόνημα των Ορθοδόξων. Εις αυτό οφείλομεν από κοινού να συγκροτήσωμεν ενιαίον αδιάσπαστον μέτωπον».
Αν συγκροτηθή Σύνοδος, όπως ζητείτε, με 10 Ιεράρχας, διότι τόσοι έχουν αντιληφθή τι είναι ο οικουμενισμός, και καταδικάσουν το Κολυμβάριον θα ισχύη αυτή η καταδίκη ως Πανορθόδοξος; Αν συγκεντρωθούν 157 Ιεράρχαι και εγκρίνουν τον οικουμενισμόν, όπως ισχυρίζεσθε ότι έγινεν εις το Κολυμβάρι, αυτό θα ισχύη Πανορθοδόξως; Οι 377 Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ρωσίας που απέρριψαν τας αποφάσεις τι ισχύν έχουν δι’ εσάς;
Το Κολυμβάριον είναι πανάκεια;
Το μόνον βέβαιον πάντως είναι ότι «ετέθη ταφόπλαξ» εφ’ όσον κανείς πλέον δεν μπορεί να επικαλήται τας αποφάσεις μιας «Συνόδου», την οποίαν απέρριψαν περί τους 500 εκ των 700 Αρχιερέων της Ορθοδοξίας. Βεβαίως εκκρεμεί η καταδίκη του οικουμενισμού και των «Προκαθημένων» αυτού και δια τούτο προετείναμεν την συνέχισιν του αγώνος. Όμως αυτό εχαρακτηρίσθη «εφησυχασμός και στρουθοκαμηλισμός», μόνον και μόνον επειδή διαφοροποιείται από την άποψιν του π. Θεοδώρου. Μήπως «στρουθοκαμηλισμός» είναι η μονήρης απασχόλησις με το Κολυμβάριον, όταν την ιδίαν στιγμήν αλλοιώνωνται τα θρησκευτικά, κτίζεται τέμενος, ψηφίζεται το σύμφωνον συμβιώσεως ομοφυλοφίλων, η αλλαγή φύλου από τα 15 κ.λπ.; Η «καταδίκη» του Κολυμβαρίου θα λύση όλα αυτά τα προβλήματα;
Εφθάσατε, π. Θεόδωρε, να ισχυρίζεσθε ότι τα κείμενα του Κολυμβαρίου:
«αποτελούν το έρεισμα και την απολογία για την μεταβολή του Ορθοδόξου μαθήματος των Θρησκευτικών σε συγκρητιστικό πανθρησκειακό συνονθύλευμα».
Αφ’ ενός η μεταβολή ήρχισε το 2009 όχι το 2016 και αφ’ ετέρου κανείς εκ των υπερασπιστών των συγκρητιστικών θρησκευτικών δεν εσκέφθη καν να επικαλεσθή ένα παρόμοιον επιχείρημα!
Έτερον «ισχυρόν» επιχείρημα είναι τα Δίπτυχα. Ο π. Θεόδωρος γράφει:
«Ποιά άλλη ισχυρότερη απόδειξη της αποδοχής της «Συνόδου» και της επιβιώσεώς της χρειαζόμαστε από το ότι στο πλέον επίσημο λειτουργικό και διοικητικό έντυπο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα γνωστά «Δίπτυχα», στον πίνακα των μεγάλων ιστορικών γεγονότων καταγράφεται στις εκδόσεις των ετών 2017 και 2018 και η ψευδοσύνοδος της Κρήτης;».
Αγνοεί ότι εις τα ιστορικά γεγονότα των Διπτύχων αναγράφεται η Μεταρρύθμισις του Λουθήρου, η Γαλλική Επανάστασις, η κήρυξις του «αλαθήτου» του Πάπα Ρώμης υπό της Α Βατικανίου Συνόδου κ.α. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος τα αποδέχεται;
Πάντως το να πληγή η αξιοπιστία του «Ο.Τ.» είναι σχέδιον μόνο των οικουμενιστών. Μη τους βοηθείτε.
Την αλήθειαν εζητήσατε και αυτήν εγράψαμεν.
Γεωργίου Κ.Τραμπούλη