Ὁ Ἰησοῦς μετὰ τὴν προσευχὴ στὸ Θαβὼρ καὶ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Μωυσέως καὶ Ἠλία, οἱ ὁποῖοι περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶχαν ἀσκηθῆ στὴν προσευχὴ καὶ νηστεία, ἦλθε στὸν τόπο, ὅπου εἶχε προσαχθῆ ὁ δαιμονιζόμενος στοὺς μαθητές.
Στὸ ὄρος τὸ θαῦμα τους, καὶ ἐδῶ ἡ ἐξουσία τους κατὰ τῶν δαιμόνων.
Ὁ πατέρας ἔδειξε τὴν ἀπιστία του λέγοντας «εἰ δύνασαι, βοήθησον…», γι’ αὐτὸ καὶ οἱ μαθητὲς δὲν θεράπευσαν τὸν ἀσθενῆ. Ὅταν ἄκουσε ὅμως ὅτι ἡ θεραπεία ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν πίστη, εἶπε «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».
Ὁ Κύριος ἰδιαιτέρως ἐξήγησε στοὺς μαθητὲς ὅτι τὸ δαιμόνιον ἐξέρχεται μὲ νηστεία καὶ προσευχή. Φυσικὰ αὐτὸ δὲν γίνεται ἀπὸ τὸν πάσχοντα, ἀφοῦ μέσα του κατοικεῖ τὸ δαιμόνιο. Ὅμως ὅποιος ἄγεται καὶ φέρεται πρὸς τὴν ἁμαρτία ἀπὸ τὸ πονηρὸ πνεῦμα μπορεῖ μὲ τὴν νηστεία νὰ χαλιναγωγήσει τὸ σῶμα καὶ μὲ τὴν προσευχὴ νὰ ἀδρανοποιήσει στὴν ψυχὴ τοὺς λογισμοὺς ποὺ ἐρεθίζουν πρὸς τὰ πάθη.
Καὶ ἂν κάποιος ἐκδιώκει δαιμόνια, ἀλλ’ ἡ ζωή του εἶναι ἀπρόσεκτη, ὁ Κύριος θὰ τὸν ἀποπέμψει. Ἀξία ἔχει νὰ βγάζει ἀπὸ τὴν ψυχή του τὴν ὀργή, τὸ μῖσος, τὴν πορνεία, διότι αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ τὴν καρδιά, καὶ ἡ ἁμαρτία, διαπράττεται καὶ μὲ τὸν λογισμό. Γι’ αὐτὸ λέγει ὁ Κύριος «καθαρίσατε τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ποτηρίου καὶ θὰ εἶναι καθαρὸ ὅλο».
Ἡ ψυχὴ μὲ τὴν προσευχή, τὴν μνήμη τοῦ θανάτου, τὴν κατὰ Θεὸν λύπη μετέχει τῆς ἁγιωσύνης, ὅπως καὶ τὸ σῶμα. Ἡ περιτομή, ποὺ φρόντιζαν οἱ Ἰουδαῖοι, ἦταν συμβολικὴ διδασκαλία γιὰ τὴν ἀποκοπὴ τῶν πονηρῶν λογισμῶν ἀπὸ τὴν καρδιά, ποὺ ὁ Θεὸς βλέπει, καὶ γι’ αὐτὸ εἶπε «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ». Καὶ προστάζει νὰ συγχωροῦμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας, ἀλλιῶς δὲν δέχεται τὸ δῶρο ποὺ τοῦ προσφέρουμε.
Ἂς φοβηθοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο ποὺ ἐξετάζει τὶς καρδίες καὶ τοὺς νεφρούς· ἂς ἔχουμε μέσα μας τὴν εἰρήνη, τὸν ἁγιασμό, τὴν κατανυκτικὴ προσευχή, χωρὶς τὰ ὁποῖα κανεὶς δὲν θὰ ἰδεῖ τὸν Κύριον.
Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἅγ.Ὄρος