Αγαπητοί κύριοι,
«…Μα τι Θεός είναι αυτός που δεν κάνει κάτι και επιτρέπει να βασανίζωνται στα σχολεία από τους συμμαθητές τους με κοροϊδίες και παλληκαρισμούς (BULLING) τα διαφορετικά αυτά παιδιά;».
Αυτά τα… σπουδαία είπε -μεταξύ άλλων- προχθές στη Βουλή ο κ. Τσίπρας, για να συμπεράνουμε, προφανώς, ότι αφού ένας τέτοιος ανάλγητος Θεός δεν μπορεί να υπάρχη, ας τους αλλάξουμε λοιπόν το φύλο, για να κάνουμε εμείς -ως πονετική Κυβέρνηση δηλαδή- κάτι γι’ αυτά τα παιδιά, οπότε δεν θα τα κοροϊδεύουν πια!
Έτσι δεν είναι κ. Τσίπρα; Και καλά, μπορεί ο Θεός για σας κ. Πρωθυπουργέ να μη υπάρχει. Δεν υπάρχουν όμως ούτε δάσκαλοι ούτε καθηγητές να διδάξουν σχολική αγωγή -αν δεν έμαθαν από το σπίτι τους, την οικογένειά τους- σε αυτούς τους μικρούς τύραννους και θρασύδειλους των σχολείων, για να μη βασανίζουν αδύνατους συμμαθητές τους;
Δεν υπάρχουν παιδαγωγικά μέσα ακόμη και τιμωρίες για αυτούς τους πράγματι άνανδρους, που επιτίθενται σε ασθενή ίσως και εξ ιδιοσυστασίας παιδιά;
Και αν δεν υπάρχει τίποτε από αυτά η μόνη λύση για σας κ. Πρωθυπουργέ είναι ο άνομος αυτός νόμος ο από τους… «φωτισμένους» της Δύσεως προερχόμενος και εξουσιαστικώς επιβαλλόμενος;
Εξ άλλου οι άνθρωποι αυτοί και αυτά τα παιδιά, γιατί αφού έχουν τόσο εξεζητημένους τρόπους συμπεριφοράς ζητούν μετά, να μη γίνωνται στόχος των κακών; Γιατί δεν προσπαθούν να επιβάλλουν στον εαυτό τους κάποιον περιορισμό των γνωστών εκδηλώσεών τους, ώστε να μη προκαλούν;
Αλλά και πως εξηγείται π.χ. όμορφα κορίτσια που έχουν πλήρως όλα τα γυναικεία χαρακτηριστικά, δηλαδή πλήρη θηλυκότητα, να μη φέρωνται εν τούτοις με τόση θηλυπρέπεια όση αυτά τα παιδιά, που δεν έχουν όμως ίχνος θηλυκότητος και ερωτικής γοητείας;
Ποιός να τα πη, αυτά στα σχολεία, στην οικογένεια, στην κοινωνία αφού βασιλεύει η αδιαφορία, η αμέλεια, η απιστία και ο απηνής διωγμός των χριστιανικών αντιλήψεων;
Ο,τι σπείρανε λοιπόν οι «προοδευτικές» προς τον γκρεμό όμως – «δυνάμεις» τον θερίζουμε όλοι μας τώρα.
Υπάρχει ελπίδα διορθώσεως των πραγμάτων;
Εάν ο αντίχριστος αργεί να παρουσιαστή -γιατί έτσι φαίνεται, αφού με τόση δυστυχία, δεν είναι κατάλληλη η εποχή «να προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης» (Αποκ. ιγ 8) και δεν έχουν επαληθευθή όλες οι προφητείες συγχρόνων αγίων, βεβαίως υπάρχει ελπίδα αλλαγής.
Εάν όμως πλησιάζει ο καιρός «του ανόμου», κατά τον οποίο «ο Υιός του ανθρώπου» δεν θα «ευρήσει την πίστιν επί της γης», τι ελπίδα να υπάρχη;
Επομένως ποιό βέβαιο μας μένει; Μένουν τα γνωστά λόγια της Αποκαλύψεως: «Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδού έρχομαι ταχύ (και για μας τους ζώντες ταχύτερον!) και ο μισθός μου μετ’ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον αυτού»
Μετά τιμής
Σπήλιος Ν. Παναγιωτόπουλος
Πάτρα