ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟΝ – Κεφάλαια περὶ ἀγάπης

Share:

4ον

10. Ἡ  εὐρυχωρία τῆς ἀγάπης

Ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει ὅρια. Ἡ εὐρυχωρία της εἶναι ἀπέραντη. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε στοὺς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι μιλοῦσαν γιὰ τὴ «γενικὴ ἀγάπη» καὶ θυσίαζαν ὅλες τὶς δυνάμεις τους

στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων. Ἐντυπωσιάζει ὁ βιωματικὸς λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Ἄν ἦταν δυνατὸ νὰ σχίσω τὴν καρδιά μου καὶ νὰ σᾶς τὴ δείξω, θὰ βλέπατε ὅτι ὅλοι σας χωρᾶτε μέσα σ’ αὐτὴ μὲ μεγάλη ἄνεση, καὶ γυναῖκες καὶ παιδιὰ καὶ ἄνδρες· γιατὶ εἶναι τέτοια ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης, ὥστε κάνει τὴν ψυχὴ εὐρυχωρότερη ἀπὸ τὸν οὐρανό»10.

11. Ἡ ἀγάπη δίδει ἀξίαν εἰς τὰς ἀρετάς

Πολλοὶ χριστιανοὶ κλείνονται στὸν ἑαυτό τους καὶ στὸ οἰκογενειακό τους περιβάλλον καὶ προσπαθοῦν νὰ ζήσουν κατὰ Θεόν, τηρώντας τὶς ἐντολές, ποὺ ἀναφέρονται σὲ μερικὰ καθήκοντα, χωρὶς ὅμως νὰ ἀποκτοῦν ἀρετές. Εἶναι ἀνεβασμένοι σὲ δύο τρεῖς βαθμίδες τῆς κλίμακας τῶν ἀρετῶν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ βλέπουν τὸν κόσμο καὶ ζοῦν μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι «ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων» καὶ φυσικὰ οὔτε καὶ σὰν τὸν τελώνη τῆς παραβολῆς.

Αὐτὸς ὁ τρόπος ζωῆς δὲν εἶναι ἀποτελεσματικὸς οὔτε καὶ θεάρεστος καὶ δὲν βοηθάει στὴν πνευματικὴ πρόοδο. Ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀμέλεια γιὰ τοὺς διαφορετικοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀπόδειξη ὅτι λείπει ἡ μεγάλη ἀρετὴ τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει σχετικά: «Ἀκόμα κι ἄν ζεῖς ἀνώτερη πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἀμελεῖς γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους ποὺ χάνονται, δὲν θὰ ἀποκτήσεις καμιὰ παρρησία ἀπέναντι στὸν Θεό»11.

12. Κίνδυνος ἐπεκτάσεως τοῦ κακοῦ

Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ κακὸ ποὺ γίνεται στὴν κοινωνία πρέπει νὰ εἶναι κοινό. Ὅλοι κινδυνεύουν πνευματικά. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἁμαρτάνουν καὶ αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται κοντά τους. Τὸ κακὸ εὔκολα διαδίδεται, ὅταν δὲν ἀντιμετωπίζεται. «Εἶναι σὰν τὴν πληγὴ ποὺ σαπίζει καὶ ξαπλώνεται σ’ ὅλο τὸ ὑπόλοιπο σῶμα. Ὅταν καίγεται κάποιο σπίτι, κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τοὺς βρῆκε ἀκόμα τὸ κακό, βιάζονται ἐξίσου μὲ ἐκείνους ποὺ τοὺς βρῆκε ἡ συμφορὰ καὶ βοηθοῦν μὲ ὅλα τὰ μέσα, ὥστε ἡ φωτιὰ ποὺ πλησιάζει νὰ μὴ φθάσει καὶ στὶς δικές τους πόρτες»12, τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.

Σημειώσεις:

10. Βασιλείου Δ. Χαρώνη, Παιδαγωγικὴ ἀνθρωπολογία Ἰωάννου Χρυσοστόμου, τόμος Α΄, Ἀθήνα 1933, σελ. 230. 11. Ὅπ. παρ., σελ. 234. 12. Ὅπ. παρ., σελ. 237.

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτση

Previous Article

Ὁ K. Rahner καὶ ἡ διάκρισις Θεολογίας καὶ Οἰκονομίας

Next Article

Ο “καινός” άνθρωπος του Θεού και ο κενός θείας χάριτος άνθρωπος του μέλλοντος