Ὁ λόγος τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατὰ τὴν χειροτονίαν τοῦ Μητροπολίτου Μεξικοῦ ἀποκαλύπτει δύο κομβικῆς σημασίας ζητήματα: α) ὅτι ὁ Ἀθηνῶν συγκατατίθεται -ὡς νὰ εἶναι ὑφιστάμενος- εἰς κάθε βῆμα τοῦ Κων/λεως, τὸ ὁποῖον ὁδηγεῖ εἰς σχίσμα τὴν Ὀρθοδοξίαν, καὶ β) ὅτι δὲν ὑπολογίζουν τὰς Ἱεραρχίας. Δὲν ὑπάρχει καμία ἀναφορὰ εἰς Σύνοδον, ἁπλῶς εἰς τὴν στήριξιν τοῦ ἑνὸς ὑπὸ τοῦ ἑτέρου. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας τῆς 2ας Φεβρουαρίου 2024:
«Πρὸς δὲ τὸν Μακαριώτατον ἀδελφὸν κ. Ἱερώνυμον, τὸν ὁποῖον αἰσθανόμεθα κατὰ τὴν ἱερὰν ταύτην στιγμὴν συμπροσευχόμενον ἐν τῷ μέσω ἡμῶν, ἐπιθυμοῦμεν, καὶ ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης, νὰ ἐκφράσωμεν τὴν εὐγνωμοσύνην τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὴν καθοριστικὴν προσωπικὴν στήριξίν του εἰς κρισίμους στιγμὰς διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς δεκαεξαετοῦς Πρωθιεραρχίας του εἰς τὸν Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν. Καὶ δὲν ἀναφερόμεθα μόνον εἰς τὴν ἐποικοδομητικὴν σύμπραξίν του διὰ τὴν διενέργειαν καὶ διεξαγωγὴν τῆς ἐν Κρήτῃ Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Ἰούνιος 2016), ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν καθοριστικὴν καὶ ἀπροϋπόθετον συμπόρευσίν του μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς ὑπ’ αὐτῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου καθεστῶτος εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας, καθὼς καὶ εἰς τὴν ὅλως πρόσφατον γενναιόδωρον παραχώρησιν θυσιαστηρίου εἰς τὸ κέντρον τῶν Ἀθηνῶν, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πτωχοκομείου, διὰ τὰς ἐκεῖσε λειτουργικὰς ἀνάγκας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου».