Γράφει ο Αρχιμ. Διονύσιος Σλιόνοφ
Καθηγούμενος της Ι.Μ. Αγίου Ανδρέα Μόσχας
Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο κυβερνήτης του Βυζαντίου, επί του οποίου η Αυτοκρατορία μετά από σοβαρές αναταραχές πέτυχε μοναδική ακμή, μεταξύ άλλων και χάρη στην επανένωση της Ανατολής και της Δύσεως. Η εξωτερική και η εσωτερική πολιτική του αυτοκράτορα ταυτίζεται με μεγαλειώδεις σελίδες της παγκοσμίου ιστορίας. Κατά τη διαδικασία της αναγεννήσεως των θεσπίων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η Εκκλησία είχε ιδιαίτερη σημασία: ήταν ο μοναδικός επίσημος θρησκευτικός θεσμός, που έφερε πνευματική ευθύνη για το γίγνεσθαι της βυζαντινής Οικουμένης. Στο παρόν άρθρο επιχειρείται η εξέταση του ρόλου του Πατριάρχη της πρωτεύουσας στη ζωή του κράτους και της Εκκλησίας. Λόγω του ότι στην ευρύτερη επιστημονική γραμματεία η θρησκευτική πολιτική του αυτοκράτορα Ιουστινιανού έχει επαρκώς μελετηθεί, θα περιορισθούμε στην ανάλυση ενός λίγο μελετημένου, αλλά αρκετά σημαντικού θέματος, δηλαδή του τίτλου «Οἰκουμενικὸς», με τον οποίο ο αυτοκράτορας βράβευσε τον επίσκοπο του ανατολικού τμήματος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο Π. Κουζενκόφ στο άρθρο «Οικουμενικός Πατριάρχης. Ιστορία ενός τίτλου» εξετάζει με εξαιρετική συντομία την περίοδο προ του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, όπως και την εποχή του. Κρίνεται απαραίτητο να εξετασθεί αναλυτικότερα η χρήση του τίτλου «Οἰκουμενικός» στις «Νεαρές» του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και η προϊστορία του ζητήματος.
Όλο το κείμενο παρακάτω:
romfea.gr