Ὁ φαρμακοποιὸς ποὺ μετενόησε
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς στοργικὸς πατέρας προσεύχεται γιὰ τοὺς Ἐφεσίους (Ἐφ. α΄ 17): «ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δῴη ὑµῖν πνεῦµα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ». (: Ζητῶ δὲ εἰς αὐτὰς ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, νὰ σᾶς δώσῃ πνευµατικὸν χάρισµα σοφίας καὶ φανερώσεως τῶν θείων ἀληθειῶν, διὰ νὰ φωτισθῆτε καὶ λάβετε τελείαν κατὰ τὸ δυνατὸν γνῶσιν τῆς ἀγαθότητός του καὶ τοῦ ἀπείρου µεγαλείου του).
Πόσο ὠφέλιμο εἶναι νὰ γνωρίζουμε τὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
- Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπισημαίνει:
«Τὸ νὰ σωθοῦμε, ἐνῶ ζούσαμε μέσα σὲ τόση κακία, εἶναι μέγιστη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι μᾶς ἀγάπησε ὑπεβολικὰ Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς σώζει. Γιατὶ δὲ μᾶς ἔσωσε μὲ ἀγγέλους ἤ ἀρχαγγέλους, ἀλλὰ μὲ τὸ Μονογενῆ Υἱό Του. Ἑπομένως, καὶ τὸ ὅτι μᾶς ἔσωσε, καὶ τὸ ὅτι ἄν καὶ ἤμασταν τέτοιοι μᾶς ἔσωσε, καὶ τὸ ὅτι ἔκανε αὐτὸ μὲ τὸν Μονογενῆ Υἱό Του, κι ὄχι ἁπλὰ μὲ τὸν Μονογενῆ Υἱό Του, ἀλλὰ μὲ τὸ αἷμα Του, μᾶς πλέκει πάρα πολλὰ στεφάνια καυχήσεως. Γιατὶ δὲν εἶναι τίποτα ἴσο γιὰ αἰτία δόξας καὶ παρρησίας ἀπὸ τὸ νὰ ἀγαπιόμαστε ἀπ’τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀγαπᾶμε Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπάει».
- Ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος στὸ βιβλίο του «Ἀπάνθισμα ἐπιστολῶν» μᾶς συμβουλεύει:
«Εἶναι δυνατὸν μὲ τὶς τόσες κοσμικὲς ἀσχολίες νὰ ἔχη κανεὶς ζωντανὴ μέσα του τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι, ἄν ἀποκτήσετε τὴ συναίσθηση ὅτι πάντοτε ἐργάζεσθε κάνοντας ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Νὰ σκέπτεσθε, ἐπίσης, ὅτι ὁ Θεὸς παρακολουθεῖ διαρκῶς ὅ,τι κάνετε. Ἔτσι, θὰ ἐργάζεσθε πάντοτε μὲ προσοχὴ καὶ θὰ θυμᾶσθε τὸν Κύριο. Στὴν κατάσταση ποὺ βρίσκεσθε, αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ γιὰ τὴν εἰρήνευση τοῦ λογισμοῦ σας, ποὺ τώρα περιπλανιέται ἐδῶ κι ἐκεῖ».
- Ἕνα γεγονὸς πού δείχνει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς, ἔλαβε χώρα πρό τινος στὰ βόρεια προάστεια τῶν Ἀθηνῶν σὲ παλαιό, παραδοσιακὸ Φαρμακεῖο. (Ὅπως τό ἀφηγεῖται ὁ μακαριστός Μιχαὴλ Τσώλης).
Ὅταν ὁ φαρμακοποιὸς συμπλήρωσε τὸν χρόνο τῆς ἐπαγγελματικῆς σταδιοδρομίας του καὶ ἐπρόκειτο νὰ συνταξιοδοτηθῆ, παρέδωσε τὸ Φαρμακεῖο στὸν υἱό του, ἐπίσης φαρμακοποιό. Ἐκεῖνος ἀνακοίνωσε στὸν πατέρα του ὅτι θὰ τὸ ἀνακαινίση, γεγονὸς ποὺ ἔγινε πραγματικότητα.
Στὴν ἀνακαίνισή του ὅμως συμπεριέλαβε καὶ μία ἀσεβῆ πράξη. Ἀποκαθήλωσε ἀπὸ τὴν περίοπτη θέση τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εὐλαβικὰ εἶχε τοποθετήσει ὁ πατέρας του, καὶ τὴν ἔβαλε σὲ ἕνα συρτάρι τοῦ Φαρμακείου. Ὅταν τελείωσε ἡ ἀνακαίνιση, ὁ «προοδευτικός», νέος φαρμακοποιός, δὲν θεώρησε σκόπιμο νὰ ἐπανατοποθετήση τὴν Εἰκόνα ἐκεῖ πού, πρίν δεκαετίες, τὴν εἶχε βάλει ὁ πατέρας του, ἀλλὰ τὴν ἄφησε κρυμμένη στὸ συρτάρι.
* * *
Συνέβη ὅμως κάποια νύκτα διανυκτέρευσης τοῦ Φαρμακείου του ἕνα ἔκτακτο, δυσάρεστο περιστατικό, νὰ τοῦ θυμίση τὴν ἀσεβῆ πράξη του πρὸς τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶχε ἀποκαθηλώσει.
Μία νεαρή, σὲ προχωρημένη νυκτερινὴ ὥρα, κτύπησε τὴν πόρτα τοῦ Φαρμακείου. Ὁ φαρμακοποιὸς ἄνοιξε μία μικρὴ θυρίδα, ποὺ ἔχει στὴν θύρα εἰσόδου, γιὰ λόγους ἀσφαλείας καὶ τὴν ρώτησε τὶ θέλει.
Ἐκείνη τοῦ εἶπε:
Παρακαλῶ, νὰ μοῦ δώσετε κάποιο καταπραϋντικὸ φάρμακο, γιὰ τὴν μητέρα μου, ποὺ ἔχει ταραχὴ καὶ σπασμοὺς, γιὰ νὰ ἠρεμήση…
Ὁ φαρμακοποιὸς νυσταγμένος τῆς ἔδωσε ἕνα φιαλίδιο μὲ φάρμακο καὶ πῆγε νὰ καθίση.
Ξαφνικὰ ὅμως σηκώθηκε ταραγμένος, γιατὶ κατάλαβε ὅτι ἀπρόσεκτα εἶχε κάνει ἐγκληματικὸ λάθος. Τῆς εἶχε δώσει δηλητήριο ἀντὶ καταπραϋντικοῦ. Μὲ τρόμο καὶ κρύο ἱδρῶτα ἄνοιξε τὴν πόρτα κοιτάζοντας δεξιὰ ἀριστερὰ μήπως δεῖ τὴν πελάτισσά του καὶ προλάβει τὸ κακό, ἀλλὰ μάταια, ἐκείνη εἶχε χαθῆ μέσα στὴν ἐρημιὰ τῆς νύκτας. Ἔνοιωσε τότε νὰ λυγίζουν τὰ γόνατά του ἀπὸ ἀγωνία καὶ φόβο γιὰ τὰ δεινὰ ἐπακόλουθα τοῦ θανάσιμου λάθους του.
Ἀπελπισμένος ἔκλεισε τὴν πόρτα καὶ μὲ μεγάλη ταραχὴ ἄνοιξε τὸ συρτάρι, ποὺ εἶχε καταχωνιάσει τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἔστησε ὄρθια μπροστά του, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε θερμά. Ζήτησε ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς Δόξης νὰ κάνη τὸ Θαῦμά Του, ὥστε νὰ μὴ γίνη ἔνοχος ἀπώλειας μιᾶς ζωῆς. Γεμᾶτος τύψεις καὶ ἀναγνωρίζοντας τὴν ἀσεβῆ πράξη του, νὰ ἀποκαθηλώση τὴν Εἰκόνα, ζητοῦσε συγγνώμη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ κοίταζε τὴν θέση, ποὺ ἔμενε γυμνὴ ἀπὸ τὴν θεία παρουσία της.
Ξαφνικὰ ὅμως ἡ πόρτα τοῦ Φαρμακείου ξανακτύπησε. Σηκώθηκε νὰ δῆ ποιὸς εἶναι, ἀνοίγοντας τὴν γνωστὴ θυρίδα. Καὶ ἔκπληκτος, ὢ τοῦ θαύματος (!), βλέπει τὴν νεαρὴ πελάτισσά του, ποὺ εἶχε φύγει πρὶν λίγα λεπτά, νὰ τοῦ λέη:
Μὲ συγχωρεῖτε ἀλλὰ γλίστρησα καὶ ἔπεσα. Τὸ μπουκαλάκι μὲ τὸ φάρμακο, ποὺ μοῦ δώσατε, ἔσπασε. Παρακαλῶ νὰ μοῦ τὸ ξαναδώσετε!
Ὁ φαρμακοποιὸς σταυροκοπήθηκε καὶ ἀναφώνησε: «Δοξασμένο τὸ Ὄνομά Σου Χριστέ μου. Σὲ εὐχαριστῶ!…». Καὶ ἔσπευσε νὰ ἐξυπηρετήση τὴν νεαρὴ, ποὺ τοῦ εἶχε φέρει τὸ θεῖο μήνυμα τοῦ θαύματος τοῦ Κυρίου, στὴν εἰκόνα τοῦ Ὁποίου θερμά, ὁλόψυχα καὶ ἐν μετανοίᾳ εἶχε προσευχηθῆ.
* * *
Ὁ Θεός, ποὺ θέλει «πάντας σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», ἐπέτρεψε νὰ γίνη τὸ θαῦμά Του, διότι ὁ νέος φαρμακοποιὸς δὲν εἶχε κακὴ προαίρεση, ἀλλὰ ἦταν θῦμα τῆς ἀσεβοῦς «ἐξέλιξης» καὶ τοῦ εἰκονομαχικοῦ πνεύματος τῶν καιρῶν μας.
Μετὰ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, ὁ φαρμακοποιὸς τοποθέτησε εὐλαβικὰ τὴν Εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στὴ θέση της, ὅπου καὶ στολίζει πλέον, μὲ τὴν ἱερὴ λαμπρότητα τοῦ θείου Προσώπου, τὸ Φαρμακεῖο τῶν βορείων προαστίων.
«Τὴν ἄχραντον εἰκόνα Σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ…», «Βασιλεῦ τῆς Δόξης»!