Τοῦ Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ Κυκκώτη
(προσωπικὰ σχόλια περὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ)
Ἂν δὲν γίνουν σεβαστὲς οἱ ἀποφάσεις περὶ τοῦ Αὐτοκεφάλου τῶν Διορθοδόξων Συναντήσεων ποὺ ξεκίνησαν τὴ δεκαετία τοῦ 1960 μὲ τὶς Πανορθόδοξες Διασκέψεις, μὲ πρωτοβουλία μάλιστα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καὶ τὴ συμμετοχὴ ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μέχρι ἀκόμη καὶ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2016, θέσεις ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα περισσοτέρων πενήντα ἐτῶν ἐκ μέρους ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τὰ πράγματα θὰ ἐξελιχθοῦν πολὺ ἄσχημα γιὰ τὴν προστασία τῆς ὁρατῆς ἑνότητας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Δὲν πρέπει νὰ ἀφήνουμε πολιτικοὺς παράγοντες νὰ ἐπηρεάζουν τὴν ἐνίσχυση τῆς ὁρατῆς ἑνότητας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ἱστορικὰ θὰ φαίνεται πλέον ὅτι αὐτοὶ ποὺ δικαιώνουν τοὺς ἰσχυρισμοὺς κάποιων ὅτι οἱ Ρῶσοι θὰ ἐπιδιώξουν μὲ διάφορους τρόπους νὰ ἔχουν σὲ ὅλο τὸ κόσμο ἐπισκόπους χωρὶς νὰ λαμβάνουν ὑπόψιν τους κανένα εἶναι δυστυχῶς τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο.
Μὲ τὴ χωρὶς διάλογο στάση μὲ τὶς Ἀδελφὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, γιὰ νὰ ἐξεταστεῖ τὸ θέμα τῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας στὴν Οὐκρανία τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι σήμερα οἱ Ρῶσοι νὰ στείλουν κληρικούς τους σὲ ὅλες τὶς περιοχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, ἀκόμη καὶ μέσα στὴν Τουρκία καὶ μάλιστα καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁποιαδήποτε Τοπικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοποθετηθεῖ ὑπὲρ τῆς θέσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου γιὰ τὸ θέμα τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Οὐκρανίας, ἀμέσως οἱ Ρῶσοι θὰ στέλλουν κληρικούς τους στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία τῆς Τοπικῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας.
Ὅλοι θὰ γίνουμε ἄνω κάτω καὶ δὲν ξέρουμε ἀκόμη ποῦ θὰ μᾶς βγεῖ, σὲ ἐποχὲς μάλιστα δύσκολες ποὺ θὰ ἔπρεπε ἡ ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξία νὰ εἶναι ἑνωμένη καὶ ἐνισχυμένη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀπαντήσουμε στὶς σύγχρονες προκλήσεις τῆς ταραγμένης ἐποχῆς μας.
Πρέπει νὰ λειτουργήσει ἄμεσα Μικτὴ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ μὲ τὴ συμμετοχὴ ἐκπροσώπων τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, γιὰ νὰ ἐξετάσουν ἀπὸ κοινοῦ τὸ θέμα καὶ νὰ προετοιμάσουν συνάντηση τῶν δύο Προκαθημένων τῶν δύο αὐτῶν Ἐκκλησιῶν, γιὰ νὰ προλάβουμε τὰ χειρότερα.
Ἡ πρωτοβουλία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου ἔγινε ἐκ μέρους ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ μάλιστα τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Κύπρου καὶ τῆς Ἀλβανίας, γιὰ νὰ δώσουμε προτεραιότητα στὸ διάλογο τῆς Ἀγάπης, γιὰ νὰ προλάβουμε τὰ χειρότερα.
Χωρὶς διάλογο τὰ προβλήματα δὲν λύνονται, ἀντίθετα μεγαλώνουν καὶ μᾶς ἀπειλοῦν νὰ μᾶς πνίξουν.
Δὲν πρέπει νὰ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τὴν ὑφιστάμενη ἀντιπαράθεση τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας ποὺ καλλιεργοῦν μερικοὶ φανατισμένοι χωρὶς νὰ σκέφτονται τὶς ρωγμὲς ποὺ ἀπειλοῦν νὰ ἐπιφέρουν στὴν ὁρατὴ ἑνότητα τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Προσευχόμαστε ὅλοι μας αὐτοὶ ποὺ φέρουν εὐθύνη γιὰ τὴ κατάσταση αὐτὴ νὰ τοὺς φωτίσει ὁ Θεὸς καὶ νὰ συμβάλουν στὴν ἔναρξη τοῦ διαλόγου, γιὰ νὰ προλάβουμε τὰ χειρότερα.
Ὅταν ξεκίνησε τὸ πόλεμο στὸ Ἰρὰκ ὁ τότε Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ κ. Μποὺς ποὺ αἱματοκύλησε μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸ ἄλλο τρόπο ὁλόκληρο τὸ Πλανήτη μας, πῆγε ἀμέσως μετὰ νὰ ὁμιλήσει στὴν Παγκόσμια Συνδιάσκεψη τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὸ πρόβλημα τοῦ AIDS ποὺ τότε ἦταν ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἀπειλὲς γιὰ τὸ μαζικὸ πρόωρο θάνατο ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καὶ μάλιστα νεαρῶν ἡλικιῶν.
Ἂν καὶ ἔλεγε σοβαρὰ καὶ σωστὰ πράγματα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ AIDS ὁ κ. Πρόεδρος, ὅλοι γελοῦσαν καὶ δὲν τὸν ἔπαιρναν στὰ σοβαρά.
Ἂν καὶ προσωπικὰ διαφωνῶ, μὲ αὐτὸ ποὺ θὰ ἀναφέρω, δυστυχῶς κάποιοι στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη καὶ στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν σχολίασαν ὁμοίως καὶ τὸ Πατριαρχικὸ Μήνυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου πρὸς τὸν Γενικὸ Γραμματέα τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὸ θέμα τῆς εἰδικῆς συνεδρίας τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὰ προβλήματα τῆς Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς.
Μεταξὺ ἄλλων τονιζόταν στὸ Πατριαρχικὸ μήνυμα ἡ σημασία τοῦ διαλόγου καὶ ἡ συμμετοχὴ ὅλων γιὰ τὴν προσπάθεια ὅλων μας νὰ σωθεῖ ὁ Πλανήτης μας μέσα ἀπὸ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξή μας, ἐνῶ μὲ τὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας ὁ ἅγιος Γαλλίας ἐπιμένει ἀκόμη ὅτι ὁλοκληρώθηκε τὸ στάδιο τοῦ διαλόγου, τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο ὅλοι οἱ Προκαθήμενοι τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐπιμένουν στὸ διάλογο, γιὰ νὰ προστατευθεῖ ἡ ὁρατὴ ἑνότητα τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκουμενικότητας τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου πρέπει νὰ διασωθεῖ μὲ κάθε τρόπο μὲ σοφία καὶ σύνεση, ὅπως διασώθηκε ὅλους αὐτοὺς τοὺς αἰῶνες ποὺ πέρασαν καὶ ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ θεσμοῦ αὐτοῦ κατὰ τὰ τελευταῖα ἑξῆντα ἔτη μὲ τὴ λειτουργία τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων καὶ τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης.
Δὲν νομίζω νὰ προστατεύουμε τὸν οἰκουμενικὸ θεσμὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου μὲ ἀποφάσεις ποὺ εἶναι ἀντίθετες ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Τὸ μόνο ποὺ θὰ καταφέρουμε εἶναι νὰ ρισκάρουμε νὰ κάνουμε τὸν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη ἕνα ἐφημέριο μιᾶς ἀπομονωμένης ἐνορίας.
Πρέπει μὲ τὸ διάλογο νὰ βροῦμε μία λύση ποὺ πάντοτε ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης ὡς ὁ Πρῶτος, μὲ τὸν συντονιστικό του ρόλο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας, θὰ ἡγεῖται ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ μάλιστα τῶν Ρώσων, νὰ εἶναι τὸ ὁρατὸ σύμβολο τῆς ἑνότητάς μας καὶ ὄχι ἡ ἀπειλὴ τοῦ μεγαλύτερου σχίσματος ποὺ θὰ γνωρίσει στὴν Ἱστορική της πορεία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πηγή: Ἱστοσελὶς Romfea.gr, 03.10.2019.
Σημ. «Ο.Τ.»: Εἶναι λίαν σημαντικὸν ὅτι ὁ Σεβ. Ζιμπάμπουε ἐπανῆλθεν εἰς τὸ ζήτημα τοῦ «Οὐκρανικοῦ» καὶ μάλιστα ὀλίγας ἡμέρας πρὶν συνέλθη ἡ Ἱεραρχία τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Μάλιστα ἡ λύσις ποὺ προτείνει εἶναι αὐτὴ ποὺ προέτεινεν ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης εἰς ἄρθρον του, ποὺ ἐτέθη ὡς κεντρικὸν θέμα εἰς τὸ πρωτοσέλιδον τοῦ «Ο.Τ.» (ἀρ. φ. 2271/09.08.2019).
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀσκεῖ δριμυτάτην κριτικήν, ὅπως καὶ εἰς προηγούμενον κείμενόν του, διὰ τὰς εὐθύνας τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλὰ καὶ ὅλων ὅσων δὲν βοηθοῦν, ὥστε νὰ ὑπάρξη διάλογος Κωνσταντινουπόλεως – Μόσχας καθὼς καὶ Πανορθόδοξος συνάντησις.
Προφανῶς, διὰ νὰ μετριάση τὴν ὀξύτητα τῶν γραφομένων του πρὸς τὸ τέλος τοῦ κειμένου ἀναφέρεται εἰς τὸ Κολυμβάριον, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀνύπαρκτα προνόμια καὶ ρόλους τοῦ Φαναρίου. Ἴσως, ἂν ἀναστοχασθῆ βαθύτερα, θὰ ἀντιληφθῆ ὅτι αὐτὰ ποὺ προσπαθεῖ νὰ περισώση -τὰ ὑποτιθέμενα «πρωτεῖα», ποὺ ἠθέλησε νὰ ἐπιβάλλη ὁ Πατριάχης κ. Βαρθολομαῖος εἰς τὸ Κολυμβάριον,- εἶναι ἡ ρίζα τῆς σημερινῆς θλιβερᾶς καταστάσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι νὰ διασωθῆ κάποιος «Πρῶτος» (ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶχε ποτὲ «Πρῶτον»), ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ σχίσμα. Ὁ μόνος τρόπος νὰ συμβῆ αὐτὸ εἶναι νὰ ἐγκαταλειφθῆ παντελῶς ἡ ἀπόφασις νὰ σωθῆ κάποιος «Πρῶτος», διότι –ὡς γράφει- «ἀποφάσεις ποὺ εἶναι ἀντίθετες ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας», ὅπως αὐτή, εἶναι ὀλέθριαι.