ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Β΄ Κορ. δ΄ 6-15

     6 Ὃτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 13 ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. 15 τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

 

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Λκ. ς΄ 17-23

     17 Καταβὰς μετ᾿ αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, 18 καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· 19 καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. 20 Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 21 μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. 22 μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 23 χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.

 

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ

     Στίς 20 Ἰανουαρίου ἡ Εκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου. O Μέγας Εὐθύμιος γεννήθηκε τὸ 377 στὴν Μελιτινὴ τῆς Ἀρμενίας, ἀπὸ ἐπίσημη οἰκογένεια. Ὁ ἅγιος εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἰσάκουσε τὴν προσευχὴ τῶν γονέων του καὶ τοὺς ἐχάρισε τὸν Εὐθύμιο, ποὺ σημαίνει ὅτι τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ τοὺς δώσει εὐθυμία καὶ χαρά.
Ὁ Εὐθύμιος σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ ἡ μητέρα του τὸν ἀφιέρωσε στὸ Θεό, γι᾽ αὐτὸ τὸν παραδίδει στὸν ἐπίσκοπο Εὐτρώιο τῆς Μελιτινῆς γιὰ νὰ τὸν προστατεύση. Ὁ ἅγιος κοντὰ στὸν ἐπίσκοπο σπούδασε τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ ἰδιαίτερα τούς βίους τῶν ἁγίων, ποὺ τὸν βοήθησαν στὸν ἀγῶνα του γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Γι᾽ αὐτὸ ὁ ἐπίσκοπος Εὐτρώιος σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν τὸν χειροτονεῖ διάκονο καὶ ἱερέα καὶ τὸν τοποθετεῖ ἡγούμενο σὲ ἱ. μονὴ τῆς Μελιτινῆς. Ὁ Εὐθύμιος ποθῶντας τὴν ἡσυχία πηγαίνει στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐγκαθίσταται σὲ ἕνα κελὶ στὴν ἔρημοκοντὰ στὴν περιοχὴ τῆς Φαράν μαζὶ μὲ τὸν ἀσκητὴ Θεόκτιστο, ὅπου τούς διέκρινε ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ὁμόνοια. Γρήγορα ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του ξεπέρασε τὰ ὅρια τῆς ἐρήμου καὶ ἕνα πλῆθος μοναχῶν μαζεύτηκε κοντά του μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργηθῆ ἡ Λαύρα τῆς Φαράν. Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ἐπιτελοῦσε πολλὰ θαύματα καὶ ἡ προσευχὴ του εἶχε μεγάλη δύναμη. Ὁ δὲ λόγος του ἔκανε πολλοὺς Σαρακηνοὺς νὰ βαπτίζονται καὶ νὰ γίνονται χριστιανοὶ. Ἔντονο ἦταν καὶ τὸ προορατικὸ χάρισμα τοῦ ἁγίου.Ὅταν σὲ ἡλικία ὀγδόντα δύο χρονῶν ἦλθε στὸ μοναστήρι ὁ ἅγιος Σάββας, ὁ ὁποῖος βρισκόταν σὲ μικρὴ ἡλικία, ὁ ἅγιος Εὐθύμιος προγνώρισε τὴν ἀρετή του καὶ τὴν μελλοντικὴ μοναχική του προκοπή. Ἔτσι τὸ ἔτος 473 ὁ Ὅσιος Εὐθμιος πλήρης ἡμερῶν, ἀφοῦ εἶχε προϊδεῖ τὴν κοίμησή του, ἐκοιμήθη σὲ ἡλικία ἐνενήντα ἕξι ἐτῶν. Ἀπευθύνοντας τὶς τελευταῖες συμβουλὲς του τονίζει στοὺς μοναχοὺς ὅτι χωρὶς τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὁλοκληρωθῆ καμία ἀρετὴ, συνοδευομένη δὲ ἀπό τὴν ταπεινοφροσύνη, ἡ ἀγάπη δὲν πέφτει ἀπὸ τὸ ὕψος της.

Ἀπολυτίκιον

Εὐφραίνου ἔρημος ἡ σὺ τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι ἐπλήθυνέ σοι τέκνα, ἀνήρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας, ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας, εἰς ἀρετῶν τελειότητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, εἰρήνευσον τήν ζωήν ἡμῶν.