Ἐφημερίδες ἀσχολοῦνται τὸ τελευταῖον διάστημα μὲ τὴν Ἱ. Μ. Ἁγ. Θεοδώρων Ζάλτσας καὶ τώρα καὶ μὲ τὸ μετόχιον τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ εἰς τὴν νῆσον Ἄμπελον, ἐπειδὴ τὰ οἰκοδόμησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Διατί ἐπιμένουν; Τὸ μόνον χρήσιμον συμπέρασμα, δι’ ὅποιον παρακολουθεῖ μὲ προσοχὴν τὰ ἐκκλησιαστικά, εἶναι ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὁ,τιδήποτε κάνει, τὸ σχεδιάζει πολλὰ χρόνια καὶ τὸ φέρει εἰς πέρας. Ὅλα τὰ ἄλλα ἐμπίπτουν εἰς τὸ τοῦ Ἀποστόλου «κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν»… Συμφώνως πρὸς τὴν ἐφημερίδα «Ἔθνος» τῆς 26ης Ἰουλίου 2020:
«…τὸ 1985, ἐνῶ βρισκόταν στὴν περιοχή, ἀποφάσισε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴ νῆσο Ἄμπελο, ποὺ τότε ἦταν ἁπλῶς μία βραχονησίδα… Γυρίζοντας πίσω τὸν χρόνο, ἀκόμη κάποιοι θυμοῦνται τὸν Ἀρχιεπίσκοπο μαζὶ μὲ τοὺς πολύτιμους βοηθούς του, μοναχοὺς καὶ ἁπλοῦς ἱερεῖς τότε, ὅπως τοὺς νῦν Μητροπολίτες Θηβῶν καὶ Λεβαδείας Γεώργιο, Ἰλίου Ἀθηναγόρα καὶ τὸν στενό του συνεργάτη, π. Ἀδαμάντιο Αὐγουστίδη, καθηγητὴ Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ, ψυχίατρο καὶ διευθυντὴ τοῦ Ἱδρύματος Ποιμαντικῆς Ἐπιμόρφωσης τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, νὰ σηκώνουν τὰ ράσα τους καὶ νὰ δουλεύουν σκληρά. Φαίνεται πὼς καμία ἀντιξοότητα δὲν στάθηκε ἱκανὴ νὰ τοὺς ἐμποδίσει, ὥστε νὰ ὑλοποιήσουν τὸ μεγαλόπνοο σχέδιό τους. Πήγαιναν μὲ ἕνα μικρὸ βαρκάκι, κουβαλώντας τσιμεντόλιθους, τοῦβλα κι ἄλλα οἰκοδομικὰ ὑλικά, γιὰ νὰ δημιουργήσουν κάτι μοναδικό. Πρῶτα ἔφτιαξαν ἕνα μικρὸ κτίσμα, ἕνα παρεκκλήσι… Μὲ πρωτοβουλία τοῦ Ἱερώνυμου φτιάχτηκαν κατὰ μῆκος τοῦ νησιοῦ τσιμεντένια μονοπάτια, γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ ἐπισκέπτης νὰ περπατήσει μὲ ἄνεση στὴ βραχονησίδα. Ἀλλὰ καὶ παγκάκια, γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ… Ἐπίσης, κατασκευάστηκε μία ὑποτυπώδης προβλήτα, ἐνῶ κτίστηκαν καὶ δύο μικρὰ δωμάτια… Ὅταν πλέον ἐξασφαλίστηκαν ἡ ὑδροδότηση καὶ ἡ ἐνεργειακὴ αὐτονομία τῆς νήσου, ἡ Ἄμπελος ἀπέκτησε ζῶα καὶ πουλιά!… Καὶ ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ δικαιολογεῖ τὸ ὄνομά της, φυτεύτηκε μία μικρὴ περιοχὴ μὲ ἀμπέλι… Τέλος, τὸ νησὶ κοσμεῖ ἕνας ἐντυπωσιακοῦ μεγέθους σταυρός, καρφωμένος πάνω σὲ μία μεγάλη πέτρα, τάμα ἑνὸς ἐπιχειρηματία πρὸς τὸν πατέρα του…».