«Ἀξίαι» ἢ ἀλήθεια, Σεβ. Μεσσηνίας;

Share:

  Συμμεριζόμεθα τὴν ἀγωνίαν, τὴν ὁποίαν ἐκφράζει ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἐνώπιον μιᾶς γενικευμένης συρράξεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τὸν πλανήτην. Ἀλλὰ ἀφ’ ἑνὸς -ἂς εἴμεθα εἰλικρινεῖς- τὰ αἴτια τῶν πολέμων δὲν ὀφείλονται εἰς τὸν μὴ σεβασμὸν τῆς ἑτερότητος, ἀφ’ ἑτέρου ἂν δὲν διευκρινίσωμεν τί σημαίνει «ἑτερότητα», τότε ὑπ’ αὐτὴν ὑποθάλπομεν τὴν καταστροφὴν (τοὺς «αὐτοκλήτους σωτῆρας» ἢ τοὺς καταργοῦντας τὰς ἠθικὰς ἀξίας διὰ τῆς ἀρνήσεως τῆς «καθαρότητος»). Λόγοι ἀόριστοι χωρὶς κατονομασίαν τῶν ἰθυνόντων καὶ ἀναφορὰ εἰς τὴν μετάνοιαν ἀποτελοῦν πολιτικὴν καὶ οὐχὶ ἐκκλησιαστικὸν λόγον. Παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ ἄρθρον τοῦ Σεβασμιωτάτου, «ὡς ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος» τῆς 15ης Ἰουνίου 2024:

«Οἱ Θρησκεῖες, οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ Κυβερνήσεις δὲν μποροῦν νὰ καλλιεργοῦν καὶ νὰ ἐπιστηρίζουν τὴν βία καὶ τὸν θάνατο. Νὰ εἶναι ἀρωγοὶ σὲ κάθε ἔννοια «ἱεροῦ πολέμου». Δὲν μποροῦν νὰ μὴ σέβονται τὴν διαφορετικότητα καὶ νὰ μὴν ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς ἑτερότητας. Δὲν μποροῦν νὰ μὴν ἀποδέχονται ὡς στοιχεῖο πολιτισμοῦ τὸν θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικὸ πλουραλισμό.

Πρέπει νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰ φοβικὰ σύνδρομα τῆς ὅποιας ἐσωστρέφειας ἢ καθαρότητας καὶ τοῦ ἀπομονωτισμοῦ, γιατί εἶναι στοιχεῖα ποὺ καλλιεργοῦν τὴν ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς καὶ τῆς αὐτάρκειας ἔναντι τῶν ἄλλων, καὶ συγχρόνως δίνουν τὴν δυνατότητα σὲ κάποιους ἡγέτες, πολιτικοὺς ἢ καὶ θρησκευτικοὺς νὰ ἐμφανίζονται καὶ νὰ δροῦν ὡς αὐτόκλητοι σωτῆρες καὶ παράγοντες ἐθνοκάθαρσης, μὲ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δηλαδὴ τὴν ἀπόρριψη τῆς διαφορετικότητας, τὴν υἱοθέτηση τῆς ἀποκλειστικότητας, τοῦ φονταμενταλισμοῦ, τοῦ νεοσυντηρητισμοῦ καὶ τῶν ἀποκλεισμῶν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάπτυξη ἐπιχειρησιακῶν σχεδιασμῶν ὁλοκληρωτικοῦ ἀφανισμοῦ ἐθνῶν καὶ λαῶν προκειμένου νὰ ἐπιβληθοῦν ἐθνικὰ καὶ θρησκευτικά.

…Τὸ «Ἦθος τῆς Ὀρθοδοξίας» δὲν ἀποτελεῖ κάποιο σύστημα ἠθικῶν ἀξιῶν, ποὺ ὑπαγορεύει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά, ἀλλὰ εἶναι ἕνας τρόπος ζωῆς ποὺ περιγράφεται μέσα ἀπὸ τὶς προοπτικὲς τῶν εὐαγγελικῶν ἀρχῶν τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἄλλων, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ὑποδεικνύονται ὄχι μόνο στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀλλὰ καὶ στὴν Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

…Ἡ Ὀρθοδοξία «προσκαλεῖ» καὶ τὶς ἄλλες Χριστιανικὲς Ἐκκλησίες νὰ πραγματοποιήσουν τὴν δική τους ἔξοδο ἀπὸ τὸν ἐγκλωβισμό τους, τὸν ἐσωστρεφῆ ἀπομονωτισμό τους, τὴν ψευδαίσθηση τοῦ κοινωνικοῦ ἀκτιβισμοῦ τους, καὶ νὰ προτείνουν τὶς δικές τους ἀρχὲς καὶ θεωρίες ζωῆς, δηλαδὴ ἤθους».

Previous Article

Νέος «σκανδαλισμὸς» ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Δημητριάδος

Next Article

Μία νέα «Χρυσοπηγή»… γεννιέται;