Γράφει ὁ κ. Διονύσιος Σ. Δραγώνας, Τελειόφοιτος Νομικῆς NUP
Πῶς ἡ ζωή νά μή θεωρηθεῖ τό δῶρο τῶν δώρων, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνεξαρτήτως ἡλικίας ἀναζητεῖ τό φάρμακο τῆς οἱονεί ἀθανασίας; Ὅταν, θεωρεῖ ὡς τή βασικότερη εὐχή αὐτή τοῦ ἅπαντες καί ἅπασες νά χαίρουν ἄκρας ὑγείας; Εἶναι τόσο σημαντική καί γίνεται ἀποδεκτή ἀπό συλλήβδην ὅλους τούς ἀνθρώπους!
Καί τί εἶναι ὅμως αὐτή ἡ ζωή; Τήν καθορίζει ἡ φύση ἤ ὁ ἄνθρωπος; Ἀκόμη καί τή διαδικασία, αὐτή τοῦ τοκετοῦ, εἶναι ὑπόθεση τῆς βιολογίας ἤ τῆς ἐξελίξιμης ἰατρικῆς πού ἀναζητεῖ τρόπους, ὥστε καί τό ἀνδρικό φῦλο νά κυοφορεῖ; Εἶναι μᾶλλον ἀπό τή μία ἀσχολία τῶν καινοφανῶν ἐπιστημόνων νά τροποποιήσουν τούς νόμους τῆς φύσης, καί ἀπό τήν ἄλλη κάτι τό σύνηθες – κάτι τό ἐπαναλαμβανόμενο γιά αὐτούς πού σέβονται καί προστατεύουν τήν ὀμορφιά τῆς φύσης, αὐτό τό τέλειο δημιούργημα δηλαδή.
Ἔχει ὡς ἀφετηρία ὄχι τήν πρώτη ὀπτική ἐπαφή μέ τόν γυναικολόγο, ἀλλά ἀπό τότε πού ξεκινᾶ νά διαμορφώνεται, τότε τουτέστιν πού γιά κάποιους θεωρεῖται ἕνα τίποτα ἤ ἕνα βάρος γιά ἄλλους ὅμως ἕνα ὄνειρο πού βαθμηδόν γίνεται ἁπτή πραγματικότητα. Τήν πρώτη ζεστή ἀγκαλιά θά τή νιώσει ἀπό τή μητέρα, τή μητέρα πού γιά ἐννιά μῆνες κούραζε ὄμορφα, τή γυναίκα ὅμως πού δέν γνωρίζει, ἀλλά ἀμελλητί ψάχνει πάνω της τή τροφή του. Ἐνδεχομένως τό κλάμα του νά μή παύσει μέχρις ὅτου ἐμφανισθεῖ ξανά ἐκείνη ἡ ἄγνωστη γυναίκα, πού δέν γνωρίζει τό ὄνομά της καί τίποτε γιά αὐτήν, γιγνώσκει ὅμως ὅτι εἶναι ἡ μητέρα του, δίχως πάλι νά ξέρει τόν ρόλο τῆς μητέρας. Σέ κάθε δύσκολη περίσταση αὐτή θά φωνάξει, θά ἀναζητήσει καί ἐάν δέν τή βρεῖ θά νοσταλγήσει, ὄχι ὅταν εἶναι νεογνό, ἀλλά καθ’ ὅλη τή διάρκεια τοῦ βίου του.
Ὁ κοινωνιολόγος Freud, ἀποκαλούμενος καί ὡς ὁ πατέρας τῆς ψυχανάλυσης, θεωρεῖ πώς γιά τήν ὁμαλή ἀνάπτυξη ἑνός παιδιοῦ, αὐτό θά πρέπει νά περάσει ἀπό συγκεκριμένα ἀναπτυξιακά στάδια, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι τό ψυχοσεξουαλικό, κατά τό ὁποῖο στό πρῶτο στάδιο βρίσκεται ὁ θηλασμός καί ἡ ἀπομύζηση, τά ὁποῖα σαφῶς εἶναι πράξεις μεταξύ μητρός καί τέκνου. Μάλιστα, κατά τό τρίτο στάδιο, τό ὁποῖο τό ἀποκαλεῖ ὁ Freud, ὡς τό φαλλικό στάδιο, ἀναφέρεται πώς ἡ ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ πρός τούς δύο γονεῖς δέν εἶναι ἴδια, καθώς τό κορίτσι ἀναπτύσσει περισσότερα συναισθήματα γιά τόν πατέρα της, ἐνῶ γιά τήν μητέρα της ἀρνητικά, ὅπως καί τό ἀγόρι, τοῦ ὁποίου ὁ πατέρας γίνεται ἀντίζηλος στήν ἀγάπη τῆς μητέρας του. Ὅθεν, γίνεται ἡλίου φαεινότερον, πώς τό παιδί θά πρέπει νά μεγαλώσει μέ μητέρα καί πατέρα, ὥστε ἡ ἀνάπτυξή του νά περάσει ἀπό τά ἀπαιτούμενα στάδια, χωρίς τά ὁποῖα θά δημιουργηθοῦν σέ μεταγενέστερο χρονικό σημεῖο, προβλήματα λόγω τῆς στέρησης τῶν γονιῶν του, πάλι δυνάμει τοῦ πατέρα τῆς ψυχανάλυσης.
Ἄς λογιστοῦμε ὅμως καί τόν πόνο τοῦ ἀθώου παιδιοῦ, πού ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας θά ξεριζωθεῖ καί θά βρεθεῖ σέ μία ἀγκαλιά ἄγνωστων, ἀκατάλληλων ἀπό τή φύση νά ἀνατρέφουν ἀπό κοινοῦ ἕνα παιδί, πού μπορεῖ νά τό ἀγαποῦν, νά τοῦ δώσουν τόσα ὅσα δέν εἶδε παιδί ἑτερόφυλης οἰκογένειας, ὅμως ἡ ψυχή δέν θά ἔχει χαμογελάσει. Καί μεγαλώνοντας σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον θά κλονιστεῖ ἐσωτερικά, ἀφοῦ ἡ καθημερινότητά του θά τροποποιηθεῖ παρασάγγας, κρίνοντας μᾶλλον μετέπειτα τό ἀνήθικο ὡς ἠθικό, τό ἀφύσικο ὡς φυσικό, ἐπειδή τό παράνομο ἔγινε μία μέρα νόμιμο.
Προσέτι, ἀπό τίς ἀμβλώσεις πού ζητοῦσαν νά γίνονται σχεδόν σέ κάθε στάδιο τῆς ἐγκυμοσύνης, πλέον θά ἐμφανιστεῖ καί τό φαινόμενο τῆς ἀγοροπωλησίας παιδιῶν ἐν κρυπτῷ τῶν ἀρχῶν φυσικά, ἀλλά κατάδηλα στό νοῦ τῶν ὅσων ὑπερψηφίσουν τό σχέδιο νόμου, καθιστώντας ἔτσι τά παιδιά ἀντικείμενα πού κανείς ἔχει τήν πλήρη κυριότητα πάνω τους, ἀφοῦ δύναται τόσο νά τά καταστρέψει, ἤτοι νά ὑπεισέλθει σέ ἔκτρωση, ὅσο καί νά τά πουλήσει σέ ἕνα ζευγάρι ὁμόφυλων μέ ἰδιωτική υἱοθεσία.
Συνελόντι εἰπεῖν, ἡ ζωή καί ἡ ἀξιοπρέπεια ἀδιαλείπτως χάνουν ἔδαφος καί αὐτή συντελεῖται εἰς βάρος ἀγέννητων καί μικρῶν παιδιῶν, πού ἕνεκεν τῆς ἡλικίας τους τά τελευταῖα δέν ἔχουν τή δυνατότητα νά ἀρνηθοῦν τά ὡς ἄνω, ἐνῷ τά πρῶτα δέν ἔχουν τή δυνατότητα νά μιλήσουν. Δυστυχῶς, πρός ἐξασφάλιση ἀλλότριων συμφερόντων, πάντοτε κάποιος ἦταν τό θῦμα, στή παροῦσα φάση εἶναι τό παιδί, πού θά γίνει ἀντικείμενο ἀγορᾶς καί χαρᾶς κάποιων, πού ἡ φύση τούς ἔχει ἀπαγορεύσει τή διατροφή – ἐπιμέλεια τῶν παιδιῶν.