Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ὁ ἀγαπητὸς διευθυντὴς τοῦ «Ο.Τ.» εἶχε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην νὰ μοῦ παραδώση τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:
«Κύριε Τραμπούλη, χαίρετε!
Ἀναφορικὰ μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Κατραμάδου μὲ τίτλο «Ο ΑΡΧΙΕΠ. ΚΥΠΡΟΥ ΟΥΚ ΕΙΔΕΝ ΟΥΚ ΗΚΟΥΣΕΝ ΟΥΔΕ ΣΥΝΗΚΕΝ», θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ ὅτι δυστυχῶς κάνει ζημιὰ γιὰ τὸν Ὀρθόδοξο Τύπο στὴν Κύπρο, καθότι δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα καὶ ὡς ἐκ τούτου «δικαιώνει» αὐτοὺς ποὺ διαβάλλουν τὸν Ο.Τ.
Τὸ 70% τῶν ψηφισάντων εἶναι ἐντελῶς λάθος. Οὔτε κἄν ἡ πλειοψηφία δὲν εἶναι, ἀφοῦ ὁ Ταμασοῦ, τὸν ὁποῖον θεωρεῖ ὅτι ἀπορρίπτει τὴ στάση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὸ Οὐκρανικό, δὲν εὐσταθεῖ. Τουναντίον ὁ Ταμασοῦ εἶναι ὁ πλέον ὑποστηρικτὴς τοῦ ζητήματος, ἀφοῦ πῆγε στὸ Φανάρι καὶ ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη. Ὅσον ἀφορᾶ τὸν Λεμεσοῦ, πρὶν τὶς ἐκλογὲς δήλωσε δημόσια ὅτι θὰ συνεχίσει τὴ μνημόνευση, ὅταν ἐκλεγεῖ Ἀρχιεπίσκοπος.
Δυστυχῶς τὰ πλεῖστα ἄρθρα ποὺ ἀναφέρονται στὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ποὺ βλέπομε στὸ διαδίκτυο εἶναι μακράν τῆς πραγματικότητας. Τὴν κυπριακὴ πραγματικότητα δὲν τὴν μαθαίνει κανεὶς ἀπὸ τὸ διαδίκτυο.
Ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ διάβασαν τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Κατραμάδου, δυστυχῶς αἰσθάνονται δικαιωμένοι γιὰ τὴν ἀπαξιωτικὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν Ο.Τ.
Καλὴ Σαρακοστὴ»
Εἶμαι εὐγνώμων πρὸς τὸν ἐπιστολογράφον, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴν εἰς συγκεκριμένα ζητήματα, τὰ ὁποῖα ὁ «Ο.Τ.» καὶ οἱ συνεργάται καὶ ἀρθρογράφοι ὀφείλομεν νὰ προσέχωμεν, ἀλλὰ παραλλήλως παρέχει τὴν ἀφορμήν, διὰ νὰ ἐπεκτείνωμεν τὰς σκέψεις μας εἰς ὅσα ἐγράφησαν εἰς τὸ ἄρθρον «Ο ΑΡΧΙΕΠ. ΚΥΠΡΟΥ ΟΥΚ ΕΙΔΕΝ ΟΥΚ ΗΚΟΥΣΕΝ ΟΥΔΕ ΣΥΝΗΚΕΝ».
Τὸ κεντρικὸν πρόβλημα, τὸ ὁποῖον θέτει, εἶναι ἡ κατανόησις περὶ τοῦ τί ἀφορᾶ τὸ 70%. Κατ’ ἀρχάς, δι’ ὅσους δὲν ἔχουν παρακολουθήσει τὸ ζήτημα νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι ἡ ἀναφορὰ εἰς τὸ 70% ἐπὶ τῶν ψηφισάντων (καὶ ὄχι ὁλοκλήρου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Κύπρου) δι’ Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου προκύπτει ἀπὸ τὸ ἄθροισμα τῶν τελικῶν ποσοστῶν ποὺ ἔλαβαν οἱ τρεῖς Μητροπολῖται (Λεμεσοῦ, Ταμασοῦ, Μόρφου). Διαπιστώνει κανεὶς ὅτι εἶναι συντριπτικὴ ἡ πλειονοψηφία ἔναντι τῶν ὑπολοίπων τριῶν (Πάφου, Κηρυνείας, Κωνσταντίας). Ἐκφράζει αὐτὸ τὴν στάσιν των εἰς τὸ Οὐκρανικὸν ἢ ὄχι;
Ἀναφορικὰ μὲ τὴν στάσιν τῶν Λεμεσοῦ, Ταμασοῦ καὶ Μόρφου εἰς τὸ Οὐκρανικὸν ὀφείλει νὰ παρατηρήση κανεὶς τὰ ἀκόλουθα:
Πρῶτον, ὅσον ἀφορᾶ τὸν Πανιερώτατον Μόρφου, ἐκεῖνος ὄχι μόνον δὲν ἤλλαξε τὴν στάσιν του, ἀλλὰ παραμένει –πρὸς τιμήν του- ἑδραῖος καὶ ἀμετακίνητος.
Δεύτερον, διὰ τοὺς δύο ἑτέρους Μητροπολίτας εἶναι σαφὲς ὅτι ὑπὸ τὴν πίεσιν πλήθους δημοσιευμάτων ὅτι εἶναι ρωσόφιλοι καθὼς καὶ μὲ τὸ δέλεαρ ὅτι ὁ ἀμερικανικός, ἑλλαδικὸς καὶ ἐγχώριος πολιτικὸς παράγων θὰ ὑπεστήριζεν ἔμμεσα ἢ ἄμεσα κάποιον, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ εἶναι ἀφοσιωμένος εἰς τοὺς Ρώσους, προέβησαν εἰς μίαν μετριοπαθῆ «δήλωσιν μετανοίας», ὅτι δηλ. δὲν θὰ ἀνακινήσουν τὸ ζήτημα καὶ θὰ συνεχίσουν τὴν μνημόνευσιν ὡς τὴν παρέλαβον ἀπὸ τὸν κοιμηθέντα Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου. Προφανῶς, κανεὶς ὑποψήφιος Ἀρχιεπίσκοπος παραμονὰς ἐκλογῶν δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ στείλη μήνυμα πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία πρόκειται νὰ τὸν ἐκλέξη, ὅτι θὰ ἀρχίση τὴν πορείαν του ἀναστατώνων ὁλόκληρον τὴν κυπριακὴν Ἐκκλησίαν, διαφωνῶν μὲ συνοδικὴν ἀπόφασιν καὶ ἐρχόμενος εἰς ρῆξιν μὲ τὰς ἄλλας ἑλληνοφώνους Ἐκκλησίας, διότι εἰς τὸ τέλος… δὲν θὰ εὕρη οὔτε τὴν ψῆφον του!
Ὡστόσον, παρὰ τὰς δηλώσεις των, τὰ μέσα ἐνημερώσεως συνέχισαν νὰ γράφουν ὅτι αὐτοὶ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν Ρωσίαν, ἔχουν ρωσικὸν ποίμνιον κ.λπ., διότι κανεὶς (οὔτε τὰ ἀνώτερα ἀφεντικά…) δὲν ἐπείθετο ὅτι Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι ἕως τελευτῆς τοῦ Προκαθημένου Κύπρου εἶχον τηρήσει τόσον ἀδιάλακτον καὶ σκληρὰν στάσιν, ἦτο δυνατὸν αἴφνης νὰ κάνουν στροφὴν 180 μοιρῶν. Ἂν ὄντως ἐφάνησαν τόσον δειλοὶ καὶ φιλόδοξοι, ὥστε νὰ ἀναιρέσουν ὅσα διεκήρυττον ἐπὶ μακρὸν ὅτι ἀποτελοῦν δι’ αὐτοὺς μείζονα ζητήματα, τότε τὸ μόνον τὸ ὁποῖον ἐπέτυχον οἱ ἴδιοι εἶναι ὁ διεθνὴς εὐτελισμός τους.
Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀφορᾶ εἰς τὴν ψῆφον τῶν πιστῶν. Οἱ πιστοὶ δὲν προσέτρεξαν τελευταίαν στιγμὴν εἰς τὴν κάλπην νὰ δώσουν τὰ συγκεκριμένα ποσοστὰ εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ προέβησαν εἰς «δήλωσιν μετανοίας». Οἱ ψηφίσαντες εἶχον ἤδη διαμορφώσει ἀπὸ καιρὸν ἄποψιν δι’ ἕκαστον Μητροπολίτην, ἀπὸ τὴν συνολικὴν στάσιν του εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, τὰ πνευματικὰ θέματα, ἀπὸ τὴν προπαγάνδα μέσων κ.ἄ. Ἂς δώσωμεν ἕνα εὔληπτον παράδειγμα: ἂν ὁ κ. Ἀλ. Τσίπρας δηλώση δημοσίως αὔριον τὸ πρωὶ ὅτι μετανοεῖ διὰ τὴν μειοδοτικὴν «Συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν», τὸ πιθανότερον εἶναι νὰ ἀπολέση τὴν ἀξιοπιστίαν του καὶ μαζὶ μερικὰς ψήφους. Πόσοι ὅμως πραγματικὰ τὸν ψηφίζουν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον διὰ τὴν συγκεκριμένην «συμφωνίαν» καὶ ὄχι διὰ χιλίους δύο ἄλλους λόγους;… Πόσοι ἀπὸ τοὺς ἀφοσιωμένους ὀπαδοὺς δὲν θὰ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὸ παραβλέψουν ἢ νὰ τὸ δικαιολογήσουν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ τὸν ψηφίζουν;
Ἑπομένως, τὸ συνολικὸν «προφὶλ» ἦτο αὐτό, τὸ ὁποῖον διεδραμάτισε τὸν κύριον ρόλον διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν Μητροπολιτῶν. Ἐντὸς αὐτῆς τῆς «εἰκόνος» (image, ὅπως τὴν ἀναφέρουν οἱ ἐπικοινωνιολόγοι) ἦτο καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν κρίσιμον στιγμὴν τοῦ Οὐκρανικοῦ (προσεποιήθησαν; ὅτι) ἀντέστησαν καὶ ἐφάνη νὰ ὑψώνουν ἡγετικὴν φυσιογνωμίαν ἔναντι τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου, προσὸν ἀπαραίτητον, διὰ νὰ αἰσθανθῆ ὁ ψηφοφόρος ὑπερήφανος ὡς ὑποστηρικτὴς μιᾶς προσωπικότητος. Αὐτὴ ἡ διεργασία ἐκράτησε καιρὸν καὶ τὴν ἐκαλλιέργουν ἐπιμελῶς ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι μυχίως ἤθελον νὰ εἶναι ὑποψήφιοι διὰ τὴν αὐριανὴν ἡμέραν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου.
Ἑπομένως αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ διαβάλουν τὸν «Ο.Τ.» εὑρίσκουν τάχα ἀφορμὴν ὅτι τὸ 70% δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὸ Οὐκρανικόν. Οὔτε ὅμως ὁ «Ο.Τ.» ἰσχυρίσθη αὐτό, ἀλλὰ ὅτι ἐψήφισαν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἶχον διαμορφώσει τὸ ἡγετικόν τους «προφὶλ» τὰ τελευταῖα κρίσιμα ἔτη μέσα –ἂν ὄχι κυρίως- ἀπὸ τὸ Οὐκρανικόν. Μάλιστα ὀφείλει κανεὶς νὰ προσέξη τὴν προσεκτικὴν διατύπωσιν εἰς τὴν πρώτην παράγραφον τοῦ ἄρθρου, ὅπου ἀναφέρεται ἡ φράσις «εἶχον διαφωνήσει», καθὼς εἶναι πλέον γνωστὸν ὅτι τώρα δὲν διαφωνοῦν, ἐνῶ παραλείπεται οἱαδήποτε ἀναφορὰ εἰς τὸν Μόρφου.
Σημαντικώτερον ὅμως εἶναι ὅτι διαγράφουν ὅλην τὴν προηγουμένην πορείαν τῶν ὑποψηφίων, ὅπως καὶ τὴν μακρόσυρτον διαμάχην περὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ, τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ «πολιτικὸν σκέπτεσθαι» μιᾶς ἐκλογῆς καὶ τοὺς σχεδιασμοὺς τῶν ὑποψηφίων. Ὅπως οἱ ψηφοφόροι ἔχουν προειλημμένην τὴν ἀπόφασιν ποῖον θὰ ἐκλέξουν, τοιουτοτρόπως καὶ αὐτοὶ εἶναι προκατειλημμένοι ἐναντίον τοῦ «Ο.Τ.» καὶ ζητοῦν αἰτίαν διὰ νὰ καταδικάσουν αὐτόν, ἀγνοοῦντες θεμελιώδη στοιχεῖα μιᾶς ἐκλογῆς. Ἐν τέλει, ἀπαξιώνουν τὸν «Ο.Τ.» μόνον ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀπαξιοῦν τὴν οὐσιαστικὴν κριτικήν, ἐπειδὴ δὲν τὴν κατανοοῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ τὴν κατανοήσουν ἢ στοιχοῦνται πρὸς τὴν ἑκάστοτε (ἀρχιεπισκοπικὴν ἐν προκειμένῳ) ἐξουσίαν…
Εἶναι ὅμως νὰ ἀπορῆ κανεὶς μὲ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι –ἐπιπλέον- αἰσθάνονται «δικαιωμένοι» ἰσχυριζόμενοι ὅτι τὸ ἄρθρον «δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὴν πραγματικότητα». Ἐδιάβασαν μόνον τοὺς τίτλους εἰς τὸ πρωτοσέλιδον; Τοιαύτη ἐπιπολαιότης ἢ μήπως σκοπιμότης; Τὸ ὑπόλοιπον 99% τοῦ ἄρθρου εἰς τί ἀναφέρεται;
«Αἰσθάνονται δικαιωμένοι» διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Φανάρι ἀνεγνώρισεν ἱερωσύνην εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν χειροτονηθῆ ἀπὸ ἕνα λαϊκὸν καὶ ἕνα καθηρημένον;
«Δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὴν πραγματικότητα» ὅτι ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος συνελειτούργησε μὲ παπικόν, ὅταν ὑπάρχουν βίντεο;
Τελικῶς, νὰ λάβη ὁ «Ο.Τ.» σοβαρὰ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι «διυλίζουν τὸν κώνωπα» περὶ ποσοστῶν, ἀλλὰ «καταπίνουν τὴν κάμηλον» σχετικῶς μὲ τὴν καταπάτησιν Ἱ. Κανόνων;
Ὁπότε Ἐπιστολογράφε μὴ δίδετε σημασίαν. Εἶναι ἄλλωστε πολλοὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν πορείαν τῆς ζωῆς, ὅταν ἀποβάλουν τὰς παρωπίδας καὶ παραιτηθοῦν ἀπὸ τὰ συμφέροντα, σπεύδουν εἰς τὸν «Ο.Τ.» καὶ ἀναφωνοῦν «εἴχατε δίκαιον, τώρα τὸ ἀντιλαμβανόμεθα». Δύναμαι νὰ Σᾶς ἀναφέρω συγκεκριμένα ἠχηρὰ ὀνόματα, ἀλλὰ δὲν εἶναι τῆς παρούσης.
Διὰ τὰ ὑπόλοιπα ἄρθρα, εἰς τὰ ὁποῖα ἀναφέρεσθε καὶ δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ συντάκτης, πιστεύω ὅτι ὁ κ. Τραμπούλης εἶναι πρόθυμος νὰ ἀκούση ὁ,τιδήποτε ἀρκεῖ νὰ εἶναι προφανῶς ἐπὶ συγκεκριμένων αἰτιάσεων καὶ ὄχι γενικῶν θολῶν κατηγοριῶν, ὅπως προπαγανδίζουν ἐκεῖνοι, οἱ οἰκουμενισταὶ οἱ ὁποῖοι ἀποφεύγουν νὰ ἀναμετρηθοῦν μὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ συκοφαντοῦν τὸν «Ο.Τ.» ἀντὶ νὰ συμβουλεύουν μὲ λόγον εὐθύνης, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κρατοῦν τὰς ἐκκλησιαστικὰς ἀποφάσεις εἰς τὰς χεῖρας των.