Tοῦ κ. Γεωργίου Μηλίτση, διδασκάλου
2ον.-Τελευταῖον
Εἰς τό πηδάλιον τοῦ Μεγάλου Μετεώρου
῞Οταν στή Μητρόπολη Τρίκκης ἦλθε ὀ Ἀρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος, Μητροπολίτης πρώην Πειραιῶς, καί ἀνέλαβε ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρλαάμ, ὁ π. Σωφρόνιος τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1961 ἀνέλαβε ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος (Μεγάλου Μετεώρου).
Ὁ μακαριστός Διονύσιος βλέποντας τά προσόντα καί τίς διοικητικές ἱκανότητες τοῦ π. Αἰμιλιανοῦ Βαφείδη τόν πῆρε ἀπό τή Μονή Βαρλαάμ, τῆς ὁποίας ἦταν ἀδελφός, καί τόν διόρισε ἡγούμενο τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, τότε ὁ π. Σωφρόνιος ἀπεσύρθη γιά μικρό χρονικό διάστημα.
Εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα
Ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπος πού ἀγαποῦσε τόν π. Σωφρόνιο καί ἔβλεπε τίς ἱκανότητές του τοῦ ἀνέθεσε τήν ἡγουμενία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος (Αὔγουστος τοῦ 1966). Ἐκεῖ βρῆκε ἕνα γεροντάκι, τόν π. ᾽Εφραίμ. ῾Η Μονή ἦταν ἡμιερειπωμένη κι ἔτσι κι ἐδῶ ἄρχισε τίς ἀναστηλωτικές ἐργασίες, τίς ὁποῖες συνέχισε ὁ π. Χρυσόστομος Τέτσιος, πού ἦλθε ἀπό τήν ῾Ιερά Μονή Βαρλαάμ.
Διασώζει τήν Μονήν τοῦ Ἀναπαυσᾶ
Τό νέο μετερίζι τοῦ π. Σωφρονίου ἦταν ἡ ῾Ιερά Μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσᾶ. Ἐδῶ ὁ π. Σωφρόνιος ἔκανε τιτάνιο ἀναστηλωτικό καί πνευματικό ἔργο. ῞Οταν πῆγε ἐκεῖ τό μοναστήρι ἦταν κλειστό καί ἑτοιμόρροπο. ῎Αρχισε σχεδόν ἐκ τοῦ μηδενός τό ἔργο του, παράλληλα τίς Κυριακές πήγαινε σέ ᾽Ενορίες χωριῶν τῶν Τρικάλων καί τῆς Καλαμπάκας καθώς καί στό Γενικό Κρατικό Νοσοκομεῖο Τρικάλων, ὅπως καί στίς Φυλακές τῆς πόλεως.
Γιά νά μπορεῖ νά συνεννοεῖται μέ τούς ἀλλοδαπούς ἐπισκέπτες τῆς Μονῆς, πού συνεχῶς αὐξάνονταν, ἔρχονταν νά θαυμάσουν τίς ἁγιογραφίες τοῦ καθολικοῦ πού ἁγιογραφήθηκαι ἀπό τόν Κρητικό ζωγράφο Θεοφάνη Στρελίτζα τό 1527, ἔμαθε Ἀγγλικά καί Γερμανικά.
Ὁ Διονύσιος ἀναγνωρίζοντας τό πνευματικό καί κοινωνικό ἔργο του στίς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 1966 τόν ἐτίμησε μέ τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ὁ μακαριστός Διονύσιος δέν ἔδεινε ὀφφίκιο σέ κληρικό, ἄν αὐτός δέν ἐργαζόταν εὐδόκιμα καί θυσιαστικά στόν τομέα πού ὁ Θεός τόν ἐκάλεσε νά ἐργασθεῖ.
Εἰς τό Περιβόλι τῆς Παναγίας
Μετά τήν κοίμηση τοῦ πνευματικοῦ του Πατέρα, κυροῦ Διονυσίου, ἐγκατέλειψε τήν Ἱερά Μητρόπολη Τρίκκης καί Σταγῶν καί ἀποσύρθηκε σέ Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιά τήν πνευματική του ἀνασυγρότηση.
Κατά τή διάρκεια τῆς παραμονῆς του στήν Ἁγιορείτικη Σκήτη βγῆκε στόν κόσμο, ἐκεῖ τραυματίστηκε σέ τροχαῖο κι ὅταν τόν μετέφεραν στό νοσοκομεῖο οἱ ἰατροί διαπίστωσαν ὅτι ἔχει πολλά κατάγματα. Ὁ Θεός ἔστειλε κοντά του ἕνα καλό ἰατρό, γιά νά τόν χειρουργήσει, ὁ ὁποῖος, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἔκανε τόν π. Σωφρόνιο, ὅταν ἀνάρρωσε τελείως, νά πετάξει τό μπαστούνι πού εἶχε, διότι τοῦ ἦταν τώρα ἄχρηστο γιά τίς μετακινήσεις του. Ὅλοι οἱ πατέρες τῆς Σκήτης, ὅταν εἶδαν τό θαυμαστό γεγονός ἐδόξασαν τό Θεό γιά τό θαῦμα πού ἔκανε στόν ἀδελφό τους.
Εἰς τήν χώραν τοῦ Ἀνατέλοντος Ἡλίου
Ἐδῶ στήν Ἁγιορείτικη Σκήτη δέχθηκε νέο κάλεσμα ἀπό τό Θεό. Τό Θεϊκό κάλεσμα ἔλεγε: «διαβὰς εἰς Κορέαν βοήθησον ἡμῖν». Τήν περίοδο ἐκείνη ὑπεύθυνος στόν Ἱεραποστολικό ἀγρό τῆς Κορέας ἦταν ὁ π. Σωτήριος Τράμπας (ὁ ἀπό Κορέας Μητροπολίτης Πισιδίας). Τούς δύο ἱερομονάχους συνέδεε μεγάλη καί μακροχρόνια φιλία ἀπό τήν ἐποχή πού καί οἱ δυό τους ἦταν ἀδελφοί τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Λειμῶνος Λέσβου.
Ὁ π. Σωφρόνιος, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ π. Σωτήριος πῆγε νά φέρει τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στή χώρα τοῦ ᾽Ανατέλοντος ῾Ηλίου, δέν ἔπαψε νά τόν ἐνισχύει ὄχι μόνον οἰκονομικά ἀλλά προπάντων μέ τίς προσευχές του. ῞Οταν ἀργότερα ἔμαθε ὅτι δύο νεοσύστατες ὀρθόδοξες κορεατικές κοινότητες δέν εἶχαν ἱερέα, παρά τά σοβαρά προβλήματα τῆς ὑγείας του, ἄφησε τό ῞Αγιον ῎Ορος καί πῆγε στήν Κορέα, γιά νά ὑπηρετήσει τό Χριστό καί τήν ᾽Εκκλησία Του.
Ἡ προσφορά του στόν ἱεραποστολικό ἀγρό τῆς Κορέας εἶναι μεγάλη. Οἱ Κορεάτες ὀρθόδοξοι χριστιανοί πού τόν ἐγνώρισαν μόνον καλούς λόγους ἔχουν νά ποῦνε γι᾽ αὐτόν.
Οἱ δύσκολες κλιματολογικές συνθῆκες ἐπιδείνωσαν τήν ἤδη εὔθραστη ὑγεία του καί τόν ἀνάγκασαν, μέ πόνο ψυχῆς, νά ἐγκαταλείψει τά πνευματικά του παιδιά καί νά γυρίσει στήν ᾽Αθήνα. Ἐδῶ διέμενε στόν «Ἑλληνορωσικόν Οἶκον ὑπερηλίκων». Κι ἀπό τή νέα του κατοικία δέν ἔπαψε νά ἐνδιαφέρεται γιά τήν ἐξωτερική ἱεραποστολή. Βοήθησε ἐπανειλημμένα τά ἱεραποστολικά κλιμάκια τοῦ Χόνγκ Κόνγκ, τῆς Ταϊβάν, τοῦ Σουδάν καί τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Νέας Ζηλανδίας (βοήθησε νά ἀνεγερθεῖ ᾽Ορθόδοξος ναός στά Νησιά Φίτζι).
Ἡ κοίμησίς του
Τήν 1η ᾽Ιουλίου 2017, ἐνῶ νοσηλευόταν στό Νοσοκομεῖο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ὁ Κύριος τόν κάλεσε κοντά Του, γιά νά τόν ξεκουράσει καί νά τόν στεφανώσει μέ τόν «τῆς δικαιοσύνης στέφανο». Τό φθαρτό σῶμα του ἀναπαύεται, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία του, στό Κοιμητήριο τῆς Ἀργυρούπολης.
῞Ολοι ἐμεῖς πού τόν γνωρίσαμε καί ἀκούσαμε τίς σοφές συμβουλές του ἄς τόν ἐνθυμούμεθα καί ἄς προσευχόμεθα ὁ Θεός ὄχι μόνο νά ἀναπαύσει τήν ψυχή του ἀλλά καί νά ξαναφέρει τήν πνευματική ἄνθιση πού ὑπῆρχε ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτη π. Σωφρονίου στήν περιοχή μας.