Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος εἰς πρόσφατον παρουσίασιν τόμου ἀφιερωμένου εἰς τὰ 15 ἔτη ἀπὸ τὴν ἀνάρρησίν του εἰς τὸν θῶκον τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸ Καποδιστριακὸν Πανεπιστήμιον ἐπεσήμανε μεταξὺ ἄλλων: πρῶτον, ὅτι αἱ ἐπέτειοι Ἀρχιερωσύνης εἶναι ὀθνεία συνήθεια μὴ ἔχουσα σχέσιν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ δεύτερον, δὲν ἀπηξίωσε παρατάξεις καὶ θρησκευτικὰς ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι εἶχαν ἕνα ὅραμα δι’ ἕν καλύτερον κόσμον. Ἂς παύσουν λοιπὸν τὰ «Ἰωβηλαῖα» οἱ Μητροπολῖται, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸν πόλεμον κατὰ Ἀδελφοτήτων! Παραθέτομεν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν λόγον του:
«Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει περάσει καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ἡ θύραθεν συνήθεια τῶν Ἰωβηλαίων καὶ τῶν ἐπετείων. Μὲ αὐτὴν τὴν ἀφορμή, ἐκθειάζονται τὰ ἔργα συνανθρώπων μας. Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι δὲν βρίσκω αὐτὴ τὴ συνήθεια τόσο ἀπαραίτητη στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο…
Ἔζησα τὸν ἐμφύλιο, καὶ τὶς δύσκολες δεκαετίες ποὺ ἀκολούθησαν. Τὰ πάθη ἦταν πολὺ ἔντονα. Ἡ κοινωνία βαθιὰ διχασμένη καὶ τραυματισμένη. Ὅλοι – ἁπλοὶ πολίτες, πολιτικὰ κόμματα καὶ παρατάξεις, θρησκευτικὲς κινήσεις, καθένας ἀπὸ τὴ δική του πλευρὰ καὶ θέση, ὀνειρεύονταν ἕνα καινούργιο, καλύτερο κόσμο. Καὶ πραγματικά, σ’ ἕνα ἐπίπεδο, ὁ κόσμος ἄλλαξε…».