Γράφει ὁ κ. Βασίλειος Καλογερόπουλος, θεολόγος
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ προστάτου τῆς Μακεδονίας, Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Δημητρίου ὑπεγράφη εἰς τὰ Σκόπια εἰς τὸ πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως τῆς προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς κ. Οὔρσουλας φὸν ντὲρ Λάιεν συμφωνία διὰ τὸν «Εὐρωπαϊκὸ Ὀργανισμὸ Συνοριοφυλακῆς καὶ Ἀκτοφυλακῆς» (FRONTEX). Ἡ κ. φὸν ντὲρ Λάιεν ἐδήλωσεν εἰς τὴν συνέχειαν:
«Ἡ διαδικασία διαπραγμάτευσης ἔχει δυναμική, γίνεται πολὺ καλὴ δουλειὰ καὶ ἐπιτέλους στὴ γλώσσα σας. Ὑποσχέθηκα πὼς θὰ ὑπογράψουμε τὴ συμφωνία μὲ τὴν Frontex καὶ πὼς θὰ τὴν μεταφράσουμε στὴ μακεδονικὴ γλώσσα. Χωρὶς ὑποσημειώσεις, χωρὶς ἀστερίσκους ἐπὶ ἴσοις ὅροις μὲ τὶς 24 γλῶσσες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἡ ὑπόσχεση αὐτὴ ἔγινε πράξη».
Ἡ σκοπιανὴ πλευρὰ ἔσπευσεν ἀμέσως νὰ ἐκμεταλλευθῆ τὴν περίστασιν μὲ τὸν κ. Ζ. Ζάεφ νὰ προβαίνη εἰς τὴν ἑξῆς ἀνάρτησιν εἰς μέσον κοινωνικῆς δικτυώσεως:
«Τὸ Μακεδονικό μας ὄνειρο ἔγινε πραγματικότητα! Ὑπογράψαμε συμφωνία μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση στὰ μακεδονικά. Ἡ Βόρεια Μακεδονία ὑπέγραψε συμφωνία μὲ τὴν ΕΕ, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τὶς ὑπογραφὲς ὅλων τῶν κρατῶν μελῶν τῆς ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων τῶν ὑπογραφῶν τῶν γειτόνων μας Ἑλλάδας καὶ Βουλγαρίας.
Ἐι… Ἑλλάδα καὶ Βουλγαρία ὑπογράφουν συμφωνία μαζί μας στὴ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ! Τώρα πιὰ δὲν χρειάζεται νὰ πιστεύουμε, ΤΩΡΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΗΔΗ ποιὸ ἦταν τὸ θάρρος, ἡ ἀποφασιστικότητα, τὸ ὅραμα… Τὰ καταφέραμε! ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ μὲ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο! Χαῖρε Μακεδονίτες μου! Ἡ ἱστορία ἔχει γραφτεῖ!».
Ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλον τὸ πολιτικὸν σύστημα δὲν ὑπῆρξε καμία ἀπάντησις εἰς τὰς προκλήσεις αὐτάς. Ἰδιαιτέρως ὁ κ. Μητσοτάκης, ὁ ὁποῖος ὅταν ὑπεγράφετο ἡ λεγομένη «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν», ὑποτίθεται ὅτι ἐκατηγόρει τὸν ΣΥΡΙΖΑ περὶ παραχωρήσεως μακεδονικῆς γλώσσης καὶ ταυτότητος εἰς τοὺς Σκοπιανούς, ἔχει πλέον ὑπερακοντίσει καὶ τὸν κ. Τσίπραν εἰς ἐθνικὴν μειοδοσίαν. Δὲν εἶναι μόνον αἱ διάφοροι προκλήσεις τῶν Σκοπιανῶν, εἰς τὰς ὁποίας ἡ ἀντίδρασίς του εἶναι ἀπὸ μηδενικὴ ἕως ἐπιφανειακή. Εἶναι ἐπίσης καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ ἡ καταδικαστέα εἰς τὴν συνείδησιν τῶν Ἑλλήνων «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» προβλέπει «μακεδονικὴ γλώσσα» μὲ ἀστερίσκον καὶ ὑποσημείωσιν ὅτι ὑπάγεται εἰς τὸ σλαβικὸν γένος, τώρα ἡ Κυβέρνησις υἱοθετεῖ de facto τὴν θέσιν τῶν Σκοπιανῶν! Τοσαῦται εὐκαιρίαι, διὰ νὰ καταγγελθῆ ἡ «Συμφωνία» ἕνεκα παραβάσεων αὐτῆς ἀπὸ τοὺς Σκοπιανούς, ἀλλὰ ὁ κ. Μητσοτάκης ἀποδεικνύει καθημερινῶς μὲ πόσην ἀφοσίωσιν ὑπηρετεῖ τὰ μακεδονοκτόνα σχέδια.
Ἡ διαχρονικὴ μειοδοσία τῆς «Νέας Δημοκρατίας»
Ὅστις παρατηρήσει τὴν διακυβέρνησιν τοῦ κ. Μητσοτάκη θὰ διακρίνη ὅτι αὐτὴ ἀκολουθεῖ πιστὰ μίαν μακρὰν (μασονικῆς ἐμπνεύσεως;) πολιτικὴν χάραξιν. Διεγράφησαν αἱ ἀλησμόνητοι πατρίδες (μήπως συμμετεῖχεν εἰς ἐκδηλώσεις διὰ τὴν Μικρὰν Ἀσίαν;), συνεχῶς κυριαρχεῖ ὁ φόβος διὰ τὴν Τουρκίαν καὶ ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ διακατέχεται ἀπὸ τὸ σύνδρομον τοῦ «ὑπάκουου ἑταίρου», ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται ὅτι ἀντιμετωπίζει τὰς προκλήσεις μὲ «ἄψογον» στάσιν… Αὐτὰ καὶ ἄλλα παρατηρεῖ ὁ Καθηγητὴς Κ. Βακαλόπουλος εἰς τὸ πόνημά του «Τὸ Μακεδονικὸ Ζήτημα», γράφων:
«Ἡ μόνιμη φοβία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, ποὺ τὸ χαρακτήρισε σὲ ὁλόκληρο τὸν 19ο αἰώνα ἀπέναντι στὰ ἀλυτρωτικὰ ζητήματα καὶ ἰδιαίτερα ἀπέναντι στὸ μακεδονικό, οἱ ἀνησυχίες τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων του γιὰ μία ἐνδεχόμενη βουλγαρικὴ ἐπικράτηση στὸν μακεδονικὸ χῶρο, παρὰ τὴν ἑδραίωση τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου, καὶ κυρίως ἡ «ἄψογη» στάση τῶν Ἑλλήνων ἰθυνόντων ἀπέναντι στὴν Πύλη, ποὺ ἔπρεπε νὰ συνεχισθεῖ μὲ ὁποιοδήποτε τίμημα… ὤθησαν τὴν ἐπίσημη ἑλληνικὴ πολιτική, τουλάχιστο γιὰ τὸ πρῶτο χρονικὸ διάστημα τῆς Νεοτουρκικῆς κυριαρχίας, σὲ ἐσφαλμένη ἐκτίμηση τῶν πραγμάτων…
…προεῖχε κυρίως ὁ ἐξοπλισμὸς τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν τῆς Μακεδονίας καὶ ἡ συστηματοποίηση τῆς εἰρηνικῆς πιὰ δραστηριοποίησής τους. Ἡ ἐργασία αὐτὴ ἐξακολούθησε ὥς τὸν Νοέμβριο τοῦ 1904. Ἡ νέα κυβέρνηση τοῦ Δημητρίου Ράλλη, ποὺ διαδέχθηκε τὸ καλοκαίρι τοῦ 1909 τὴν κυβέρνηση τοῦ Θεοτόκη, ὄχι μόνο δὲν εὐνόησε τὴν υἱοθέτηση τῶν προτάσεων [αὐτῶν] τοῦ Π. Δαγκλῆ, ἀλλὰ ἀνακάλεσε ὅλους τοὺς Ἕλληνες ἀξιωματικοὺς καὶ ὑπαξιωματικούς, ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὰ εἰδικὰ γραφεῖα τῶν ἑλληνικῶν προξενείων τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης, Ἡ χαριστικὴ βολὴ δόθηκε ἐκ μέρους τῆς ἐπίσημης ἑλληνικῆς πολιτικῆς γιὰ μία ἀκόμη φορὰ στὸν μαρτυρικὸ βόρειο ἑλληνισμό» (σ. 209-210).
Ὁ Δημήτριος Ράλλης ἦτο πατὴρ τοῦ Ἰωάννου Ράλλη, ὁ ὁποῖος διετέλεσε πρωθυπουργὸς τῆς διωρισμένης ναζιστικῆς κατοχικῆς κυβερνήσεως τοῦ 1943 καὶ ἐδημιούργησε τὰ «Τάγματα Ἀσφαλείας», τὰ ὁποῖα ἔμειναν γνωστὰ ὡς «Γερμανοτσολιάδες» ἢ «Ράλληδες». Τὸ 1945 κατεδικάσθη εἰς ἰσόβια διὰ ἐθνικὴν προδοσίαν. Δικηγόρος του ἦτο ὁ υἱός του Γεώργιος Ράλλης, ὁ ὁποῖος μετὰ τὸν θάνατόν του ἐξέδωσε βιβλίον μὲ τίτλον «Ὁ Ἰωάννης Ράλλης ὁμιλεῖ ἐκ τοῦ τάφου», προκειμένου νὰ ὑπερασπισθῆ τὰς ἐπιλογὰς τοῦ πατρός του. Ὁ Γεώργιος Ράλλης, γνωστὸς διὰ τὴν Πρωθυπουργικήν του θητείαν καὶ διακεκριμένος μασόνος, συνεδέετο μὲ τὸν Κωνσταντῖνον Καραμανλὴν ἀλλὰ καὶ τὸν Κωνσταντῖνον Μητσοτάκην, ἀπὸ τὴν κοινοβουλευτικὴν ὁμάδα τοῦ ὁποίου παρητήθη τὸ 1993, ἐπειδὴ ὁ Μητσοτάκης δὲν υἱοθέτησεν ἐπισήμως σύνθετον ὀνομασίαν εἰς τὸ Μακεδονικόν. Εἰς τὴν πραγματικότητα ὁ Κ. Μητσοτάκης, ὅπως καὶ ὁ Κ. Καραμανλής, ἐπεθύμει σφόδρα τὴν περίληψιν τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» εἰς ὀνομασίαν διὰ τὰ Σκόπια, ὡς γίνεται γνωστὸν ἀπὸ συνέντευξιν, τὴν ὁποίαν ἔλαβεν ὁ δημοσιογράφος κ. Στ. Τζίμας ἀπὸ τὸν Κ. Μητσοτάκην καὶ παραθέτει εἰς τὸ βιβλίον «Τὸ Μακεδονικὸ πίσω ἀπὸ τὴ σκηνή»:
«Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης: …Τὸ πρόβλημα τοῦ ὀνόματος εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀνοησία τῶν αἰώνων. Διότι ἐμεῖς τοὺς λέγαμε ἤδη Σλαβομακεδόνες. Πρέπει νὰ ξέρετε ὅτι τὸ ὄνομα «Σλαβομακεδόνας» ἦταν τὸ ἐπίσημο ὄνομα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Ἐμεῖς τοὺς τὸ δώσαμε. Καὶ μετὰ θυμηθήκαμε ὅτι δὲν πρέπει νὰ περιέχεται ἡ λέξη «Μακεδονία» μέσα στὸ ὄνομα. Ἐγώ, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τοὺς εἶπα ὅτι αὐτὸ εἶναι μία ἀνοησία καὶ δὲν ἔχουμε κανένα λόγο ἐμεῖς ὄχι μόνο νὰ δώσουμε τὰ ρέστα μας, ἀλλὰ καὶ νὰ ξοδέψουμε τίποτα ἀπὸ τὸ σημαντικὸ κεφάλαιο τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς ποὺ εἴχαμε διαμορφώσει τότε γιὰ τὸ ὄνομα…
…ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς ξεκίνησε 100% σύμφωνος μαζί μου… ἦταν σύμφωνος ὅτι πρέπει νὰ πᾶμε σὲ μεικτὸ ὄνομα… Ὁ Καραμανλὴς ἦταν 100% σύμφωνος μὲ τὴ δική μου πολιτική… ὅταν φούντωσε τὸ θέμα τῆς Μακεδονίας, ἔκανε στροφὴ 180 μοιρῶν. Καὶ ἐπέμενε στὴν ἀκραία θέση νὰ μὴ ὑπάρχει στὸ ὄνομα ἡ λέξη «Μακεδονία» καὶ τότε ἐγὼ ἦρθα σὲ ρήξη μὲ τὸν Καραμανλή…
…Ἐγώ, ὅταν πῆρα τὴν ἀπόφαση στὴ συνάντηση τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, τοὺς εἶπα ὅτι ἡ πολιτικὴ αὐτὴ ποὺ προτείνετε, νὰ μὴ ὑπάρχει, δηλαδή, στὸ ὄνομα ἡ λέξη «Μακεδονία» δὲν ἔχει καμία ἐλπίδα ἐπιτυχίας. Ἐγὼ προτείνω τὴν ἄλλη πολιτικὴ (ἔνν. τῆς σύνθετης ὀνομασίας)…
…Θὰ τὸ πιστέψεις ὅτι θὰ σοῦ πῶ πὼς ὁ Σαμαρὰς πουθενὰ (στὴν Εὐρώπη) δὲν εἶχε πεῖ ὅτι ἡ ἑλληνικὴ θέση εἶναι ὅτι δὲν δεχόμαστε τὴ λέξη «Μακεδονία» στὸ ὄνομα; Δὲν εἶχε τολμήσει νὰ τὸ πεῖ πουθενά, ἐγὼ τοὺς τὸ πρωτοεῖπα. Καὶ τοὺς εἶπα καθαρὰ ὅτι δυστυχῶς ἐγὼ δὲν συμφωνῶ, εἶμαι ἀντίθετος, εἶναι παράλογο αὐτό, ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ λαὸς αὐτὸ θέλει…» (σ. 25-27)
Τὴν γραμμὴν αὐτὴν μετέδωσαν οἱ Κ. Μητσοτάκης καὶ Κ. Καραμανλὴς εἰς τοὺς ἀπογόνους των, διὰ νὰ τὴν ὑπηρετήσουν τυφλά, ὡς γίνεται γνωστὸν ἀπὸ τὸ ἴδιο βιβλίον, εἰς τὸ ὁποῖον παρατίθεται συνέντευξις τῆς κ. Ντόρας Μπακογιάννη, ἡ ὁποία μεταξὺ ἄλλων δηλώνει διὰ τὸ Σκοπιανόν:
«…Τὸ πρῶτο ποὺ κάναμε ἦταν ὅτι πήγαμε τὸ θέμα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὶς προγραμματικὲς δηλώσεις τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ. Εἴπαμε τότε ὅτι ἡ Ἑλλάδα κάνει τὸ πρῶτο βῆμα. Ὅτι, δηλαδή, φύγαμε ἀπὸ τὸ «χωρὶς τὸ ὄνομα Μακεδονία» καὶ πᾶμε στὴ σύνθετη ὀνομασία erga omnes. Καὶ ὅτι αὐτὸ ἦταν τὸ μεγάλο βῆμα τῆς Ἑλλάδας.
Ἡ πραγματικότητα ἦταν, βεβαίως, ὅτι αὐτὸ συζητιόταν ἀπὸ τὸ 1993. Οἱ πάντες συζητοῦσαν σύνθετη ὀνομασία. Ἐμεῖς εἴχαμε τὸ θάρρος νὰ τὸ ποῦμε, δημόσια. Τὸ παρουσιάσαμε στὶς προγραμματικὲς δηλώσεις καὶ δὲν ὑπῆρξε ἀντίδραση, σὲ σημεῖο ποὺ ὁ Καραμανλὴς ἀναρωτήθηκε ἂν ἔγινε ἀντιληπτὸ τὸ τί εἴπαμε» (σ. 127).
Ὁ «ἀκραῖος» λαὸς καὶ ὁ «χρεωκοπημένος» κ. Μητσοτάκης
Τελικὰ εἶναι «ἀκραία θέσις» νὰ ὑποστηρίζη κανεὶς τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν; Τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι διεδήλωσαν διὰ τὴν Μακεδονίαν εἶναι ἀκραῖοι; Τὴν ἀπάντησιν δίδει καὶ πάλιν ὁ Κ. Βακαλόπουλος:
«Πολλὲς φορὲς κυριευόμαστε ἀπὸ ἄκρατο ἐθνικισμό, γιὰ νὰ καλύψουμε τὴν παντελῆ ἄγνοιά μας γύρω ἀπὸ καίρια θέματα. Καὶ κυρίως μᾶς διαφεύγει τὸ σημαντικότερο: ἡ βόρεια ζώνη τῆς Μακεδονίας κατοικοῦνταν ἀπὸ ἀμιγεῖς βουλγαρικοὺς πληθυσμούς, ἡ νότια ἀπὸ ἑλληνόφωνους ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Ἕλληνες καὶ ἡ μεσαία ζώνη ἀπὸ ξενόφωνους στὴν πλειοψηφία τους ἑλληνικοὺς πληθυσμούς. Ἡ ζώνη αὐτὴ διεκδικήθηκε μὲ πεῖσμα καὶ ἀγωνιστικότητα ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ καὶ τὸ βουλγαρικὸ στοιχεῖο. Καμία ἱστορικὴ πηγὴ δὲν μνημονεύει Σέρβους ἢ «Μακεδόνες». Καὶ ἐκεῖ ἔγκειται τὸ θέμα. Σερβικὲς ἐδαφικὲς διεκδικήσεις στὸν μακεδονικὸ χῶρο χωρὶς κανένα λαϊκὸ ἔρεισμα θὰ μποροῦσαν φυσικὰ νὰ δημιουργήσουν ὄχι μόνο «μακεδονικούς», ἀλλὰ καὶ κινεζικοὺς πληθυσμούς». (σ. 19)
Προφανῶς, ὅταν ἡ «Νέα Δημοκρατία» ἔχει ἐπίσημον χρέος 392.000.000(!) καὶ «μακεδονικὴ γλῶσσα» θὰ ἀναγνωρίση καὶ θὰ προσποιηθῆ καὶ ὁ ἀρχηγός της τὸν «κινέζο»… Ἄλλωστε ἡ μεγαλυτέρα προδοσία εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν ἔγινε διὰ μόλις 30 ἀργύρια… ὅμως κανεὶς δὲν ἐψήφισε τὸν Ἰούδα διὰ Πρωθυπουργόν! Ἐμεῖς θὰ ψηφίσωμεν τὸν ἀφωρισμένον;