Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι ἡ γνωμοδότηση τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Εἰδικῶν γιὰ τὶς Γενοκτονίες (International Association of Genocide Scholars), τῆς διεθνοῦς δηλαδὴ ἐπιστημονικῆς ἕνωσης τῶν ἐπιστημόνων ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μὲ τὸ φαινόμενο τῆς Γενοκτονίας, σχετικὰ μὲ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μ. Ἀσίας καθὼς καὶ τῶν Ἀσσυρίων στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία κατὰ καὶ ἀμέσως μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετάφραση στὰ ἑλληνικά:
«Ἐνῷ ἡ ἄρνηση τῆς γενοκτονίας ἀναγνωρίζεται γενικὰ ὡς ἡ τελευταία φάση μίας γενοκτονίας, ἐπειδὴ ἐξασφαλίζει ἀτιμωρησία στοὺς ὑπαίτιους τῆς γενοκτονίας καὶ προετοιμάζει τὸν δρόμο γιὰ μελλοντικὲς γενοκτονίες
Ἐνῷ ἡ γενοκτονία κατὰ τῶν μειονοτήτων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καὶ ἀμέσως μετὰ συνήθως προσδιορίζεται ὡς γενοκτονία μόνο σὲ βάρος τῶν Ἀρμενίων, μὲ πλημμελῆ ἀναγνώριση τῆς παρόμοιας σὲ ἔκταση γενοκτονίας κατὰ ἄλλων χριστιανικῶν μειονοτήτων
Ἂς εἶναι λοιπὸν ξεκάθαρο ὅτι τελικὴ ἀπόφανση τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Εἰδικῶν γιὰ τὶς Γενοκτονίες εἶναι ὅτι ἡ ὀθωμανικὴ στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση κατὰ τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων τῆς Αὐτοκρατορίας ἀνάμεσα στὸ 1914 καὶ τὸ 1923 ἀποτέλεσε γενοκτονία κατὰ τῶν Ἀρμενίων, τῶν Ἀσσυρίων καὶ τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καὶ τῆς Ἀνατολίας.
Καὶ ἂς γίνει περισσότερο σαφὲς ὅτι ἡ Ἕνωση καλεῖ τὴν τουρκικὴ κυβέρνηση νὰ ἀναγνωρίσει τὶς γενοκτονίες σὲ βάρος αὐτῶν τῶν πληθυσμῶν, νὰ ἐκδώσει μία ἐπίσημη ἀπολογία σχετικὰ μὲ αὐτὲς καὶ νὰ κάνει ὅλα τὰ πρέποντα καὶ οὐσιαστικὰ βήματα πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἀποκατάστασης (τῶν θυμάτων)».