Ἡ οἰκογένεια κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας

Share:

Γράφει ὁ κ. Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ., Συντονιστής Ἐκπαιδ/κοῦ Ἔργου Θεολόγων Ἀττικῆς

7ον – Τελευταῖον

ΙΔ΄. Πατέρες θυσία διά τάς οἰκογενείας των

Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 1943, oἱ Γερμανοί συγκεντρώνουν σέ ἕνα χωράφι τούς ἄνδρες τῆς πόλεως καί τούς δολοφονοῦν. Λίγο πρίν τόν φόνο  συνέβη τό ἑξῆς περιστατικό, τό ὁποῖο μᾶς ἀφηγεῖται ἡ Ρουμπίνα Ἁγιαννιτοπούλου (1905-1995), πολύτεκνη μητέρα, τῆς ὁποίας ὁ σύζυγος ἐκτελέσθηκε τήν ἡμέρα ἐκείνη32:

“Ὅταν τούς πῆγαν στό χωράφι, τούς εἶπαν:

“Σᾶς δίνουμε τόν λόγο τῆς στρατιωτικῆς μας τιμῆς. Δέν θά πειράξουμε κανένα. Μόνο τά σπίτια θά κάψουμε, γιά νά μή βρίσκουν κρησφύγετο οἱ ἀντάρτες. Μετά ἐσᾶς μέ τίς οἰκογένειές σας θά σᾶς πάρουμε μαζί μας στήν Πάτρα.

– Ποῦ βρέθηκε τιμή σέ σᾶς κτήνη33; Ποιός τήν ἔχασε γιά νά τή βρεῖτε σεῖς; Σεῖς δέν εἴσαστε στρατιῶτες. Στρατιώτης πῆγε κι ὁ ἄντρας μου στήν Ἀλβανία. Ἔπιασαν αἰχμαλώτους, τούς περιποιήθηκαν. Πολέμησε. Δέν σκότωσε ἄνανδρα ἄοπλους κι ἀθώους. Δέν ἔβαλε φωτιά νά κάψει ἀνυπεράσπιστα γυναικόπαιδα. Σεῖς εἶστε στυγνοί δολοφόνοι. Ἥμαρτον Παναγία μου! Κολάστηκα μέ δαύτους. Κι ἀφοῦ, λοιπόν, τούς εἶπαν αὐτά, καλοῦ – κακοῦ, ἔβαλαν κι ὑποσημείωση:

– Προσέξτε, οἱ γυναῖκες σας καί τά παιδιά σας βρίσκονται κλεισμένα στό σχολεῖο. Μή κάνετε κανένα ἀστεῖο καί φέρετε τήν παραμικρή ἀντίσταση.

Ποιός πατέρας, ὕστερα ἀπ΄ αὐτή τήν ἔμμεση ἀλλά σαφῆ ἀπειλή, θά φρόντιζε γιά τό δικό του τό τομάρι; Θά σκεπτόταν τή δική του ζωή; Γι΄ αὐτό οἱ Καλαβρυτινοί θυσιάστηκαν γιά τά παιδιά τους. Γιά τίς οἰκογένειές τους.

Θυσιάστηκαν ἀπό ἀγάπη!34

Ἀρχιμανδρίτου Θεοκλήτου Φεφέ, Καλάβρυτα, Μιά τραγική μάνα θυμᾶται, 4η ἔκδοση, Ἔκδοση: Δημοτικό Μουσεῖο Καλαβρυτινοῦ Ὁλοκαυτώματος, Καλάβρυτα 2012, σ. 60-61.

Ἐργασία: Ἕνας πατέρας γνωρίζει πώς θά ἐκτελεσθεῖ ἀπό τούς ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλαν στήν πατρίδα του. Γράψτε τήν προσευχή πού ἀπευθύνει πρός τόν Χριστό καί τί τοῦ ζητᾶ γιά τή γυναίκα καί τά παιδιά του.

ΙΕ΄. Τό χρέος τῶν τέκνων πρός τούς γέροντες γονεῖς

“Πῶς κατάντησε ὁ κόσμος! Καί στά Φάρασα καί στήν Ἥπειρο  γηροκομοῦσαν ἀκόμη καί τά ζῶα. Καλά τά μουλάρια, ἀλλά καί αὐτά τά ζῶα πού τό κρέας τους τρωγόταν δέν τά ἔσφαζαν. Τά γέρικα βόδια λ.χ., μέ τά ὁποῖα ὄργωναν, τά σέβονταν, τά περιποιοῦνταν, τά γηροκομοῦ­σαν, γιατί ἔλεγαν: “Φάγαμε ψωμί ἀπό αὐτά”. Δηλαδή τά ζῶα πού ἦταν ἐργατικά καί δούλευαν στό χωράφι εἶχαν καί καλά γεράματα. Καί τότε οἱ ἄνθρωποι δέν εἶχαν τά μέσα πού ἔχουν σήμερα. Ἔπρεπε μέ τόν χειρόμυλο νά ἀλέθουν τό ρόβι, νά τό κάνουν ψιλό, γιά νά μπορῆ τό καημένο νά τό φάη. Ὁ σημερινός ὅμως κόσμος ξέφυγε· ἀνθρώπους δέν γηροκομοῦν, ποῦ νά γηροκομήσουν τά ζῶα!

[…] Πολλά ἀνδρόγυνα δυσανασχετοῦν γιά τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν στήν οἰκογένειά τους ἀπό τίς ἰδιοτροπίες καί τήν γκρίνια τῶν παππούδων πού γηροκομοῦν. Ξεχνοῦν τίς ἀταξίες πού ἔκαναν οἱ ἴδιοι ἤ τή γκρίνια καί τίς παραξενιές πού εἶχαν, ὅταν ἦταν παιδιά. Δέν θυμοῦνται πού δέν ἄφηναν τούς γονεῖς τους νά ἡσυχάσουν μέ τά κλάματα καί τά καμώματά τους.”

Γέροντος Παϊσίου ἁγιορείτου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον “Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2010, σ. 139-140.

Ἐργασία: Παραδοσιακά ὁ πρῶτος δάσκαλος τῆς πίστεως στά ἐγγόνια ἦταν ὁ παππούς καί ἡ γιαγιά. Γράψτε τήν ἀφήγηση ἑνός παπποῦ ἤ μιᾶς γιαγιᾶς πού διδάσκει στά ἐγγόνια του γιά τή γέννηση, τή διδασκαλία, τά θαύματα, τό πάθος καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.35

Σημειώσεις:

32. Πρῶτα φόνευσαν οἱ Γερμανοί τόν παπά τῶν Καλαβρύτων μέ τσεκούρι (βλ. Ἀρχιμανδρίτου Θεόκλητου Φεφέ, Καλάβρυτα, Μιά τραγική μάνα θυμᾶται, 4η ἔκδοση, Ἔκδοση: Δημοτικό Μουσεῖο Καλαβρυτινοῦ Ὁλοκαυτώματος, Καλάβρυτα 2012, σ. 49-50). Ἀπό τήν ἐγκληματική μανία τῶν εἰσβολέων δέν γλύτωσαν οἱ ἱστορικές ἱερές μονές Μεγάλου Σπηλαίου καί Ἁγίας Λαύρας. Ἡ μέν πρώτη ὑπέστη δηώσεις καί σφαγές ἀνδρῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, στίς 8/12/1943, ἡ δέ δεύτερη στίς 14/12/1943. Ἐν γένει τά στρατεύματα κατοχῆς τοῦ “Ἄξονος”, (τόσο τά γερμανικά, τά ὁποῖα κατέβαλαν τόν ἐπί ἑξάμηνο μαχόμενο ἑλληνικό στρατό, τά ἰταλικά τά ὁποῖα κατανικηθέντα εἰσῆλθαν στήν Ἑλλάδα ἁπλῶς ἀκολουθοῦντα τά γερμανικά, ὅσο καί τά βουλγαρικά, τά ὁποῖα εἰσῆλθαν στήν Ἑλλάδα παντελῶς ἀμαχητί καί προσκεκλημένα τῶν Γερμανῶν πλήν οὐδόλως ὑστεροῦντα σέ πάσης φύσεως ἐγκλήματα εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων ἀμάχων) συμπεριφερόμενα ὡς ληστοσυμμορίες καί ὄχι ὡς τακτικοί στρατοί, κατέστρεψαν 90 πόλεις, κωμοπόλεις καί χωριά τῆς Ἑλλάδος καί ἐξόντωσαν μεγάλο μέρος τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ τους. Αὐτός ὁ ἀριθμός τῶν 90 πόλεων καί χωριῶν, τά ὁποῖα ὑπέστησαν μαζικές σφαγές ἀμάχων καί σοβαρότατες καταστροφές ἀπό τά στρατεύματα κατοχῆς τοῦ “ἄξονος” ἔχει ἀναγνωρισθεῖ μέχρι σήμερα (βλ. Ἑλληνικά Ὁλοκαυτώματα 1940-1945, Δίκτυο Μαρτυρικῶν Πόλεων καί Χωριῶν τῆς Ἑλλάδας Περιόδου 1940-1945, Ἐκδοτικός Ὀργανισμός Λιβάνη, Ἀθήνα 2010, σ. 17).

Τά δέ ἐγκλήματα τῶν βουλγαρικῶν στρατευμάτων κατοχῆς τυγχάνουν ἰδιαιτέρως εἰδεχθῆ: Μαζικές δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, καταναγκαστικά ἔργα, ληστεῖες καί κλοπές ὁποιουδήποτε εἴδους ἀπό ὁπουδήποτε, μέχρι καί ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν, ἀκόμη καί ἀποδομήσεις καί … μεταφορές ὁλοκλήρων κτηρίων!  Εἶχαν τά περισσότερα θύματα καί διαπράχθηκαν ἀρκετά νωρίς: 12.000 οἱ νεκροί τῆς βουλγαρικῆς θηριωδίας ἐντός ἑνός μηνός, μεταξύ Σεπτεμβρίου καί Ὀκτωβρίου 1941. Καί εἶχαν δύο ἐπί πλέον χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα δέν εἶχε ἡ γερμανική καί ἰταλική κατοχή στό ἑλληνικό κράτος: Πρῶτον, ἐπιδιώχθηκε μέ ζῆλο ἀπό τούς Βουλγάρους εἰσβολεῖς ἡ παντελής ἐκρίζωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς μητροπόλεις, τίς ὁποῖες ἔλαβαν δῶρο ἀπό τούς Γερμανούς ὡς ἀκόλουθοι καί χωροφύλακές τους. Δεύτερον, ἀπαγορεύθηκε ἡ χρήση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί καταστράφηκαν οἱ ἑλληνικές ἐπιγραφές καί τά ἑλληνικά μνημεῖα. (πρβλ Ἠλίας Βενέζης, Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Οἱ χρόνοι τῆς δουλείας, ἐκδ. Ἑστίας, Ἀθήνα 1981, σ. 27-32, 54, 200.)

33. Παρατήρηση δική μας: Αὐτό δύναται ὁ κάθε συνειδητός Ἕλληνας νά ἀπαντᾶ, ἄν κανένας ἰσχυρισθεῖ εἰς βάρος τοῦ Ἀλεξάνδρου Γ΄, τόν ὁποῖο οἱ Ρωμαῖοι ἱστορικοί ὀνόμασαν “μέγα”, ὅτι δῆθεν ἦταν ἕνας Χίτλερ τῆς ἀρχαιότητας: Ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος, σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τοῦ Πλουτάρχου, ἔκτισε πάνω ἀπό 70 πόλεις ἔξω ἀπό τήν ἑλληνική χερσόνησο. Ὁ δέ Χίτλερ κατέστρεψε 90 μόνο στήν Ἑλλάδα καί χιλιάδες ἄλλες παγκοσμίως. Καί τελικά ἔγινε ἡ αἰτία νά κατεδαφισθεῖ ὁλόκληρη ἡ Γερμανία ἀπό τούς σφοδρούς βομβαρδισμούς Βρετανῶν, Ἀμερικανῶν καί Ρώσων.

34. Τό μαρτύριο τῶν χηρῶν τῆς σφαγῆς τῶν Καλαβρύτων, πιστεύουμε καί πολλῶν ἄλλων χηρῶν ἀπό ὅμοια γεγονότα τῆς αὐτῆς περιόδου σέ ἄλλες περιοχές, συνεχίσθηκε γιά πολλά ἔτη μετά τή συμφορά, διότι ἡ πορεία ἐπιβιώσεως αὐτῶν τῶν ἰδίων ὅσο καί τῶν τέκνων τους ὑπῆρξε ὀδυνηρή.

Διηγεῖται ἡ ἴδια Καλαβρυτινή χήρα μητέρα: “Πατέρας καί μάνα μαζί, οἱ Καλαβρυτινές χῆρες, χωρίς σύνταξη, χωρίς καμιά κρατική προστασία, ἐκτός ἀπό μερικά ψίχουλα, ἀναστήσαμε παιδιά, τά σπουδάσαμε καί τά μορφώσαμε. Τά δώκαμε χρήσιμους ἀνθρώπους, στό πόδι τοῦ μάρτυρα πατέρα τους, στήν κοινωνία. Ὁ Θεός ἄς τήν δώσει τώρα τήν ἀντάμωση. Γενηθήτω τό θέλημά Του. Δοξασθήτω τό Ὄνομά Του.” (Ἀρχιμ. Θεοκλήτου Φεφέ, ἔνθ΄ ἀνωτέρω, σ. 51.)

35. Ὡς γνωστόν, ὁ ὅσιος γέρων γεννήθηκε στά Φάρασα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τά ὁποῖα ὑπάγονται στήν ἁγιοτόκο Καππαδοκία, ἀλλά μεγάλωσε καί ἀνατράφηκε στήν Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου.

Ὁ παππούς καί ἡ γιαγιά δέν πρέπει νά εἶναι ἁπλῶς οἱ ἄμισθοι, ἄρα καί συμφέροντες, babysiter, πρέπει νά διατηρήσουν καί τά παραδοσιακά τους καθήκοντα, ὅσα συμβάλλουν στή σωστή ἀνατροφή τῶν ἐγγονῶν – στή γνωριμία τους μέ τήν πίστη. Ὅσον ἀφορᾶ δέ τούς ἔμμισθους, πρέπει νά εἶναι παιδαγωγοί, κι ὄχι τυχόν ἐπιπόλαια πλάσματα τῶν ὁποίων ἡ διαρκής μέριμνα εἶναι νά μασοῦν τσίκλα καί νά σκαλίζουν διαρκῶς τήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ τηλεφώνου, ὅπως διαρκῶς σκαλίζει ἡ ὄρνιθα τό χῶμα! Καί ἡ μέν ὄρνιθα σκαλίζει, γιά νά βρεῖ κάτι νά φάει, ὅποιος ὅμως εἶναι ἐπιπόλαιος σκαλίζει διαρκῶς τή μικρή ὀθόνη καί ἀποβλακώνεται μέν αὐτός ὁ ἴδιος, δίνει δέ καί στό νήπιο τό παράδειγμα νά πράττει ὁμοίως.

Previous Article

Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν: Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα…

Next Article

Ἀνιδιοτελὴς ἡ ἐπιστροφή;