Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ
«Χριστούγεννα σιμώνουνε, χαρὰ σ’ ὅλο τὸν κόσμο, χαρὰ σ’ ὅλη τὴ γῆ» «Δόξα ἐν ὑψίστοις καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Ἡ Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ τῆς Κυριακῆς πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἀναφέρεται στὸ ἱστορικὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ μάλιστα στὸ σκοπὸ τοῦ Μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου ποὺ διαχώρισε γιὰ πάντα τὴν παγκόσμια Ἱστορία τῆς Ἀνθρωπότητας σὲ πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ καὶ μετὰ Χριστό. Σκοπὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι νὰ μᾶς σώσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὴν ὁδὸν τῆς κατὰ χάριν θεώσεώς μας.
Ὅπως λέει χαρακτηριστικὰ ὁ κορυφαῖος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας, «ὁ Θεὸς ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».
Στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου στὸ πρῶτο κεφάλαιο στὰ χωρία 1 – 25, μετὰ τὴν παράθεση τῶν ἱστορικῶν στοιχείων τοῦ γενεαλογικοῦ δέντρου τοῦ Ἰησοῦ, στὴν πραγματικότητα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος, βλέπουμε στὸ τέλος τὴν κλονισμένη του πίστη ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσει τὸ Μέγα Μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἕτοιμος νὰ ἐξαποστείλει τὴν Παρθένο Μαρία, ὑποψιαζόμενος ὅτι κάπου εἶχε κάνει κάποια ἀπιστία καὶ ἔμεινε ἔγκυος. Ἦταν τόσο καλὸς ἄνθρωπος ὁ Ἰωσὴφ ὁ Μνήστωρ, ποὺ γνωρίζοντας πόσο καλή, εὐγενική, εὐσεβὴς καὶ ἁγία ἦταν ἡ νεαρὴ Μαρία, ἁπλῶς ἀπέφυγε νὰ τὴν καταγγείλει δημόσια, ποὺ σήμαινε ἀκόμη καὶ τὴν καταδίκη της σὲ θάνατο γιὰ ἀπιστία. Τελικὰ ἡ θεία ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὸν Ἰωσὴφ τὸν βοήθησε νὰ κατανοήσει ἐν μέρει τὸ Μέγα Μυστήριο, ὅτι δηλαδὴ ἡ Παρθένος Μαρία συνέλαβε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου κι ὅτι αὐτὸς ποὺ θὰ γεννηθεῖ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους. Τοῦ ἔδωσε μάλιστα ὁδηγίες τοῦ Ἰωσὴφ νὰ προστατέψει τὴν Ἀειπάρθενον Μαρία καὶ νὰ ὀνομάσει τὸ θεῖο Βρέφος Ἰησοῦ, ποὺ σημαίνει αὐτὸς ποὺ θὰ σώσει τὸν λαό. Μεταφραζόμενο τὸ ὄνομα αὐτὸ σὲ «Ἐμμανουήλ», σημαίνει ὁ Θεὸς μαζί μας.
Τελικὰ ἡ κλονισμένη πίστη τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος ἐνισχύθηκε μὲ τὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἀγγέλου του νὰ διαφοροποιηθεῖ ἡ στάση του ποὺ ὀφειλόταν σὲ λανθασμένη ἀτομικὴ κατανόηση. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ στὴ ζωὴ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀνάλογα μὲ τὴν ἀπόστασή τους ἀπὸ τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καθημερινὰ στὴν Κυριακὴ προσευχὴ προσευχόμαστε «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς……ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου, ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ…». Ὅταν δὲν δίνουμε προτεραιότητα στὸ ἅγιο Θέλημα τοῦ Θεοῦ,στὴν ἐπιλογὴ τοῦ κοινοῦ καλοῦ, ἀλλὰ στὸ δικό μας θέλημα, συνήθως τὰ κάνουμε «θάλασσα». Κάνουμε ἀδικίες στὸν ἑαυτό μας, στὸ συνάνθρωπό μας καὶ στὸ Περιβάλλον, ἀσεβοῦμε μὲ τὴ μόλυνση καὶ τὴν ἀνεύθυνη ζωή μας καὶ στὴ δημιουργία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ διαβάζουμε ἀπὸ τὸ ἑνδέκατο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀναφέρεται στὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεως τοῦ Πατριάρχη Ἀβραὰμ ποὺ τὰ ἐγκατέλειψε ὅλα γιὰ μία χώρα ἄγνωστη ποὺ ἔμελλε νὰ γίνει ὁ Πατριάρχης τοῦ περιούσιου Λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν ὁποῖον προῆλθε ὁ Ἰησοῦς. Στὸ ἴδιο κεφάλαιο ἀναφέρονται τὰ παραδείγματα τῶν μεγάλων Προφητῶν ποὺ κυριολεκτικὰ ἄλλαξαν τὸν κόσμο μὲ τὴν ἐμμονή τους στὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεώς τους στὸν Θεόν. Αὐτὴ ἡ ἀκλόνητη πίστη στὸν Θεὸν τῶν ἁγίων ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν πρὸ Χριστοῦ χρειάζεται νὰ ἔχει κι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, γιὰ νὰ εἰσέλθει στὸ μεγαλεῖο της σωστῆς προσέγγισης τοῦ Θείου Μυστηρίου τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ζήσει σωτηριολογικὰ τὰ γεγονότα τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει. Αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεως στὸ Θεὸ χρειάζεται καὶ σήμερα ἡ ἐποχή μας, γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὴν παγκόσμια κρίση ποὺ μαστίζει τὴν σύγχρονη κοινωνία μας. Ἀχρείαστοι καταστροφικοὶ πόλεμοι, ὅπως στὴν Οὐκρανία καὶ στὴ Γάζα, ἀλλὰ καὶ ἡ συνεχὴς οἰκολογικὴ καταστροφὴ ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἂν συνεχίσουμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ζωῆς θὰ κάνουμε τὸ Πλανήτη μας ἕνα ἀπέραντο νεκροταφεῖο.Χωρὶς πίστη στὸ Θεό, δὲν μποροῦμε νὰ ἐπιλέξουμε τὸ διάλογο γιὰ νὰ λύσουμε πολύπλοκα προβλήματα ποὺ ἀπειλοῦν τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ πίστη ὅμως προϋποθέτει τιμιότητα, ἐργατικότητα, εὐσέβεια, ἀξιοκρατία, κοινωνικὴ δικαιοσύνη, ἁγιότητα βίου, προσευχή, νηστεία, ἄσκηση, αὐτοθυσία, ἡρωισμὸ καὶ ἀλληλοστήριξη.
Ἡ Ὀρθοδοξία κι ὁ Ἑλληνισμὸς στὴν ἱστορική τους πορεία πρόσφεραν στὴν Ἀνθρωπότητα καὶ στὴν Παγκόσμια Κοινωνία ὅλες ἐκεῖνες τὶς πνευματικὲς ἀξίες ποὺ ἀναδεικνύουν τὸ ἄτομο σὲ πρόσωπο, ποὺ ἐξασφαλίζουν μὲ πολὺ κόπο καὶ θυσίες τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἅγιοί μας καὶ οἱ κορυφαῖοι ἥρωές μας καὶ αὐτοὶ ποὺ τιμᾶ ἡ Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας κι ὁλόκληρη ἡ Ἀνθρωπότητα, διέθεταν αὐτὸ τὸ ἦθος ποὺ χαρακτηριζόταν ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεως στὸ Θεό.
Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι τὸ κέντρο τοῦ πνευματικοῦ λίκνου ποὺ χρειάζεται σήμερα ὄχι μόνο τὸ Ἔθνος μας, ἀλλὰ κι ὁλόκληρη ἡ Παγκόσμια Κοινωνία, γιὰ νὰ ὑπερβεῖ τὴν κρίση ποὺ τὴν μαστίζει ἐπικίνδυνα καὶ ἀπειλητικά, εἴτε εἶναι ἡ ἐπιλογὴ τῶν ὅπλων, γιὰ νὰ λυθοῦν πολύπλοκα προβλήματα, εἴτε ἡ κρίση αὐτὴ εἶναι οἰκονομική, εἴτε περιβαλλοντολογική, εἴτε οἰκολογική, εἴτε πολιτικὴ γιὰ δημοκρατικοποίηση καταπιεσμένων κοινωνιῶν ποὺ τῆς στεροῦν τὸ ἀγαθόν τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας. Ἄλλωστε στὴν ἱστορία τῶν Λαῶν, ὅταν ἀδικοῦνται, ἂν δὲν ἐπιλέξουμε νὰ ἐπιφέρουμε δικαιοσύνη μὲ εἰρηνικὰ μέσα, ἀναπόφευκτα ἡ δικαιοσύνη ἔρχεται μὲ βίαια μέσα, ρισκάροντας καὶ τοπικὰ καὶ παγκόσμια τὸ θέμα τῆς ἀσφάλειας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας τῶν Λαῶν.
Ὁ ρόλος τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν καὶ τῶν Θρησκευτικῶν Ἀρχηγῶν καὶ μάλιστα τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων εἶναι μέγιστος, γιὰ νὰ ξυπνήσουν οἱ πνευματικὲς δυνάμεις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέσα ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Φάτνης τῆς Βηθλεὲμ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ξαναγεννηθεῖ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ἡ ἐλπίδα, γιὰ νὰ ζήσουμε σὲ ἕνα καλύτερο κόσμο γιὰ ὅλους μας. Ἕνα κόσμο εἰρηνικό, ἕνα κόσμο χωρὶς πολέμους καὶ πτώχεια καὶ κοινωνικὲς ἀδικίες, ἕνα κόσμο δίκαιο, ἕνα κόσμο ποὺ νὰ τὸν κοσμοῦν φωτισμένες ἡγετικὲς μορφὲς ποὺ θὰ μᾶς ἑνώνουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴ προστασία τῆς ζωῆς ὡς δῶρο Θεοῦ.
Καλὰ Χριστούγεννα καὶ εὐλογημένο τὸ νέο ἔτος