Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Σὲ κείμενο τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου, τὸ ὁποῖο τιτλοφορεῖται “Ὑπόμνημα σχετικὰ μὲ τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”*, τὸ ὁποῖο εἶχε κατατεθεῖ στὴ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου στὶς 11 Φεβρουαρίου 2016, γίνεται σχολιασμὸς καὶ γιὰ τὴν παράγραφο 5 τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο.
Ἡ παράγραφος 5 τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο ἀναφέρει ὅτι «Οἱ ἐκκλησίες-μέλη τοῦ Π.Σ.Ε. ἀναγνωρίζουν στὶς ἄλλες ἐκκλησίες στοιχεῖα τῆς ἀληθοῦς ἐκκλησίας**».
Ποιὰ ἀναγνώριση στοιχείων ἀληθοῦς ἐκκλησίας, μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε στοὺς Πεντηκοστιανούς, τοὺς Λουθηρανούς, στοὺς Μεθοδιστὲς καὶ στὶς λοιπὲς αἱρετικὲς ὁμάδες μέλη τοῦ Π.Σ.Ε.;
Ὁ Θεοφιλέστατος Καρπασίας σχολιάζοντας μὲ ὀρθόδοξη σοβαρότητα τὴν κοινὴ αὐτὴ δήλωση σημειώνει τὰ ἑξῆς: “«Ἡ κοινὴ αὐτὴ δήλωση» ἀναγνωρίζει μ’ ἕνα ἄμεσο τρόπο τὴ λεγόμενη «θεωρία τῶν κλάδων» τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἡ ὁποία διδάσκει ὅτι κάθε «Ἐκκλησία» – Ὁμολογία κατέχει μέρος τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ συνένωση ὅλων θὰ ἀποτελέσει τὴ μία ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια”*.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ παρόμοια μὲ τὴ κοινὴ αὐτὴ δήλωση, κακοδοξία τῆς «θεωρίας τῶν κλάδων”, ἀμφισβητεῖ τὴ μοναδικότητα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ κακόδοξη ἀναγνώριση στοιχείων ἀληθοῦς Ἐκκλησίας στὰ ἄλλα μέλη τοῦ Π.Σ.Ε., συνεπάγεται ἀμφισβήτηση τῆς μοναδικότητας τῆς Ἐκκλησίας;
Ἐνῷ εἶναι φανερὸ τί λέγει ἡ προϋπόθεση αὐτή, κάποιοι προβάλλουν λανθασμένα τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δῆθεν ἐννοεῖται μὲ αὐτό, ὅτι τὰ ἄλλα μέλη τοῦ Π.Σ.Ε. πιστεύουν καὶ σὲ ἀλήθειες. Φυσικὰ καὶ δὲν ἐννοεῖται κάτι τέτοιο μὲ αὐτὴ τὴν προϋπόθεση. Δὲν ὑπάρχει ὁποιαδήποτε ἀσάφεια στὴν προϋπόθεση αὐτή, ἡ ὁποία νὰ ὁδηγεῖ σὲ διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες.
Ἡ “ἐκκλησιολογικὴ” αὐτὴ προϋπόθεση ξεκάθαρα ἀναφέρεται σὲ ἀναγνώριση στοιχείων ἀληθοῦς Ἐκκλησίας στὰ ἄλλα μέλη τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ ὄχι ὅτι πιστεύουν καὶ σὲ ἀλήθειες. Ἡ αἰτία τῆς “διαφυγῆς” αὐτῆς εἶναι προφανής.
Ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ κακόδοξη ἐπινόηση τῆς “θεωρίας τῶν κλάδων”, ἀμφισβητεῖ τὴ μοναδικότητα τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ κακόδοξη ἀναγνώριση στοιχείων ἀληθοῦς Ἐκκλησίας στὰ ἄλλα μέλη τοῦ Π.Σ.Ε., συνεπάγεται ἀμφισβήτηση τῆς μοναδικότητας τῆς Ἐκκλησίας;
Γιατί δὲν ἀποτολμᾶται ἡ μετασυνοδικὴ στήριξη μίας τέτοιας στρέβλωσης; Εἶναι φανερὸ ὅτι πρόκειται γιὰ στρέβλωση κι ἔτσι εἶναι εὐκολότερη ἡ «ὑποστήριξή» της διὰ τῆς σιωπῆς.
Δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸ λόγο ποὺ ὁ Θεοφιλέστατος Καρπασίας ὑπέγραψε τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ὅμως θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στὶς ἐτσιθελικὲς «ἀντ’ αὐτοῦ» ὑπογραφὲς ἀπὸ τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄, στὴ θέση τῶν πέντε Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλησαν νὰ ὑπογράψουν τὰ κείμενα τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καὶ τὴ δυναμικὴ ποὺ εἶχε μία τέτοια ἀντιδημοκρατικὴ ἐνέργεια.
* “Ἐκκλησιολογικὴ παρέμβαση”, Ἐπισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου, Ἔκδοση Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, Λευκωσία 2020.
** «Ἡ συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ θεολογίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (Στυλιανοῦ Χ. Τσομπανίδη).