Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Αὐτὰ τὰ ὁποῖα καταγράφει ὁ Ὀργανισμὸς Ἡνωμένων Ἐθνῶν, γιὰ τὴ δίωξη καὶ ἀπαγόρευση τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, δυσκολεύονται νὰ τὰ δοῦν ἀκόμη καὶ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι ἐπιζητοῦν τὸ δίκαιό τους. Ποῦ νὰ τολμηθεῖ ἔστω καὶ ἀκροθιγῶς παρήγορος λόγος πρὸς τὴν πολεμούμενη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐπιμένουν στὴ μονομέρεια στὸ Οὐκρανικὸ Ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα; Οἱ λόγοι εἶναι προφανεῖς.
“Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως” (Λουκ. 6,31), λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐμεῖς σὲ Κύπρο καὶ Ἑλλάδα, γιὰ ποιὸ λόγο νὰ συνηγοροῦμε μὲ τὴ σιωπὴ μας στὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ αὐτὴ ἀδικία σὲ βάρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας; Ὅταν θὰ μακρύνει καὶ ἐμᾶς ἡ δοκιμασία μας ἀπὸ τοὺς Τούρκους, θὰ ἐνθυμηθοῦμε τὸ ἄτοπο τῆς σκοπούμενης “εὐαρέσκειας’’ μὲ τὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ σιωπή μας.
Ἀπὸ ποτὲ ἕνας ἡγήτορας ἑνὸς καθεστῶτος, μὴ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἐπεμβαίνει ἢ μᾶλλον τοῦ δίνεται τὸ δικαίωμα μὲ τὴ σιωπή μας, νὰ ἐπεμβαίνει στὰ τῆς Ἐκκλησίας; Πολεμεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ἐμεῖς σωπαίνουμε;
Τὰ ὅποια χαμόγελα ἢ μᾶλλον γέλωτες συνάφειας πρὸς τὸν ἡγήτορα τοῦ καθεστῶτος τῆς Οὐκρανίας, παρὰ τὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ αὐτὴ δίωξη, οὐδόλως τοῦ ἐκχωροῦν τέτοιο ἀντιεκκλησιαστικὸ δικαίωμα.
Ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ὠθοῦνται στὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ σιωπὴ γιὰ τὸ διωγμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, τρέφουν παράλληλα τὴν ἐλπίδα ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, τελικὰ θὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Αὐτοκεφάλου χωρὶς τὴν Πανορθόδοξη συναίνεση.
Δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης μὲ ἀντιεκκλησιαστικὴ χολή, καλοῦν τὴν Αὐτόνομη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὡς “Μοσχοβίτικη’’ Ἐκκλησία καὶ ἄλλα παρόμοια. Οὐδεὶς ἀμφιβάλλει ὅτι κινοῦνται ἀπὸ τὴν ἐμμονή τους στὰ δυτικὰ γεωπολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικὰ συμφέροντα.
Νὰ ὑποθέσουμε λοιπόν, ὅτι ἂν μελλοντικὰ τὰ Ἀμερικανικὰ καὶ ἄλλα δυτικὰ γεωπολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικὰ συμφέροντα, ὑπηρετοῦνται ἀπὸ μία διαφορετικὴ πολιτικὴ ἔναντι τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, θὰ χρησιμοποιοῦν τέτοια ἀντιεκκλησιαστικὰ ἐπίθετα, τὰ ὁποῖα δὲν δηλώνουν πνευματικὲς σχέσεις, ἀλλὰ σχέσεις ὑποτέλειας, καὶ για τὶς Ἐκκλησίες γιὰ παράδειγμα, τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Αὐστραλίας;