«Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρήσια, δὲν πεθαίνουν», Κωνσταντῖνος Κατσίφας (28-10-2018) 2oν

Share:

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Τσαγκάρης, Ὑπ. Δρ. Θεολογίας

2ον- Τελευταῖον

Δολοφονοῦνται τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ δυστυχῶς, τὸ ἑλληνικὸ κράτος τῆς «ἀψόγου στάσεως»(5) δὲν μπόρεσε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ προστατεύσει. Οὔτε κἄν φρόντισε νὰ κηδευτοῦν ἀξιοπρεπῶς ἢ νὰ μνημονευτοῦν πόσο μᾶλλον νὰ τιμηθοῦν ἢ ἀκόμη, νὰ προσφερθεῖ μία ἠθικὴ ἢ καὶ συμβολικὴ ὑλικὴ συμπαράσταση στὶς οἰκογένειές τους. Προφανῶς, κάποιοι ἔβαλαν τὴν ὑπογραφή τους γιὰ τὴν μετάλλαξη τῆς Ἑλλάδας σὲ μία νέου τύπου πολυπολιτισμικὴ χώρα καὶ γι’ αὐτὸ οἱ ἔννοιες τῆς πίστης, τῆς πατρίδας, τῆς ἱστορίας ἀλλὰ καὶ ὅσοι τὶς ὑπερασπίζονται θὰ πρέπει νὰ ξεχαστοῦν ἢ νὰ ἐξοβελιστοῦν στὸ περιθώριο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Αὐτό, ὅμως, συμβαίνει, πιθανόν, διότι πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ ἰδιαίτερα ὅσοι «κάθονται ψηλά», ὅσοι ἡγοῦνται, δὲν ἐκτιμοῦν τοὺς ἥρωες καὶ τὴ θυσία ὑπὲρ τῆς Πατρίδας ἢ ἁπλά, δὲν ἐπιθυμοῦν οἱ ἴδιοι νὰ πράττουν ἡρωικὰ ἔργα, δὲν θέλουν νὰ γίνουν ἥρωες! Οἱ πραγματικοὶ ἥρωες, ὡστόσο, θυσιάζονται γιὰ νὰ δείξουν στοὺς ὑπευθύνους ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴν πατρίδα δὲν λένε λόγια κενά, κάνουν πράξεις τὶς ἰδέες τους καὶ ἂν ποτὲ χρειαστεῖ θυσιάζονται γι’ αὐτές.

«Ὁ Κωνσταντὴς κάθε χρόνο μὲ δικά του χρήματα σημαιοστόλιζε τὸ χωριό του. Ἔφερνε κρυφὰ ὑλικὰ ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἔφτιαχνε σημαῖες. Τόσο περήφανος ἦταν γιὰ τὸν ματωμένο τόπο του.»(6) Ξόδεψε ἕνα μηνιάτικο, γιὰ νὰ ἀγοράσει τὰ ὑλικὰ καὶ νὰ φτιάξει μία σημαία μεγάλη καὶ τὴν ἔφτιαξε ὅσο πιὸ μεγάλη μποροῦσε, γιὰ νὰ χωράει τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, διότι ἡ σημαία ἦταν ὁ τόπος του, ἡ πατρίδα του καὶ ἐπάνω σ΄ αὐτὴν καὶ μέσα σὲ αὐτὴ ζοῦσε ἐλεύθερος καὶ κινοῦνταν ἐλεύθερος, ἀνέπνεε ἐλευθερία, Ἑλλάδα, πίστη, ἦταν ὅλη του ἡ ζωή. Μὲ αὐτὸ τὸ ἱερὸ σύμβολο, ξέφευγε ἀπὸ τὴ σκλαβωμένη γῆ του ποὺ τὸν πλήγωνε. Γι’ αὐτὴν τὴ σημαία ἔδωσε τὴν ζωή του, μὲ αὐτὴν τὸν κήδεψαν καὶ αὐτὴν μανιασμένα ἀναζητοῦν οἱ ἀφεντάδες τῆς σκλαβωμένης πατρίδας του, γιατί μὲ τὸν θάνατο τοῦ δημιουργοῦ της ἔγινε σύμβολο τοῦ ἀγώνα τῶν Βορειοηπειρωτῶν γιὰ τὴν ἐλευθερία τους.

Σὲ μία ἐποχή, λοιπὸν καὶ σὲ μία χώρα, ὅπου «μερικὲς φορὲς ἡρωισμὸς εἶναι νὰ ὀνομάσεις κάποιον ἥρωα»(7), πιστεύουμε ὅτι σήμερα, ἰδιαίτερα στὴν πατρίδα μας, ποὺ ἴσως, πολὺ συχνά, τιμοῦμε τὸν ὁποιονδήποτε, γιὰ τὸν ὁποιονδήποτε λόγο, ἀξίζει πολὺ περισσότερο, νὰ τιμήσουμε ἀληθινὰ ἡρωϊκὰ πρότυπα καὶ νὰ τὰ προβάλλουμε ὡς φωτεινὰ παραδείγματα γενναιότητας καὶ φιλοπατρίας στὴ νεολαία μας. Οἱ νέοι μας σήμερα χρειάζονται πιὸ πολὺ παρὰ ποτέ, πρότυπα ποὺ νὰ τὰ ἀγαποῦν. Ἔχουν ἀνάγκη τὸν Χριστὸ καὶ τὴν πατρίδα γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Θεολόγοι καθηγητὲς συμμετέχουμε στὶς ἐκδηλώσεις τιμῆς τοῦ ἥρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, ποὺ εἶχε ὡς ὄνειρό του νὰ κτίσει Ναὸ στὸ χωριό του καὶ μὲ τὴ θυσία του γιὰ τὴ σημαία καὶ τὴν Ἑλλάδα, «ἔδιωξε τὸ φόβο ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῆς Βορειοηπειρωτικῆς μειονότητας»(8) ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν νεοελλήνων. Οἱ μαθητές μας, ὄντως, ἀξίζει νὰ δοῦν τοὺς δασκάλους τους νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πατρίδας, γιὰ νὰ τοὺς προσφέρουν ἔτσι, μὲ τὸν ἀγῶνα τους αὐτόν, ἕνα ἀξιόπιστο ὅραμα ζωῆς.

Στὰ πλαίσια αὐτά, ἡ πίστη, ἡ φιλοπατρία, ἡ γενναιότητα, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πράξη αὐτοθυσίας τοῦ Βορειοηπειρώτη ἥρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, γιὰ τὴν προβολὴ τῶν δικαίων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ἑλλάδας, πιστεύουμε ὅτι πρέπει νὰ τιμηθεῖ ἀπὸ ὅλους ὡς ἐλάχιστη ἔνδειξη τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς αὐτὸν τὸν ἀοίδιμο γενναῖο Ἕλληνα.

Κωνσταντῖνε Κατσίφα, μὲ τὶς πράξεις σου καὶ τὴ θυσία σου, μᾶς θύμισες τί σημαίνει Ἕλληνας καὶ χριστιανὸς καὶ μᾶς ἔδειξες τὸ δρόμο γιὰ τὴν Ἀνάσταση τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ Γένους. Σὲ εὐχαριστοῦμε. Αἰωνία σου ἡ μνήμη. Ἀθάνατος!

Ὑποσημειώσεις

5. Τὸ Ἑλληνικὸ κράτος, τὴν περίοδο 1904-1908, ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις στὸ Κρητικὸ ζήτημα καὶ τὴν ἧττα τοῦ πολέμου τοῦ 1897, οἰκονομικὰ καχεκτικό, στρατιωτικὰ ἀνίσχυρο, πολιτικὰ ἀπομονωμένο, ἀκολουθεῖ τὴν τακτικὴ τὴν ἐπονομαζόμενη, τῆς «ἀψόγου στάσεως» ἔναντι τῆς Τουρκίας καὶ ἀργεῖ νὰ προσ­φέρει βοήθεια στοὺς Μακεδονομάχους ἥρωες ποὺ ἀγωνίζονταν ἐναντίον Βουλγάρων κομιτατζήδων, Τούρκων, Ρουμάνων καὶ Σέρβων. 6. «Μάνα μου, νὰ κρατήσεις γερά! Δὲ σὲ φοβᾶμαι, εἶσαι Ἠπειρώτισσα», espressonews.gr 7. Ὀβίδιος (λατ. Publius Ovidius Naso), λατῖνος ποιητής, el.wikiquote.org8. Πατέρας Κωνσταντίνου Κατσίφα στὴν κηδεία – Ἔδιωξες τὸν φόβο τῆς μειονότητας γιὰ τὰ δικαιώματά της, youtube.com

* * *

Ὁμιλία ποὺ ἐκφωνήθηκε τὴν Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018 στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Μυτιλήνης, κατὰ τὴν τέλεση ἱεροῦ Μνημόσυνου ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ Βορειοηπειρώτη ἥρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα. Τὸ ἱερὸ Μνημόσυνο συνδιοργάνωσαν οἱ παρακάτω φορεῖς:

1. Ἕνωση Θεολόγων Λέσβου, 2. Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη, 3. Χριστιανικὴ Πνευματικὴ Κίνηση Μυτιλήνης, 4. Σύλλογος Μακεδόνων Λέσβου «Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος», 5. Ἕνωση Ποντίων καὶ Φίλων Ποντίων Μυτιλήνης, 6. Πολιτιστικὸς Σύλλογος «Κιβωτὸς τοῦ Γένους», 7. Ἐξωραϊστικὸς Πολιτιστικὸς Σύλλογος «Ἡ Ἐπάνω Σκάλα» Μυτιλήνης.

Previous Article

Παρέμβαση τῆς ΣΦΕΒΑ στήν ὑπόθεση Μπελέρη

Next Article

Τιμήθηκε η Επέτειος Απελευθέρωσης της Κορυτσάς