Ἀπορεῖς, ὦ ἀγαθὲ κανδηλανάπτα;
Ὅταν ὑψηλόβαθμοι τέκτονες γίνωνται ὀφφικιάλιοι τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου!
Τὸ νὰ γίνονται κατὰ καιροὺς πολλοὶ τέκτονες ὀφφικιάλιοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ δημιουργεῖ ἀπορίες, π.χ. στὸν ἀγαθό μας Κανδηλανάπτη, στοὺς κηροπλάστες (τοῦ «ἁγνοῦ» μελισσοκερίου»), στοὺς ἰσοκράτες τῶν ἀναλογίων, μήτε κἄν εἰς τοὺς νεοχειροτονήτους ἱεροδιακόνους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας!
Διότι τὰ κριτήρια τῶν «Ἐκκλησιαστικῶν Ὑπηρεσιῶν» δὲν εἶναι ὅμοια μ’ ἐκεῖνα τῆς Κωνσταντούλας π.χ. τῶν μακρινῶν μας χωρίων ἢ τῶν καμπανάρηδων, ἐκκλησάρηδων καὶ τῶν ἀρχοντάρηδων μερικῶν ἱερῶν μας Μονῶν… Τὰ κριτήρια μερικῶν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ἡγετῶν τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἄλλα. Εἶναι «πλατύτερα» καὶ «εὐρύτερα»· εἶναι «Οἰκουμενικά»! Πολλὲς φορὲς πιθανὸν νὰ ἔχουν σχέση καὶ μὲ τὸν παρά. «Διά τὸ καλόν τῆς Ἐκκλησίας μας ὁπωσδήποτε!
Ἂς δοῦμε ἐν συνεχείᾳ μιὰ ἀπονομὴ Ὀφφικίου παρὰ τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, εἰς τελετὴν ἐπισημότατην. Τίτλος τοῦ σχετικοῦ δημοσιεύματος εἶναι, «Κωνσταντινούπολις Στήριγμα Ἐλπίδας γιὰ τὴν Ὁμογένεια, Τοῦ Σεβασμίου Ἀδελφοῦ [μασόνου] Νεκτάριου Ἀνδριόπουλου». Ἐν συνεχείᾳ διαβάζουμε:
«Στήριγμα Ἐλπίδας γιὰ τὴν ὁμογένεια τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τὸν Β΄ Μεγάλον Ἐπόπτην τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος πανσεβάσμιον Ἀδελφὸν Γεώργιον […]1, ὁ ὁποῖος γιὰ δεύτερη φορὰ προχώρησε σὲ μιὰ γενναία κίνηση ὑποστήριξής της (…). Μετὰ τὴν ἐκ βάθρων ἀναστήλωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου τῆς Ἴμβρου, στὴ γενέτειρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ Πανσεβάσμιος ἀδελφός μας [ὁ τέκτων Γ.Γ.] ἀνέλαβεν – ὡς μοναδικὸς χορηγὸς καὶ πάλι -, τὴν ἐκ βάθρων ἀναστήλωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Νικολάου, πού βρίσκεται στὸ λιμάνι τῆς Χάλκης. Ὁ Ναός, ἀπὸ τοὺς ἐπιβλητικότερους τῆς Πόλης, ἐγκαταλειμμένος ἀπειλοῦνταν μὲ κατάρρευση. Στὴν προσπάθεια διάσωσής του, ὁ Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων κ. Ἰάκωβος, βρῆκε συμπαράσταση τὸν Β΄ Μεγάλον Ἐπόπτην [τὸν ἀξιωματοῦχον αὐτὸν τῆς Μασονίας], ποὺ μέ μιά «λευκὴ ἐπιταγή», ἀνέλαβε τὴν πρωτοβουλία γιὰ τὸ τεράστιο ἔργο τῆς πλήρους ἀναστήλωσης.
Ὁ ἀδελφὸς Γ. […] – συνεχίζουν οἱ Τέκτονες -, τὸν Σεπτέμβριο 2004, ἀνέθεσε στοὺς «Συντηρητὲς Χωρὶς Σύνορα» τὴν ἐκπόνηση μελέτης καὶ τὸν συντονισμὸ ὅλων τῶν ἐργασιῶν. Ἀκολούθησε ἡ πλήρης οἰκοδομικὴ ἀποκατάσταση τοῦ Ναοῦ, ἐνῷ συντηρήθηκαν 220 εἰκόνες, ὅλα τὰ ἐπίχρυσα καὶ ξυλόγλυπτα μέρη τοῦ ἐσωτερικοῦ διακόσμου, ὅλες οἱ τοιχογραφίες καὶ ἐπαναζωγραφίστηκαν οἱ Εὐαγγελιστὲς καὶ ὁ Παντοκράτωρ.
Ἀκόμη καὶ ὁ γυναικωνίτης τοῦ Ναοῦ ἀναμορφώθηκε σὲ κλιματιζόμενη αἴθουσα διαλέξεων καὶ ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων, χωρητικότητας μέχρι 120 ἀτόμων…».
Τρεῖς Πατριάρχαι ἦσαν ἐκεῖ…
«Τὴν Κυριακὴν 24 Ἰουλίου, ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος ἐτέλεσε τὰ θυρανοίξια τοῦ Ναοῦ.
Παρευρέθησαν: μεγάλη ἀντιπροσωπία ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν παρουσία Ἑλλήνων Βουλευτῶν, ὁ Γενικὸς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στὴν Κωνσταντινούπολη, οἱ πρόξενοι Ἀλβανίας, Τσεχίας, Ἰαπωνίας, Βελγίου καὶ Γερμανίας, ὁ Πατριάρχης Ἀρμενίας, ὁ Πατριάρχης Ἀσσυρίας- Χαλδαίων, ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ Τοῦρκος Δήμαρχος Χάλκης, ὁ Τοῦρκος Ἐπίτροπος, μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀρχηγοὶ καὶ ἐκπρόσωποι πολλῶν ἐκκλησιῶν καὶ πλῆθος κόσμου…».
Τὶ ἄλλα ἔγιναν κατὰ τὴν μεγάλην ἐκείνην Σύναξιν;
Ἰδοὺ αὐτὰ ἐν συνεχείᾳ, ἔτσι ὅπως τὰ διαβάζουμε στὴν αὐθεντική, μασονική μας πηγή:
«…Ὁ Ἀδελφὸς Γ […], ὀφφικιάλιος πλέον τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, ἐτιμήθη μὲ τὸν «Σταυρὸν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας» ὑπὸ τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καὶ μὲ τὸν «Χρυσοῦν Σταυρὸν» τῆς μητροπόλεως Πριγκιποννήσων ἀπὸ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ἰάκωβο. Ἀνεκηρύχθη δὲ «Μέγας Εὐεργέτης τῆς Μητροπόλεως Πριγκιποννήσων ἐν ζωῇ καὶ μετὰ θάνατον».
Ἔτσι – συνεχίζουν νὰ γράφουν οἱ Μασόνοι, ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγ. Νικολάου, χάρις στὸ «ὅραμα» ἑνὸς Ἕλληνα Τέκτονα, ἀπέκτησε τὴν παλιά του αἴγλη…».
Ὅλη ἡ μασονικὴ ἡγεσία ἦτο ἐκεῖ…
Κλείνοντας οἱ Μασόνοι τὸ ἐκπληκτικὸ – γιὰ τὶς πληροφορίες ποὺ δίδει – ἐκεῖνο δημοσίευμά τους μᾶς λέγουν καὶ ταῦτα:
«…Στὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων παρευρέθηκαν ὁ Μέγας Διδάσκαλος τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος ἀδελφὸς Ἑρμῆς Ἰωαννίδης, ὁ πρώην Μέγας Διδάσκαλος τῆς Ἐθνικῆς Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος Σεβασμιώτατος ἀδελφὸς Γ. Καμινάρης, ὁ Μέγας Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας τῆς Μεγάλης Στοᾶς Πειραιῶς καὶ Νήσων ἀδελφὸς Νεκτάριος Ἀνδριόπουλος καὶ πολλοὶ ἀδελφοί…».
(Πηγή: Τεκτονικὸ περιοδικὸ Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ, Περιοδικὴ Ἔκδοσις τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ τῶν Ἀρχαίων Ἐλευθέρων καὶ Ἀποδεκτῶν Τεκτόνων, τεῦχος 18 Ὀκτώβριος 2005, σελ. 6,7).
Ἡ ἀπορία τοῦ ἀγαθοῦ Κανδηλανάπτου…
…Καὶ καλά, ἡ οἰκονομικὴ προσφορὰ τοῦ προσώπου ἐκείνου ποὺ διὰ χειρὸς τοῦ Πατριάρχη τιμήθηκε, καί, ὑπῆρξε ἁπλόχερη2, ἀλλά, βρὲ παιδί μου (τρόπος τοῦ λέγειν), τὸ πρόσωπο ἐκεῖνο ἦταν ἀξιωματοῦχος Ὀργάνωσης, ἡ ὁποία πλειστάκις ἔχει πνευματικῶς καταδικασθεῖ παρὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Πῶς λοιπὸν ὁ Παναγιώτατος συνεβίβασε ἐτοῦτα τὰ ἀσυμβίβαστα;
Θὰ μοῦ πεῖτε- συνεχίζει ὁ ἀγαθὸς κανδηλανάπτης- ὅτι αὐτά, καὶ χειρότερα, συνηθίζονται κατὰ καιροὺς ἀπὸ μερικοὺς Πατριάρχες μας, «ὑπακοὴ» λοιπὸν καὶ σιώπα, πτωχέ, μὴ χάσεις ἐσὺ τὸ δικό σου «ὀφφίκιο», νὰ κρούεις Ὄρθρου βαθέος τὶς καμπάνες τῆς Ἐκκλησίας σου…
Τὸ σχόλιον τοῦ μοναχοῦ Ἀβερκίου
…Καὶ καλά, ἔχουμε κατὰ καιροὺς ἀρκετοὺς Πατριάρχες ποὺ τιμοῦν, πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως Μεγάλους Μασόνους…
Ἆραγε ἔτυχαν ὀφφικίου καὶ χριστιανοί, μὲ ὑψηλὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ τεράστια πνευματικὴ προσφορά, ὅπως π.χ. οἱ μακαριστοὶ Παναγιώτης Τρεμπέλας, Μουρατίδης καὶ Σωτηρόπουλος;
Ναί, γιὰ τὸν Νικόλαο Σωτηρόπουλο γνωρίζουμε, πάντως, ὅτι ἔλαβε τὸ ὑψηλότερο ὅλων ὀφφίκιο ἀπὸ τὴν «Ὑπερτελῆ – μάλιστα – Σύνοδο» τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου:
-Δηλαδὴ ἀφορίσθηκε!
Γιατί ἀφορίσθηκε;
Μὰ γιὰ τὴν Πίστη του στὰ δόγματα καὶ τὰ θέσμια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας ἀφορίσθηκε!
Ναί, αὐτὸ εἶναι ἐξαιρετικὰ τιμητικὸ στὴ μνήμη τοῦ, οἰκονομικῶς – καὶ ἐθελούσια – πένητος, τοῦ ταπεινοῦ καὶ ἔξοχου θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου, μὲ καὶ παντὸς ἄλλου ἀγρίως διωκόμενου, χθὲς καὶ σήμερα, γιὰ τὴν Πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Τὸ πλῆρες ὄνομα τοῦ περὶ τοῦ ὁποίου ὁ λόγος τέκτονα δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουμε.
2. Πολλοὶ εἶναι κατὰ καιροὺς οἱ Μασόνοι ποὺ κτίζουν μὲ δαπάνες τους Ἐκκλησίες καὶ προβαίνουν σὲ μεγάλες σχετικὲς δωρεές… Διατυμπανίζουν ἐν συνεχείᾳ τὶς προσφορὲς των ἐκεῖνες σὲ πλεῖστα ὅσα ἐκ τῶν ἐντύπων τους, ἐπὶ μακρὰ ἔτη, καυχόμενοι γιὰ τὸ χριστιανικὸ φρόνημα τῆς Μασονίας καὶ τῶν Μασόνων. Φθάσαμε ἔτσι στὸ σημεῖο, ὥστε, καὶ αὐτὸς ὁ μεγαλοπρεπὴς καθεδρικὸς Ναὸς τῆς Μητροπόλεως σὲ μεγάλη πόλη τῆς χώρας μας νὰ ἔχει κτισθεῖ μὲ τὴν ἐπιμέλεια ἑνὸς Μεγάλου Διδασκάλου τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Μιλτιάδου Πουρῆ, ὁ ὁποῖος μνημονεύεται συνεχῶς παρὰ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου στὸ σύνολο τῶν κτητόρων καὶ εὐεργετῶν αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ, διότι τὸ ὄνομά του εὑρίσκεται στὴν κορυφὴ τοῦ ἐκ πλακὸς μαρμάρου σχετικοῦ καταλόγου… Βεβαίως αὐτὸ θὰ γίνεται ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ πράγματι λαμπροῦ ἐκείνου καὶ πράγματι Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, γνωστῆς τιμητικῆς Μητροπόλεως.
Γίνονται καὶ αὐτά. Καὶ ὑπάρχουν, βεβαίως, τὰ πολὺ χειρότερα, ὅπως καλὰ γνωρίζουν οἱ, ἀπὸ χρόνων πολλῶν, ἀναγνῶστες τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου.