6ον
Οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ διαδίδουν αἱρετικὲς ἀπόψεις, οὔτε νὰ ἀσχολοῦνται μὲ μύθους καὶ ἀπέραντες γενεαλογίες ποὺ προξενοῦν ἐριστικὲς συζητήσεις, γεγονὸς ποὺ ἀποκαλύπτει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἀγάπη, «ποὺ προέρχεται ἀπὸ καθαρὴ καρδιά, ἀπὸ ἀγαθὴ συνείδηση κι ἀπὸ εἰλικρινῆ πίστη». Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ «θέλουν νὰ εἶναι δάσκαλοι τοῦ θείου νόμου, ἐνῶ δὲν καταλαβαίνουν οὔτε τί λένε οὔτε τί ὑποστηρίζουν» (Α΄ Τιμ. α΄ 4-7). Ἔχουν πωρωμένη τὴ συνείδησή τους, εἶναι ἀπατεῶνες καὶ μὲ δαιμονικὲς διδασκαλίες παραπλανοῦν τοὺς ἀνθρώπους, «φουσκώνουν ἀπὸ ἐγωϊσμὸ κι ἐνῶ δὲν ξέρουν τίποτα, καταγίνονται μὲ νοσηρὲς λεπτολογίες καὶ λογομαχίες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γεννιοῦνται φθόνοι, φιλονικίες, προσβολές, καχυποψίες, συνεχεῖς συγκρούσεις». Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔχουν χαλασμένο μυαλὸ κι ἔχουν χάσει τὴν ἀλήθεια (Α΄ Τιμ. στ΄ 4-5).
Οἱ κληρικοὶ πρέπει πάντα νὰ θυμοῦνται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν διεστραμμένο νοῦ καὶ ἀμετακίνητες σταθερὲς ἀπόψεις. Εἶναι αἰχμαλωτισμένοι στὴ δαιμονικὴ πλάνη καὶ κάθε προσπάθεια ἀπελευθέρωσή τους ἀποβαίνει μάταια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε στὸν Τίτο: «Τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀκολουθεῖ πλανημένες διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μιὰ δυὸ φορές, κι ἄν δὲν ἀκούσει ἄφησέ τον, μὲ τὴ βεβαιότητα πὼς αὐτὸς ἔχει πιὰ διαστραφεῖ κι ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του» (γ΄ 10-11).
* * *
Ἡ μεγάλη καὶ μόνιμη ἔγνοια τῶν χριστιανῶν καὶ κυρίως τῶν κληρικῶν εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἁμαρτίας, δηλαδὴ πῶς θὰ τὴν ἀποφύγουν, πῶς θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπ’ αὐτὴ καὶ πῶς θὰ ὁδηγήσουν στὴ μετάνοια τοὺς ἁμαρτωλοὺς συνανθρώπους τους. Ὅλοι γενικῶς ἔχουν τὸν ἴδιο ἀγώνα καὶ τὶς ἴδιες ὑποχρεώσεις, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι ἁμαρτωλοὶ καὶ ὅλοι μποροῦν νὰ πετύχουν τὴ σωτηρία τους. Κανένας δὲν εἶναι μόνιμα καταδικασμένος στὴν παροῦσα ζωή, ἀφοῦ καὶ στὸ τελευταῖο λεπτὸ τῆς ζωῆς του μπορεῖ νὰ μετανοήσει. Εἶναι συγκλονιστικὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ληστής, ποὺ σταυρώθηκε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, εἰσῆλθε πρῶτος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ «μνήσθητί μου, Κύριε», ποὺ εἶπε ἐν μετανοίᾳ τὴν ὥρα ποὺ ξεψυχοῦσε!
Στὴν ἐποχή μας ὅμως ὑπάρχει μιὰ πρόσθετη δυσκολία στὸ θέμα τῆς ἁμαρτίας. Τὰ σύγχρονα μέσα ἐνημέρωσης ἀσκοῦν μεγάλη ἐπίδραση σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους καὶ τὸ ἔργο τους εἶναι ὀλέθριο, ἀφοῦ καθημερινὰ προβάλλουν τὰ ἔργα τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, ποὺ εἶναι ἀρνητικὰ παραδείγματα, καὶ δυστυχῶς τὰ δέχονται οἱ ἄνθρωποι. Τὰ ἐρεθίσματα καὶ τὰ θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας εἶναι παντοῦ, ἀκόμα καὶ στὸ κινητὸ τηλέφωνο τοῦ καθενός!
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης