1ον
Οἱ ἀξιωματοῦχοι στὴν κοινωνία ἄλλοτε τιμῶνται καὶ ἄλλοτε ἐπικρίνονται, μὲ βάση πάντα τὸ ἦθος τους καὶ τὸ ἔργο τους. Συνήθως σχολιάζονται δυσμενῶς, γιατί χωρὶς νὰ τὸ ἀξίζουν κατέχουν ἀξιώματα, κινούμενοι ἀπὸ τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τοῦ πλουτισμοῦ. Ὡστόσο, οἱ ἄνθρωποι στοὺς ὁποίους ἀπευθύνονται βλέπουν, ἀκοῦν καὶ βγάζουν τὰ συμπεράσματά τους. Εὐτυχῶς ποὺ τὰ πρόσωπα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἀλλάζουν συχνὰ καὶ δὲν διαιωνίζονται δυσάρεστες καταστάσεις.
Ἀξιωματοῦχοι ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ διακονοῦν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Πρωτίστως εἶναι οἱ μητροπολίτες καὶ δευτερευόντως οἱ ἱερεῖς. Κι ἐδῶ ἔχουμε ἄξιους καὶ ἀνάξιους. Οἱ πρῶτοι ἐπαινοῦνται κι ἔχουν τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη τῶν πιστῶν καὶ οἱ δεύτεροι σχολιάζονται γιὰ τὴ σκανδαλώδη συμπεριφορά τους, κάτι ποὺ εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικό, γιατί εἶναι ἰσόβιοι στὴ θέση τους καὶ δύσκολα βελτιώνονται τὰ κακῶς κείμενα στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβούλευε τοὺς συνεργάτες του νὰ εἶναι πολὺ προσεκτικοὶ στὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς ἐπισκόπων καὶ λοιπῶν κληρικῶν, γιατί μόνο ἄξιοι ἐργάτες τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας θὰ μποροῦσαν νὰ προστατέψουν καὶ νὰ προεκτείνουν τὸ ἀποστολικὸ ἔργο τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στοὺς λαούς. Οἱ πολύτιμες συμβουλὲς κυρίως περιέχονται στὶς λεγόμενες «ποιμαντικὲς ἐπιστολές», δηλαδὴ στὶς δύο πρὸς τὸν Τιμόθεον καὶ στὴν πρὸς Τίτον.
Ὅλα ὅσα ζητάει ὁ Ἀπόστολος γιὰ τοὺς ὑποψήφιους ἐπισκόπους ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ διακόνους. Δὲν ὑπάρχουν διαφορετικὲς ἀρετές, ἄλλες γιὰ τοὺς ἐπισκόπους καὶ ἄλλες γιὰ τοὺς ὑφισταμένους τους. Οἱ ἐπίσκοποι βέβαια ἔχουν τὶς μεγάλες εὐθύνες καὶ πρέπει νὰ ἐμπνέουν, νὰ καθοδηγοῦν, νὰ βελτιώνουν καταστάσεις καὶ νὰ ἀντιμετωπίζουν τὰ προβλήματα ποὺ ἀναφύονται ἀνάμεσα στοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ στοὺς κληρικούς.
Στοὺς ἐπισκόπους οἱ πιστοὶ τρέφουν μεγάλο σεβασμό. Τοὺς θεωροῦν πνευματικοὺς πατέρες, προστάτες καὶ παρηγορητές. Ὡστόσο καὶ ὁ θεσμὸς τῶν ἐπισκόπων μερικὲς φορὲς διέρχεται κρίση καὶ οἱ ἄνθρωποι μένουν μακριά τους. Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν στοὺς θρόνους ἀνέρχονται ἄνθρωποι δίχως φόβο Θεοῦ καὶ δίχως τὶς ἀρετὲς ποὺ ἀναφέρει ὁ Παῦλος.
Ἡ ἠθικὴ κρίση εἶναι συχνότερη στοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι περισσότεροι καὶ πάντα ὑπάρχουν κι ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν ποιμαίνουν τὰ λογικὰ πρόβατα τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ τὰ ὁδηγοῦν, μὲ τὸν ἁμαρτωλό τους βίο, σὲ ἐπικίνδυνους κρημνοὺς κὰ γίνονται θύματα τοῦ μεγάλου ἐχθροῦ, ποὺ εἶναι ὁ διάβολος.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης