Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Κυριακή της ἱερῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς Ἁγίους Πάντες. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, κλείνοντας τὴν ἑορτολογικὴ περίοδο τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους, προβάλλει καὶ τιμᾶ ὅλους τοὺς ἁγίους της, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ὅλων τῶν ἐποχῶν, θέλοντας νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι ὁ στόχος μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἁγιότητα. Ἡ ἐπίγεια ζωή μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι μία πορεία ἀγώνα ἀπόταξης τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, κάθαρσης ἀπὸ τὰ πάθη μας καὶ ἀπόκτησης ἀρετῶν. Ἡ μακρὰ πνευματική μας πορεία καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν κινητῶν ἑορτῶν, ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, ὥς τὸ Ἅγιο Πάσχα καὶ ὥς τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων εἶναι μία νοητὴ διαδρομὴ τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας πρὸς τὴν τελείωσή μας. Ἡ ἱερὴ περίοδος τοῦ Τριωδίου σημαίνει τὴν συνειδητοποίηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας καὶ τὴν πορεία μας πρὸς τὸ θεῖο πρόσωπο τοῦ Λυτρωτῆ μας Χριστοῦ. Ἡ ἱερὴ περίοδος τοῦ Πεντηκοσταρίου, τῆς ἀναστάσιμης περιόδου, σημαίνει τὴν συνάντησή μας μὲ τὸν ἀναστάντα Χριστὸ καὶ τὴν μετοχὴ στὶς σωτήριες δωρεές Του. Ὁ Σωτήρας μας Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ γίνουμε ἅγιοι, νὰ ξεχωρίσουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὸν πτωτικὸ κόσμο, τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸ Χριστὸ ὀντολογικά, νὰ γίνουμε σύσσωμοι μὲ Αὐτόν, κύτταρο τοῦ μυστικοῦ Του Σώματος, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ὕψιστη δωρεὰ τῆς σωτηρίας. Ἡ σωτηρία μας συνίσταται στὴν ὀργανικὴ ἕνωσή μας μὲ Αὐτόν. Ὁ Χριστὸς σῴζει τὸ Σῶμα Του, ὅλα τὰ κύτταρά Του καὶ μαζὶ θὰ σώσει καὶ ἐμᾶς, ἂν γίνουμε κύτταρο σ’ αὐτό. Ἂς εἶναι οἱ ἅγιοί μας ἀρωγοὶ σὲ αὐτὴ τὴν πορεία μας!
«Ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα ἡ Ἐκκλησία Σου στολισαμένη»
