Ποῖος Πατριάρχης μετέτρεψε τὸ πατριαρχικό του Γραφεῖο σὲ τεκτονικὴ Στοά, γιὰ νὰ γίνει ἐκεῖ μασόνος καὶ μάλιστα δύο φορὲς -γιὰ τὴν «προαγωγή» του στὸν τεκτονισμό;
-Ἦτο ὁ «πατὴρ τῶν πατέρων» καὶ «κριτὴς Οἰκουμένης*», δηλαδὴ ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Φώτιος Περόγλου!
Ἔγινε καὶ τοῦτο; Μάλιστα, ἔγινε, ὅπως πολλὲς φορὲς ἔγραψαν οἱ Μασόνοι στὰ περιοδικά τους.
– «Θυμιάζουμε» λοιπὸν καὶ τὸ πορτραῖτο τοῦ προσώπου ἐκείνου ἐν ταῖς πινακοθήκαις καὶ τὰ ἐπίσημα Γραφεῖα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας; Ἔτσι θὰ γίνεται… «Πολλούς» θυμιατίζουμε!
Ἰδοὺ ὀλίγα περὶ τοῦ προσώπου ἐκείνου:
Γεννήθηκε τὸ 1853 στὴν Κων/λη ἤ τὴν Τῆνο. Τὸ ὄνομά του ἦταν Γεώργιος Περόγλου. Μόλις τελείωσε τὶς σπουδές του ἔγινε μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Φώτιος. Τὸ ἔτος 1873 χειροτονήθηκε διάκονος, ἡ δὲ ἐκκλησιαστικὴ ἄνοδός του ἦτο ραγδαία, ὡς ἀκολούθως: Πρώτη του θέση ἦταν τοῦ Γραμματέα στὸ Ἁγιοταφικὸ μετόχι στὴν Κων/λη. Σὲ ἡλικία μόλις 21 ἐτῶν ἐκλήθη στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ ἀνατέθηκε τὸ ἀξίωμα τοῦ Γραμματέα τοῦ Πατριαρχικοῦ Γραφείου. Σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν διευθύνει αὐτὸς πλὲον ὅλη τὴ διπλωματικὴ ὑπηρεσία τῶν Πατριαρχείων…
Στὸν πατριαρχικὸ θρόνο Ἀλεξανδρείας ἀνῆλθε κατὰ τὸ ἔτος 1900. Ἀπεβίωσε τὸ 1925, εἰς τὰς Εὐρώπας…
«…Καὶ ὁ Φώτιος ἦταν Τέκτων»!
Ἔτσι ἀκριβῶς ἀναγράφεται κατὰ τὴν παρουσίαση τῆς βιογραφίας αὐτοῦ εἰς τὸ τεκτ. περιοδικὸ «Τεκτονικὸν Δελτίον», ἔτους 1966, τεῦχος 67, σελ. 176, ὅπου διαβάζουμε σχετικῶς τὰ ὡς ἀκολούθως διαλαμβανόμενα:
«…Αὐτὴ ἦτο ἡ σεβασμία φυσιογνωμία τοῦ Φωτίου. Καὶ ὁ Φώτιος ἦταν Τέκτων. Μυήθηκε ὄχι στὴ νεαρὰ ἡλικία, ποὺ ὁ ἐνθουσιασμὸς γιὰ κάτι νέο καὶ φαινομενικὰ ὡραῖο προσελκύει πολλούς, ἀλλὰ ὥριμος ἄνδρας καὶ ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς Ἐκκλησίας [!]. Ὄχι σὲ μιὰ ὁποιαδήποτε Τεκτονικὴ Στοά. Τοῦ δόθηκε τὸ τεκτονικὸ φῶς [!] σὲ ἐπιβράβευσι τοῦ τρόπου ποὺ ἀντιλαμβανόταν τὰ καθήκοντά του καὶ σὰν ἔνδειξη ἀγάπης καὶ ὕψιστης ἐκτίμησης, ἀφοῦ τοῦ ἐξηγήθηκε τί ἐπιδιώκει τὸ τάγμα [τὸ μασονικὸ τάγμα] καὶ πόσο ἡ πολιτεία του καὶ ἡ Χριστιανικὴ Πίστι στὸν Μ.Α.Τ.Σ. [=Μεγάλο Ἀρχιτέκτονα Τοῦ Σύμπαντος] συμβιβάζονταν μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ τεκτονισμοῦ καὶ τὸ βρῆκε αὐτὸ ἀληθινὸ [ὁ Φώτιος αὐτός!]. Ἔτσι ἐδέχθηκε νὰ γίνη τέκτων [ὁ Πατριάρχης τῶν Ὀρθοδόξων]. Καὶ τοῦ δόθηκε, τὸ 1910, τὸ φῶς τὸ τεκτονικὸ ἀπὸ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ὕπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου [τῆς Μασονίας], σὲ ἰδιαίτερη τελετὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν «ὕπατον Μέγαν Ταξιάρχην [ἀνώτατου ἀξιωματούχου τοῦ Τεκτονισμοῦ], τὸν Idris Bey Ragheb, ἐπικεφαλῆς ὁλοκλήρου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Αἰγύπτου…».
Ποῦ ἔγιναν, ποῦ συνετελέσθησαν αὐτὰ τὰ τερατώδη γιὰ Πατριάρχη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας;
…«[ἔγιναν] μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πατριαρχικὸ Μέγαρο τοῦ Καΐρου, στὸ ἰδιαίτερο Γραφεῖο τοῦ Πατριάρχη, ποὺ τὸ μετέβαλαν, γιὰ τὴν περίσταση, σὲ μασονικὴ Στοά…»!
Τὰ ἴδια ἐπανελήφθησαν ἀργότερα, ὅταν καὶ πάλι τὸ πατριαρχικὸ Γραφεῖο ἔγινε μασονικὴ Στοά, γιὰ νὰ ἀπονεμηθεῖ ὁ 33ος Τεκτονικὸς βαθμὸς αὐτὴ τὴ φορά, στὸν Πατριάρχη αὐτὸν Φώτιο Περόγλου. (ὅπως παραπάνω, σ.σ. 174 – 178).
-Ποῖον εἶναι τὸ σχόλιο τοῦ μοναχοῦ Ἀβερκίου;
Οὐδέν! Μόνο θλίψη…
…Ἀλλὰ διατί ἔκαναν τὸν Πατριάρχην
ἐκεῖνον μασόνον μὲ τόσας τιμὰς
οἱ «Ἀρχιτέκτονες» τῆς Αἰγύπτου;
Διότι ὁ Φώτιος ἐκεῖνος εἶχε οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες, ἐντάθηκαν δὲ οἱ δραστηριότητες αὐτές, ὅταν ὁ Φώτιος ἐχρίσθη μασόνος!
Ἰδοὺ μερικὲς ἀπ’ αὐτὲς τὶς οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες τοῦ Φωτίου:
• «…Λαμβάνει μέρος σὲ συσκέψεις, ποὺ γίνονταν στοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἐπισκόπου Αἰγύπτου καὶ Σουδάν, Sir Guyune, διὰ τὸ ζήτημα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν».
• «…Στὶς 7 Μαρτίου 1922 αὐτὸς ὁ Φώτιος (…), μεταβαίνει πρὸς τὴν Αἰγυπτιακὴν Κυβέρνησιν καὶ ὑποβάλλει ἐκ μέρους ὅλων τῶν ἀρχηγῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς Αἰγύπτου, τὰ συγχαρητήριά των…».
• «Ὁ Φώτιος προσεκλήθη παντοῦ… Ἐπῆγε στὴν Ὀξφόρδη καὶ μίλησε περὶ τοῦ πιστεύω καὶ τὴν Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ ἐκεῖ Πανεπιστήμιον…» (οἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι τοῦ Τεκτονικοῦ κειμένου).
• «…μεταβαίνει στὴ Στοκχόλμη, στὴν Παγκόσμιο Χριστιανικὴ Συνδιάσκεψι…».
• «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας συμμετέχει στὸ Παγχριστιανικὸ Συνέδριο Ἑλβετίας, μελετῶνται τὰ προπαρασκευαστικὰ τῆς μελλούσης Παγκοσμίου Χριστιανικῆς Συνδιασκέψεως, ἐπὶ μελέτῃ παντὸς συντελεστικοῦ εἰς διευκόλυνσιν τῆς κοινῆς πάντων τῶν χριστιανικῶν συστημάτων [!] συνεννοήσεως…».
(πάντα ταῦτα στὸ Τεκτονικὸν Δελτίον ἔτους 1966, τεῦχος 67, 66, 167-178, ὅπως προείπαμε)
Μικρὸν σχόλιον τοῦ Ἀβερκίου
Ἰδοὺ λοιπόν, ὅτι τὰ κατὰ καιροὺς οἰκουμενιστικὰ «παραπατήματα» τῆς Διοικήσεως τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας -καθ’ ὅσον μᾶς ἐνδιαφέρει-, ἔχουν ρίζες. Ρίζες εἰς βάθος χρόνου ἀλλὰ καὶ εἰς ὕψος ἀξιωμάτων. Πολλὲς φορές. Θλιβερό…
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημείωσις:
* Μερικοὶ ἐκ τῶν μεγαλόστομων τίτλων τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.