ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. α΄ 7-13
7 Πᾶσι τοῖς οὖσι ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς Θεοῦ, κλητοῖς ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 8 Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 9 μάρτυς γὰρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι, 10 πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου δεόμενος εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. 11 ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς, 12 τοῦτο δέ ἐστι συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ. 13 οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ε΄ 42-48
42 Τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς. 43 Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. 44 Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς. 45 ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. 46 ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; 47 καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; 48 Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ
Στίς 10 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Τιμοθέου, Ἐπισκόπου Προύσης.Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου (361). Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ πραγματοποιοῦσε πολλά θαύματα, μεταξύ τῶν ὁποίων ἦταν καί θανάτωση ἑνός μεγάλου δράκοντα, ὁ ὁποῖος κατοικοῦσε σέ σπήλαιο, σέ δημόσια ὁδό τῆς Προύσας. Ὁ δράκος ἐκεῖνος ἔβγαινε ἀπό τό σπήλαιο καί μέ τήν ἀνάσα του φαρμάκωνε ἀνθρώπους καί ζῶα, πού διέβαιναν ἀπό ἐκεῖνον τόν τόπο, γι’ αὐτό κανείς δέν τολμοῦσε νά περάσει ἀπό τόν μέρος ἐκεῖνο. Κάποτε μία Χριστιανή βασίλισσα, ἡ ὁποία κατοικοῦσε στή Βιθυνία, θά ἐρχόταν στήν Προύσα. Κάποιοι ἀδελφοί τῆς ἔστειλαν εὐλογίες τυλιγμένες σέ ἱερό ἄμφιο καί τίς ἔστειλαν μέ τόν ἅγιο Τιμόθεο. Ὅταν ἔφθασε ὁ ἅγιος στό σπήλαιο καί τοῦ ἐπιτέθηκε ὁ δράκος, ὁ ἅγιος Τιμόθεος τοῦ ἐκσφενδόνισε τό ἄμφιο καί ἀναχώρησε. Ἔδωσε τίς εὐλογίες στήν βασίλισσα καί ἐπιστρέφοντας ἀντίκρυσε τόν δράκοντα νεκρό. Δόξασε τόν Θεό, πῆρε τό ἄμφιο καί ἐπέστρεψε στήν Μητρόπολή του. Τό θαῦμα μαθεύτηκε παντοῦ καί πλέον ὅλοι σέβονταν τόν ἅγιο ὡς ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τό ἔμαθε ὁ Ἰουλιανός πίεζε τόν ἅγιο νά ἀρνηθεῖ τήν χριστιανική πίστη. Ὁ μακάριος Τιμόθεος δέν πτοήθηκε ἀπό τίς ἀπειλές τοῦ δυσσεβοῦς βασιλιᾶ, ἀποκεφαλίσθηκε κι ἔλαβε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Τοῖς τῶν αἱμάτων ὄμβροις καταρδευόμενος, Ἱερομάρτυς Κυρίου ἐκαρποφόρησας ἐν τῇ γῇ τῇ ἀγαθῇ τῆς καρδίας σου, τὴν ἀδάπανον τρυφήν, ἣν ἐδέξω ἐκ Θεοῦ, Τιμόθεε δυσωποῦμεν, ἐκ τῶν κινδύνων ῥυσθῆναι, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου.