ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Πετρ. γ΄ 10 – 22
10 Ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον, 11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν. 12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά. 13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε; 14 ἀλλ᾿ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, 15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, 16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. 17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας. 18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· 19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος. 21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι᾿ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, 22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
10 Προσέχετε πολὺ εἰς τὰς παρεκτροπὰς αὐτὰς τῆς γλώσσης. Διότι καθὼς λέγει ἡ Γραφή, ἐκεῖνος, ποὺ θέλει νὰ ἀπολαμβάνῃ ζωὴν ἀκούραστον, ἄνετον καὶ εἰρηνικὴν καὶ νὰ ἴδῃ ἡμέρας καλὰς καὶ εὐτυχισμένας, ἂς παύσῃ τὴν γλῶσσαν του ἀπὸ τὸ κακὸν καὶ ἂς προσέχῃ τὰ χείλη του, ὥστε νὰ μὴ λαλήσουν ψεῦδος καὶ ἀπάτην. 11 Ἂς ἀπομακρυνθῇ οὗτος ἀπὸ κάθε κακὸν καὶ ἂς κάμῃ τὸ ἀγαθόν, ἂς ζητήσῃ εἰρήνην καὶ ἂς ἐπιδιώξῃ αὐτήν. 12 Διότι τὰ μάτια τοῦ Κυρίου ἔχουν ριφθῆ γεμᾶτα στοργὴν ἐπὶ τῶν δικαίων καὶ τὰ αὐτιά του εἶναι ἀνοικτὰ διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν δέησίν των, τὸ πρόσωπον δὲ τοῦ Κυρίου ὠργισμένον καὶ ἀπειλητικὸν ἔχει στραφῇ ἐπὶ ἐκείνων, ποὺ κάμνουν τὸ κακόν. 13 Καὶ ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἐπιβλέπει τοὺς δικαίους, ἕτοιμος νὰ ἀκούσῃ τὰς δεήσεις των, ποῖος θὰ ἠμπορέσῃ νὰ σᾶς κάμῃ κακὸν καὶ νὰ σᾶς ἐπιφέρῃ πραγματικὴν βλάβην, ἐὰν γίνετε μιμηταὶ καὶ ἀκόλουθοι τοῦ ἀγαθοῦ; 14 Ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ πάσχετε διὰ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἀλήθειαν, εἶσθε μακάριοι, διότι αὐτὸ θὰ ἐπαυξήσῃ τὴν ἐν τῷ μέλλοντι εὐτυχίαν σας. Τὸν δὲ φόβον, μὲ τὸν ὁποῖον ζητοῦν οἱ ἄπιστοι νὰ σᾶς πτοήσουν, μὴ φοβηθῆτε καὶ μὴ δοκιμάσετε τὴν ἐλαχίστην ταραχὴν ἀπὸ αὐτόν. 15 Τὸν Κύριον δέ, ποὺ εἶναι ὁ μόνος Θεός, δοξάσατε καὶ σεβασθῆτε καὶ λατρεύσατέ τον ὡς ἅγιον μέσα εἰς τὰ βάθη τῶν καρδιῶν σας. Νὰ εἶσθε δὲ πάντοτε ἕτοιμοι διὰ νὰ ἀπολογηθῆτε καὶ ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου εἰς καθένα, ποὺ σᾶς ζητῶ λόγον καὶ ἀπόδειξιν δι’ αὐτά, ποὺ ἐλπίζετε νὰ ἀπολαύσετε εἰς τὸ μέλλον καὶ διὰ τὰ ὁποῖα μᾶς περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Νὰ ἀπολογηθῆτε δὲ χωρὶς ἐξάψεις ἢ φανατισμόν, ἀλλὰ μὲ πραότητα καὶ μὲ φόβον Θεοῦ. 16 Φροντίζετε δὲ νὰ ἔχετε ἀγαθὴν τὴν μαρτυρίαν τῆς συνειδήσεώς σας, ὅτι δηλαδὴ ἐτηρήσατε ἀκριβῶς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὥστε δι’ ὅσα σᾶς κατηγοροῦν ὡς κακοποιούς, νὰ ἐντροπιασθοῦν οἱ ψευδῶς κατηγοροῦντες τὴν συμπεριφοράν σας, τὴν ὁποίαν καθιστᾷ ἀγαθὴν καὶ ἐνάρετον ἡ ἕνωσις καὶ κοινωνία σας μετὰ τοῦ Χριστοῦ. 17 Ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲ πρέπει σεῖς νὰ ἔχετε ἀγαθὴν τὴν μαρτυρίαν τῆς συνειδήσεώς σας. Διότι ἐὰν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ πάσχετε καὶ ἐὰν ἐπιτρέπῃ ὁ Θεὸς θλίψεις, εἶναι προτιμότερον νὰ πάσχῃ κανεὶς ὅταν ἐργάζεται τὸ ἀγαθόν, παρὰ νὰ πάσχῃ ὅταν ἐργάζεται τὸ κακόν. 18 Διότι καὶ αὐτὸς ὁ Χριστὸς μιὰ φορὰ γιὰ πάντα ἔπαθεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ διὰ τὰς ἁμαρτίας μας, ὁ δίκαιος καὶ ἀναμάρτητος δι’ ἠμᾶς τοὺς ἀδίκους καὶ ἁμαρτωλούς, διὰ νὰ μᾶς πλησιάσῃ καὶ μᾶς συμφιλίωσῃ πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἐθανατώθη μὲν κατὰ τὴν σάρκα, διὰ τοῦ θανάτου ὅμως τούτου ἐνίκησε τὴν ἁμαρτίαν καὶ προσέλαβε νέας ζωοποιοὺς δυνάμεις κατὰ τὴν ψυχήν. 19 Μὲ τὴν ψυχήν του δὲ γεμάτην ἀπὸ ζωοποιὸν δύναμιν ἀνεξάντλητον ἐπορεύθη εὐθὺς μετὰ τὸν θάνατόν του εἰς τὰς ψυχάς, ποὺ ἐτηροῦντο εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ Ἅδου, καὶ ἐκήρυξεν εἰς αὐτὰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας. 20 Τὰ πνεύματα ταῦτα ἠπείθησαν κάποτε, ὅταν ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ τὰ ἐπερίμενεν ἐπὶ χρόνον μακρόν, μήπως μετανοήσουν καὶ πιστεύσουν, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Νῶε, ὅτε κατεσκευάζετο ἡ κιβωτός, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπὸ τόσον πλῆθος μόνον ὀλίγαι, δηλαδὴ ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν ἀπὸ τὸ νερὸ τοῦ κατακλυσμοῦ. 21 Τὸ ὁποῖον ὕδωρ καὶ ἡμᾶς σώζει τώρα μὲ τὸ βάπτισμα, εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκει τὴν ἐπαλήθευσιν καὶ πραγματοποίησίν του ὁ παλαιὸς ἐκεῖνος τύπος, ὅπου ἡ διὰ τῆς κιβωτοῦ σωτηρία προεικόνιζε τὴν διὰ τῆς κολυμβήθρας καὶ τοῦ βαπτίσματος σωτηρίαν. Εἶναι δὲ τὸ βάπτισμα ὄχι ἁπλῶς καθαρισμὸς καὶ ἀπόπλυσις τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σαρκός, ἀλλὰ θερμὴ αἴτησις πρὸς τὸν Θεόν νὰ μᾶς δώσῃ συνείδησιν ἀγαθήν, ἐλευθέραν ἀπὸ κάθε τύψιν. Μᾶς σωζει δὲ τὸ βάπτισμα δυνάμει τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 22 ὁ ὁποῖος κάθεται τώρα εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐπῆγε διὰ τῆς ἀναλήψεώς του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὑπετάχθησαν εἰς αὐτὸν τὰ διάφορα ἀγγελικὰ τάγματα, δηλαδὴ ἄγγελοι καὶ αἱ ἐξουσίαι καὶ αἱ δυνάμεις.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μρ. ιβ΄ 18-27
18 Καὶ ἔρχονται Σαδδουκαῖοι πρὸς αὐτόν, οἵτινες λέγουσιν ἀνάστασιν μὴ εἶναι, καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· 19 διδάσκαλε, Μωϋσῆς ἔγραψεν ἡμῖν ὅτι ἐάν τινος ἀδελφὸς ἀποθάνῃ καὶ καταλίπῃ γυναῖκα, καὶ τέκνα μὴ ἀφῇ, ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ. 20 ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν. καὶ ὁ πρῶτος ἔλαβε γυναῖκα, καὶ ἀποθνήσκων οὐκ ἀφῆκε σπέρμα. 21 καὶ ὁ δεύτερος ἔλαβεν αὐτήν, καὶ ἀπέθανε, καὶ οὐδὲ αὐτὸς οὐκ ἀφῆκε σπέρμα. καὶ ὁ τρίτος ὡσαύτως. 22 καὶ ἔλαβον αὐτὴν οἱ ἑπτά, καὶ οὐκ ἀφῆκαν σπέρμα. ἐσχάτη πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή. 23 ἐν τῇ οὖν ἀναστάσει, ὅταν ἀναστῶσι, τίνος αὐτῶν ἔσται γυνή; οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα. 24 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ διὰ τοῦτο πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ; 25 ὅταν γὰρ ἐκ νεκρῶν ἀναστῶσιν, οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ᾿ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι οἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 26 περὶ δὲ τῶν νεκρῶν ὅτι ἐγείρονται, οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῇ βίβλῳ Μωϋσέως, ἐπὶ τοῦ βάτου πῶς εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεὸς λέγων, ἐγὼ ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς Ἰακώβ; 27 οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων· ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
18 Καὶ ἦλθαν πρὸς αὐτὸν οἱ Σαδδουκαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἔλεγαν, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀνάστασις νεκρῶν. Καὶ τὸν ἠρώτησαν καὶ εἶπαν· 19 Διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς μᾶς ἔγραψεν εἰς τὸν νόμον τὰ ἑξῆς: ἐὰν ὁ ἀδελφὸς κάποιου ἀποθάνῃ καὶ ἀφήσῃ γυναῖκα χήραν καὶ δὲν ἀφήσῃ παιδιά, πρέπει νὰ πάρῃ ὁ ἀδελφός του τὴν γυναῖκα του καὶ νὰ γεννήσῃ ἀπόγονον εἰς τὸν ἀποθανόντα ἄτεκνον ἀδελφόν του. 20 Ἦσαν λοιπὸν ἑπτὰ ἀδελφοί. Καὶ ὁ πρῶτος ἐπῆρε γυναῖκα καὶ ὅταν ἀπέθανε, δὲν ἀφῆκεν ἀπόγονον. 21 Καὶ ὁ δεύτερος ἀδελφὸς ἐπῆρεν αὐτὴν σύζυγον καὶ ἀπέθανε. Καὶ οὔτε αὐτὸς ἀφῆκεν ἀπόγονον. Καὶ ὁ τρίτος τὸ ἴδιο. 22 Καὶ τὴν ἐπῆραν σύζυγον καὶ οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ καὶ δὲν ἀφῆκαν ἀπόγονον. Τελευταία δὲ ἀπὸ ὅλους ἀπέθανε καὶ ἡ γυναῖκα. 23 Κατὰ τὴν ἀνάστασιν λοιπόν, ὅταν θὰ ἀναστηθοῦν αὐτοὶ ὅλοι, ποίου ἐξ αὐτῶν θὰ εἶναι σύζυγος; Διότι καὶ οἱ ἑπτὰ τὴν ἔλαβον σύζυγον. 24 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Δὲν πλανᾶσθε ἀκριβῶς δι’ αὐτό; Δὲν ἠξεύρετε δηλαδὴ τὰς Γραφάς, αἱ ὁποῖαι δὲν διδάσκουν ὑλιστικὴν καὶ παχυλὴν ἀντίληψιν περὶ ἀναστάσεως, ὅπως τὴν φαντάζεσθε σεῖς, ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καταλαβαίνετε, διὰ τὴν ὁποίαν τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατον ἢ δύσκολον, καὶ δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς πλανᾶσθε. 25 Ἀγνοεῖτε δὲ τὰς Γραφὰς καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν ἠξεύρετε ὅτι, ὅταν ἀναστηθοῦν ἐκ νεκρῶν οἱ ἄνθρωποι, οὔτε οἱ ἄνδρες ἔρχονται εἰς γάμον, οὔτε αἱ γυναῖκες δίδονται εἰς γάμον, ἀλλ’ εἶναι σὰν τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ζοῦν εἰς τοὺς οὐρανούς, οἱ ὁποῖοι οὔτε διὰ φυσικῆς γεννήσεως πολλαπλασιάζονται, οὔτε ἐπιθυμίας γάμου ἔχουν. 26 Διὰ δὲ τοὺς νεκρούς, ὅτι πράγματι πρόκειται νὰ ἀναστηθοῦν, δὲν ἐδιαβάσατε εἰς τὸ βιβλίον τοῦ Μωϋσέως ἐκεῖ, ποὺ γίνεται λόγος περὶ τοῦ Σαββάτου, πῶς τοῦ εἶπεν ὁ Θεὸς αὐτοὺς τοὺς λόγους· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ; 27 Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι Θεὸς νεκρῶν, ἀλλ’ εἶναι Θεὸς ζωντανῶν. Διὰ νὰ λέγῃ λοιπὸν τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ Θεὸς διὰ τοὺς τρεῖς πατριάρχας, σημαίνει ὅτι, μολονότι πρὸ πολλοῦ οὗτοι εἶχον ἀποθάνει, ἦσαν καὶ εἶναι ζωντανοί. Σεῖς λοιπὸν πλανᾶσθε πλάνην μεγάλην.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ
Στίς 20 Φεβρουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Βησσαρίωνος. Γεννήθηκε στήν Αἴγυπτο καί ἔμαθε τά ἱερά γράμματα. Ἐπειδή ἀγάπησε πολύ τόν Χριστό ἀπό μικρός, δέν μόλυνε μέ καμμία ἁμαρτία τό ἅγιο βάπτισμα πού ἔλαβε. Πῆγε σέ ἐρημικό τόπο καί ἀγωνιζόταν σάν νά μήν εἶχε σῶμα. Ἐπί σαράντα χρόνια δέν κοιμήθηκε ποτέ στό πλευρό, ἀλλά πάντα καθισμένος ἤ ὄρθιος. Τόσο πολύ κατανίκησε τό σαρκικό φρόνημα, ὥστε προσευχόταν κάποτε ἐπί σαράντα ἡμέρες στεκόμενος ἀκίνητος σάν στύλος, μέ τά μάτια καί τά χέρια του ὑψωμένα πρός τόν οὐρανό καί τήν ψυχή του ἑνωμένη μέ τόν Θεό. Μέ τούς ἀγῶνες του ἕλκυσε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἐπιτελοῦσε παράδοξα θαύματα: σταύρωσε ἁλμυρό νερό γιά νά γίνει πόσιμο καί νά ξεδιψάσει ὁ λιπόθυμος μαθητής του, παρέτεινε τήν διάρκεια τῆς ἡμέρας σάν τόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, γιά νά ὁλοκληρώσει τήν διδασκαλία του, μέ τήν προσευχή του ἔβρεχε ὅποτε ὑπῆρχε ἀνάγκη, διέσχισε τόν Νεῖλο χωρίς νά βραχοῦν τά ροῦχα του καί ἄλλα πολλά. Ἔφθασε σέ βαθύ γῆρας καί ἐκοιμήθη εἰρηνικά.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείοις νάμασι, τῆς ἐγκρατείας, δωρεαῖς σεπταῖς, τοῦ Παρακλήτου, καταρδευθεὶς Βησσαρίων μακάριε, τῶν ἀσκητῶν ἀνεδείχθης ὁμότροπος, καὶ αὐτουργὸς θαυμασίων θεόληπτε· ὅθεν νῦν Χριστοῦ τὸ κάλλος ὁρῶν ἱκέτευε, σωθῆναι τοὺς πιστῶς ἀνευφημοῦντάς σε.
Μεγαλυνάριον
Βίον διανύσας ἀγγελικόν, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, Βησσαρίων ἀπὸ παιδός, αὐτουργὸς θαυμάτων, ἐδείχθης παραδόξων, παρὰ Χριστοῦ πλουσίαν, χάριν δεξάμενος.