ΤΗΝ 1η Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1961 ἐξεδόθη τὸ πρῶτο τεῦχος τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» καὶ μάλιστα σὲ 100.000 ἀντίτυπα.
Ἦταν ἕνα ὅραμα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, τοῦ διαδόχου του, μακαριστοῦ πλέον π. Μάρκου Μανώλη καὶ τῶν συνεργατῶν του, τό ὁποῖον ἔγινε πραγματικότης. Ἔκτοτε, μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου, ἐκδίδεται ἀνελλιπῶς ἑβδομαδιαίως.
Ἡ πρώτη ὀνομασία ἦταν «ΤΥΠΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ». Τὸ ἔτος 1967 πρὸς ἐκπλήρωση διαπύρου εὐχῆς τοῦ μεγάλου Φώτη Κόντογλου μετενομάσθηκε «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ».
Πενῆντα χρόνια ἐπέρασαν ἀπὸ τότε. Ἡ ἱστορία τοῦ «Ο.Τ.» δὲν περιγράφεται σὲ λίγες γραμμές. Τὸ πρῶτο φύλλο καὶ μάλιστα τὸ κύριο ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἀπευθυνόμεθα πρὸς τοὺς Ἕλληνας» φανερώνεται τὸ πιστεύω καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐφημερίδος.
Ἀναφέρει:
«…Ἡ ἐφημερίς μας εἶναι ἀπαύγασμα, εἶναι βλάστημα ἁγνῆς καὶ ἀτρέπτου Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως.
Εἶναι κατοπτρισμός, γλυκεῖα φεγγοβολὴ ἀγάπης πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Πατρίδα, σεβασμοῦ πρὸς τὴν σεπτήν μας Ἐκκλησίαν…
Τὴν δημοσιογραφίαν —τὸ θεῖον αὐτὸ καὶ τόσον κακοποιημένον λειτούργημα!— ἀσκοῦμεν ἀπὸ σήμερον μὲ ἕνα γνώμονα: τὸν φωτισμὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς τῶν Φώτων, ἐξ οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον.
Ἡ πέννα μας θὰ συμβουλεύη, θὰ δέχεται συμβουλάς, θὰ ἐξαίρη τὰ καλά. Ἀλλὰ θὰ στηλιτεύη καὶ θὰ καυτηριάζη τὰ κακά, ὅταν μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν καὶ ὑπόμνησιν, τὸ κακὸν δὲν ἐννοεῖ νὰ παραχωρῆ τὴν θέσιν του εἰς τὸ καλόν…».
Σὲ αὐτὲς τὶς ἀρχὲς παρέμεινε πιστὸς ὁ «Ο.Τ.», δι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ προσφορά του εἶναι μεγάλη.
Μέσῳ τοῦ «Ο.Τ.» προεβλήθησαν πλῆθος θεολογικῶν καὶ πνευματικῶν θεμάτων. Θέματα πνευματικοῦ καταρτισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξου κατηχήσεως. Θέματα Ποιμαντικῆς καὶ πνευματικῆς εὐθύνης.
Ἡ προβολὴ κειμένων καὶ ἀσκητικῶν προσώπων τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας συντελεῖ πολὺ σύντομα τὴν ἄνθηση, κυρίως τοῦ ἀγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐν γένει ἄνθηση τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ στὴν Πατρίδα μας, στὴν Κύπρο ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου.
Ἀκολουθοῦν πάμπολλες θεολογικὲς μελέτες καὶ πνευματικὰ κείμενα συγχρόνων πνευματικῶν ἀναστημάτων, ὅπως τοῦ π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, τοῦ π. Φιλοθέου Ζερβάκου, τοῦ π. Γαβριὴλ Διονυσιάτου, τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου, τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, τοῦ Φώτη Κόντογλου, τοῦ π. Ἰωὴλ Γιαννακοπούλου, τοῦ π. Ἀμφιλοχίου Μακρῆ, τοῦ π. Σπυρίδωνος Μπιλάλη, τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τοῦ Βλαντιμὶρ Λόσκυ, τῶν καθηγητῶν π. Ἰ. Ρωμανίδη, Κωνσταντίνου Μουρατίδη, Κων. Καβαρνοῦ, Διονυσίου Μπατιστάτου καὶ πλήθους ἄλλων συνεργατῶν.
Ἀσχολήθηκε μὲ πάρα πολλὰ θέματα, ποὺ ἀπησχόλησαν καὶ ἀπασχολοῦν τὴν Ἐκκλησίαν μας, ὅπως μὲ τὸ θέμα τῆς «Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως», τῶν «Μεταφράσεων», τῆς «νεοπατερικῆς θεολογίας»· κυρίως μὲ τὸ θέμα τοῦ «Οἰκουμενισμοῦ» καὶ τῶν αἱρέσεων, ὅπως μὲ τὸ θέμα τῆς Οὐνίας, τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ μασωνισμοῦ. Ἐπίσης ἀγωνίσθηκε κατὰ τῶν ἐκτροπῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως, διὰ τὴν ἀμφίεση τῶν κληρικῶν, διὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν 12 ἀκατηγορήτων Μητροπολιτῶν, διὰ τὴν παιδεία, διὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τῆς Ἱστορίας, διὰ τὶς ἐκτρώσεις, διὰ τὸν πολιτικὸ γάμο, ἀλλὰ καὶ διὰ ἐθνικὰ θέματα, τὸ Βορειοηπειρωτικό, Κυπριακό, διὰ τὴν Θράκη.
Ὁ ἀγώνας ὅμως ἀπαιτεῖ καὶ θυσίες· καὶ δὲν εἶναι μόνον οἱ προσωπικὲς θυσίες τοῦ κάθε συνεργάτου, ὁ ὁποῖος συνήθως δωρεὰν προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του, ἀλλὰ καὶ οἱ διώξεις, ποὺ ἔχουν ὑποστῆ. Πολλὲς φορὲς ἐδιώχθησαν οἱ ἀείμνηστοι π. Χαράλαμπος, π. Μᾶρκος, μέλη τοῦ Δ.Σ. τῆς Π.Ο.Ε. σὲ δικαστήρια, στρατοδικία, διακοπὴ μισθοδοσίας κ.ἄ.
Μὲ τὴν συμπλήρωση 50 καὶ πλέον ἐτῶν κυκλοφορίας Δοξάζουμε τὸν Δωροεδότη Κύριό μας δι᾽ αὐτὴ τὴν εὐλογία, εὐχαριστοῦμε τοὺς σεβαστούς μας συνεργάτες, συνδρομητὲς καὶ φίλους τοῦ «Ο.Τ.» καὶ ἐπικαλούμεθα τὶς προσευχές τους, ὥστε ὁ «Ο.Τ.» νὰ συνεχίση τὸν ἁγιοπνευματικό καταρτισμό καί τόν ἀντιαιρετικό ἀγώνα ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῆς φιλτάτης Πίστεώς μας καὶ τῆς Πατρίδος.