Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα παίρνουμε το λεωφορείο (μικρό και ηλεκτρικό) για να μας μεταφέρει προς τον Άγιο Γεώργιο τον κουδουνά που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του νησιού.
Συνταξιδιώτες μας πολλοί τούρκοι και τουρκάλες με τα χαρακτηριστικά μαντήλια να καλύπτουν τα κεφάλια τους. Κατεβήκαμε στο τέρμα της διαδρομής σε ένα διάσελο στο κέντρο του νησιού και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο (με κυβόλιθους) που οδηγεί στην Μονή.
Έκπληξή μας ότι πάρα πολλοί μουσουλμάνοι ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο με εμάς προς την εκκλησιά! Η έκπληξη μας όμως έφτασε στο ζενίθ όταν οι μουσουλμάνοι άναβαν κεράκι, έμπαιναν στο Ναό και έκαναν το σταυρό τους!!!
Ανεβαίνοντας, βλέπαμε κρεμασμένα στα δέντρα κουδουνάκια, κλωστές και δεμένα μαντήλια, χαρτιά και άλλα αντικείμενα στα οποία γράφονται ευχές. Κατά παράδοση όταν ανεβαίνεις δεν μιλάς παρά μόνο όταν κατεβαίνεις και έχεις “αφήσει” το τάμα σου. Είσαι προσηλωμένος στην ευχή-τάμα που κάνεις στον Άγιο Γεώργιο μέχρι να φτάσεις.
Τάματα στον Άγιο Γεώργιο
Αν το τάμα σου υλοποιηθεί τότε ξαναγυρίζεις και αφήνεις το κουδανάκι που έχεις πάρει από την εκκλησία!
Δένουν σχοινιά στην αρχή και όταν φτάνουν την εκκλησία κάνοντας τάματα
Ο δρόμος ανηφορικός, δύσκολος, περίπου 2 χιλιόμετρα, θέλει υπομονή, δροσερό νεράκι και στάσεις για ανάσες στα παγκάκια που υπάρχουν ή στη σκιά των πεύκων.
Ένα μουσουλμάνος μας υποδέχτηκε στα μέσα της διαδρομής με κρύο νερό που μας πρόσφερε για να ρίξουμε στο ιδρωμένο πρόσωπό μας…
Ανταμοιβή η πανέμορφη θέα προς τη θάλασσα του Μαρμαρά, τα άλλα Πρισκηπόνησα και το Εθνικό Ορφανοτροφείο του Χριστού που δεσπόζει στον απέναντι λόφο.
Φτάνοντας στην εκκλησία, γαλήνη, σωματική, ψυχική και πνευματική εναρμόνιση με το περιβάλλον. Ανάβοντας το κεράκι στην είσοδο και περνώντας στον Ιερό Ναό, αγαλλίαση και θαυμασμός!
Άγιος Γεώργιος “κουδουνάς” στην Πρίγκηπο
Περίτεχνες αγιογραφίες με δεσπόζουσα την Ιερή εικόνα του Αγίου Γεωργίου φορτωμένη με τάματα και ασημοποίκιλτη, με πολύχρωμους πολυελαίους και περίτεχνα δάπεδα.
Η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά
Προσκυνούν και οι Τούρκοι
Το παράξενο είναι πώς κάθε χρόνο, περισσότεροι από 250.000 Τούρκοι, συρρέουν στο μοναστήρι και προσκυνούν την εικόνα του. Οι λόγοι που τόσοι Τούρκοι πιστεύουν στον Άγιο Γεώργιο είναι τρεις.
Δεύτερον, το πράσινο χρώμα της στολής του, είναι για τους μουσουλμάνους το χρώμα της ζωής. Δηλαδή ιερό.
Και τρίτον, ειδικά οι Τούρκοι της Κωνσταντινούπολης, στην όψη του με το ξίφος πάνω στο άλογο, ένιωθαν πάντα έναν φόβο.
Ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, μάλιστα, γίνεται το αδιαχώρητο στη Μονή.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ανεβαίνουν προς το μοναστήρι κρατώντας στα χέρια κουβάρια κλωστής, την οποία ξετυλίγουν μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας.