Όταν η Προσβασιμότητα Ξεπερνά τα Όρια: Κάλεσμα για Πιστή Ακεραιότητα στην Λειτουργική Πράξη
Γουέστον, Μασαχουσέτη— Στο Οικουμενικό Ινστιτούτο Χάφινγκτον (HEI) του Ελληνικού Κολλεγίου Τιμίου Σταυρού έλαβε χώρα πρόσφατα ένα πολυήμερο συνέδριο με τίτλο «Συγκεντρωμένοι σε ένα Σώμα: Αναπηρία, Προσβασιμότητα και Ένταξη στην Ορθόδοξη Εκκλησία», σε συνεργασία με το Κέντρο Οικογενειακής Φροντίδας της GOA.
Η πρωτοβουλία αποτελεί μέρος του πιλοτικού προγράμματος «Εκ μέρους όλων» της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής για την προσβασιμότητα των ενοριών , το οποίο χρηματοδοτείται από μια μεγάλη επιχορήγηση από το Lilly Endowment, έναν καλά τεκμηριωμένο οργανισμό που διοχετεύει μυστικές δωρεές από τη CIA.
Η εγγύτητα της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής με τους οργανισμούς τριών γραμμάτων είναι γνωστή. Τα πραγματικά νέα έγκεινται σε ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της λεγόμενης Προσαρμοστικής Λειτουργίας . Κάποιος σίγουρα θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η ύπαρξη ενός μεταφραστή ASL για κωφούς ενορίτες είναι μια καλή και ποιμαντική σκέψη. Ωστόσο, αυτό το έργο θα πρέπει, τουλάχιστον, να ανατεθεί σε έναν χειροθετημένο αναγνώστη κατάλληλα εκπαιδευμένο για έναν τόσο ιερό σκοπό. Έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις στις οποίες υποτιθέμενοι διερμηνείς ASL έχουν αποδώσει εντελώς διαφορετικά μηνύματα από αυτά που πραγματικά ειπώθηκαν. Το κήρυγμα του θείου Λόγου και η καθοδήγηση των λαϊκών στην προσευχή είναι μια ιερή λειτουργία του κλήρου. Έτσι, αυτός ο ρόλος θα πρέπει ιδανικά να ανατεθεί σε ένα μέλος του κλήρου – κατώτερο ή όχι, ανάλογα με την περίπτωση.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που εισήχθη ήταν το υποαλλεργικό θυμίαμα. Και πάλι, μπορεί κανείς να εκτιμήσει την πρόθεση και ακόμη και να επικροτήσει την προσπάθεια να εξυπηρετηθεί ένας ο πληθυσμός, ο οποίος έχει ολοένα και χειρότερη υγεία. Αλλά το πραγματικό σκάνδαλο – αυτό που μπορεί να παρακάμψει τα όρια της αίρεσης – είναι η εισαγωγή των λεγόμενων Ευχαριστιακών Δώρων που είναι Ευαίσθητα στις Τροφές.
Κάποιος μπορεί μόνο να υποθέσει ότι αυτό είναι ένα ψωμί «χωρίς γλουτένη», για να καλύψει τις ανάγκες των πέντε Ορθόδοξων Χριστιανών στην Αμερική που μπορεί να έχουν πραγματική δυσανεξία στη γλουτένη. Θα ξεκινήσουμε εδώ για να σημειώσουμε πόσο παράλογο είναι αυτό απλώς από στατιστική άποψη. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα τοις εκατό του αμερικανικού πληθυσμού. Ομοίως, μόνο τα τρία τέταρτα του ενός τοις εκατό των Αμερικανών έχουν πραγματική δυσανεξία στη γλουτένη. Ποιες είναι οι πιθανότητες ο πληθυσμός των τριών εκατομμυρίων Ορθόδοξων Χριστιανών να συμπίπτει με τα 2,48 εκατομμύρια Αμερικανούς με πραγματική δυσανεξία στη γλουτένη; Αρκετά μικρό. Από τον συνολικό εκτιμώμενο Ορθόδοξο πληθυσμό, περίπου 16.750 το πολύ- και πάλι, λιγότερο από 1%.
Τώρα κάποιος μπορεί να πει «λοιπόν, περιμένετε, δεν είπατε μόλις, ότι η επιθυμία να φιλοξενηθεί ένας ολοένα και πιο “ευαίσθητης υγείας” πληθυσμός ήταν άξια χειροκροτήματος;» Ναι, αλλά το θυμίαμα είναι λειτουργικό , όχι μυστηριακό και αποτελεί κεντρική αρχή της πίστης. Ας φτάσουμε, λοιπόν, στο πραγματικά προβληματικό κομμάτι – τη δυσπιστία στην Ευχαριστία.
Δυστυχώς, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία που η Ελληνική Αρχιεπισκοπή έχει δείξει έλλειψη πίστης στην Ευχαριστία. Θυμάστε το 2020, όταν εισήγαγαν πολλαπλά κουτάλια για τη Θεία Κοινωνία; Προφανώς, το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου μπορούσαν να καθαρίσουν την αμαρτία και να νικήσουν τον θάνατο, αλλά δεν μπορούσαν να αποστειρώσουν ούτε ένα κουτάλι. Τώρα, φαίνεται, η θεία Ευχαριστία περιορίζεται σε απλό ψωμί και κρασί – ένας διατροφικός κίνδυνος για όσους έχουν ευαισθησία στη γλουτένη. Τρέλα!
Και ας μην ξεχνάμε την εγκατάλειψη αρχαίων και ιερών παραδόσεων ψησίματος πρόσφορου —παραδόσεων που χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πίσω— και όλα αυτά επειδή ίσως το ένα τοις εκατό των Ορθόδοξων Χριστιανών δεν έχει την πίστη ότι μετέχουμε στην ίδια τη φωτιά της Θεότητας. Ίσως το κάψιμο που νιώθουμε δεν είναι κάποια σε μεγάλο βαθμό φανταστική αλλεργία, αλλά οι αμαρτίες μας!
Και για να μιλήσω ξεκάθαρα σε όσους λένε, «Αλλά πραγματικά υποφέρω από αυτό» – επιτρέψτε μου να ρωτήσω: μήπως λίγη κόπωση, φούσκωμα ή δυσφορία δεν αξίζει την αιώνια ψυχή σας;
Και όχι, δεν πρόκειται για κάποια ασήμαντη πολεμική «Ελλήνων εναντίον Ρώσων». Αγαπώ τους Έλληνες και έχω βαθιά εκτίμηση στην ελληνική παράδοση και στην ευσέβεια των απλών Ελλήνων πιστών — μια ευσέβεια που τις περισσότερες φορές ντροπιάζει τη δική μου. Πρόκειται για πίστη στον Χριστό, στην Παράδοση των Πατέρων μας, και όχι για επινόηση λύσεων σε προβλήματα που δεν υπάρχουν.
Δεν είναι κάθε ιδέα που μας ψιθυρίζει στα αυτιά η νεράιδα των καλών ιδεών στην πραγματικότητα καλή — επιτρέψτε μου να σας πω! Προσεύχομαι οι Έλληνες αδελφοί και αδελφές μου να υψώσουν τη φωνή τους και αυτή η βλασφημία να καταδικαστεί στον σωρό της ιστορίας — μαζί με την ανίερη συμμαχία που τη χρηματοδοτεί.