Στὶς 17 Ἰουλίου στὴν Οὐάσινγκτον ἄνοιξε ἔκθεση γιὰ τὴν 35η ἐπέτειο τῆς ἐπίσημης καθιέρωσης διπλωματικῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν ΗΠΑ καὶ τοῦ Βατικανοῦ. Στὴν ἐκδήλωση, ποὺ συγκέντρωσε πρώην καὶ σημερινοὺς πρέσβεις καὶ τῶν δύο χωρῶν, ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τοῦ Βατικανοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Paul Gallagher, δήλωσε ὅτι οἱ σχέσεις μεταξὺ τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ τῆς Ἁγίας Ἕδρας εἶναι «ἰσχυρὲς καὶ σταθερές». Μὲ τὴ σειρὰ του ὁ πρώην πρέσβης τῶν ΗΠΑ στὸ Βατικανό, Jim Nicholson, δήλωσε ὅτι ἡ κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς ἡ καλύτερη ἀπόδειξη τῆς ἀποτελεσματικότητας τῆς συνεργασίας μεταξὺ τῶν κρατῶν…
Πρὶν ἀπὸ μισὸ αἰώνα, κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἀπὸ τὶς πρῶτες συνεντεύξεις στὸ περιοδικὸ Evening Independent, ὁ νεοεκλεγείς Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης Ἀθηναγόρας δήλωσε: «Θὰ προωθῶ πάντα τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα, θὰ ζήσω μὲ ἀμερικανικὰ ἰδεώδη καὶ θὰ τὰ κηρύσσω».
Τὴ στενὴ συνεργασία μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν δὲν κρύβουν καὶ οἱ σύγχρονοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Νά, γιὰ παράδειγμα, τί λέει ὁ πρωθιερέας Ἀλέξανδρος Καρλοῦτσος, γενικὸς σύμβουλος τοῦ «Faith: An Endowment for Orthodoxy and Hellenism» (ὁ σκοπὸς τοῦ ταμείου εἶναι χρηματοδότηση τῶν ἱδρυμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ΗΠΑ): «ὁ πολιτικός μας δεσμὸς μὲ τὸ Ὀβὰλ Γραφεῖο ξεκίνησε ὅταν ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηναγόρας κλήθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1948 νὰ γίνει ἐπικεφαλῆς τῆς Ἁγίας Ἕδρας τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα ὡς στοιχεῖο τοῦ Δόγματος τοῦ Τρούμαν καὶ τοῦ σχεδίου Μάρσαλ, γιὰ νὰ ἀποτρέψει τὸ Πρῶτο Θρόνο τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ πέσει στὰ κομμουνιστικὰ χέρια τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης τοῦ Στάλιν».
Ὅταν στὶς 11 Μαΐου 2019 ὁ Μητροπολίτης Προύσης Ἐλπιδοφόρος (Λαμπρυνιάδης) ἐξελέγη νέος Ἀρχιεπίσκοπος ὅλων τῶν ἑλληνικῶν ἐνοριῶν στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, πολλοὶ ἡγέτες τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἀναλυτὲς κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι αὐτὴ ἡ ἐκλογὴ δὲν ἦταν τυχαία.
Ὁ Ἐπικεφαλῆς τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Μητροπολίτης Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεφ) στὸ Twitter του σχολίασε τὸ διορισμὸ τοῦ Ἐλπιδοφόρου ὡς ἑξῆς: «Ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος, ὁ κύριος ἰδεολόγος τῆς νομιμοποίησης τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος καὶ κύριος μισητής τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἔγινε ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Καὶ αὐτὸς εἶναι ἄμεσος δρόμος πρὸς τὴ θέση τοῦ Πατριάρχη. Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας φαίνεται νὰ ἀναβάλλεται γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα»…
Ὁ Ἐλπιδοφόρος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐπίσης τὸν τίτλο «Ἔξαρχος τοῦ Ἀτλαντικοῦ καὶ τοῦ Εἰρηνικοῦ Ὠκεανῶν», εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰδεολόγους τῆς οὐκρανικῆς αὐτοκέφαλης καὶ ὁ πιὸ ἐνεργὸς ἱεροκήρυκας τῆς ἀπεριόριστης δύναμης τοῦ Πατριάρχη τῆς Κωνσταντινούπολης. Μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε ὅτι αὐτὸς θὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος μέσω τοῦ ὁποίου τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ θὰ βοηθάει τὸν Φανάρι νὰ ἀσκήσει πίεση στοὺς ἐκπροσώπους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ θέμα ἀναγνώρισης τὴν ΟCU. Καὶ αὐτὴ ἡ ὑπόθεση δὲν εἶναι καθόλου ἀβάσιμη.
Στὶς 14 Ἰουνίου τὸν ὁμιλητή τῆς ΟCU, Εὐστράτιο Ζοριὰ καὶ ἄλλον ἕνα «ἱεράρχη» αὐτῆς τῆς δομῆς, τὸν Clement Kusch, παρατήρησαν στὴν παρέα τοῦ Ἐλπιδοφόρου σὲ μία ἐκδήλωση τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, ποὺ διοργανώθηκε γιὰ τὴν προστασία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας στὸν κόσμο.
Τὴν ἴδια μέρα ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος συναντήθηκε μὲ τὸν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ Ντόναλντ Τρὰμπ καὶ ἤδη τὴν ἑπόμενη μέρα ἡ Γερουσία τῶν ΗΠΑ ἐνέκρινε ψήφισμα, ὅπου χαιρετίζει τὴ δημιουργία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καὶ τὴν ἀποκαλεῖ «ἕνα σημαντικὸ ὁρόσημο στὴν οἰκοδόμηση τοῦ μέλλοντος τῆς Οὐκρανίας, ἐλεύθερο ἀπὸ τὴ ρωσικὴ ἐπιρροή»…
Στὶς 26 Ἰουνίου 2019, σὲ συνάντηση μὲ τὸν Ἀμερικανὸ Πρέσβη γιὰ τὶς Εἰδικὲς Ἀνάγκες στὰ θέματα Διεθνοῦ Θρησκευτικῆς Ἐλευθερίας Sam Brownback, ὁ Μητροπολίτης Ἐλπιδοφόρος δήλωσε: «Εἴμαστε ἰδιαίτερα ἱκανοποιημένοι ποὺ ἡ κυβέρνησή μας στὴν Οὐάσιγκτον ὑποστηρίζει τὸν πνευματικό μας πατέρα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τὸ πνευματικό μας κέντρο… ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ πνευματικὸς πατέρας ὄχι μόνο τῆς ἑλληνικῆς κοινότητας τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν πιστῶν τῆς ἀρχιεπισκοπῆς μας ἐδῶ στὴν Ἀμερική»…
Τὸ μακρινὸ 2008, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ τὸ θέμα τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς UOC-KP τέθηκε σοβαρὰ ὑπόψη, στὸ Μητροπολίτη Προύσης ξαφνικὰ ἀπονεμήθηκε τὸ ὑψηλότερο βραβεῖο τοῦ οὐκρανικοῦ κράτους – τὸ παράσημο τοῦ Πρίγκιπα Γιαροσλὰβ τοῦ Σοφοῦ 5ου βαθμοῦ. Καὶ στὶς 4 Ἀπριλίου 2019, μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Τόμου, ἦταν ὁ Ἐλπιδοφόρος στὸν ὁποῖο ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Πετρὸ Ποροσένκο ἀπένεμεν τὸν ἴδιο παράσημο, ἀλλὰ ἤδη τοῦ 4ου βαθμοῦ…
Ἀπαντώντας στὴ «Θέση γιὰ τὸ θέμα τῆς πρωτοκαθεδρίας στὴν Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία», ποὺ ἐγκρίθηκε στὶς 25 Δεκεμβρίου 2013 ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὁ Ἐλπιδοφόρος ἔγραψε:
«Γιὰ πολὺ καιρὸ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὁ πρωτοστάτης ἱεράρχης τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας ἦταν ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης. Ὅταν διακόπηκε ἡ Εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τὴ Ρώμη, ὁ κανονικὸς πρωθιεράρχης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης. Στὴν περίπτωση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως ἀνακαλύπτουμε μοναδικὸ συνδυασμὸ καὶ τῶν τριῶν ἐπιπέδων πρωτείου, συγκεκριμένα: σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο (Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Νέας Ρώμης – Κωνσταντινούπολης), στὸν περιφερειακὸ (Πατριάρχης) καὶ στὸ οἰκουμενικὸ (Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης). Αὐτὸ τὸ τριπλὸ πρωτεῖο μεταφέρεται σὲ εἰδικὰ προνόμια, ὅπως τὰ δικαιώματα προσφυγῆς καὶ τὸ δικαίωμα χορήγησης ἢ ἀφαίρεσης αὐτοκεφαλίας… Ἡ ὑπεροχὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὰ δίπτυχα, ποὺ ἁπλῶς ἐκφράζοντας μία ἱεραρχικὴ τάξη. Ἂν μιλᾶμε γιὰ τὴν πηγὴ τῆς πρωτοκαθεδρίας, τότε αὐτὴ ἡ πηγὴ εἶναι ἡ ἴδια ἡ προσωπικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος ὡς Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ πρῶτος “μεταξὺ τῶν ἴσων”, ἀλλὰ ὡς ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ ὡς ἐκ τούτου ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ὁ πρῶτος χωρὶς ἴσους (primus sine paribus)»…
…τὸ ἔργο «Τόμος γιὰ τὴν Οὐκρανία» μοιάζει μὲ καταφανῆ ἀποτυχία γιὰ ὅλους ὅσοι συμμετεῖχαν σὲ αὐτό. Ὁ Πέτρο Ποροσένκο ἔχασε τὶς ἐκλογές, ὁ «πατριάρχης» Φιλάρετος ἐπέστρεψε στὴν πρὸ Τόμου κατάσταση, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχασε σοβαρὰ τὸ κῦρος του, ἐνῶ ὁ Ἐπιφάνιος Ντουμένκο ἔχει περισσότερα προβλήματα ἀπὸ λύσεις. Ἀλλὰ σχεδὸν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐξέφρασαν τὴν ὑποστήριξή τους στὸν Προκαθήμενο τῆς UOC Μητροπολίτη Ὀνούφριο.
Σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, φαίνεται, τὸ Φανάρι καὶ τὸ Στέιτ Ντιπάρτμεντ ἀποφάσισαν νὰ κινήσουν ὅλους τούς πιθανοὺς μοχλοὺς ἐπιρροῆς, γιὰ νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα τὸ συντομότερο δυνατό. Ἀπὸ τὴ μία πλευρά, χρησιμοποιοῦν πολιτικοὺς μοχλοὺς ἐπιρροῆς στὴν ἡγεσία τῶν χωρῶν μὲ κυρίαρχο ὀρθόδοξο πληθυσμό, ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, χρησιμοποιοῦν ἐκκλησιαστικοὺς μοχλοὺς ἐπιρροῆς στοὺς ἱεράρχες ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ΟCU. Καὶ ἐδῶ πρόκειται κυρίως τὶς Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδας, τῆς Κύπρου, τῆς Ρουμανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας.
Στὶς 10 Ἰουνίου, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος διοργάνωσε ἀπροσδόκητη συνάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου καὶ μὲ τὸν Ἐπιφάνιο, ὅπου ὑπολόγιζε νὰ ὑπῆρχε συλλείτουργο. Ὅμως ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀρνήθηκε νὰ παραμείνει στὴ Λειτουργία καὶ πέταξε πίσω στὴν Ἀθήνα.
Ὡστόσο, οὔτε τὸ Φανάρι οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ σχισματικοὶ δὲν ἐγκατέλειψαν τὶς προσπάθειες νὰ λάβουν τὴν ἀναγνώριση εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας.
Στὶς 8 Ἰουλίου 2019, σὲ συνέντευξή του στὸ Ukrinform, ὁ Εὐστράτιος Ζοριὰ τόνισε ὅτι ἡ ΟCU «χρειάζεται ἰδιαίτερα τὴν ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ ἢ τὴν Κυπριακὴ Ἐκκλησία». Ὁ δημοσιογράφος τὸν διορθώνει: «Ἀπὸ ὅλες κατὰ προτίμηση». Στὸ ὁποῖο ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἀπὸ ὅλους. Ἀλλὰ αὐτὲς οἱ δύο ἔχουν ἀποκλειστικὴ ἐπιρροὴ στὴν οἰκογένεια τῶν Ἑλληνικῶν Ἐκκλησιῶν».
Καὶ ἤδη στὶς 15 Ἰουλίου, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, σὲ συνέντευξή του στὸ ΤΣΝ, δήλωσε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία ποὺ θὰ ἀναγνωρίσει τὴν ΟCU.
Προκειμένου νὰ ἐπιλυθεῖ τὸ πρόβλημα τῆς ἀναγνώρισης τῆς ΟCU, τὸ Φανάρι καὶ τὸ Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρησιμοποιοῦν πολιτικοὺς μοχλοὺς ἐπιρροῆς στὴν ἡγεσία τῶν χωρῶν μὲ κυρίαρχο ὀρθόδοξο πληθυσμὸ καὶ ἐκκλησιαστικοὺς μοχλοὺς ἐπιρροῆς στοὺς ἱεράρχες ποὺ δὲν θέλουν νὰ ἀναγνωρίσουν τοὺς σχισματικούς…
Τὸ Βατικανὸ εἶναι τὸ ἄνευ ὅρων κέντρο τοῦ ρωμαιοκαθολικοῦ κόσμου. Τὸ Φανάρι φιλοδοξεῖ τὸ ἄνευ ὅρων πρωτεῖο στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο. Μὲ τὶς ἐνέργειές τους οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες δείχνουν τὶς φιλοδοξίες τους γιὰ ἡγεμονία ἄνευ ὅρων στὸν πολιτικὸ κόσμο. Καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ δομὲς βρίσκονται σὲ στενὲς σχέσεις μεταξύ τους καὶ προωθοῦν τὰ συμφέροντα αὐτοῦ τῆς ἀνεπίσημης τριανδρίας. Τὸ ζήτημα τῆς ἀναγνώρισης τῆς ΟCU εἶναι προφανῶς στὸν τομέα τῶν συμφερόντων τόσο τοῦ Φαναρίου, τοῦ Στέιτ Ντιπάρτμεντ ὅσο καὶ τοῦ Βατικανοῦ, καθὼς ἀποδυναμώνει τὴν Οὐκρανικὴ καὶ τὴ Ρωσικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πηγή: Ἱστοσελὶς spzh.news, 29.07.2019