Νίκος Ανδριόπουλος
Για το γεγονός ότι μία φωτιά στο Βαρνάβα φτάνει μέσα σε λίγες ώρες να καίει τσιμέντα στο μισό λεκανοπέδιο μέσα στον αστικό ιστό και μετράμε 112, εκκενώσεις και καμένα σπίτια 8 χιλιόμετρα από την πλατεία Συντάγματος, στο Χαλάνδρι, την πλατεία της Νέας Πεντέλης και τα Βριλήσσια, δεν φταίει η κλιματική κρίση αλλά το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού.
Αν στην εξίσωση συνυπολογίσει κανείς τις έγκαιρες και επανειλημμένες προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο πυρκαγιών λόγω καιρικών συνθηκών, τότε οι εικόνες που αντικρύσαμε χθες παραπέμπουν σε failed state – και ίσως να τα αδικούμε. Εν προκειμένω, έχουμε κράτος επιτελικό μεν όταν μέχρι πριν λίγους μήνες διαφήμιζε πόσο καλά έχει προετοιμαστεί και πώς θα εντοπίζει σε δευτερόλεπτα τις εστίες πυρκαγιών με drone, μνημειωδώς αποτυχημένο δε όταν από μία εστία στον Βαρνάβα κάηκαν άνθρωποι και σπίτια στο Χαλάνδρι.
Οποιαδήποτε επίκληση της κλιματικής κρίσης από φρεσκοαξύριστους κυβερνητικούς αξιωματούχους ως δικαιολογία ή έστω ως ψευτοαπάντηση για το απόλυτο χάος που έκαψε όλη τη βορειοανατολική Αττική δεν θα είναι απλά προσχηματική. Θα είναι βαριά υποκριτική.
Το μέγεθος της υποκρισίας αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο από τα στοιχεία της έκθεσης του Ινστιτούτου ΕΝΑ για την απορρόφηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης για την πολιτική προστασία.
Μέσα σε τρία χρόνια από την υποβολή του φακέλου για το Ταμείο Ανάκαμψης έχουν δαπανηθεί για έργα πολιτικής προστασίας μόλις 5,34 εκατ. ευρώ από τον συνολικό προϋπολογισμό 556 εκατ. ευρώ. Το 1% της απορρόφησης για την πολιτική προστασία μιλάει από μόνο τους και δεν χρειάζεται καν να υπενθυμίσει κανείς τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους εποχικούς πυροσβέστες, τις τεράστιες ελλείψεις λόγω της μη ανανέωσης συμβασιούχων πυροσβεστών κλπ.
Με λίγα λόγια, εδώ δεν μιλάμε για «βιβλική» καταστροφή, αλλά για προμελετημένο έγκλημα και ουρανομήκη αδιαφορία. Μιλάμε για προτεραιότητες και για πολιτικές επιλογές. Και εκ του αποτελέσματος, η θωράκιση της χώρας απέναντι στις πυρκαγιές δεν ήταν μία από αυτές για την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, που επί των ημερών του μετρά σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα σε στάχτη, κατέχοντας αρνητικό ρεκόρ που θα ζήλευε ίσως ο Νέρωνας.
Το μόνο ίσως πιο εξοργιστικό από την εγκληματική αδιαφορία, το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού και τον χαοτικό επιχειρησιακό συντονισμό των «αρίστων», είναι η σπουδή τους για προπαγάνδα την ώρα της καταστροφής.