ΕΞΕΧΩΝ κληρικός μας, λαμπρὸς πανεπιστημιακὸς δάσκαλος καὶ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πρόβαλε, σὲ μία συνάντηση συνεργατῶν του, τὸν ἑξῆς προβληματισμό. Τὰ τελευταῖα χρόνια πάμπολλοι κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν διάσωση τῆς σῴζουσας ὀρθοδόξου πίστεως. Ἀποκαλοῦν τὸν ἀγώνα τους «ὁμολογιακό», διότι θεωροῦν ὅτι ὁμολογοῦν τὴν ἀπαραχάρακτη πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἴσως δὲν εἶναι δόκιμος ὁ ὅρος «ὁμολογιακός», διότι παραπέμπει στὶς διάφορες προτεσταντικὲς «Ὁμολογίες», οἱ ὁποῖες ἐπέχουν τὴ θέση «ἐκκλησιῶν» στὸν αἱρετικὸ προτεσταντικὸ χῶρο. Προτείνει λοιπὸν τὸν ὅρο «ὁμολογητικός», διότι αὐτὸς ἐκφράζει πληρέστερα τὴν ὀρθόδοξη ὁμολογία. Φρονοῦμε ὅτι ἔχει δίκιο καὶ γιὰ τοῦτο, ἂς τὸν υἱοθετήσουμε. Ἡ λεκτικὴ ἀκρίβεια ἦταν κανόνας γιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἂς τοὺς μιμηθοῦμε!