ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025
Ἀπόστολος: Β΄ Τιμ. β΄ 1-10
Εὐαγγέλιον: Λουκ. η΄ 27-39
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
«Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ» (Β΄ Τιμόθ. Β΄ 5).
Ἀγωνίζεσθαι καὶ … εὖ ἀγωνίζεσθαι!
Εἶναι γνωστόν, φίλοι ἀναγνῶσται, διὰ τοὺς ἔχοντας ἔστω καὶ στοιχειώδη γνῶσιν διὰ τὰ τοῦ ἀθλητισμοῦ, ὅτι ἐντὸς τῶν ἀγωνιστικῶν στίβων ὑπάρχουσι «κανόνες», οἵτινες ὁρίζουσι καὶ καθορίζουσι, καὶ τὸν τρόπον, καὶ τὸν χρόνον, καὶ τὰ «πλαίσια», ἐντὸς τῶν ὁποίων διεκπεραιοῦνται οἱ διάφοροι ἀγῶνες! Πλησίον τοῦ «ἀγωνίζεσθαι», ὑπάρχει καὶ προηγεῖται τὸ «εὖ ἀγωνίζεσθαι»! Καὶ τὸ μὲν ἀγωνίζεσθαι, καταδεικνύει τὴν θέλησιν καὶ τὸν ζῆλον καὶ τὴν ἐπιθυμίαν, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μεριμνᾷ, – πέραν τῶν, ἀπολύτως προεχόντων, ἅτινά εἰσι, ἐκεῖνα τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸν ψυχικὸν ἄνθρωπον, τοὐτέστιν, ἡ κατὰ Χριστὸν ζωή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐνάσκησις τῶν ἀρετῶν, – καὶ τὰ τοῦ δευτερεύοντος σώματος! Ὁ ἀθλητισμός, ἀκριβῶς εἰς τοῦτο καὶ μόνον ἔχει τὴν ἀξίαν του˙ εἰς τὴν εὐρωστίαν καὶ ὑγείαν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος! Βεβαίως, ἐξειλίχθη – κατὰ λανθασμένην ἐκτίμησιν, – εἰς χῶρον ἀντιπαλότητος καὶ φιλοδοξίας καὶ κερδοσκοπίας, καὶ δυστυχῶς ὁ πρώτιστος καὶ κύριος σκοπός του, ὑπεβαθμίσθη!
Πέραν, ὅμως τοῦ «ἀγωνίζεσθαι», ὡς εἴπομεν, ὑπάρχει καὶ τὸ «εὖ ἀγωνίζεσθαι»˙ καὶ τοῦτο τὸ δεύτερον, ἴσως ἔχει τινὰ σχέσιν μὲ τοὺς κανόνας καὶ τὰ ὁριζόμενα, εἰς τοὺς ἀθλητικοὺς ἀγῶνας˙ ἀλλὰ δι’ ἡμᾶς τοὺς χριστιανούς, τὸ «εὖ ἀγωνίζεσθαι», ἀφορᾷ εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας! Εἰς τοὺς ἀγῶνας ἐκείνους καθ’ οὓς ὁ ἀγωνιστὴς χριστιανός, διεκδικεῖ στέφανον αἰώνιον καὶ ἀθάνατον! Ἀγωνίζεται, ὄχι ἐναντίον τῶν συναθλητῶν του, οὔτε ἀσφαλῶς διὰ τὸ ἐθνόσημον ἢ διὰ τὰ μετάλλια, ἀλλὰ πρωτίστως ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἀδυναμιῶν καὶ παθῶν του! Ἀγωνίζεται διὰ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων˙ καὶ ὡς λέγῃ ὁ Παῦλος, «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. ΣΤ΄ 12)! Οὗτος ὁ πνευματικὸς ἀγών, εἶναι ἀσφαλῶς, ἐκεῖνος ὅστις προηγεῖται καὶ ἔχει ἀξίαν πολλαπλασίαν τοῦ ἄλλου τοῦ σωματικοῦ!
«Ὁποῖον τὸ διεκδικούμενον, τοιοῦτος ἀλλὰ καὶ τοσοῦτος ὁ ἀγών»!
Διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν ἐπὶ τὸ ἁπλούστερον, «ὁ ἀγὼν ἐντείνεται καὶ πολλαπλασιάζεται, ἀναλόγως μὲ τὸ τί διεκδικοῦμεν»! Ἐπὶ παραδείγματι, ἐὰν ἐρωτήσωμεν ὅλους ἐκείνους, ἀθλητὰς καὶ ἀθλητρίας, ὅλων τῶν ἀθλημάτων, διὰ ποῖον λόγον κοπιάζουσι καὶ ἀγωνίζονται, καὶ χάριν τῶν ἀθλημάτων τούτων, καταλείπουσι καὶ τὴν μόρφωσιν, καὶ τὰς οἰκογενείας των, καὶ κάθε εἴδους ἄνεσιν, καὶ ὑποβάλλονται πολλάκις, εἰς τεράστια οἰκονομικὰ – καὶ ἄλλα – ἔξοδα καὶ δαπάνας, καὶ ζῶσιν, οὕτως εἰπεῖν, ὡς δέσμιοι καὶ δοῦλοι, πειθαρχοῦντες εἰς τὰς παρανοϊκάς, πολλάκις, ἀπαιτήσεις τῶν γυμναστῶν καὶ προπονητῶν των, καὶ κοπιάζουσι, καὶ θλίβονται εἰς τὰς ἀποτυχίας των, καὶ γενικῶς πιστεύουσι, ὅτι οὗτος (ἡ ἐπιτυχία) εἶναι ὁ πρῶτος καὶ ἅμεσος σκοπὸς τῆς ζωῆς των˙ ἐάν, λέγω, τοὺς ἐρωτήσωμεν, ἡ ἀπάντησις ὅλων τούτων θεωρεῖται τοσοῦτον αὐτονόητος, ὥστε ἡ ἐρώτησίς μας νὰ θεωρῇται ἀνόητος! Ποία, λοιπόν, ἡ ἀπάντησις; Ποῖος ὁ στόχος καὶ τὸ διεκδικούμενον; Ἀσφαλῶς, ἡ δόξα, τὸ μετάλλιον, ὁ φθαρτὸς στέφανος, καὶ πολλάκις τὰ χρήματα καὶ τὸ ὑλικὸν κέρδος!
Ἐάν, ὅμως, ἦτο δυνατόν, νὰ ἐρωτήσωμεν, ἀντιστοίχως, καὶ ἅπαντας ἐκείνους, οἵτινες ἠγωνίσθησαν, ἀλλὰ καὶ ἔτι ἀγωνίζονται, ἔχοντες ὡς διεκδικούμενον, τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, τότε θὰ ἐλαμβάνομεν τὴν ἀπάντησιν ἐκείνην, ἥντινα ἔδωκεν ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία, ὅταν ἠρωτήθη παρὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, κατὰ τὴν θαυμαστὴν ἐπίσκεψίν της εἰς τὸ ἱερὸν κελλίον του! Τὴν ἠρώτησε τότε ὁ ὅσιος Παΐσιος: «Πῶς ἄντεξες ὅλα ἐκεῖνα τὰ φρικτὰ καὶ ἀπερίγραπτα μαρτύρια, τὰ ὁποῖα καταγράφονται εἰς τὴν βιογραφίαν σου;», καὶ ἡ Ἁγία ἀπήντησεν: «Ἐὰν ἐγνώριζα, ὅσιε πάτερ, τὰ ὅσα ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Παραδείσου, τὰ ὁποῖα τώρα ἀπολαμβάνω, μυριάκις φρικτότερα καὶ ὀδυνηρότερα, ἂς ἦσαν τὰ μαρτύριά μου!» Ἤ, διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν μὲ τοὺς Ἁγιογραφικοὺς λόγους τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου: «λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. Η΄ 18).
Διεκδικοῦντες, συνεπῶς, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα καὶ ἀνεκτίμητα ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, εἰς οὐδὲν εἶχον, τὰ ἐγκόσμια τοιαῦτα ἢ ἀκόμη καὶ ταύτην τὴν βιολογικήν των ζωήν, καὶ διὰ τοῦτο ἐθυσίαζον πάντα ταῦτα διὰ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων καὶ ἀθανάτων! Θὰ ἠδυνάμεθα, ἐν προκειμένῳ, νὰ παραθέσωμεν, πλεῖστα ὅσα Λόγια τοῦ Κυρίου μας, διὰ τῶν ὁποίων διδάσκει καὶ προτρέπει τοὺς μαθητάς Του, ἵνα ὑποστῶσι πᾶσαν βάσανον καὶ θλῖψιν, καὶ πάντα κόπον καὶ διωγμὸν καὶ θάνατον, καὶ νὰ μὴ ἀνταλλάξωσι μὲ οἱονδήποτε ἀντάλλαγμα, – ἀκόμη καὶ μὲ ὅλον τὸν κόσμον, – τὴν αἰωνίαν καὶ ἀθάνατον ψυχήν των! «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26)!
Ποῖος ὁ ἀγὼν ἡμῶν;
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου˙ εἶναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητον, ὅτι ἀνέκαθεν, ὁ κόσμος οὗτος ὁ ὑλικὸς καὶ φθαρτός, ἀλλὰ καὶ τὰ τοῦ κόσμου τούτου τερπνά, ἔθελγον καὶ ἐσαγήνευον καὶ ἐξηπάτουν, τὸ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων! Οὐχὶ μόνον σήμερον, ὅτε ἡ τεχνολογία συνδεδυασμένη, μὲ τὴν προσιτὴν εἰς ἅπαντας καὶ «εὔκολον» ἁμαρτίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἁπάσας τὰς παρελθούσας ἐποχάς, ὁ ἄνθρωπος ἐπαγιδεύετο εἰς τὴν «βεβαιότητα» τῶν αἰσθητῶν καὶ φαινομένων, παρὰ εἰς τὰ «μετὰ θάνατον», ἅτινα ἐθεώρει ὡς ἀμφισβητούμενα καὶ ἀμφίβολα! Προσεκολλᾶτο, θὰ ἐλέγομεν, εἰς τὰ ὁρώμενα καὶ «χειροπιαστά», παρὰ εἰς ἐκεῖνα τὰ μὴ ὁρώμενα ἅτινα – παρ’ ὅτι, περὶ τούτων μᾶς διαβεβαιοῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, – «ἔπειθον», σαφῶς περισσότερον, τὸν ἀνόητον καὶ ἀρνητὴν τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωπον!
Ὅμως, ἡ Πίστις ἡμῶν, φίλοι ἀναγνῶσται, ὡς λέγει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, εἶναι ἀποκεκαλυμμένη! Ὁ ἱδρυτὴς καὶ δομήτωρ Αὐτῆς, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ τότε ποὺ ἦλθεν ἐν σώματι εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀλλὰ καὶ πρὶν τῆς ἐλεύσεώς Του, ἀλλὰ καὶ μετά, διὰ τῶν Ἁγίων Του καὶ διὰ θαυμάτων, ἔπεισε καὶ πείθει, ὅτι ὁ Ἄνθρωπος δὲν εἶναι «μελλοθάνατος», ἀλλά, τοὐναντίον, εἶναι οὗτος ἀθάνατος! Συνεπῶς, ἂς παραμένωμε πειθαρχοῦντες καὶ ἀκολουθοῦντες τὸν Κύριον καὶ ἂς μὴ παύωμεν νὰ ἀγωνιζόμενοι ζητήσωμεν κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, τὸ Θεῖον Αὐτοῦ ἔλεος! Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν