(Ἀπάντησις εἰς ἄρθρον τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη)
Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Σὲ ἄρθρο τὸ ὁποῖο δημοσιεύτηκε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο, τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη, μὲ τίτλο “Ἀνακόλουθος ὁ Μόρφου διὰ τὸ οὐκρανικὸν σχίσμα” καὶ ὑπότιλο “Περιμένει νὰ τὸ σώση ὁ πόλεμος καὶ τὰ Ψευδῆ «Ὁράματα» καὶ ὄχι ἡ Ὀρθοπραξία”, ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: “Ὁμιλεῖ μὲ ἄνεση ὑπὲρ τοῦ Ὀνουφρίου, στάση ὅμως ποὺ ἄλλαξε μετὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου”. Ἀπὸ ποῦ συμπεραίνει κάτι τέτοιο ὁ κ. Νταλιάνης; Ἄλλοι ἄλλαξαν τὴ στάση τους καὶ ὄχι ὁ Σεβασμιώτατος Μόρφου.
Μάλιστα σημείωσε καὶ τὸ ἀκόλουθο: “Ὁ Μόρφου λοιπὸν Νεόφυτος ἀπὸ τότε ἔκανε «πλάτες» στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, ὥστε νὰ ἀφήσει τὴν «οὐδετερότητα» ποὺ ἀρχικὰ εἶχε ἐπικαλεστεῖ, ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπὲρ τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας καὶ ὄχι ὑπὲρ τοῦ Ὀνουφρίου. Καὶ φυσικὰ μετὰ τὴν μνημόνευση τοῦ Ἐπιφανίου, δὲν ἐξέφρασε διαφωνία, ἀλλὰ ὑπακοή!. Ἐδῶ βλέπουμε πόσο καλὰ παίζουν θέατρο ἔμπροσθεν τοῦ ἀκατήχητου λαοῦ. Μετὰ μπῆκε τὸ ἀφήγημα περὶ «Ὑπακοῆς στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου» καὶ «στὴ μὴ ἀποτείχιση ἀπὸ αὐτόν, ἀφοῦ τὰ θέματα αὐτὰ θὰ τὰ λύσει δῆθεν ὁ μεγάλος πόλεμος καὶ μετὰ αὐτὸν Πανορθόδοξη Σύνοδος ποὺ θὰ συγκληθεῖ», σύμφωνα μὲ τὸν Μόρφου Νεόφυτο”.
Γίνεται ξεκάθαρο ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς βλέπει τὰ πάντα μέσα ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς ὑποχρεωτικῆς κατ’ αὐτὸν ἀποτείχισης καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τὸ ἀπαρασάλευτο τῶν θέσεων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μόρφου στὸ λεγόμενο “Οὐκρανικό”. Ἔτσι κατέληξε στὰ ὅσα ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατα καταλογίζει στὸν Μητροπολίτη Μόρφου.
Αὐτὸ κατάλαβε ὁ κ. Περικλῆς Ἠλ. Νταλιάνης γιὰ τὸν Μητροπολίτη Μόρφου; Μεγάλο μέρος τῆς Μητροπολιτικῆς περιφέρειας, τὴν ὁποία ποιμαίνει ὁ Μητροπολίτης Μόρφου, εἶναι κατεχόμενη ἀπὸ τὸν Τοῦρκο εἰσβολέα. Θὰ μποροῦσε νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, γιὰ τὶς βεβηλώσεις Ναῶν στὴν Οὐκρανία, τὴ στιγμὴ ποὺ βεβηλώνουν καθημερινὰ οἱ μωαμεθανοὶ τὶς κατεχόμενες ἐκκλησιές μας;
Γνωρίζει ὡς πρόσφυγας, ὅτι δὲν μᾶς πρέπει λευτεριά, ἂν ἄλλοι μᾶς ἐπιλέγουν μὲ τὸν τρόπο τους, μία τέτοια ἀντιεκκλησιαστικὴ σιωπή. Φυσικὰ καὶ δὲν σωπαίνει καὶ μένει ἀπαρασάλευτος στὶς θέσεις του στὸ Οὐκρανικὸ καὶ αὐτὸ εἶναι γνωστὸ στὴν Κύπρο. Ἄλλοι ἄλλαξαν τὶς θέσεις τους.
Θὰ μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, γιὰ τὴν ἀσέβεια τοῦ ἐκδικητικοῦ “ἐλέγχου” ἀπὸ τὸ καθεστὼς Ζελένσκι, σὲ βάρος Ἁγίων Λειψάνων στὴν Οὐκρανία; Εἶναι γνωστὸ στὴν Κύπρο τουλάχιστον, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Μόρφου μένει ἀπαρασάλευτος στὶς θέσεις του στὸ Οὐκρανικό.
Θὰ μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, μπροστὰ στὴν συνεχιζόμενη ἀντιεκκλησιαστικὴ βία σὲ βάρος τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, τῆς μόνης ἀναγνωρισμένης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν κατὰ Τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν; Μόνος του κατάλαβε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τέτοια ἀνυπόστατα ἢ ἔγινε ἀρωγὸς ἡ ὑποχρεωτικὴ κατ’ αὐτὸν ἀποτείχιση, γιὰ τέτοιο αὐθαίρετο ψεῦδος;
Καλὸν θὰ ἦταν νὰ διαβάσει τί γράφει ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὴν ἀποτείχιση, καθὼς καὶ ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, γιὰ νὰ μπορέσει ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ὁποῖος ταυτίζει τὴν μὴ ἀποτείχιση μὲ δῆθεν ἀλλαγὴ στάσης στὸ Οὐκρανικό, γιὰ νὰ ἐπιλέξει τελικὰ καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ σωπάσει.
Θὰ μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, ὅταν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία, διακόπτουν τὴ Θεία Λειτουργία καὶ ἐπιτίθενται σὲ πιστοὺς τὴν ὥρα πού ἐκκλησιάζονται; Πότε σώπασε ἢ πότε ἔκανε πλάτες, ὅπως λέει, στὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄ ἢ πότε συμφώνησε μὲ τὸν νῦν Ἀρχιεπίσκοπο, γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα;
Θὰ μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, ὅταν κάποιοι τὸ αἴτημα τῆς Οὐκρανίας γιὰ ἔνταξη στὸ ΝΑΤΟ…, τὸ γνωστὸ ΝΑΤΟ…, τὸ θεωροῦν μὲ τὴ συνένοχη σιωπή τους, σημαντικότερο τοῦ δικαιώματος γιὰ ἱερουργία;
Θὰ μποροῦσε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου νὰ σωπάσει πρὸς χάριν…, γιὰ τοὺς βανδαλισμοὺς καὶ τὶς ἁρπαγὲς Ἱερῶν Ναῶν καὶ τὶς ἐπιθέσεις σὲ πιστοὺς τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας; Εἶναι ντροπή, ἀντιεκκλησιαστικὰ ἐγκλήματα τὰ ὁποῖα εἶναι εἰς γνώση τοῦ ΟΗΕ, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἀμερικανῶν ἀξιωματούχων ἀκόμα, νὰ καλύπτονται μὲ συνένοχη σιωπή. Πότε συγκάλυψε μὲ τὴ σιωπή του ὁ Σεβασμιώτατος Μόρφου τέτοια ἐγκλήματα;
Ἐκτὸς κι ἂν ἐπειδὴ δὲν κατέφυγε στὴν ὑποχρεωτικὴ κατ’ αὐτὸν ἀποτείχιση, θεώρησε τὸν Μητροπολίτη Μόρφου ὡς ἀλλοτρόπως συμβάλλοντα στὴ μεγάλη “χαρά”, τὴν ὁποία δοκίμασαν οἱ Ἀμερικανοὶ διπλωμάτες, οἱ ὁποῖοι περιῆγαν ὄρη καὶ βουνοὺς (ὅπως οἱ ἴδιοι ἐπαίροντο, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔχει συγχύσει τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος μὲ τὸν καλὸν ἀγώνα), γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸν παραγκωνισμὸ τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καὶ νὰ ἐκχωρηθεῖ αὐτοκέφαλο στὴν ἐγκληματικὴ σχισματικὴ παρασυναγωγή, ἡ ὁποία ἐπέδειξε μεγάλες ἐπιδόσεις στὸν ἐμπαιγμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πότε θεώρησε ὁ Μητροπολίτης Μόρφου, ὡς σύμφωνη μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν κατάργηση τῆς οὐσιαστικῆς συναίνεσης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, στὸ ζήτημα τοῦ Αὐτοκεφάλου; Γιατί θεωρεῖ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Μόρφου, “ἔκανε πλάτες”, ὅπως λέει, στὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β΄ γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα; Κριτήριο γιὰ τὴν κατάντια ἑνὸς τέτοιου ἀνυπόστατου ψεύδους, δὲν ἦταν ἡ ὑποχρεωτικὴ ἀποτείχιση;